Lesbók Morgunblaðsins - 11.03.1973, Blaðsíða 15

og konur, landið, tunguna,
sjálfstæðið og ekkert minna.
Sjálf myndi hún segja við
ykkur, ef hún mætti mæla:
Varðveitið þann heiðarleik,
sem þið voruð borin til að eiga,
og gefið hann aftur dætrum
ykkar og 'sonum. ,,Það væru
mér nóg laun.“
Hólmfríður er nú flutt inn í
helgidóm liðinnar tiðar. Lítill
tregi, engin sorg, alveg eins og
hún vildi sj'álf, ekkja á níræðis
aldri.
Aðeins hugljúfar og hvetj-
andi minningar .um stóra, og
fórnfúsa konu, sem var drottn
ing í sinu 1000 ára ríki, og sat
meðan sætt var.
Hún átti raunar vinninginn,
en var þó sigruð 5 herferð nýs
tíma. Þá slíðraði hún lika
sverð sitt og spjót.
Eitt sæti autt. Enn er þörf
fyrir stóra menn og stórar kon
ur.
1 mjúkri mold, undir græn-
um og þróttaniklum grassverð-
inum í Grenivíkurkirkjugarði
er hinzta hvíla Hólmfríðar á
Tindriðastöðum.
Gra&a-
læknirinn
Framhaid af bls. 12.
þairna var í stoifunini. ■— KJukk
an er orðin kortér ytfir tólf
oig. . .
ÍBurke þ'agnaði i miðtri setn-
ingu oig starði á þau Etflfie og
Eation iprótfessor. Eflfie rak upp
hljóð oig ýtlti iprófesisornum frá
sér. Hann reis úr sæti oig stóð
hjlá Eflflie og sótfamum, led/fc flyrsit
á Burke og sliðan á Elflfie. (Hann
var alveg í vandræðum. Effie
seild'isit efltir 'flLiknnum, sem
hún hatfði fleygt 'flrá sér. Ealt-
on p.rófesso,r laiuit niðiur o|g tók
upp ©itrtihívað atf þvi, sem hún
haí’ði tínit aí sér, oig íl'eyigiðii þvi
tiil hennar.
AQlt í einu -fanns't próifessom
um Sitoifan vera orðin eins
björt og um hádaig.
— Ja, svei 'því þá alia daga!
sagði Burke oig giekk hœiglt ytfiir
gól'fið. Bysisuskefltið hans hékik
við hægri siiðuna á honum og
dingJtaði við hvent skref, sem
hann steig. — J», hvert i vein-
andi.
Eaton prófessor siteiig fyrst í
annan tfótinn Og sliðan í hinn.
Hann- var iþama imdll'i Eflfie og
bróðu-r hennar o|g viissi e-kki,
hvemilg hann áit-ti að fllyifcja s-ig
til. H-ainn langaði að komaist
einis iLanigt frá Eftfie og mögu-
legt væri. Hann viidi helzit
ekki horfa á han'a fyrr en hún
væri orðin eiitt'hvað meira
kiædd.
Burke g-ekk fraim ag ýtti
þrótfessorn.um rhil- hliðar. Hann
leiit fynst á 'Eflfie og sáðan á
girasalieeikninn, en gaf eiklklert -il
kyinna, hvað hann ætlað-i tii
bragðs að taka.
Eaton prótfessor siteig i hinn
flóltinn, o|g ihöndin á Biurke
greip ti'í skammlbyss'unnar og
fi'tlaði við perlusfceifltið á henn'i.
iBffie smellti einni 'láisnæflu í
og hljóp mili þeirra. Hún var
enn ekki alkiædid, en hulidi
samt nekt s4na.
— Hvað ætflarðiu að fana að
■gera, Burtke? æpiti hiún.
— Það fler nú mest efltiir þvd,
hvað prólfessorinn ætíiar að
gera, sagði Biurke iqg fiitilaði
enn við skamimíbysisuskeflt'ið. —
Hvað ætlar próflesisorinn að
gera?
— Nú, við æitluim auðlváitað
að gilfta ókkur, Burfce, sagði
hún. — Ekfci satt, prótfessor?
— Ég ætfllaði nú annars ekki
að opinbera trú'Lotfiunina okkar
í þetita sinn, sa-gði hann, — en
úr þvi að ivið æt'Lum hvort sem
er að giítasit bráðflega, þá er
ekki ú,r vagi, -að ibróðir hennar
Eiftfie vi-ti -það fynsitur m-anna.
— Þakka yður fynir, s'agði
Burtoe. -—■ Qg það mlá andstooít-
ann heldur dklki driagast lenigi.
Effie hljóp til prófess'onsi'ns
og vafði önmium um hóls hion-
um.
— Æ, er yður virkilega al-
v- ara, prófessor? Ég er svo
haiminigjiusöm, að ég v-eit ekki,
hvemig ég á að láifca. En hvers
vegna sögðuð þér mér
það efcki fy,rr, -að þér vildiuð
virkiliaga ei-ga miiig? Br yður
vi- rkiHe-ga alvara?
— Auðvi'fcað er honum al-
v-ara, saigði Bur'ke.
— Ég er h-amingj-usamasta
stúlkan í ölum Rawdéybæ,
æpti Eflfie og þrýsti andiliittinu
að gúimmílflilbba pröflesisorsins.
— Þetta kom svo ówænit! Mig
hefði aldrei dreymlt um, að
það kæmi svona flljötit.
Ðúrke gekk aftur á bak yfir
gólfið, og hélt enn um sfcefltið,
se:m sfcóð upp úr byssuhylfcimu.
Ha-nn seildi'st efltir siimanum á
Vegignum ög hrimgdi á miðsltöð.
—• Hallö, Janie, sagði ha-nn í
síirmann. Hrinigdu til hans séra
Edwards 'fyrir mig, oig ver-fcu
fijót áð -þrvii.
Burke halil-aði sér upp að
veggmuim og hortfði á hjóna-
leysin imeðan Janie var að
hringja í preistmn.
— Huigsa sér bara, að ég
sfculi eiiga að fara að gitftas-t um
ferðagirasaliækni! saigði Effie.
'Nú öfunda adil'ar stelp-umar i
bænum miig svo, að þær itala
etóki við mig ,i heilan mlámuð.
— Annað hvort væri, saigði
prótfessorinn o,g lagaði hnútinn
á bimdihu sínu, sem hatfðí' iosn-
að, og ,kom gúmmfflibbanum í
rétftar siteflflingar. — Þó það nú
væri. —Rótarielixirinn hefur
til iað ibera ótakmankaðan
undramátt. Hann er óvetfengt
undur samitlíðarinnar á sviði
læknavílsimdanna.
'Etffi’e næflidi ,upp háriLokk, sem
hafði faflilið niður á anni henn-
ar olg horfði hreykin á Eaton
prófessor.
Litið í gamla
skrifbók
Framh. af bls. 7
III.
Við er.uim víst emgin b-örn
l'en-gur. Ferðiir oifckar að Jind-
inni hafa flika lagzt að mestu
niðu-r. Við höfuim þegair orðið
vör við alvöru liítfsins meira en
áðuir og tfundið ihvað það getiur
verið harðlei'kið. Það er ekki
'allt 'eins og dagdrauimar olkk-
ar voxiu við Jindiina, er bilóma-
ilminn fl'agði í viit -ofckar.
Það var í tfyrrasiumar, sem.
'sysltir ofckar veiktist. Hún áit,ti
ekki að litfa nema tfáar vitour
að sögn l'ækna. 'Svio, snöggt var
'höiggvið í hóp ökkar. En hún
'barðislt hetjule-ga ge-gn dauðan
'um, ein-s -þjláð oig hún þó -va-r.
Hiún ii'fði haustið atf o|g lanigan
vetur. En um vorið, Iþegar fliolks
'hlýr vindur strauk hlíðina og
söngiur ifyrstta vorboðans náð,i
inn i ibæiinn, reisiti hún höf-
-uð sit't frá feodda oig leit úit
urn- gfluggann. Það vair líka
ihennar siðaisita átak.
'Mánuði siðar ifcófcum við tré
upp úr garðinum við bæinn
ásam't nofckru-m tfjóflum og igróð
ur'settum á gröf hennar.
IV.
Það er margt breytt tfrá því
sem áður var. Fyrir nú utan
þróun -timans iog fframfa-riiir.
Og við sem ei'tlt sinn héOdum
hópinn í steinaleit og ffleinu er-
urn að 'tínasit sltt í hivora átit-
ina. Þrjú er-u þega-r tfarin og
óg -fer lí hauslt. En ein systiir
okkar heldur tryggð við hlíð-
ina. Hún gilftiislt fliika -ung að ár-
u-m og eru börn flnennar þegar
farin að ganiga og rélfcta llólfana
móti Kiófl inni.
hinden
hurgz
slysio
Framh. af bls. 9.
meðan flogið var yfir óvináland.
Trapíza -var fest við -loftskipiö og
stálplata og krókur sett ofan á
flugklefann á HaviUand Humming
Biard eins imanns vélunum. Það
var auðvelt að fljúga trapízunni
buta jafnvel þótt flugmaðurinri
yrði að fara niður í trapízuna og
inn í flugklefann í 4.000 feta hæð.
Þetta krafðist að sjálfsögðu
sterkra tauga. En að fljúga til
trap'ízunnar aftur var annað mál
og ekki eins auðvelt. í fyrstu til-
raun brotnaði loftSkrúfan en
flugmanninum tókst að nauð-
lenda.
Mjög auðveit var að festa
hinar tvöföldu vélar Curtiss Sparro
-hawks í Amefcíku -undir loftskip-
in Akron og Macon. Hvert loft-
skip bar fimm iherf-lugvélar á
hverri trapízu. Akron'loftskip-
ið týndist yfir hafinu árið 1933
og Maconloftskipið var eyðilagt
árið 1935. Fjórtán manns fórust
um borð í hinu ósveigjanlega loft
skipi Shenandoah árið 1925, þeg-
ar skipið liðaðist í sundur
í þrennt í ægileg-um fellibyl, sem
gekk yfir Ohio. Flugmaðurinn og
27 manna áhöfn bjargaðist á u.id
ursamlegan hátt. Framhlutinn
komst heilu og höldnu til jarðar
eins og loftbelgur án stýrishúss,
ásamt hinni skelfdu áhöfn.
Síðustu stóru brezku skipin, R
100 og R 101 voru byggð 1929.
Hið síðarnefnda var með 26 klef-
um fyrir tvo, aðalsal og matsal
fyrir 50 manns. R 100 gat haft
100 fariþega og tíu tonn af póst1 á
þrernur dekkjum. A miðdekkinj
var 56 manna matsalur með út-
sýnisdekki sitt 'hvorum megin, af-
veg eins. og á stóru far-þegaskipi.
R 100 gek'k vel flugið til baka
til Kanada. Stuttu sei-nna, í
október 1930, fór R 101 frá Car-
dington í Bedforshire í örlaga-
ríka ferð til Indlands til að rann-
sa'ka nýja leið fyrir vöruflutn-
inga í lofti. Um borð voru nokkr-
ir frægir menn, þeirra á meðal
ráðherra loftsiglinga í Bretlandi,
Lord Thomson og Sir Sefton
Hanna
Krist j ónsdóttir
Ufsan&í
lönganarz
mínnarz
Einhver hefur gripið kverkataki
um löng-un mína,
löngun
til að sýna góðsemd og velvilja
ölliun lifandi verum.
Einhver heldur þéttingsfast,
hristir mig og skekur:
vertu góð
vertu góð.
Lifsandi löngunar minnar
er að vísu ekki slokknaður að fullu,
en kannski gefur hann upp öndina
áður en við er litið,
því að einhver
hefur gripið kverkataki
um Iöngun mína.
