Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.1979, Blaðsíða 15

SUSS ! / JUP/7ERS. BÆMUM 1
E/CKI HAFA SVONA HATT. PÓON.
EG V/L Etrr/ HEYRA ORV. V/Ð
VER-ÐUM AÐ V/NNA / ALOERtt! A06Na
HÉR MA EKK/ HEYRAST LÚS A
s. ANDA. EVÓ AÐ GAUL VERJAR ^Bl
'V_ VAP/V/ EKK/.
£6 fíEKAUA /BERANA
ÚR STARFl... a
HVAV MEÐ
ÞÆ> ? .
ÞETTA ERU
3EL<jÍUMEMNá
ÞEJRMEl/A TAKA
POEANA S/NA.. .
^PORTUGALI
ÁSTRÍKUR Á GOÐABAKKA
STRAX StPLA SOMU NÓTT RÆOST FARARBRODPUR MEHNlNGARtNNAR JNN / á-AULARSKÓ(S
SK/PULE6 RÖÐ Í8ERSKRA, LÚZÍTANSKRA, NÚMÍPÍSKRA, BELOÍSKRA 06- GOTNESKRA PR.ÆLA
tUNP/R VERNP þRÆLAPÍSKARA 06 LÖ06ÆSLUUPS ERÁ ÁKAU/T/SS TÖ6/NN/.
FINT/HEHERUM
\llf>! FAfífÐ STQAX
AÐ FEUA TREN
flftól GRÁAFyRiKBELdlRAU£$)
f Lí,IR EMMFRAhÍrmM PAU&A
, rtVAVA Y ÞAO ERU/BERSKU ÞRÆL-
HAVAPt VfíR 1 ARNtR. ÞEtR 6ETA ERK!
ÞETTA ? A UNN/P NEMA SYNCJA .
AFSAKt-O M/6
É(r ER
LÚZADAN!
JA, VÖRUSKtPTAJÖFNUÐUR
OKKfíR ER S VO ÓHAGSTÆVUR,
AV ÉGÆTLAP/ AP V/TA,
HVORT ÞÚ V/LDIR KAUPA
AF MER SKONA,,. .

Þú ert bara
lítiö hjöl
Framhald af bls. 13
fyrirtækisins. Hafði honum veriö boöið til
Tjæreborgar til aö kynna sér rekstur þess
og var svo boðin staðan. „Presturinn
leyfði mér að leika mér aö rafmagnslest-
inni sinni", sagöi hann
„Framlag mitt til fyrirtækisins hefur
verið það að ég hef dreift valdinu. Fyrsta
skrefið var að samræma starfsemina í
hverju landi fyrir sig. Skrifstofurnar eru 19
í 17 borgum. Ég vildi að ein skrifstofa í
hverju landi hefði yfirumsjón með þar-
lendri starfsemi og að allar upþlýsingar
lægju því hjá einum aðila. Slíkt sparar
bæði tíma og fyrirhöfn.“
„Hann er klár strákur“, sagði prestur-
inn. „Hann fer öðruvísi að en ég gerði, en
kannski verður hann búinn að ná fullum
tökum á þessu eftir tvö ár eða svo“, bætti
hann góölátlega við.
Sadleir býr í Kaupmannahöfn.
Aöspurður um, hvort það táknaði að ekki
væri hægt aö reka stórt fyrirtæki frá litlu
þorpi, svaraði hann: „Það fer eftir því hvað
þú átt við með orðinu höfuðstöðvar. Það
gæti verið póstbox í Kanada. Við höfum
meiri vinnufrið hérna. Maður þarf kannski
að skiþuleggja daginn betur, en það er
aðeins hálftíma flug héðan til Kaup-
mannahafnar.“
„Hvað hef ég við peninga að
gera?“
Svarið, sem presturinn gaf við þessari
sömu spurningu var þetta: „Höfuð-
stöðvarnar eru þar sem heilinn er og
heilinn er hérna.“ Sem stjórnarformaður
og ráðgjafi hefur hann 29 milljón króna
árslaun. („Allt of lítið,“ segir hann).
Hann þvertekur fyrir að hann sé
milljónamæringur. „Hvað hef ég við
peninga aö gera? Ég get aðeins etið
tvisvar á dag og setið í einum stól.“ Bíllinn
hans er Austin Allegro, sem hann telur
einhvern bezta bíl í heimi.
Presturinn gekk um skrifstofurnar og
slökkti Ijósin. „Óþarfa eyðsla“, sagði
hann.
„Ég skipti mér ekki mikið af rekstri
fyrirtækisins lengur, ég atyröi aöeins. En
aðgætnin er meiri í fjármálum núna heldur
en þegar ég var hér einvaldur.Ég hef alltaf
verið ævintýramaður. Okkur uröu á
mistök. Ég keypti t.d. hótel á Spáni og í
Austurríki án jáess að athuga minn gang.“
Hann yppti öxlum. „En við eigum samt
best-staösettu hótelin á Costa-del-Sol.“
„Þegar Krogager lét af prestskap árið
1972, keyptu þau hjónin prestsetrið,
einlyft, langt hús, þar sem engan íburð er
að finna, hvorki utan húss né innan.
Veggir eru hvítkalkaðir og trégólfin.
bónuð. „Þetta er smekkur konu minnar. Ef
hún vildi fá rándýr, persnesk teppi, þá
væri henni það velkomiö, en hún kærir sig
ekki um þau.“
Kona hans, Gorma, er fyrrverandi
leikkona. Þau hafa búið í þessu húsi öll
hjónabandsár sín, ef frá er talinn tími sá,
sem presturinn neyddlst til að dvelja fjarri
heimalandinu vegna starfa sinna í neöan-
jarðarhreyfingunni á stríðsárunum. Þjóð-
verjar bjuggu í húsinu og greyptu mynd af
þýska erninum á einn vegginn. Hún hefur
verið látin óhreyfð. Frú Krogager var
haldiö í fangelsi í níu mánuði. „Mér féll
ekki viö Þjóðverja þá og mér fellur ekki
við þá núna“, sagði presturinn, „en ég býð
þá velkomna sem viðskiptavini."
Þau hjónin ferðast lítið.
Rekstur fyrirtækisins virðast ekki hafa
haft mikil áhrif á samlíf þeirra. Þau ferðast
lítið nú orðið, nema hvað þau fara á hverju
ári í leyfi til lítillar eyjar út af Jótlands-
strönd. „Ég giftist presti", sagði kona
—hans^og..hann_liefur ^alltai-verjð-sá sem
ég giftist. Ég hef verið hamingjasamasta
konan í Danmörku.” Hún hugsaöi sig um
andartak. „Jæja, í vesturhluta Danmerkur
, skulum við segja.“ Hún er líka gædd
skopskyni. Þegar Ijósmyndarinn bað þau
að ræðast við, byrjuöu þau hátíðlega:
„Einn . .. tveir . . . þrír.. . fjórir. . .
fimm ..
Kynstrin öll at gömlum munum, sem
prýða heimilið, er hið eina, sem vitnar um
ríkidæmi og ferðalög. Presturinn er
hreykinn af því, hve marga slíka muni
hann fékk fyrir gott verð og virðist ekki
síður hafa gaman af munum, sem svikið
hefur verið inn á hann undir því yfirskyni
að þeir væru gamlir. Hann nam staöar
-frammi-fyrir- tveimur máluðum styttum af
Móses og Sankti-Pétri. Frammi fyrir
styttunni af Móses sagöi hann, ygldur á
svip: „Sjáðu augnaráðið. Þennan mann er
ekki hægt að reiða sig á. Hann er ekki
nema fimm ára gamall. Ég keypti hann
sem forngrip.“
Er ég leit í kringum mig eftir einhverju,
sem gæti borið mikilli auðlegð vitni, rak,
ég augun í skærlita þjófabjöllu á
dyrakarminum. Á henni stóð: („Bein
raftenging.") „Þjófabjalla". Presturinn
saug upp í nefið. „Veistu hvað þetta
merkir? Það merkir nákvæmlega ekki
neitt. Bjallan er ótengd en hún verkar
letjandi á menn. Ég lét hana á bílinn minn.
Eina nóttina heyrði ég að einhver var á
----vappi hér fyrir utan í grennd við bílinn.
Lengi vel var steinhljóð en svo heyrði ég
hann hafa sig á brott."
í vinnuherbergi hans gat að líta myndir
af átrúnaðargoöunum hans tveimu
dótturinni og Winston Churchill. „Hvert s
mesta afrek mitt, spurðirðu? Ætli þaö s
ekki það að ég gerði almúgamanninur
kleyft að ferðast. Þegar ég fæ samviskub
yfir því að þéna of mikið segi ég við sjálfa
mig: „En þú sendir verkafólkið suður
bóginn. Þangað, sem konungar lögðu ei
sinn leið sína, þangað fer nú verkafólk."
„Sagði ég þér frá því að ég hef veri
sleginn til riddara? Ekki það? Uppgjafr
presfum er stundum veittur riddarakros
að undirlagi krikjunnar. Ég fékk minn fyr
sagði hann og leit upp frá því að strjúk
hundinum sínum.
Rannveig Tryggvadóttir þýdd