Lesbók Morgunblaðsins - 24.06.1962, Blaðsíða 7

SKgg|p í •. flWSfiS $

■ ■■

■ x-x-.
1 •' • s-w
■ s

■ ;

M9Mi
wmms#m$»

hnáta. Við spyrjum hvað þau
ætli að gera í sumar. Flest
vita það ekki enn, systkinin
Örn Ármann, 13 ára, og Anna,
9 ára, vilja gjarnan fara í
sveit, en allt er enn í óvissu,
en þau gefa sér varla tíma
til að svara, því að leikurinn
á hug þeirra allan, en 9 ára
snáði, Broddi að nafni, segist
ætla í sveit norður í Skaga-
fjörð, og þar sé nú aldeilis
gaman. Um leið er hann þot-
inn í leikinn og stendur á
höfði af einskærri kátínu.
Það líður á kvöldið, byrjað að
skyggja þó að enn sé sólblik
í vestri. Það er kallað á börn-
in en vorilmurinn seiðir og
þau vilja helzt vera lengur
úti, en við kveðjum þennan
glaða hóp og höldum áfram,
alls staðar er æskan kát og
djörf í glöðum leik, hér eru
strákar í körfubolta, aðrir að
koma úr „hjólatúr", en sumir
ganga hægt og seinlega heim
á leið eins og þeir vilji treina
sér þetta fallega vorkvöld
sem allra, allra lengst.
ast kannske um Hljóm-
skálagarðinn eða út með
sjó, ein með hugsanir sín-
ar, vonir og þrár.
Strákamir, sem vom að
veiða sílin við Loftsbryggj-
una í dag, eru nú farnir á
aðrar slóðir en í stað þeirra
eru komnir strákar, sem
horfa út á höfnina forvitn-
um augum, en rétt hjá
þeim eru nokkrir piltar,
sem sýnilega eru að bíða
eftir einhverju.
Dálítinn spöl úti á höfninni
má sjá róðrarbát og virðist
áhöfnin öll einkennisklædd, í
gulum búningum. Báturinn
kemur nær og leggur að
bryggjunni og þá sjáum við
að hér situr fullorðinn maður
í skut, en ræðararnir eru allir
strákar um fermingu. Þeir
klæða sig úr gula búningnum
sem reynist vera flotvesti,
eitt af hinum nýju öryggis-
tækjum sjómanna, og stökkva
í land, en í þeirra stað koma
þeir sem biðu áðan á bryggj-
unni og íklæðast gulu vestun-
um. Þegar lagt er frá bryggju
fáum við leyfi til að fljóta
með, því að okkur leikur hug-
ur á að vita hvað hér er á
seyði. Okkur er skipað á skut-
þóftu og stýrimaður gefur
sínar skipanir, strákarnir láta
érarnar út og byrja að róa.
Btýrimaður telur „1, 2, 1 og
2, einn, tveir, þrír, fjórir, einn
og tveir", og ætlast til að
Etrákarnir haldi áralaginu. Við
jafnframt skipanir sínar. „Þið
verðið að hafa árarnar jafn-
langt úti, annars haldið þið
aldrei áralaginu — einn og
tveir, einn og tveir, og láta
aðeins árablaðið fara í kaf,
einn og tveir, einn og tveir“.
Og þannig er haldið áfram.
Við höfum grun um að pilt-
arnir búi sig undir að taka
þátt í kappróðri Sjómanna-
dagsins, en — eins og Hörður
segir — „þá verðið þið að vera
vel samtaka og róa vel“. Strák
arnir æfast furðu fljótt og
þegar við förum fram hjá
trillu með fimm eða sex
stelpum um borð, tekst strák-
unum virkilega upp og róa
vel og knálega eins og sönn-
um sjómönnum þykir hæfa.
En þar kemur að sjóveiki
blaðamannsins segir til sín,
KYNNINC
Við kynnum í dag fyrir
ykkur Þórð Jónsson, bónda á
Látrum í Rauðasandshreppi.
Það er okkur heiður og sér-
stök ánægja að kynna þennan
mann íslenzku æskufólki, því
að hann er einn mesti afreks-
maður okkar. Við dáum
frækna íþróttagarpa og oft að
verðleikum, en það er ekki
síður afrek að klífa Látra-
björg í kulda og vosbúð til að
bjarga mönnum úr lífsháska.
Þórður stjórnaði hinu fræga
björgunarafreki við Látra-
bjarg. En hann hefur sýnt að
