Lesbók Morgunblaðsins - 22.07.1962, Blaðsíða 7

SKMAVEÐTALIÐ
Ótriír þeim öllum...
_ 14254.
— Er þetta Steinsmíðaverk-
stæði Magnúsar Guðnasonar?
— Nei, það er niðri, en ég skal
ná í hann Knút. Var það ekki
hann sem þér vilduð tala við?
•— Jú, takk.
(Bið. Það heyrist kallað í
Knút og hann kemur í símann
másandi).
— Knútur Magnússon.
— Já, þetta er á Lesbókinni.
Hvað er þetta maður, hafið þið
ekki síma á verkstæðinu?
— Nei, en ég fékk mér heima
síma fyrir fimm árum, af því
ég fann á mér að Símaviðtal-
ið í Lesbókinni væri í vændum.
Eiginlega ættuð þið að borga
hluta af afnotagjaldinu hingað
til. Er það kannski ósanngjarnt?
— Þú verður að tala við gjald
kerann um það. Mig langaði að
vita á hvaða árstímum væri
mest um dauðdaga.
— Það hef ég ekki hugmynd
um. Eg læð ekki lífi eða dauða
nokkurs manns, og ef ég réði,
mundi ég láta fólkið sjálft á-
kveða bæði fæðingu sína og
andlát. Legsteinasmíði er alger
lega óviðkomandi andláti
manna. Við vorum um daginn
að gera legstein yfir mann, sem
lézt fyrir 200 árum. Annars ert
þú ekki sá fyrsti sem heldur
að við séum í einhverju sér-
stöku sambandi við guðdóm-
inn. Um daginn spurði fimm ára
Hverer
uppáhaldsmatúr
eiginmannsins
Ingveldur Gröndal, kona
Halldórs Gröndals veitinga-
manns, svarar:

