Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1970, Page 8

Gröf. Einn allra fallegasti bærinn í Öngulstaðahreppi, enda hefur hann fengið viðurkenningu Búnaðarsambandsins. Öll
hús eru steinsteypt í veggiahæð, en þar fyrir ofan er brún litað timbur. Bóndi í Gröf er Ingólfur Lárusson.
Túnhliðið í Gröf og brúsapallurinn. Jafnvel
þar hefur sama alúðin verið lögð við frá-
gang og viðhald.
SNYRTI
MENNSKA
SEM
AF BER
Höskuldsstaðir. Frá-
bærlega fallegur
bær, íbúðarhús úr
steini, brúnmálað, en
dökk timburklæðn-
ing ofan til á göflun-
un?,. Gluggar eru
hvítmálaðir. íbúðar-
húsið stendur sér, en
lorhliðar fj'árhús-
anna snúa einnig út
að veginum. Þar er
aliui frágangur prýði
legur. Þök eru mál-
uð í ljósgrænum lit.
Trjárækt er ung, en
á góðuim vegi. Bóndi
á Höskuldsstöðum er
Sigurður Snæbjörns-
son,
Til vinstri:
Öngulstaðir. Á þessum
bæ er hlaða og gripahús
sambyggð við íbúðar-
húsið, sem raunar ætti
aldrei að gera, en það
er önnur saga. Veggii'
eru ekki múrhúðaðir,
þeir hafa verið hvítmál
aðir eins og þeir komu
úr mótunum og fer
mjög vel. Öll umgengni
er mjög til fyrirmynd-
ar. Í baksýn sést Krist-
nt'íJ.
Búnaðarsamband Ey j af j arðarsýslu
veitir árlega viðurkenningar fyrir
fallega umgengni á bæjum og bænd-
ur í Öngulstaðahreppi hafa lagt það
í metnað sinn að fegra útihús jafnt
sem íbúðarhús. Mun ekki á neinn
hallað þótt sagt sé, að nú ber þessi
sveit af öðrum að þessu leyti.
Myndir: Gísli Sigurðsson.
Nú er mjög á Joíti haldið vígorðum á borð
við „Hreint land, fagurt land“ og var raunar
timi til kominn. Við viljum vernda landiö, fag-
urt og frítt, en umgengni ferðafólks ræður ekki
öllu þar um. Sveitir landsins eru misjafnlega
fallegar að þessu leyti og verður að játa, að
alltof margir bæir setja sóðalegan svip á um-
hverfið. Þar er öllu illa við haldið, vélalík og
hverskyns járnarusl er dreift út um allt og ef
til vill flæðir fjóshaugurinn niður einhverja
brekkuna.
En til eru einstaka sveitir, sem bera af að
þessu leyti, enda hefur oft verið sagt, að falleg
umgengni smiti út frá sér. Varla mun unnt að
finna á landinu öllu jafnstórt hlutfall framúr-
skarandi fallegra bæja sem í Öngulstaðahreppi
í Eyjafirði. Snyrtimennskan, sem þar virðist
raunar rótgróin, hefur þó ef til vill fengið enn
frekari fjörkipp, þegar Búnaðarsamband Eyja-
fjarðarsýslu fór að veita viðurkenningar á ári
hverju fyrir bezta umgengni við bæi. Það er
verulega ánægjulegt að fara um þjóðveginn í
Öngulstaðahreppi og sjá þá natni, sem bændur
þar leggja auðsjáanlega við umliverfi sitt, livort
heldur það eru fjárhús eða önnur peningshús,
íhúðarhús og hlöðin í kring. Sums staðar er trjá
rækt á góðum vegi, en alls staðar fagurlega
grasi gróið heim að húsunum, þar sem ekki er
snyrtilega malborið. Svað er hvergi til við þessa
bæi og þaðan af síður sjást þar draslhaugar eða
rennandi haugur utandyra. Að vísu er eitthvað
hagstæðara að halda við húsum í Eyjafirði en á
Suðurlandi til dæmis, þar sem slagviðri mæðir
meira á málningu. En fyrst og fremst munar
um afstöðuna til umhverfisins og það, hvort
menn eru í eðli siínu sóðar eða snyrtimenni. Og
fleiri hliðar eru á þessu máli. Raunin mun yfir-
leitt sú, að sóðunum vegnar verr; þar fer margt
í súginn fyrir trassaskap, vélar og hús endast
þar mun verr en efni standa til. Gott viðhald,
snyrtimennsika og fögur umgengni eru ekki
einungis fyrir augað, heldur einnig gott búsílag
og venjulega merki um góða afkomu, enda mun
það sannast á bændum í Öngulstaðahreppi.
G.S.
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
6. aept. 1070