Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1956, Side 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSIKS
77
AW......, i™ ,
—1
J. M. Eggertsson:
Nýársnótt í Vaðalfjöllum
VAÐALFJÖLLIN eru stuðla-
’ bergsborgir af basalti cr rísa
yfir og upp úr Vestfjarðaháslctt
unrú. Hnattstaða þeirra er um 65
35’ n. br.; 225 5’ v. 1. og hæðin 509
m. yfir sjávarmál. Þau eru af þeirri
basaltgerðinni, er sumstaðar ann-
arstaðar er undirstaða landsins og
eru leifar af landi er eitt sinn hef-
ur verið undir sjó, en lyftst upp á
löngum tíma og skriðjöklar ísalda
síðan gengið yfir og eytt. Ef ís-
öldin síðasta hefði staðið eitt þús-
und árum lengur væru þar nú eng-
in Vaðalfjöll.
Því heita fjöllin þessu naíni, að
við þau voru vöð miðuð og vaðlar
við fjörur Þorskafjarðar. Nú eru
nýir vegir, en fjöllin halda fornu
nafni. Við þau eru og landamerki
miðuð. Vaðalfjöllin ráða merkjum
millum landeigna jarðanna Skóga
i Þorskafirði og Berufjarðar í
Reykhólasveit. Landið allt þarna
frá fjöru til fjalls er afar auðugt
af steingervingum, sníglum, skelj-
um, kröbbum og kvikindum frá
elztu timum jarðsögunnar meðan
ísland var ekki til eins og það er
nú. Þar finnast og margar teg-
undir steingerðra frumfiska, smá-
skrýmsla og skrumskratta.
Stuðlagerð Vaðalfjalla er ein-
hver sú stórgerðasta á íslandi, bæði
að hæð og digurð. Þó nagast þær
tímans tönnum og molna niður eins
og urðirnar sýna allt um kring.
Lega Vaðalfjallanna er frá
norðri til suðurs. Þau eru allmiklu
meiri á lengd en breidd. Einstigi
er upp á þau. nálægt miðju þeirra,
bæði að vestan og austan, hvort
andspænis öðru, svo milli einstíg-
anna er aðeins berghaft, þá upp er
komið.
Algengara er að fara upp að vest-
an. enda greiðfærara.
Stuðlar stórir hafa fallið úr
fjöllunum, einkum austan til. Eru
þar urðir miklar, heimkynni lág-
fótu litlu, víða illíærar manni
nema lengra sé frá farið. Ummál
bergsins allt um kring nær 1800
metrum. Gaman er að ganga á lar-
andi fæti kring um fiöllin þessi og
horfa upp til hamranna.
Næturgesturinn krýpur við
fannbarða vörðuna uppi á efsta
tindi Vaðalfjalla, uppi á yfirþaki
stuðlastæðunnar nær norðurenda
og gerir bæn sína. Áður hafði hann
gengið tvisvar kringum fjallið,
rangsælis og réttsælis, meðan árið
1955 var enn ekki útrunnið, til að
boða bergvættum komu sína með
kurteisi og biðjast verndar. Nú
biður hann til þess æðsta kraftar
og þess ódauðlega anda er öllu
stjórnar: ..Almáttugi hjartkæri
elskulegi himneski drottinn guð
og faðir! Lof og þökk, lof og
þökk fyrir alla skapaða hluti.
Loí og þökk sé þer, lof og þökk
fyrir þrna dásamlegu, óendaniegu