Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1964, Side 10

SÍMAVIÐTALIÐ
Lægri eftirlaunaaldur
flugumferbarstjóra
nám tíl einika- og atvinnuflug- haustið áður. 1962 •
fstofur flugmálastjóra. prófs í báðum skólunum, I>yt ið í Paris, 1963 í Lc
an dag, þet.ta er hjá og Flugsýn. Ég kenndi þeirn síðast, 20.—23. aprí
17430.
— Skrifstofur flugmálastjóra.
—Góðan dag, þetta er hjá
Lesbók Morgunblaðsins. Er
Vaidimar Ólafsson, flugum-
ferðarstjóri, við?
— Augnablik.
— Valdimar.
— Er mikil umferð?
— Já, það hefur verið mikil
umferð að undanförnu, sér-
staklega í innanlandsfluginu. í
apríl voru yfir 9000 lendingar
og flugtök á Keykjavíkurflug-
velli. Er það næsthæsta taia í
einium mánuði, síðan við tók-
ítra að skrá starfsiemina. Meiri
umferð var í ágúst í fyrra.
Miki'l gróska er í fluginu hér,
eins og sjá má á því, að 59
nemendur stunduðu bóklegt
Hver er
uppáhaldsmátur
eiginmannsins
Spurningunni svarar frú
Þóra Hallgrímsson, eigin-
kona Björgólfs Guðmunds-
sonar, verzlunarm., Bugðu-
læk 9.
Sem betur fer á Björgólf-
ur marga „uppáhaldsrétti",
en hér er uppskrift af ein-
um þeirra, sem er oíarlega
á blaði:
1 kg. ungkálfakjöt.
9 sneiðar bacon, klippa
hörðu húðræmuna aif.
100 grömm smjör
1 dcl. mjóik.
% Itr. rjómi
2 matsk. þunnt soya
(ekta kinverskt).
Salt og pipar.
Svínafleskið er þrætt í
gegnum þunnu sneiðarnar af
ungkálfakjötinu, smjörið
brætt á pönnu (bezt að nota
rafmagnspönnu, sem hægt er
að halda sama hitanum á),
kjötið brúnað báðum megin,
síðan hella mjólkinni yfir
kjötið, einnig strá soyasós-
unni jafnt yfir kjötsneiðarn
ar, salt og pipar og láta
malla þar til mjólkin hefur
minnkað um helming. Hella
heiming rjómans yfir og
þannig má geyma réttinn
nám tíl einka- og atvinnuflug-
prófs í báðum skólunum, Þyt
og Flugsýn. Ég kenndi þeim
fiugreglur og einnig morse fyr-
ir blindflugpróf. Ég hef haft á
4. hundrað nemendur, siðan ég
byrjaði að benna árið 1958.
— Hve margir flugumferðar-
stjórar eru starfandi hér?
— í félagssamtökum okkar
eru 55 menn. Félagið var stofn
að árið 1955 af 30 mönnum.
Hef ég verið formaður þess frá
byrjun. Við erum meðlimir í
tiltölulega nýstofnuðum Al-
þjóðasamtökum fiugumtferðar-
stjóra ásamt 18 öðrum þjóð-
um. Samtök þessi, IFACTA,
voru stofnuð í Amsterdam
1961, en haldið hafði verið und
irbúningsþing í Frankfurt
við lágan hita allt upp í
klukkutíma, með því að
bæta á hann rjóma etftir
Iþörfum.
Einnig er þessi réttur jafn
Ijúffengur upphitaður. Með
þessu er gott að hafa alls
konar grænmeti og finnst
Björgólfi sérstaklega góðir
ísienzku sveppirnir, sem
eru fyrst soðnir í örlitlu
söltu vatni, og síðan steikt-
ir í smjöri. Einnig er gott
að hafa með þessu hrisgrjón.
1 ábæti á eftir þessum
„kaloríu“-rika rétti er gott
að hafa ávaxtasalad, búið til
úr þeim nýju ávöxtum sem
fást hverju sinni.
haustið áður. 1962 var ársþing-
ið í Paris, 1963 í Londom og nú
síðast, 20.—23. apríl, í Brússel:
íslendingar hafa tekið þátt í
þessum þingum og hetf ég setíð
þau öll.
— Póruð þið margir til
Belgiu?
