Lesbók Morgunblaðsins - 01.11.1953, Side 1

Carsten Nielsen ritstjóri:
Þrír íslenzkir listmálarar
á 18. öld og verk þeirra í Þjóðminjasafni
NOKKRAR íslenzkar altaristöflur, sem nú eru til sýnis í Þjóff-
minjasafninu vöktu sérstaka athygli danska blaðamannsins Car-
stens Nielsen, er hann kom hingað til stuttrar dvalar í sumar sem
leið. Ritaði hann grein í blað sitt um töflurnar og höfunda þeirra,
um leið og hann lýsti Iandinu og áhrifum þeim sem hann naut hér.
Jón Hallgrímsson: Altaristafla
S U M A R IÐ ber margar unaðs-
stundir í skauti sér og í ár er ísland
meðal þeirra, sem þess njóta í rík-
ustum mæli. Sólin hefur hellt
geislum sínum yfir hið norðlæga
eyland og sunnanvindarnir sveipað
það andvara sínum.
Uppskeran hefur sjaldan verið
svo gnægtarík, segja bændurnir og
síldveiðin úti fyrir ströndunum
gefur óvenju góðan afla í aðra
hönd. Á daginn skyggir sólin blátt
himinhvolfið og að næturþeli staf-
ar hún regnbogalitum geislum sín-
um á merlaðan hafflötinn. Sumarið
færir íslandi efnalega velsæld og
eykur að auki náttúrufegurð þess
og tign, svo ferðamaðurinn fellur
í stafi af þögulli aðdáun.
ísland er land ljóssins, ekki sök-
um hinna miklu raforkuvera, sem
þar hafa verið byggð, heldur sök-
um hinna longu, ljósu nátta.
Fjöllin liggja fögur í hyllingum,
böðuð í geislum hinna björtu sum-
ardaga og unaðslegu sólnátta. Það
er sem þau bregði á dans undir
samspili hinna ægifögru litbrigða
sem um þau leika, er sól Norður-
hafa sígur að sævarborði og stafar
á þau síðasta bjarma sínum.
Það er freistandi að ímynda sér
ísland í líki litskrúðugs fiðrildis,
sem sest á kálhöfuð. Landið er lít-
ið, jarðvegurinn þunnur en um það
leikur einstök náttúrufegurð og
skrúðlegur jarðargróði. — Jafnvel