Lesbók Morgunblaðsins - 24.03.1957, Blaðsíða 8
180
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
5KUGG5JÁ REYKJAVÍKUR
,,Það er ekkert að sjá í Reykjavík"
IV
WILLIAM LORD WATTS ferð-
aðist hér árin 1871, 1874 og
1875 og gekk á jökla. í seinustu
ferðinni vann hann það þrek-
virki að ganga yfir þveran
Vatnajökul, lagði upp frá Núp-
stað í Fljótshverfi og kom 16
dögum seinna til Grímsstaða á
Hólsfjöllum. Varð hann frægur
fyrir þessa ferð og segir Þorv.
Thoroddsen að hann hafi sýnt
frábæran dugnað, en árangur
ekki orðið eftir því, vegna þekk-
ingarleysis hans. Hér er farið
eftir ferðasögu hans 1874.
Að kvöldi 10. júní komum við til
Reykjavíkur. Kvöldsólin varpaði
geislum sínum á dásamlega íjallið
Esju, sem enn var í vetrarklæðum.
Létt ský svifu yfir fjallinu og
teygðust niður með því og voru
eins og ullarbyngur, sem sólin skein
á. Lengst í norðvestri gnæfði fann-
Jcrýndur skalli Snæfellsjökuls.
Framundan er höfuðborg ís-
lands, Reykjavík, með timburhús-
um og sölubúðum og minnir mjög
á skálaþorp þau, er þjóta upp eins
og gorkúlur á sléttum Ameríku.
Eini munurinn er sá, að Reykjavík
er sein í vöfum, en allt gengur með
fljúgandi fart í Ameríku. Borgin
var nú fánum skreytt, stórir hóp-
ar manna höfðu safnast saman hjá
bryggjunum og bátar hlaðnir fólki
komu um borð. Nokkur önnur skip
voru í höfninni og „Diana“ lagð-
ist mitt á milli tveggja herskipa.
Var annað franskt en hitt danskt,
og hornaflokkur á danska skipinu
heilsaði okkur með nokkrum þjóð-
söngvum
Morguninn eftir fórum við í
land kl. 10, og leituðum að stað
þar sem við gætum tjaldað. Manni
leiðist síður í tjaldi en annars stað-
ar, ef tafir verða. Þar hefir maður
alltaf nóg að gera, í staðinn fyrir
að láta stjana undir sig. Lands-
höfðingi leyfði okkur vinsamleg-
ast að tjalda á grasi-grónum hól
fram við sjóinn, handan við bæ-
inn (Batteríinu). Á eftir fór ég að
skoða mig um í borginni, en sá lít-
inn mun á henni síðan eg var hér
1871.
Þar var fiskur hvert sem litið
var. Það var fiskur af öllum teg-
undum og öllum stærðum og á öll-
um stigum söltunar og herzlu.
Stórir hlaðar af þurrum fiski voru
á malárkambinum. Þúsundum
fiska var dreift yfir klappirnar til
þerris. Menn og hestar voru að
flytja fisk, og hestar stóðu í lest
undir fiskaböggum, sem áttu að
fara upp í sveit. Fiskiskip lágu
í höfninni og áttu að flytja fisk-
farma til annara landa. Og bátar
voru stöðugt að koma að með nýan
afla. Arabar nota mest döðlur, Eng-
lendingar bauta, en íslendingar
sal'tfisk. Það er sú fæða, sem þeim
er nauðsynleg. Þeir taka hana fram
yfir allt annað, og í fána sínum
hafa þeir mynd af saltfiski.
Þá um morguninn höfðum við
séð hval blása rétt fyrir framan
bækistöð okkar. Það er algengt
að hvalir komi inn á höfnina, en
þeir eru sjaldan veiddir.
Það var auðséð að bækistöð okk-
ar vakti mikla athygli í Reykja-
vík, því að þar eins og á öðrum
útkjálkum er hver nýung margra
daga undrunarefni. Hér hefir allt
gengið í sama farinu frá alda öðli,
og það gengur hneyksli næst ef
út af er brugðið. Það var furðulegt
að heyra hve barnalegar athuga-
semdir menn gátu gert. Við spurð-
um t. d. mann nokkurn um það
hvort leyfilegt mundi að tjalda
þarna fram við sjóinn, en hann
kvað nei við, því að við mundum
fæla æðarfuglinn! Nú var þarna
fjöldi fólks í fiskvinnu rétt hjá,
og menn voru stöðugt að skjóta þar
rétt fyrir utan, svo að þetta var
mesta fásinna. Auk þess voru kýr
þama á beit, og svo held eg að
enginn æðarfugl hafi verið þarna.
Næsta morgun setti eg bréf í
póst og keypti á þau hin nýu ís-
lenzku frímerki, því að þar sem
ísland fær nú sjálfstæði, þá verður
það að hafa eigin frímerki; fram
að þessu hafa dönsk frímerki gilt
þar.
Eg hafði oft tekið eftir stórum
hrúgum af þorskhausum í fjör-
unni og þótt þeir ógeðslegir þar
sem þeir störðu á mann dauðum
augum. Hafði eg oft verið að hugsa
um hvað gert væri við þá. Nú frétti
eg að þetta væri hlutur sveitar-
manna, sem róa hjá útvegsmönn-
um. Dálkarnir úr fiskunum eru líka
hirtir og notaðir sem eldsneyti.
Einn daginn fór eg að skoða kalk-
ofninn, sem er nokkuð fyrir inn-
an bæinn. Þar sá eg hrúgur af
kalki, sem komið var úr Esju. En
úr því verður ekki góð vara, því
að það er of jarðborið. Um kvöld-
ið urðum við fyrir miklu ónæði