Lesbók Morgunblaðsins - 17.10.1976, Qupperneq 8

-H-
Málverk eftir Guðna Hermannsen. Myndin gefur hugmynd um þá súrrealísku draumaveröld, sem oft kemur fyrir hjá honum.
EINN
STEINN
ÚREYJUM
VAR
BETRAEN
EKKI
NEITT
Fátftt hefur það verið, að
myndlistarmenn utan af Iandi
efni til meiri háttar sýninga f
Reykjavfk. Hvorttveggja er, að
úti á landi búa furðulega fáir
þeirra, sem láta að sér kveða á
þessum vettvangi, og einnig hitt,
að oftast er um að ræða algera
frfstundamálara, sem kannski
mundu ekki finna náð fyrir aug-
um dómnefnda f Norræna húsinu
og að Kjarvalsstöðum.
Undantekning frá þessari reglu
mun þó eiga sér stað sfðla þessa
mánaðar, þegar Guðni Hermanns-
sen frá Vestmannaeyjum efnir til
sýningar að Kjarvalsstöðum.
Guðni er einskonar staðarmálari f
Eyjum og hvert mannsbarn þar
þekkir hann. En hinu má vfst slá
jafn föstu, að hann er tiltölulega
óþekktur á „fastalandinu“ eins og
Vestmannaeyingar segja, rétt
eins og Vestmannaeyjar séu á
reki fyrir vindi og veðrum suður f
hafinu.
Áður en lengra er haldið er rétt
að taka fram, að Guðni er hvorki
frfstunda- né fgripamálari. Mynd-
list er einasta viðfangsefni hans
og hefur verið svo um nokkurra
ára skeið. En um leið er hann
sjálfmenntaður. Reyndar stóð
einusinni til að hann fengi hefð-
bundna skólaþjálfun og með það
fyrir augum innritaðist Guðni f
llandfðaskólann. En hann fékk
fljótlega á tilfinninguna, að nám-
ið þar væri tilgangslaust fyrir sig,
— og hann hætti. Hann hafði ver-
ið að mála myndir frá þvf hann
var f barnaskóla og sá þráður hef-
ur ekki slitnað nema á tfmabili,
þegar Guðni lék á saxófón með
ýmsum hljómsveitum, bæði f
Reykjavfk, úti á landi og mest þó
f Vestmannaeyjum.
En flestir gefast upp á dans-
músfk, þegar þeir eru af léttasta
skeiði. Guðni hafði lært húsamál-
un og hún varð hlutskipti hans og
viðfangsefni um árabil. Hann er
reyndar ennþá málaraverktaki
með menn f vinnu, en er sjálfur
alveg hættur að mála hús.
Guðni Hermannssen er fæddur
f Vestmannaeyjum 1928 og
Eyjarnar hafa alltaf verið heim-
kynni hans, utan tæpt ár þegar
gaus og flestir fluttu á brott.
Hann kom sér fyrir f Reykjavík
með fjölskyldu sfna, en Reykja-
vfkurdvölfn varð honum hálfgert
kvalræði. Guðni er alltof bundinn
umhverfi sfnu f Vestmannaeyjum
til þess að gata flutzt annað og
ekki að tala um að hann gæti
málað f útlegðinni. Einhvernveg-
inn komst hann ekki f samband
vlð umhverfið og borgin var hon-
um framandi og ógeðfelld.
„Mér fannst menn vera eins og
tindátar", sagði Guðni; „ég stóð
einu sinni drykklanga stund f
Hafnarstræti og horfði á allt
þetta fólk, sem var að flýta sér
með höfuðið niðri f bringu og
starandi augnaráð. Eg bara stóð
þarna og það yrti enginn á mig og
þeir sem þekktu mig, sáu mig
ekki heldur“.
Um tfma var Guðni að hugsa
um að flýja uppí Mosfellssveit til
að komast eitthvað út úr bænum,
en niðurstaðan varð samt sú, að
hann flutti með fjölskylduna all-
ar götur austur á Hellu. Þar var
ögn skárra að vera; nú sást þó að
Gísli Sigurösson
skrifar um
GUÐNA HERMANNSEN mölara í Vestmannaeyjum, sem hvorki getur starfaö né þrifizt
annarsstaöar en þar og heldur sýningu aö Kjarvalsstööum seinast í þessum mönuöi.

Til hægri: Þessi hraunfláki er raunar
nærmynd af steininum frá Eyjum, sem
barst Guðna f útlegðinni á Hellu. Eyja-
fjallajökull að baki. Að ofan: Málverk
eftir Guðna; frjáls aðferð f veröld fantasf-
unnar.
minnsta kosti til Eyja, en ekki
komst hann verulega f gang með
að mála fyrr en hann fékk stein
frá Vestmannaeyjum og gat haft
fyrir framan sig.
Þetta heitir sennilega að vera
fanatfskur Vestmannaeyingur og
fólki sem stendur á sama um,
-ff