Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.1979, Blaðsíða 9

sungiö og spilaö því hér var alltaf
hljóöfæri og húsráöendur söngelskir."
„Ómetanlegt að fá að
alast upp í pessu umhverfi“
„Þaö er ómetanlegt aö fá aö alast
upp í þessu umhverfi“ segir Inga María.
„Ég man aldrei eftir neinu tómarúmi í
mínum uppvexti. Það var til dæmis
ekkert smáræöis ævintýri aö vera upp á
Öldum, þar sem Hafnfirðingar höföu þá
fjárbúskap og kúabú. Krakkarnir
byggöu sér kofa og í þessu kofahverfi
gleymdum viö okkur í mömmuleik og
feluleik í nágrenni viö kindur, kýr og
hesta úti í guösgrænni náttúrunni. Þá
var líka vinsælt aö veiöa marhnúta niöri
á Einarsbryggju, sem nú er horfin undir
Fjaröargötuna. Þaö eina sem setti
dálítiö strik í þessa sælutíö var hreppa-
pólitíkin hjá krökkunum. Þar skipti
lækurinn löndum milli bæjarhluta og oft
urðu ýfingar milli Suöur- og Vesturbæj-
arkrakka. Ég man sérstaklega eftir
hvernig ég læddist meö veggjum þegar
ég fór að fara í spilatíma í Vesturbæinn
en þar máttum viö Suöur-bæingar
búast viö hrekkjusvínum. En ég varö þó
aldrei fyrir neinni áreitni."
„Það fyrsta sem við
keyptum í
heimilið var píanó“
Eftir barnáskóla fór Inga María í
Flensborgarskóla og lauk gagnfræða-
prófi en dvaldist síöan eitt ár í Banda-
ríkjunum, mest til aö skoöa sig um í
heiminum, eins og hún segir. Þegar
heim kom fór hún aö vinna á Hagstof-
unni í Reykjavík. Það varö til þess aö
leiðir þeirra hjóna lágu saman, þótt
undarlegt sé, þar sem ekki eru nema
nokkrar húslengdir á milli æskuheimila
þeirra í Hafnarfiröi.
„Viö kynntumst á áramótagleöi hjá
starfsfólki í Arnarhvoli. Og þaö má geta
þess til gamans, aö þetta er í eina
skiptið á ævinni, sem viö höfum verið
aö heiman á Gamlárskvöld. Leyfi til aö
fara fékk ég meö nokkrum eftirgangs-
munum, þó ég væri oröin 19 ára“ segir
Inga María.
„Viö giftum okkur haustiö 1962 og
byrjuöum búskapinn uppi á lofti hjá
þeim ágætishjónum, Hallsteini Hinriks-
syni íþróttakennara og Ingibjörgu konu
hans. Og þaö fyrsta sem viö keyptum í
heimiliö var píanó."
Hjónin voru sammála um nauðsyn
þess aö eignast hljóöfæri og þarf engan
aö undra. Bæöi eru þau alin upp viö
söng og tónlist. Sigurður Hallur stund-
Inga María og Siguröur Hallur ásamt sonum sínum, Eyjólfi og Huldari
Erni á heimili þeirra við Selvogsgötu í Hafnarfirði.
aöi nám í Tónlistarskólum Hafnarfjarðar
og Reykjavíkur. Hann hefur sungiö í
Karlakórnum Þröstum í tvo áratugi og
tekiö mikinn þátt í félagsstarfi íslenskra
karlakóra. Siguröur hefur annast undir-
leik fyrir konu sína viö æfingar heima og
stundum opinberlega.
Eins og áöur var getiö, er söngfólk í
fjölskyldu Ingu Maríu. Þau systkin eru
fimm og syngja öll og bróðir hennar,
Ólafur Eyjólfsson, hefur veriö einsöngv-
ari hjá Karlakórnum Þröstum. Þá má
geta þess aö móðir hennar söng undir
stjórn Friöriks Bjarnasonar, tónskálds, í
kirkjukór Þjóökirkjunnar í Hafnarfiröi og
í „Erlunum“, sem á sínum tíma nutu
vinsælda og margir minnast, er heyrðu
söng þeirra.
Á íslandi geta einsöngvarar
ekki stefnt markvisst
að pví að verða
óperusöngvarar
Nú er ekki seinna vænna aö víkja að
þínu eigin tónlistarnámi og söngferli.
Hvenær hófst þú nám?
„Ég hef verið 12 til 13 ára, þegar ég
byrjaöi aö læra aö spila á píanó hjá
fröken Ingibjörgu Benediktsdóttur og
var hjá henni í nokkur ár. Hún er
afbragðskennari og ágætur píanóleik-
ari. Hún hefur kennt og leikið á píanó í
Hafnarfiröi um langt árabil, lék meöal
annars undir viö kvikmyndasýningar á
meöan þess var þörf.
En fyrstu leiösögn í söng fékk ég hjá
Páli Kr. Pálssyni organista og söng-
stjóra í Hafnarfiröi. Hann hvatti mig til
að læra aö syngja. í nokkra mánuöi
sótti ég tíma hjá Þuríöi Pálsdóttur en
hætti þá í bili. Þegar ég tók aftur til við
söngnámiö komst ég í Söngskóla Maríu
Markan. Það reyndist mér dýrmætur
skóli. Hjá henni læröi ég ekki aöeins aö
syngja, heldur einnig jákvæð lífsviöhorf.
Eftir aö ég lauk námi í Söngskólanum,
hélt ég áfram í tímum hjá henni bæöi
samfellt og af og til, þar til nú tvö
síðustu árin. Meöal annarra nemenda
Maríu Markan frá þessu tímabili má
nefna söngkonurnar Sigríöi Ellu Magn-
úsdóttur, Elínu Sigurvinsdóttur og
Svölu Níelsen."
Svo fórstu til framhaldsnáms í Lond-
on?
„Já, og þaö má kalia talsvert í ráöist,
þar sem viö hjónin vorum bæði viö nám
í London skólaáriö '77 og ’78, ég viö
söngnám en hann í lögfræði. Ég var
aöallega viö nám í Guild Hall School of
Music and Drama, en var einnig í
einkatímum hjá llse Wolf en hún er
prófessor viö The Royal Academy of
Music, Einnig sótti ég tíma í Morley
College, sem er tónlistarskóli í Lond-
on.“
Þetta nám hefur verið þér mikill
ávinningur?
„Fyrir söngvara, sem aðeins einu
sinni hefur fengiö tækifæri til aö syngja
óperuhlutverk, var þaö stórkostleg
reynsla aö kynnast m.a. uppfærslu á
óperum og fá æfingu í aö taka þátt í
flutningi þeirra.”
Stefnir þú að því að veröa óperu-
söngkona?
„Já, vissulega mundi ég ekki neita
neinu tækifæri sem mér byðist til þess,
en eins og er liggja þau ekki á förnum
vegi hjá okkur. En nú er ef til vill aö
koma í Ijós einhver skilningur á því, aö
íslendingar eiga fullan rétt á aö njóta
þess aö hlusta á lifandi óperutónlist af
sviöi, eins og aörar menningarþjóöir, t
staö þess að láta sér nægja flutning af
hljómplötum, þótt þaö sé vissulega
mikils virði líka.
Þaö er mitt álit, aö of mikiö sé miöaö
við aö setja hér upp stórar óperusýn-
ingar meö miklum tilkostnaöi. Á meðan
aöstaðan er ekki betri til óperuflutnings
mætti setja upp atriöi úr óperum, til
dæmis þætti úr nokkrum óperum á
sama kvöldi án þess aö lagt væri mjög
mikiö í búninga og leiktjöld. Þetta gæf
oröiö til fjölbreyttari kynningar á óperu-
tónlist bæöi fyrir hlustendur og um leiö
skóli fyrir söngvara; og með þessu móti
ættu fleiri einsöngvarar aö hafa tæki-
færi til aö koma fram í sönghlutverkum
heldur en ef ein viöhafnarmikil ópera
væri flutt á ári. Eins og ástatt er nú
málefnum einsöngvara, er stærsti hóp-
ur þeirra nánast frystur úti og dæmdui
til aö halda á sér hita af eigin rammleik
og hugkvæmni. Á íslandi geta ein-
söngvarar ekki stefnt markvisst aö þv
að verða óperusöngvarar. Til þess eru
of margar lokaöar dyr á leiöinni.1”
Inga María syngur og eiginmaöurinn leikur undir á kvöldvöku Meö heimamönnum — Inga María syngur einsöng meö Karlakórnum
Slysavarnardeildarinnar Hraunprýöi í Laugarásbíói 1965. Þröstum í Hafnarfirði.