Lesbók Morgunblaðsins - 02.05.1976, Page 16

Hempers
skipamálning getur varnað því
að stál og sjórinætist
Sérfræðingar telja að viðhaldi íslenzkra fiski-
skipa sé ábótavant, og þess vegna gangi þau fyrr úr
sér en nauðsynlegt sé. Viðhald kostar peninga, en
vanræksla á viðhaldi er þó dýrari.
Málning er einn þýðingarmesti liðurinn í við-
haldi skipa. Málningin ver skipin ryði, fúa og tæringu.
HEMPELS skipamálning er ein mest selda
skipamálningin á heimsmarkaðnum. Það er engin til-
viljun. Það er einfaldlega vegna þess hve góð hún er.
Tugir vísindamanna í mörgum löndum vinna að stöð-
ugum endurbótum á henni, og þeir hafa búið til marg-
ar tegundir, sem henta við misjafnar aðstæður, þar
á meðal við okkar aðstæður hér á íslandi. Látið mála
skip yðar með HEMPELS skipamálningu og réttu teg-
undinni af HEMPELS og þér munute
um að þér hafið gert rétt.
n
komast að raun
Framleióandi á íslandi
Slippfélagið íReykjavík hf
Málningarverksmiójan Dugguvogi—Símar 33433 og 33414

Upplausn
fjölskyldunnar
Framhald af bls. 3
átt ekkert, sem þú hefur ekki
þegið.
Rfki Guðs tilheyrir þeim einum,
sem viðurkenna smæð sína og
allsleysi frammi fyrir Drottni,
viðurkenna, að þeir eru í öllu
háðir ást hans og umhyggju, —
náð, smábörn í föðurörmum.
20. öldin hefur verið nefnd „öld
barnsins“, því sagt er, að aldrei
fyrr í sögunni hafi jafnmikili
gaumur verið gefinn barninu,
uppeldi þess, menntun og velferð
allri.
Ef tii vill er það enn einn gleði-
legi vottur þess, að 2000 ára
boðun Jesú Krists hefur ekki ver-
ið til einskis í þessum heimi,
heldur hefur leitt til aukinnar
mannúðar og umhyggju fyrir
minni máttar. Þó er þessi mikla
athygli, sem beinzt hefur að
barninu því miður önnur hlið
annars máls, sem eflaust er
skýrara einkenni þessarar aldar
og afdrifaríkara, en það er upp-
lausn fjölskyIdunnar. Þegar iðn-
ríkið krefst vinnuafls beggja
foreldra, og hamingjuhyggjan
mötar hugsunarhátt fjöldans, þá
eru börnin byrði, vandamál, sem
samfélaginu ber .að leysa. Sam-
félagið axlar meir og meir þær
skyldur, sem heimili og fjölskyld-
ur báru áður fyrr hvað uppeldi og
velferð barnsins varðar. Sífellt
stærri hópur barna hefur vart
önnur kynni af fjölskyldulífi en
að vera rifin upp úr rúmum fyrir
allar aldir til að fara á barna-
heimili eða leikskóla, og sótt úr
gæzlu að kveldi af örþreyttu
foreldri og látið matast og sofna
undir ærandi hávaða sjónvarps-
ins, til þess eins að vera rifinn
upp að morgni nýs dags. Heirnilið
verður þeim vart meir en svefn-
staður, en ekki það athvarf og
skjól, sem það ætti að vera.
Upplausn fjöiskyldunnar er al-
varlegasta meinsemd íslenzks
samfélags í dag. Skólar og dag-
vistunarstofnanir, hversu góðar
og nauðsynlegar sem þær eru,
geta aldrei komið í stað heilbrigðs
heimilis og fjölskyldulífs.
Enn er það svo, að flestir
foreldrar bera börn sín til
skírnar. Um allar aldir hefur
kirkjan hlýtt boði meistara síns
og lagt ungbörnin i faðm hans í
heilagri skírn. Það hefur þó ávallt
verið gengið út frá því að þeim
væri síðan veitt kristið uppeldi og
fræðsla á heimilum og skólum.
Fram á þessa öld var það líka
sjálfsagður hlutur. Svo er ekki
lengur. Kirkjan getur ekki búizt
við, að meir en brot af þeim börn-
um, sem hún fær til skírnar, fái
nokkru sinni kristna fræðslu í
heimahúsum. Og sú kennsla, sem
skólarnir veita á þessu sviði, er
afar mikið f molum. Þetta er
þegar augljóst hverjum þeim
presti, sem fær börn til fermingar
undirbúnings hér i Reykjavík, að
undirstöðu þeirra er stórlega
áfátt. Það er meir að segja ails
ekki sjálfsagður hlutur lengur, að
13 ára barn kunni faðir vor, hvað
þá trúarjátningu og boðorðin.
Greinileg vísbending um, að af-
kristnun þessa þjóðfélags er örari
og geigvænlegri en flesta hefur
órað fyrir. Svo mikil vá er fyrir
dyrum kristni þessa iands, að
kristnum söfnuði og einstakling-
um er nauðsyn og skylt að halda
vöku sinni.
Kristin trú er ekki aðeins safn
kennisetninga, sem unnt er að
læra i skóla, heldur umfram allt
lífsskoðun og lifsmáti. Foreldrar
og heimili eru afgerandi þáttur í
mótun lífsmáta barnsins, mikil-
vægari en allt annað. Þess vegna
eru skóli og kirkja máttvana án
stuðnings og þátttöku foreldr-
anna.
„Menn báru börn til Jesú, til
þess að hann skyldi snerta
þau...“ Hann lét sér það ekki
nægja. Hann tðk þau sér i fang,
lagði hendur yfir þau og blessaði
þau. Það barn, sem borið er til
frelsarans, kemst ekki aðeins í
snertingu við hann. Hann vill um-
lykja það allri blessun sinni, mildi
og náð. Hann veitir því hlutdeild í
öllum gjöfum sínum um tíma og
eilífð. Endurfæðir það í heilögum
anda svo allt þess líf megi bera
hans mót.
Þessa blessun má ekkert barn
fara á mis við, og ekkert barn
glata fyrir vantrú og kæruleysi
þeirra, sem eldri eru.
Þau öfl eru áhrifamikil I
íslenzku þjóðfélagi i dag, sem með
öllum ráðum vilja meina börnum
aðgang að honum og blessun
hans. En orð Jesú er ótvirætt:
„Leyfið börnunum að koma til
mín!“ Þessi orð eru alvarleg
áskorun til vor, kristinna manna.
Gleymum þeim ekki.