Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1965, Qupperneq 4

Bak við nóttina
bíða þúsund nætur
rauð villidýr brjóta hlekkina
dagarnir renna til næturinnar
og dreypa á ódáinsveig um óttu
Niður vatnanna
deyfist í blámistri hverfulla haustdaga
Menn ylja sér við sviða næturinnar
sitja umhverfis eldana
iðandi skuggarnir
ýlfur úlf a
Inn í daginn berst andvarinn
í eldingu morgunsins
í kaldri dögginni
hefja dvergarnir smiðjusönginn
ómur steðjans
máttug orðin
hrynja í gneistaflugi
Og senn rístir þú lokastefið
meitillinn sker gljúpt grjótið
áður en það harðnar
og verður stökkt
þá verða engin orð fest
Döggin liggur á grjótinu
eyrunum og engið er mettað
kaldri dögg
N æturhr ollurinn
eldar festingarinnar
umlykja helft jarðarinnar
Lagðsíðar hjarðir
hefja nýjan dag
Vorregn og ylgróska
sáningin er hafin
★
Þeir sigldu ókunn höf
og leituðu átta
sigldu höfin og hjuggu strandhögg
á ströndum f jarlægra landa
Sjávarseltan og rakir vindar
grátt haf
þung seglin
sleipar árar
þeir leituðu þungvopnaðir
seltubrunnir
sköpuðu ótta
og angist
þar sem sólin skein heitar
en þar sem furan vex
við klettótta strönd
Þið siglduð höfin vorblá
sjófuglar eltu skipin úr landsýn
Blóðþefur vorblótsins sat
lengi í vitum ykkar
draumarnir voru blóðmistur
Vorblátt hafið
svifléttir flögra
hvítir fuglar
fyrir stafni
Síðsumarnóttin
varð blóði drifið strandhögg
sér vein kvennanna
brún jörðin litaðist blóði
hrafnarnir hófu kornskurðinn
fyrir uppskerutímann
Ströndin að baki
blysin særa næturhúmið
vein hlekkjaðra þrælanna
rjúfa sjávarhljóðið
um nætur
★
Úrsvalur og saltdrifinn
blóðhlaupnum augum
markar hann áttina
Um nætur
heggur skipið
skugga sinn
að baki kaldsilfraður máninn —
Hafið f jarlæg festing
blýgrátt og úrblátt
haf — dag og nótt
Haustið er kalt
blóðið er löngu storknað
í fjörugrjóti
eldarnir kulnaðir í kofarústunum
grjótið er ekki lengur sleipt
af blóði þeirra sigruðu
Gnauð haustvindanna
regnið er heitt
blóði rignir í draumum þeirra
blóðmettuðum svefni
Blýgráir kólgubakkar
þungt myrkrið
veðurhljóð
Dagarnir verða skammir
þungur svefninn
Langt að baki
sumar og blóð
Svalsárar járnnætur
kaldtærir morgnar
haustsins
ilmur af lyngi og þara
björninn byggir sér híði
og ánauðugir menn
draga brennið heim
sár þeirra ógróin —
skip í naustum
Silfrað land í mánaskini
hvítur morgunn
langar nætur
dagarnir verða nætur
kyrrðin er frosin
dægrin líða við eldana
Blóðmegin hofsins
goðin eru roðin feiti
södd af innýflum fórnardýrsins
gapa þau og rymja
fullsæl
vein goðans
svæfir dauðahryglu þrælsins
blóð hans rennur í hlautskálina
Trogin eru hroðin
rauð sólin birtist
vakin blóði
blóðlituð spor
í snjónum —
★
Dynur vindanna
ymur við strengi árinnar
vorlangan dag
Voðir eru færðar á skip
þunglestað marar það
á legunni
senn þenjast seglin
og vorblátt hafið
er leið þess
í nóttleysu
Hvelfingin hefst mót sólinni
Landið hillir uppi
í mistri síðdegisins
svalköld myndin
áttleysa
undir kvöld
vorkaldur svalinn um nott
.X-
“ — ■ *
24. desember 1969
36 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS.