Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1954, Blaðsíða 18

790 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Ræsi heiðra ég lofts ins ljósa,
lífs stýrandi fugla og dýra,
jarðar gróðr þann er eykr, og fæðir
alla kind, og temprar vinda.
Mæta sýni miskunn ýtum
mána valdr, svo að eigum vánir
— heilagur gefi það hölda skýlir —
himinríkis og sannrar líknar.
Sættu oss við son þinn ítran,
sólarþengils skrín og engla,
ítarleg, sú er allt má veita,
yfirdrottningin, heims og gotna.
Allir hræðast þig illsku fullir
andar þeir, sem mektar fjandi;
láta verða lymsku fljótir
leikun sín fyr bænir þínar.
Skínandi sitr sonr hjá sínum,
samheldr og jafn, feðr í veldi
hverja stund og heilagr andi;
hendir slíkt, en ei verður endað.
Þessum öll in hyggjuhvassa
hölda sveit er skyld að veita
allan heiðr með elsku fullri,
einum guði í þrennum greinum.
Föður jafn sitr á hávum himni
hæstr í dýrð með valdi glæstu
— söngr heyrist þar sætr af englum —
sonr eingetinn vífs ins hreina.
Allir lofa þar ástarfullir
anda guðs, er oss firrir grandi,
heimrinn allr með helgu blómi
haldi slíkri dýrð um aldir.
Arngrímur Brandsson, ábóti.
4>----------------------------------------------------------------------------®
16. öld tóku menn 209 marmarasúlur
úr baðstofu Diocletianus og höfðu
þær í nýar byggingar í Róm.
Þar koma líka kristnir menn við
söguna, og er mælt að 40.000 þeirra
hafi verið látnar byggja baðstofu
Diöcletianus.
itt ;jc
HELLARXIR
1 samkvæmi nokkru hjá Monsign-
ore Lacroix — hann er frakkneskur
og einn af hirðprestum páfa, hitti
ég meðal annars riddara de Rossi,
sem er með helztu fornfræðingum á
Ítalíu, og hefir stjórnin því falið
honum á hendur að kanna „catacomb-
urnar“ (undirgangana) og safna forn-
leifum þaðan. Það vildi vél til, því
ekki er hættulaust að fara þar ofan,
nema með kunnugum manni, en nú
átti hann að fara þangað nokkrum
dögum seinna og sýna þær ýmsum
ferðamönnum, og bauð hann mér þá
að vera með þeim.
Þar voru í för með okkur Reisaeh
kardínáli og nokkrir landar hans
frakkneskir meðal þeirra Geffroy, sem
ritar í Revue de deux Mondes og er
merkilegur að því, að ég held hann
sé eini rithöfundur í Frakklandi sem
stöðuglega reynir að taka málstað
Dana í viðureign þeirra við Þjóð-
verja og hertogadæmin.
Catacombur kallast, eins og menn
vita, kirkjur og kirkjugarðar nokkr-
ir, sem kristnir menn á fjTstu öldum
grófu sér, marga faðma undir jörðu
allt í kring um Rómaborg, og föld-
ust þar í ofsóknunum. Sumir halda
að þær hafi upphaflega verið gryfj-
ur (Arenaria), sem menn tóku úr
sand og steina til húsbygginga í
Rómaborg, en það er ekki allskost-
ar líklegt, því göngin eru svo mjó,
að ómögulegt er að vagnar eða kerr-
ur, hlaðnar steinum, hafi komizt
fram um þau, og liggja þar að auki
mörg loft hvert undir öðru. Menn
vita líka að kristnir menn hafa ekki
átt aðra kirkjugarða þar, allt fram
að dögum Constantinus mikla, svo
líkast er, að þeir eigi mest í þeim,
en vel má vera, að þeir hafi grafið
inn úr steinbrotum (grjótnámum),
sem hafa verið til, og ætlað að gera
þar með sem minnst vart við sig.
Catacomburnar eru margar að
tölu, og eru kenndar við ýmsar kirkj-
ur. Þær, sem við áttum að skoða,
taka nafn af Calixtus páfa og er
gengið ofan í þær skammt frá Seb-
astianus-kirkjunni við via Appia.
Þar kveiktum við á vaxkertum okk-
ar, því ekkert er dagsljós þar niðri
og gengum ofan stétt. Undir mold-
inni er fyrst laus sandur, en þá tek-
ur við steintegund, ekki mjög hörð.
Þar eru göng höggvin inn í til allra
hliða. Þau eru rúmlega mannhæð og