Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1959, Qupperneq 16

4S
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
6 2
A G 10 7 3
V 10 9 6
♦ 7 3
f K 9 5 2
8 3
S komst í 6 grönd, en 6 tiglar heföi
verið mikið betri sögn.
V sló út SÁ og síðan hjarta. S iízt
ekki á að reyna laufið að svo stöddu,
heldur tekur hann fyrst slagi á SK og
HÁ og síðan alla tigulslagina. A verður
að halda spaða eftir og þess vegna á
hann ekki eftir nema LK annan. Nú
kemur lauf úr borði og fær S alla s' ig-
ina með því að „svína“ LD.
Ef V hefði slegið út laufi í öðru út-
spili í staðinn fyrir hjarta, þá var spiiið
tapað.
♦ 9 8 5 2
V Á K
♦ K D G 9
♦ 7
♦ Á 6 4
V G 8 7 5 3
2
♦ 84
♦ 64
A K D
V D 4
♦ Á 10 5
♦ Á D G
SEINASTA SVERÐIÐ
Um miðja öldina sem leið var bóndi
einn úr Hálsasveit að silungsveiðum á
Arnarvatnsheiði. Hitti hann þá mann
einn ríðandi á brúnum hesti, langt
frá öllum mannabyggðum. Maður þessi
var fáránlega búinn og óþrifalegur í
mesta máta. Hálssveitingurinn fór að
leita eftir því, hver þessi maður væri,
en fekk bæði ógreið og afundin svör.
Vill hann þá reyna að mýkja skap
mannsins með því að gefa honum í
nefið og dregur upp bauk úr vasa sín-
um, en þá sló hinn í nest sinn, og hafði
Hálssveitingurinn ekki meira af hon-
um. En svo óttalegur, sagði hann, að
þessi maður hefði verið, að því gat
hann aldrei gleymt. Taldi hann víst,
að það hefði verið flóttamaður, sem
lagztur hefði verið út á heiðinni. Aldrei
JARÐHITINN. — Fyrsta hitaveita Reykjavíkur var fengin úr borholum i Laug-
ardalnum. Siðan var heitt vatn sótt upp í Reykjahverfi í Mosfellssveit og þar
næst upp í Mosfellsdal. Nú er farið að draga heitt vatn úr jörð inni í sjálfum
bænum. Hafa verið boraðar margar holur og árangur yfirleitt orðið ágætur. —
Hér sjást menn vera að mæla dýpi og hita í nýrri borholu í Höfðahverfi.
(Ljósm.: Ól. K. Magnússon)
vitnaðist hið sanna í því máli. En svo
stóð bónda mikill stuggur af þessum
manni, að honum þótti óvarlegt að
fara aftur á þessar slóðir án vopna.
Bóndi þessi var járnsmiður góður. —
Smíðaði hann sér nú sverð, breitt og
biturlegt úr góðu stáli, og var það ei
minna en alin fyrir egg. Þegar hann
hafði nýlokið við smíði þessa, heim-
sóttu foreldrar mínir harín og sýndi
hann þeim þetta merkilega vopn. Var
móður minni það minnisstætt, hve
sverð þetta var mikið og biturlegt.
Það er að líkindum eina sverðið, sem
smíðað hefir verið hér á landi á 19.
öldinni. (Kristleifur Þorsteinsson).
JÓLASKÓR
A jóladagsmorguninn var hverjum
manni, karli, konu og börnum, fengn-
ir jólaskór. Skórnir voru úr sauðskinni,
annað hvort reyktu eða blásteinslituðu,
og bryddaðir með shjóhvítu eltiskinni
og þvengirnir eins. Var það alltaf falleg
sjón að sjá ungar, fríðar heimasætur
með þessa fallegu íslenzku skó, þegar
þaer höfðu mest við. — Eftir morg-
unmatinn klukkan 10 fór fólk að búa
sig til kirkju. Var það altaf talið sjálf-
■sagt eins og að lifa og draga andann,
að fara til kirkju. Var pað svo almennt,
að enginn, sem komizt gat, ungur eða
gamall, ríkur eða fátækur, skarst þar
úr leik. — Þannig segir Erlendur
Björnsson á Breiðabólstað frá siðum
fyrir 80 árum.
ÚR JARTEINABÓK
Á bæ þeim, er á Hofi heitir, varð sá
atburður, að þann dag, er Páll biskup
skyldi þar koma kirkju að vígja og
margra annarra tiginna manna var
þangað von, var votviðri mikið og þótti
beinaspell á mundu verða. Þá fóru for-
ráðsmenn til kirkju og báðu heilagan
Þorlák biskup árnaðarorðs við guð, að
af tæki regnið, og hétu því, að Þorláki
biskupi skyldi kirkju vígja, ef þau
mætti ráða. Þá tók þegar af allt regnið
og var sú kirkja fyrst vígð og helguð
hinum heilaga Þorláki biskupi. — Hér
mun vera átt við kirkjuna á Hofi á
Rangárvöllum, því að engin önnur
Hofskirkja var Þorláki helguð. En áður
en lauk var 31 kirkja helguð honum
og auk þess var hann verndardýrlingur
25 kirkna.