Brancker, framkvæmdastjóri op-
inberra flugmála. í nágrenni við
Beauvais í Frakklandi hafði kom
izt leki að gasinu og loftskipið
fórst og allir, sem með því voru,
að sex afáhöfninni undanskildum.
Fjárhagsörðugleikar þeirra tíma
og hin háa slysatala, sem hafði
fýlgt tilraunum með loftskip i
Bretlandi fram til þessa varð til
þess, að þessar tilraunir lögðust
niður. Slysið á R 101 varð til að
innsigla stöðvun állra slíkra
fram'kvæmda.
Aðeins tveimur árum fyrr, árið
1928, hafði Þjóðverjum tekizt að
setja á loft fyrsta, stóra, ósveigj-
anlega loftskipið, sem hét Zeppe-
lin greifi. Vélin var af Maybach
gerð, 530 hestafla. Það var 772
feta -langt og 100 fet í þvermál.
Farþegar gátu verið 24 á lengri
leiðunum, en 35 á þeim styttri í
farþegarými, svo jafnvel risaþot
ur nútímans hafa ekiki náð þv
marki enn. Og nú var tími vel
lystinga á flugi runninn upp.
stað pakkamatar var farþegun
um nú boðið upp á matsali innan
borðs með hvítklæddu þjónustu
liði, sem annaðist alla þjónustu
af mikilli samvizkusemi. Einnig
var farþegasalur um borð og tíu
tveggja manna klefar. Hægt var
að ganga um eins og í skipi og
kí'kja niður á móður jörð gegnum
li-tla glug-ga eða — alveg eins og
um borð í stórum farþegaskipum,
— setjast niður og skrifa sendi-
bréf. Og þetta var á sama tíma og
Douglas DC-3 og Handley Page
HP 42 Hannibal höfðu lítið rými
fyrir farþega um borð í sínum
flugvélum og ekki heldur svefn-
klefa.
Sumar-ið 1929 fór loftskip-
ið Zeppelin greifi í giftusa-mlega
ferð kringum jörðina. Það lagði
upp frá Láke'hurst, New Jersey
8. ágúst, síðan flaug það yfir
Azoreyjar, Sfckiley og París til
Friedrichshafen og þaðan stanz-
laust yfir Síberíu til Tókíó. Vega
lengdin yfir 7.000 mílur. Siðan
var flogið um Los Angeles til
Lakehurst; ferðin hafði þá tekið
þrjár vikur — og af því voru að-
eins 12% dagur á lofti. Þessi ferð
fór langt f-ra-m úr getu farþega-
flugvéla þeirra tíma og staðfesfi,
að loftskipið var lang heppileg-
asta farartækið til að takast á
hendur langar loftferðir.
Lofts'kipið Zeppelin greifi hóf
að fljúga rannsóknaferðir yfir
Suður-Ameriku árið 1931. Ferð-
irnar ihófust í Sevi'Ha á Spáni og
lauk við Recife á norð-austur
horni Brasi'líiu. I apríl næst á eft-
ir hófust reg-lulegar ferðir frá
Friedrichshafen til Recife, seinna
voru þær lengdar til Rio. Þessu
var haldið áfram, þar til Hinden-
burg-s'lysið varð.
Hindenburg hóf að fljúga
i marz 1936 með 50 farþega.
Þægindin og farþegarýmið um
borð var jafnvel meira en þekkt-
ist um borð í stóru farþegaskip-
unum. Það var jafnvel haft létt
píanó um borð. Göring ríkismar-
skálkur hafði gert þýzka Zeppe-
lin fyirrtækið að rikisfyrirtæki
skömmu áður og ákveðið var, að
Hindenburg flygi yfir Norður-
Atlantshafið miili Frankfuhrt og
Lakehurst og hæfi áætlunarferð-
irnar sumarið 1936. Loftskipið fór
tíu sinnum fram og til baka það
r-11rvio>• Com'on'laoflíir klllkkli-