áhugi hans er vakandi á öllu,
sem til menningar horfir og
eigi sízt meðal æskunnar,
enda á hann þrjú uppkomin
börn sjálfur og hefur verið
forustumaður í félagsmálum
sveitar sinnar.
Við hittum Þórð að máli,
er hann kom til Reykjavíkur
nýlega til að sitja þing
Slysavarnafélags fslands.
„Hefur þú átt heima á Látr-
um lengi?“
„Já, alla tíð. Ég er fæddur
þar og uppalinn og tók við
búi foreldra minna“.
„Hver voru helztu áhuga-
mál þín í æsku?“
„Smíðar. Ég vildi læra þá
iðn, en aðstæður leyfðu það
ekki. Ég fór því á sjóinn“.
Þórður hefur sýnt sjóvinnu-
starfsemi meðal unglinga mik-
inn áhuga og velvild og því
spyrjum við:
„Telur þú sjósóknina hafa
haft gildi fyrir þroska þinn?“
„Hiklaust. Ég hafði mikið
gagn af sjómennskunni. Það
eru mörg vandamál á skipum,
einkum litlum fleytum, sem
leysa þarf fljótt og vel. Þetta
þjálfar hugsunina og eykur
skerpu og öll viðbrögð. Á sjó
er agi og hlýðni nauðsynleg
og slíkt er heppilegt öllum
þroska. Ég tel sjóvinnunám-
skeiðin prýðileg og yfirleitt
það starf, sem æskulýðsráðin
eru að vinna“.
„Hver er hlutur æskunnar í
slysavarnamálunum? “
„Of lítill. Stofnaðar hafa
verið unglingadeildir, en þær
eiga í erfiðleikum“.
„Hvers vegna?“
„Ef til vill starfa slysavarna-
deildirnar of aðskildar, konur
og karlar út af fyrir sig, og
unga fólkinu finnst þá, að það
eigi ekki heima í hópn-
um. En stjórn Slysavarna-
félagsins hefur mikinn hug á
því að leysa þetta mál far-
sællega og víst er, að Slysa-
varnafélagið og deildir þess
eru heppileg fyrir æskuna.
Þar er unnið óeigingjarnt
starf að vernd mannslífa. Þar
KVÖLD I REYKJAVIK
er unnið í anda kærleikans".
„Og, hvað viltu segja
almennt við íslenzkt æskufólk
að lokum?“
„Forðizt áfengið, unga fólk",
svarar Þórður ákveðið. „Æsk-
an er nú menntaðri og mann-
vænlegri en nokkru sinni áð-
ur. Það væri sorgarefni, ef
hreysti hennar og hamingja
yrði Bakkusi að bráð. Gegn
þessu verður að vinna ötul-
lega á öllum sviðum“.
Við kveðjum þennan snar-
lega og ákveðna mann og ósk-
um honum allra heilla, en ís-
lenzkum æskumönnum er Þá
gaum orðum slíkra manna.
A AÐ er vor í lofti,
kvöldin björt og löng, sól-
roði á flóanum og Akra-
fjallið og Skarðsheiðin eins
og „fjólublár draumur".
Unga kynslóðin kann sér
ekki læti, hoppar og stekk-
ur á grasbala eða fer í leik
á mölinni. Þau eldri leið-
fáum að vita að stjórnandinn
heitir Hörður Þorsteinsson og
að strákarnir hafa verið á
sjóvinnunámskeiði á vegum
Æskulýðsráðs Reykjavikur og
eru .iú að æfa róður á einum
kappróðrabáta Sjómannadags-
ins.
„Þetta eru kartnir strákar
— einn, tveir, þrír, einn og
tveir — og áhuginn ódrep-
andi“, segir Hörður og gefur
þegar talað er um að sigla út
í eyjar, og er honum því
„skipað í land í næstu höfn“
og auðvitað tekur hann stefn-
una beint til fjalla.
Á leiðinni rekumst við á
nokkra stráka og stelpur sem
eru í myndastyttuleik á gras-
bala inn við Sporðagrunn.
Þar eru ærsl og kátína mikil
og þegar þau sjá okkur fara
þau öll að skellihlæja (við
vissum aldrei af hverju) og
segja okkur að það sé „voða
gaman að lifa og leika sér“ og
skólanum sé að ljúka og allt
sumarið framundan. „Nei, nei,
það er ekkert leiðinlegt í
skólanum, en það er bara svo
gaman á sumrin“, segir 9 ára
16. tölublað 1962
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS 7