Lesbók Morgunblaðsins - 04.03.1956, Blaðsíða 5
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
137
ir innflytjendur settust aðallega að
umhverfis Víkina. Seinna kom ann-
ar fólkstraumur að austan og
dreifðist um Þrændalög og Mæri,
en sumir fóru suður á bóginn til
Jaðars og Lista. Þeir komu einnig
með hamra, en þeir voru af annarri
gerð og líkt og með axarmunna
öðrum megin.
Svo virðist, sem ekki hafi orðið
neinir verulegir arekstrar milli
innflytjendanna og þeirra, sem
fyrir voru, Þessir innflytjendur
voru upphaílega hirðingjar og þeir
völdu sér einkum bústaði þar sem
minnst var um skóg og góðir hagar.
Aflur á móti höfðu akuryrkju-
mennirnir ráðizt á skógaha og
brennt þá, til þess að gera þar
akra.
Með þessum innflytjendum koma
nýir siðir, sem hafa haft ahrif a
frúmbyggjana, sem stóðu á lægra
menningarstigi. Það er eigi aðerns
að ails konar viðskipti takast með
þeim, heldur berast nú frumbyggj-
unum upp í hendurnar ýmis betri
verkfæri, en þeir höfðu áður haft,
og svo lærist þeim smám saman
að stunda akuryrkju og kvikfjár-
rækt, enda þótt sú þróun yrði hæg-
fara.
Á Krakuey hjá Austfoid hafa
fundizt leifar mannabústaðar, er
menn ætla að sé frá þessum tíma,
eða um 2000 f. Kr. Eru þetta elztu
leifar reglulegra húsa, sem fundizt
hafa á þeim slóðum. Sýnilegt vár
að bærinn hafi brunnið, en þó
fannst þar ýmislegt sem bendir til
þess hvernig tvær ólíkar menning*
ar hafa verið að bræðast saman á
þessum slóðum, fiskimaðurinn hef-
ur verið iarinn að tiieinka sér
menningu aðkomufólksins.
Skammt þaðan fannst beína-
grind af manni, og má vera að sá
maður hafi átt þarna heima um
þetta leyti. Hann hefur verið 1.72
m. á hæð, og heilabú hans hefúr
verið óvenjulega stórt, stærra én
meðallag er nú á dögum. Þessi
maður getur að sjálfsögðu ekki
talizt samnefnari fyrir fólkið • í
landinu á þeim tíma, en hann sýnir,
að þarna hafa búið menn, sem voru
vel af guði gerðir bæði andlega og
líkamlega.
Á SEINASTA skeiði steinaldár
(1800—1550 f. Kr.) koma til sög-
unnar nýir gripir, inir svokölluðu
steinrýtingar, og er þetta tímabil
kennt við þá. Þeir hafa breiðzt um
allt land, frá Víkinni og norður í
Þrændalög og hafa eflaust verið
kærkomnir bæði búendum og veiði
-mönnum, enda finnast þeir bæði
inni í landi og í verstöðvunum.
Enginn efi er á því, að þeir hafa
verið verslunarvara, og að mikil
viðskipti hafa átt sér stað milli
innflytjendanna og frumbyggj-
anna.
Samtimis þessu koma og fram
Unilur ur flogugrjuti, fundinu a Þclamork.