— Við vorum tveir fulltrúar
og svo sátu 4 aðrir, 2 frá
Ketflavík og 2 frá Reykjavík,
einnig þingið og fylgdust með
því, sem þar gerðist. Þingið
starfaði í tveim deildum og sat
ég í þeirri, sem fjailaði um
stjómarfarsleg málefni, en ól-
afur H. Jónsson, ritari Félags
íslenzkra flugumferðarstjóra,
sat í B-deild, þar sem rædd
voru tæknileg máletfni. Fjöl-
mörg fyrirtæki, er framleiða
ratsjár og önnur slik tæki, sem
notuð eru af flugumtferðarstjór
um, senda fuilltrúa á þingið,
bæði til að fylgjast með því og
veita upplýsingar um tæknileg
atriði. Nokkur fyrirtæki eru
líka eins konar styrktarfélagar
þingsins, greiða ársgjald og
hatfa réttindi tíi þingsetu. Þá
voru á þinginu fulltrúar frá
Alþj óðaílugmálastof nunirmi
(ICAO), Alþjóðasamtökum at-
vinnuflugmanna (IFAT.BA), A1
þjóðasamtökum loftsiglinga-
fræðinga, og frá nokkrum lönd
um, sem ekki hafa enn gengið
í samtök okkar, svo sem frá
Bandaríkjunum og Spáni. Síð-
ast en ekki sízt voru mættír
fuilltrúar Eurooontrol í Brússel,
miðstöð Vestur-Evrópuþjóð-
anna, sem sjá um fhitg yfir
löndum þeirra í hærri flughæð-
um. Starfsemi Euiocontrol er
um það bil að hefjast og vinna
þar þegar á 2. hundrað manns.
— Eitt þeirra málefna, sem
rædd voru um á þinginu, er
starfsaldur fflugumferðarstjóra.
Við göngum undir stranga
læknisskoðun einu sinni á ári
til endurnýjunar skírteinum
okkar, hliðstætt þeim heil-
brigðiskrötfum, sem gerðar eru
til flugmanna. FyrirsjáanJegt
er, að flugumtferðarstjórar kom
ast ekki klakklaust gegnum
þessa læknisskoðun aillt til þess
aldurs, er þeir öðlast rétt til
eftirlauna, samkvæimt reglu-
gerð um opinbera starfsmenn
almennt. Frakkar hafa þegar
náð þeim árangri, að komast á
eftirlaun 55 ára og fyrir
Bandarikjaþingi liggur tillaga
um 59 ára aldurstakmark eða
20 ára starfsaldux.
— Starf flugumferðarstjór-
ans er mjög ábyrgðarmikið og
kretfst mikililar nákvæmni og
stundum skjótra ákvarðana.
Hann verður alltaf að vera á
verði um öryggi flugvéla, sem
í hans umsjá eru, og beina
þeim á fiugleiðir og fflughæð-
ir, þar sem engin hætta er á
að þær rekist á önnur slík far-
artæki. Starfið takur því medri
á tau.garnar en mörg önnur
og þessvegna endast rnenn
skernur í því.
Mjallhvít og dvergarnir sjö.
Þeim er farið að fækka
börnunum, sem ekki hafa
séð Mjallhvíti í Þjóðlerkhús
inu, enda hér á ferðinni eitt
bezta barnaleikrit Þjóðleik-
hússins. Bömin rifja upp
leikritið þegar heim er kom
ið, og þá er rétt að geta
þess, að sagan af Mjallhvíti
og dvergunum sjö var fyrir
nokkru gefin út á hljóm-
plötu af íslenzkum tónum,
það eru kunnir íslenzkir leik
arar, sem þar leika söguna,
þau Kristín Anna Þórarins-
dóttir, Guðbjörg Þorbjarnar
dóttir, Sigríður Hagaiín,
Róbert Arnfinnsson, Jón
Sigurbjörnsson, — Árni
Tryggvason, Steindór Hjör-
leifsson og Rúrik Haralds-
son. Hér eru úrvals leikarar
að verki og sögunni gerð sér
staklega góð skil, þetta er
þvi sérstaklega góð barna-
plata. Því má bæta við, að
íslenzkir tónar hafa gefið
út nokrar barnaplötur m. a.
lögin úr Kardemommubæn-
um á sínum tíma og fleiri
plötur, em þær allar vel
gerðar og finnst mér ástæða
til að vekja sérstaka athygli
á þessari hlið hljómplötuút-
gáfu íslenzkra tóna. Út-
gáfa á barnaplötum getur
verið allt eins mikið happ-
dræfti og síldveiðar, en hér
heíur verið vel til vandað
og plötunum fyrir bragðið
vel tekið. Góð hljómplata
fyrir börn getur allt eins
haft þroskandi áhrif á böm
eins og góð og vönduð barna
bók, og skilur jafnvel enn
meira eftir, því á plötuna er
hlustað dag eftir dag, en bók
ekki lesin eins oft.
