Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1954, Blaðsíða 2

774
Ásmundur Guðmundsson biskup:
u
er áaum
. ; 3V -• ea
5
l
s

5
Jýr& L
aná
Vér sáum dýrS hans, dýrð sem
eing-etins sonar frá föður.
/ (Jóh. 1, 14).
p A L L U K sá ljótni og viðhöfn, sem vér menn-
' irnir skreytum jólin með, er oss engin trygging
■ þess, að vér sjáum dýrð hans, sem jólin eru
(s helguð. Ytri dýrð þeirra g e t u r að vísu einnig
\ haft sitt gildi, en þá verður önnur og tneiri dýrð
1
X að vera henni að baki. Ef hún er ekki á einhvern
/ hátt runnin frá innri dýrð, sem vér sjáum — ef
(5 :;»*!*./ 1 c 1»i 1 f
P jólaljósin fá ekki birtu sína frá honum, sem er
' ljós heimsins, þá snýst jólaliátiðin í ásökun gegn
- II ;
oss mömiunum fyrir óheiHndi og sjálfsblekk-
ingu.
Getum vér gjört þessi orð að fagnaðarlefgjörð
vorri á jólunum: Vcr sáum dýrð hans? Eða: Vér
sjáum dýrð hans?
Hvernig ættum vér að geta það? hefi ég stund-
. .1 ■
um áður spurt sjáifan mig. Hvernig ættum vér
' \ 1 ■ t ’• 1 .- , )
) að geta komizt svo nálægt barni, sem fæddist
% austur á Gyðingalandi fyrir 19—20 öldum, að
V
> birtuna frá því legði svo inn í djúp sálna vorra,
t)
r) að vér segðum: Vér sáum dýrð hans, dýrð sem
k eingetins sonar frá föður. Slík reynsla verður
v ekki heldur reist eingöngu á liðnum viðburði.
Það er ekki unnt að segja þetta um minningar
einar. Það verður einnig að vera um nútíma
veruleika, ungan og nýan, eins og stundina, sem
er að líða — eða eiJífðina sjálfa.
Vér skulum halda leið minninganna og koma
í anda að jötunni í Betlehem.
Þar hvílir ungbarn, vafið reifum, ósjálfbjarga,
en þó þannig, að oss langar til að taka það í
faðminn og spyrja: Hvað ætlar þú að verða
fyrir mig?
>
s
Munnur þess mun tala máttarorð, full af anda
og lífi, til þess að gjöra mennina sæla.
Af augum þess mun ljóma ljós og friður og
huggun.
Hendurnar, sem fálma um móðurbarminn,
munu verða réttar fram til þess að vinna mátt-
arverk og lækna sjúka og þjáða, og breiddar út
á krossi til þess að bjóða faðminn öllum syndug-
um mönnum.
Og fæturnir inunu ganga fórnarbraut kær-
leikans.
Leiða þessar hugsanir og minningar oss ekki
nær og nær Guði? Birtir þetta barn oss ekki
kærleika föðurins á himnum?
Jafnframt minningunum eigum vér að horfa
til himins, því að á jólum mætast jörð og him-
inn, tími og eilífð. Horfum til Jesú, eins og hann
er nú til hægri handar föður sínum á himnum,
og biðjum hann að láta birta fyrir augum vor-
um, svo að vér fáum að sjá meira og meira af
dýrð hans — dýrð sem eingetins sonar frá föður.
Hann þráir vissulega aftur á móti að heyra þá
bæn og svala þannig dýpstu löngun mannshjart-
ans. Það, sem vér getum ekki, það gjörir hann
með sínum heita kærleika og máttuga aðdrátt-
arafli.
Þegar hugann sundlar við að horfa á flug-
straum tímans og fallvelti jarðlífs vors og vér '
svipumst um í tilverunni eftir því, er standi C
stöðugt, þegar vér horfum í anda á óteljandi '
vetrarbrautir um takmarkalausan geiminn, þró-
un og hnignun, dauða og líf endalaust og hug-
leiðum, að allt þetta er aðeins fölt endurskin
hið ytra af veru Guðs, þegar tilfinning þess,
S
i
c
\
l