Lesbók Morgunblaðsins - 02.05.1976, Síða 14

Sveinbjörn E.
Baldvinsson
SOFÐU, VIÐ SKULUM
HÆTTA AÐ HUGSA
Það stendur tré
fyrir utan
gluggann minn.
Og stundum
þegar það teygir
kræklóttar
greinar sínar
út i fölbláa
nóttina
finnst mér
það hvísla að mér
— Sofðu
við skulum hætta
að hugsa.
Og þá sofna ég
og geng hiklaust
út í gráan
daginn.
HAUST
í rauðleitri birtu
haustsins
örkum við áfram
eftir rykugum veginum
Ár eftir ár.
Öld eftir öld.
Loks
er við höfum
gengið veginn
á enda
er ekkert að sjá
nema eina gröf
og einn
kross.
Vatnsberinn
Framhald af bis.7
fjörunni fyrir neðan kofann
hennar. Hún var ein af þessum
nafnlausu einstaklingum, sem
koma og fara án þess að eiga
neina sögu. Og þó, — kannski átti
hún sögu, eitthvað sem risti svo
djúpt, að hún gat engum trúað
fyrir því.
Gömul kona, sem þekkti til
Bjöggu frá fyrri árum hennar,
sagði mér: „Já, hún varð nú fyrir
hnjaski er hún var ung. Og
kannski hefur hún aldrei beðið
þess bætur. Hún eignaðist barn
með syni stórbónda. Hún var
vinnukona á bænum. Þetta þótti
vitanlega mikil hneisa. Barninu
var komið fyrir á bæ í annarri
sveit og Bjagga látin fara í burtu.
Um tilfinningar hennar var ekki
spurt. Þannig var nú lífið í þá
daga.“ — Þannig var réttur hins
snauða og umkomulausa.
Gæti nú ekki verið að þetta hafi
valdið henni Bjöggu gömlu ævi-
löngum sviða? Allar bollalegging-
ar um það verða aðeins getgátur.
— En sem betur fer, er þetta
veröld sem var.
Lars Hamberg:
„Hér hafa
menn lengi
verið
undirok-
aðir”
Rætt við finnska skáldið
VÁINÓ LINNA
Hann kom frá sumarbústað
sfnum I Teisko og við hittumst
í Tammerfors. Hann var
klæddur blárri ullartreyju og
kakíbuxum og á höfðinu hafði
hann pottlok með stóru
skvggni. Hann er ekki jafn
grannur og liðugur og hann
var, virtist lægri og þreknari
en mig minnti. „Þetta er allt á
brattann", segir hann, er ég
spyr um líðanina En hjarta-
veilan þjakar hann að minnsta
kosti ekki lengur. Og ýmislegt
bendir til þess, að hafið sé nýtt
blómaskeið f listsköpun hans.
„Okánd soldat“ (fsl. þýð.
„Óþekkti hermaðurinn“)hefur
verið þýddur á sextán tungur.
Er þá enskan talin aðeins ein,
en bókin hefur verið gefin út í
fjölda enskumælandi landa.
Ekki er talin ungverska
þýðingin, sem enn er f prentun
og lettnesku og litháisku
þýðingarnar eru taldar með
þeirri sovézku. Þrfleikur
Linna um bændurna hefur
verið þýddur á nfu mál. Linna
tekur nú þátt f ungversk-
finnskri samvinnu um gerð
sjónvarpskvikmyndar er hefur
hlotið vinnuheitið „Finland"
og kvikmyndatökumaðurinn
Sandor Sara nefnir heimilda-
ballöðu. Myndin er tekin f
Finnlandi og er skeytt inn í
hana u.þ.b. stundarfjórðungi
úr „Okánd soldat“ og þrfleikn-
um. Við þetta hefur Linna
starfað nú f sumar. Hann hef-
ur dvalizt uppi f sveit, á þar
hálfan annan hektara, og
stundar skógarhögg sér til
heilsubótar.
— Ég hef ekkert samband
lengur við gamla félaga úr
verksmiðjunum, segir Linna,
nema hvað maður rekst stund-
um á þá á götu í Tammerfors,
en annað er það nú ekki. Eg
reyni að halda mig utan við
stjórnmál og varast að taka
ákveðna afstöðu. Taisto
Sinisalo, leiðtoga stalfnista,
hef ég aldrei hitt og dagblað
hans, Tiedonantaja, les ég
ekki. Ég er Ifka tregur til að
taka þátt f umræðum. Flest
það, sem sagt er, hafa menn
bæði sagt og heyrt margoft
áður. Maður stiflist með árun-
um, gömul tengsl rofna. Eg gef
mig mest að fjölskyldunni.
Þótt ég komi til Helsingfors
fer ég aldrei inn f Kosmosveit-
ingahúsið, þar sem þeir sitja,
þessir yngri höfundar, sem nú
ágústmánaðar. Þessir snjóar heita
vetrarkálfar.
Mikil berjaspretta er fyrir
vondum vetri, eins ef mikið var af
fiðrildum, eða skógarlauf féllu
seint í september.
Ef kýr ber rauðskjöldóttum
kálfi að hausti, þá verður auð jörð
að nokkru um veturinn, en ef
kálfurinn er alrauður, verður enn
minni snjóavetur. En fæðist hvit-
ir kálfar á haustin veit á snjóa-
vetur. — (Þetta mun nú líklega
veikasti hlekkurinn i keðju
veðurspánna).
og mai og eru þau kölluð: sumar-
málahret, kóngsbændadags-
fhlaup, krossmessukast, upp-
stigningardagsrumba, hvíta-
sunnusnas og fardagaflan. Stund-
um fellur niður eitt eða fleiri af
þeim hretum, og þykir þá vel
fara. En þá eru úti öll vorhret
þegar spóinn vellir graut og
hrossagaukurinn hneggjar.
Eftir veðrinu á sólstöðum á að
viðra til miðsumars.
Hundadagarnir eru slæmir, ef
þurrkar hafa gengið á undan, en
góðir ef ótið hefir veriö áður.

0
Almenn trú á Suðurlandsundir-
lendi er, að sé óþerrasamt um
sláttinn, þá birti upp um 16.
sumarhelgina og verði þurkur í
vikutima.
Höfuðdagurinn (29. ágúst)
ræður mjög miklu í trú margra
um tiðarfar. Bregður þá venju-
lega veðráttu og helzt svo í 20
daga. Þessa veðrabreytingu
kenna menn höfuðdagsstraumn-
um.
Það veit á góðan vetur, ef
þrisvar snjóar 'í fjöll fyrir lok
.^
0