Að lokum: Ég ráðlegg for
eldrum að gefa börnunum
plötuna Mjallhvíti og dverg-
ana sjö, þar kaupa þau ekki
köttinn í sekknum.
ÍSLENZK HEIMILI
Framhald atf bls. 9
íylgdist hann af miklum áhuga með
þeim málum — og minnist sérstaklega
hve spennandi var að fylgjast með því
á sjónvarpi, þegar kosið var i milli
Kennedys og Kefauvers sam varaforseta
efna demokrataflokksins í kosningunum
1956. Ólafur hélt með Kefauver — og
auðvita(5 vann hann þá.
Og segja má, að í klerkastétt hafi
Ólafur verið handboltanum það, sem
eéra Bragi var kúluvarpinu hér áður og
fyrr. Ólafur var nefnilega í meistaraliði
Keflvíkinga í handknattleik — og hefur
líka mikinn áhuga á knattspyrnu. Hann
fer alltaf á völlinn, þegar mikið er um
að vera — og lætur sig helzt ekki vanta,
eí Keflvíkingar eiga að leika. En nú
10 LESBOK MORGUNBLAÐSINS
má hann ekki hugsa eingöngu um Kefla
víkurliðið, því hann verður líka að fara
að hugsa um sína menn, Víkingana í
Bústaðahverfi.
Nú, og að vetrinum spilar hann bridge
við gamla skólabræður á hverju þriðju-
da.gskvöldi. Hann segir, að sumir
stéttarbræður sínir gagmrýni sig fyrir að
spila bridge. Sjálfur segist hann ekki
sjá neitt athugavert við að prestur spili
bridge. Þetta sé þar að auki eina tæki-
færið sem honum gefist til þess að halda
sambandi við gamla bekkjarbræður, því
enginn þeirra hafi lagt prestskapinn
fyrir sig, Það sé mikil upplyfting að
hitta þá — og það sé líka nauðsynlegt
hverjum manni að fá tilbreytingu, lyfta
sér upp úr hversdagsleikanum.
Og sama er að segja um frúna. Þar
eru það saumaklúbbarnir, að vísu ekki
nema hálfsmánaðarlega. En við gerum
ráð fyrir, að það sé þá saumað helmingi
meira en ella. Eða er ekki megintilgang-
ur saumaklúbbanna að stunda sauma-
skap?
Og síðan kemur röðin að dætrunum:
Óli Alexander, Isafold fer í síld og Öddu
bækumar eru esfstar á vinsældalistan-
um. Sú eldri les fyrir þá yngri — og
þegar amma kemur í beimsökn, segir
hún þeim sögur. Hún er ein af þessum
ömmum, sem er alltaf með nýja og nýja
sögu í hvert sinn, sem hún kemur —
því hún býr þær til jafnóðum. Slíkar
sögur hæfa oft umhverfinu og hugar-
heimi hlustandans betur en annað, sem
finnst á prenti.
Og við leggjum sömu spurning-
una fyrir prestshjónin og alla aðra þessa
dagana: Hatfið þið áhuga á að eignast
sjónvarpstæki?
— Nei, ekki enn, segir séra Ólaíur.
Við höfum heldur engan tíma til að
horfa á sjónvarp. Vestur í Ameríku átt-
um við samt sjónvarp. Sóknarbörnin
gáfu konunni minni það í jólagjöf, sögðu
að þau yrðu að reyna að bæta henni
það einhvern veginn, að þau „rændu“
mér á hverju kvöidi — í safnaðarstarf-
ið. Við höfðum þá bæði gaman og gagn
af sjónvarpstækinu, enda í beinu sam-
bandi við líðandi stund, ef svo mætti
segja. Sjónvarpið hér er með „gamlar“
fréttamyndir — og að því leyti ekki
samtímasjónvarp, eins og það vestra.
En auðvitað er þetta ekkert aðalatriðL
Við höfum bara öðrum hnöppum að
hneppa.
22. tölublað 1964