Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1954, Síða 16
772
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A D G 2
¥ G 7 2
♦ D 9 8 3
* Á K 4
AK85
¥ 6
♦ Á 6 4
♦987532
A Á 10 6 3
¥ Á D 9 5 4
♦ K G
♦ D G
Suður sagði fjögur hjörtu. Út kom
♦9, sem hann drap í borði. Svo sló
hann út lághjarta og drap með drotn-
ingu og hún dugði. Þóttist hann nú
öruggur og sló út ¥Á og gerði jafnvel
ráð fyrir að fá kónginn í. En nú kom
í ljós að V hafði ekki átt nema eitt
tromp, svo að A hlýtur að fá 2 slagi
í trompi og V tvo slagi á AK og ¥Á.
— Ef S sló út lághjarta í staðinn fyrir
ásinn var spilið unnið.
♦ 974
¥ K 10 8 3
♦ 10 7 5 2
♦ 10 6
<^'a®<sXsX3^-»
I KAÞÓLSKUM SIÐ
Kirkjuvaldið lét sig miklu varða mat-
aræði manna. f fyrsta lagi skipaði það
föstur ýmis konar, sem sumar voru
beinlínis ákveðnar í lands lögum (lög-
föstur) eða kirkjuvaldið bauð sjálft
(boðföstur). Stundum skyldu menn
vatnfasta (drekka vatn með brauði)
og stundum þurrfasta (eta einungis
þurran mat). Stundum var einungis
leyft að eta hvítan mat (mjólk, skyr).
Daginn fyrir ýmsa hátíða eða messu-
daga skyldu menn fasta með þessum
hætti einhverjum. Stundum skyldi eta
einmælt. Kjöt eða slátur mátti ekki
eta á föstutíma. Auk helgra daga, sem
til föstu voru taldir, skyldi fasta ýmsa
aðra tíma. Föstudaga alla skyldi eta
einmælt, nema jóladag, ef hann bar á
föstudag, ymbrudaga , jólaföstu og
langaföstu skyldi fasta. Undanþegnir
voru þó meðal annars sjúkir menn og
■jLí
SKÍRNARFONTUR f SKINNASTAÐAKIRKJU. — Á siðastliðnu sumri varð
Skinnastaðakirkja í Öxarfirði 100 ára. Kirkjuna lét byggja séra Hjörleifur
Guttormsson, er prestur var á Skinnastöðum 1849—1870. Á afmælishátíðinni
í sumar gáfu niðjar séra Hjörleifs og Guðlaugar Björnsdóttur, konu hans,
kirkjunni vandaðan skírnarfont til minningar um þau. Skirnarfontinn smiðaði
Ágúst Sigurmundsson myndskeri í Reykjavík, en silfurskál smíðaði Leifur
Kaldal, gullsmíðameistari. (Ljósm. Tryggvi Samúelsson).
börn og unglingar innan 14 ára. Fyrir-
mælin um föstur voru annars allflókin
og því eigi lítil hætta á, að þau yrðu
brotin. Ef maður fór dagvillt, slapp
hann þó undan viðurlögum, nema á
langaföstu væri. Auk fyrirmæla um
föstuhald lét kirkjan sig varða matar-
æði manna að því leyti sem bönnuð
var neyzla matar af sumum dýrum.
Klófugla með ,,hræklóm“ (örnu,
hrafna, vali og smyrla) mátti eigi eta
né egg þeirra. Bannað var að eta hross,
hunda, köttu og melrakka. Sumar hval-
tegundir var og bannað að eta. (Safn I.
annar fl.)
NÆSTA LESBÓK
kemur ekki fyr en á jólum.