Lesbók Morgunblaðsins - 14.11.1976, Blaðsíða 13

Sá
ítalski
Framhald af bls. 5
Italir hafa getið sér orð fyrir
einlægan áhuga á hinu veikara
kyni, ekki sfzt hinir svonefndu
„pappagalli", sem leggja stund
á að stofna til ævintýra með
norrænu kvenfólki á baðströnd-
um. En rómantfkin nær ekki
langt innúr skínninu hjá hin-
um ftalska, nútfma Velentinó,
eftir því þær segja, sem reynsl-
una hafa.
Samkvæmt gamalli ftalskri
hefð, skiptir fjölskyldan miklu
máli, en einkum þó tvennt: Að
eignast mörg börn og allrahelzt
marga syni.
Áströlsk kona: „I rúminu eru
Italir eins og apar. Þeir vilja láta
mann skilja: Ég hef gert allt fyrir
þig. Ég hef sýnt þeir endamörk
veraidar. En þeir eru sér þess
ekki meðvitandi, að konan hafi
sennilega lagt eitthvað til
málanna.“
Federico Feiiini skýrir hina
sjúklegu ánægju af ástasigrum á
þessa leið: „Kaþólskt uppeldi f
aldaraðir hefur valdið þvf að
ftalski karlmaðurinn er haldinn
óseðjandi girnd til kvenna. Fram
á þennan dag hefur það ekkert
breytzt."
Og hann lét aðstoðarmenn sfna
leita um landið allt að sýnis-
hornum af ftölskum „flögurum**
vegna kvikmyndar sinnar um
Casanova. Þeim var skipt niður f
þrjár gerðir, „Hana“, „Giaum-
gosa“ og ,J*rúðmenni“.
„llaninn" Bruno Valeri, 32Ja
ára , baðvörður f Pesaro við
Adriahaf, segir með stolti: „Eg
smakka svona á 80 kvinnum, sem
eru á ferðalagi hér, á hverri
vertfð. Aðalatriðið er að hún frýsi
hátt...“
Hvernig hann fari að þessu.
lýsir Bruno þannig: „Eg hef
failegan vöxt. Eg fer f sundbux-
um til fórnarlambsins, geri
nokkrar Ifkamsæfingar og spyr
svo ósköp blfðlega: „Mfn fagra
fröken, má ég kyssa yður á
kinnina? Það er um veðmál að
ræða. Ef ég má ekki kyssa yður,
verð ég að borga mat fyrir
tuttugu manns, og það get ég
ekki. Þér vitið, að baðvörður
hefur ekki mikil laun.“
Þetta hrffur. Hfin lokar augun-
um og hvfslar: „Ef þér eigið
við... “ Og áður en varir næ ég
markinu. Og skyldi það nú ekki
takast, þá fer ég að gráta. Þá er
allri mótspyrnu lokið.“
„Glaumgosinn" Gianfranco
Piacentini, 38 ára gamall, beitir
ffnni brögðum til að ná markmiði
sfnu. Rómverjinn, sem „smakkar
á svona 150 stúlkum á ári“, skýrir
frá aðferð sinni: „Eg kem mér
alltaf f mjúkinn við kvenfólkið,
hvort sem um prinsessu eða hóru
að ræða. Með gullhömrum fæ ég
þær til alls.“
/„Prúðmennið" Mario Tarchetti
— hár og grannur, grár f vöngum,
alltaf f bláum klúbb-jakka —
lettar yftrleitt að bráð á kaffi-
húsum. Oftast á „Rosati" við
Piazza del Popolo f Róm.
Setjtst lagleg kona við borð f
kaffihúsinu, glápa allir karl-
mennirnir af áfergju á hana. En
það gerir ekki Signore Tarchetti.
„Ég les f blaði mfnu. 1 10
mfnútur. Þá er hún orðin óróleg.
Þá ift ég upp allt f einu set á mig
gleraugun og virði hana fyrir mér
af mikilii athygli. Þetta er bragð
sem oftast hrffur. En ég kæri mig
ekki um þessa snöggu ástasigra.
sem eru svo algengir nú á dögum.
Eg tek mér alltaf góðan tfma,
þegar kona á f hlut...“
Hvort sem um er að ræða „
„Hanann“, „Glaumgosann**, eða
„Prúðmennið" — þá er ftalska
„ofurmennið" mömmudrengur.
„Mamma" segir kona frá Chile f
bókinni „Italsex** „er honum öliu
æðri. Ailar aðrar konur nema
systir hans og eiginkona eru f
hans augum aðeins vændiskonur.
Og það er engin furða, þótt hann
Ifti þannig á þær.“
Og það er það reyndar ekki.
Allt frá barnæsku lætur eisku
mamma soninn heyra það, hvað
hann sé mikill og merkílegur f
samanburði við stelpurnar. Allar
ftalskar mæður eiga aðeins eina
ósk: að eignast son. Og þegar
hann er kominn f heiminn, kalla
margar mæður hann strax
„Massimo“ („hinn mesti“).
ltalskir drengir mega gera allt
sem þeir vilja og halda þess
vegna snemma að þeir geti fengið
allt. Fyrst og fremst konur.
Seinna er eiginkonan ekki ýkja
hrifin af svarthærðum kokkái.
Prófessor Caletti segir: „Italska
konan þjáist f kyrrþey út af hinni
slæmu merðferð mannsins. En
vei karlmönnunum, ef ftaiska
konan verður sér einhvern tfma
ljós sinn eigin réttur til kynlffs
og óánægja hennar brýzt út að
fullu.“
Enn hefur ekki orðið nein
sprenging. Um 25 af hundraði
ítalskra kvenna viðurkenndu að
hafa einhvern tfma verið eigin-
manni sfnum ótrúar. Enginn veit
alian sannleikann.
Þetta kemur að vfsu ekki heim
við hina indæiu, guðhræddu
„mömmu". Annars kemst Italski
karlmaðurinn aldrei að fullu frá
mömmu sinni um ævina:
75 af hundraði ailra þýzkra
karlmanna taka fyrst eftir barmi
kvenna, 65 af hundraði Frakka
beina augunum fyrst að fögrum
leggjum og 68 af hundraði Eng-
lendinga meta mikils spengilegan
vöxt, en 78 af hundraði ftalskra
karlmanna hrffast mjög af þrif-
legum bakhluta. Sálfræðileg
skýring: Hann bendir til
frjósemi.
Caletti — skýrsian sýnir fram á
furðulega fáfræði Itala i ftsta-
málum. Til dæmis reyndust
aðeins 10 af hundraði hafa reynt
einhvern tima „óeðlilega"
stellingu f ástaleik. 90 af
hundraði létu sér nægja hina
venjulegustu.
„Io“ merkir „ég“ á flenzku. Og
það er táknrænt, að ftalski
karlmaðurinn er með þetta orð
stöðugt f munni. Ef til viii gæti
hinn ftalski elskhugi sem svo
lengi hefur verið ofmetinn, eitt-
hvað lært af þýzka máltækinu:
„Der brave Mann denkt an sig
slebst zuletzt9“ En hvaða ltali
skilur þýzku? (En fslenzkir
karlmenn þurfa ekki að skilja
þýzku til að vita, að „tillitssamur
maður hugsar sfðast um sjálfan
sig. Aths. þýð.)
— svá — úr „Quick“