' m mHM . 'i';U
AS vera glft veltlngamanni
sem umgengst „50 rétti dag
lega“ og borðar ekki nema
eina máltíð á dag heima hjá
sér, er ekkert grín. Hann
vill sem minnst tala um mat
dóttir mín, hvaða símanúmer
hann Guð hefði.
— En er ekki meira að gera
hjá ykkur á einum árstíma en
öðrum?
— Vor og sumar er mesti
annatíminn, ekki af því að
fleiri deyi þá, heldur vegna
þess að þá vaknar fólk til lífs
ins og alvörunnar — fer að
hugsa um leiðin og látna ástvini.
— Hvaða hlutverki finnst þér
legsteinar gegna?
— Mér finnst vanta hengilás
inn fyrir skúrinn þangað til
nafnið stendur á leiðinu.
— Þú vilt sem sagt koma í
veg fyrir reimleika. Eru ekki
legsteinar háðir tízku eins og
annað í mannlífinu?
— Jú, það eru ýmis tízku-
fyrirbrigði. Persónulega finnst
mér legsteinar fara þeim látnu
jafnmisjafnlega og klæðnaður
þeim sem lifa.
— Hvernig er sambýli listar
og legsteina hjá þér?
— Mér finnst ég hafa misst að
mestu samband við steininn, eft
ir að ég hætti að nota hamar og
meitil.
— Áttu við, að vélamar geri
starfið ópersónulegt? Er engin
leið að ,,.?nuða“ vélarnar?
— Jú, það er hægt, en þá
brenna þær bara úr sér.
■— Eg á við, hvort þið þurfið
að vera algerlega háðir vélum
við legsteinagerð?
heima, af því fær hann nóg
allan daginn í fyrir'cæki
sínu. Þá er honum mein-
illa við það í heimboðum,
þegar húsmæður eru að tala
um ,að þessi eða hinn rétt-
urinn sé nú varla nógu góð
ur fyrir forstjórann í
Nausti. Þannig er þessu
háttað með minn bónda.
Annars held ég, að ekki
sé um neinn einstakan rétt
að ræða, sem honum þykir
heztur Þegar hann er heima
í mat, vill hann helzt ein-
faldan mat og nógu heimil
islegan og alls ekki mikið
„brasaðan“. Fiskrétti vill
hann soðna og kjötið i
„fricassé" eða karry og með
grjónum. Já grjón; það
má ef til vill segja, að það
sé einn réttur, se-m hann er
meira hrifinn af en öðrum,
en það eru „Hawaian Spare
ribs með hrisgrjónum", en
þau kann hann einn að laga
og gerir ekki nema á tylli-
dögum. Þá má ekki gleyma
laxinum á vorin, hann ger-
ir alltaf stórlukku.
Að lokum grunar mig, að
ísskápurinn freisti hans á
nóttunni, þegar hann kemur
heim úr vinnunni, a.m.k.
hækkar talan á baðvigtinni.
— Kannski er betra að orða
það svo, að maður sé háður
bölvuðum hraðanum, sem ríkir
á öllum sviðum og útrýmir ýms
um möguleikum hugar og
handa.
■— En þú „hefnir“ þín þá með
því að iðka listir utan vinnustof
unnar — á laun?
— Sennilega er réttara að
segja, að maður níðist á list-
inni, því maður hefur aldrei
tíma til að gera nokkurn hlut
með góðri samvizku vinnunnar
vegna.
•— Þú varðst þó á sínum tíma
þjóðfrægur fyrir Hreðavatns-
valsinn.
— Seint ætlar maður að losna
við lausaleikskrógana frá gelgju
skeiðinu! Hvernig vissirðu ann
ars um þennan? Sagði ég þér
kannski frá honum?
— Já, einu sinni þegar þú
varst annarshugar. En þú hefur
líka samið eitthvað sem blífur
. í tónlistinni?
— Því svara ég neitandi. Það
er ekki hægt að semja neitt og
segja að það blífi. Tíminn einn
sker úr um það.
— Hvernig var með lagið við
„Mæðugreyið" hans Þórbergs?
Var það ekki nokkuð gott?
— Hvað ertu að reyna að fá
mig til að segja?
— Til dæmis að það hafi ver
ið sungið af karlakór.
— Og samt manstu eftir því?
•— Já, og ég man líka eftir
þér á leiksviði. Féll þér lcannski
betur við Þalíu en Músíku.
— Eg hef aldrei komizt á svið
hjá Músíku.
— En þjónað báðum.
— Haldið fram hjá báðum.
HUNDALIF
— Og hvor varð þér eftir-
minnilegri ástkona?
— Eg á vingott við þær báðar
ennþá.
— Og svo varstu hér á dögun
um að taka þér þriðju ást-
meyna, sá ég í Lesbókinni. Er
þér nokkur alvara með hana?
— Gettu!
— Já, ég gat ekki betur séð
en ástin funaði í hverri línu, svo
viðkvæmum sálum þótti vlst
alveg nóg um.
— Þeir sem fundu ást í hverri
línu hljóta að hafa betri hor-
mónastarfsemi en mér er gefin.
Var það nokkuð fleira?
— Eg ætlaði eiginlega að
spyrja um verðið á legsteinum
yfir þrjá látna ástvini. Held-
urðu að það verði mér ofvdða?
— Áreiðanlega ekki, fyrst þú
vinnur hjá Morgunblaðinu.
Ekki datt þeim í hug að stæla
fallegu fæturna á okkur.

Þeir sögðu...
„Við njótum þeirra þæg-
inda að hafa skoðanir án
þeirra óþæginda að þurfa
að hugsa“. — Kennedy
Bandaríkj af orseti.
„Slæmir hljómlistarmenn
geta ekki drepið slæm
verk; það eru góðu verkin
sem eru drepin". — Jascha
Heifetz.
„Ég er sammála Jeffer-
son um að nógur tími sé
fyrir stjórnarvöld að sker-
ast í leikinn og hafa hemil
á fólki þegar það gerir eitt-
hvað, ekki þegar það segir
eitthvað". — Hugo L. Black'
hæstaréttardómari.
„Það er vegna þess að ég
veit að viðhorf mín eru ná-
kvæmlega þau sömu og þín,
Harold, sem við megum
ekki gefa upp vonina of
fljótt". — Menzies forsætis-
ráðherra við Macmillan.
Ærm\
_ mj-

1«. töublað 1962
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS £