Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.1979, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
t/H> - SKÓ- SmiD HLTÓD hitód Ki/eu- E\jV- O PU, - MflíNd f t/T'-Ú •• HH w e,c.i> VATUI AflrtV- ýl"'1
V fé / ' áfr : \ w 5” jr B5EB M E 1 r 1 L T\ 5
Ð * utt A K u f? £ V R 1 HflTíp- X g'Psj T 6 L A
-T FiTór 'tUpS M '0 £> A UtAN óra - ■1 Þ tt A £. 1 F T A T L
* w. Æ. T A sTF/- U L L i DffoT'l A T R \ í> 1
U L A~ d A R ■F L T b T 10 W SftR t £ N
V'€>- K»M ■ AÞPt A~ æ> 1 L ~A~ ~R~ íy 'O A 3 b T A T A
fpfl- T Cö - t". t' & A S I 1ývÆB FUKb 'a 5 T A R b ■í> U ~R~ ’rm fsi r
F L N U N N A Al KE? iD K 1 R N T N
U nL v» v*>i "æ" S K u N A 3ieij MVHNI R A tc l N N .1 •—! vt«r- FA.ti U A
R AAMfr UR O r»í»ei X> R O liMT. LÍK- «M$ - IfLUTfl Z F/A>s GTelr^ N N mz A 4 N
1 L L ~A R jf>t>L |N K'vettf- í £ 1 zi rónn E T N A
líÖNtt 1 ia | VAg.| R ~Á~ U L l ~R~ SiTAIT 2£/MS K L T 'A s T Boe r TV£ 1* f'H! T r
s ~R~ Ú í> A~ R vc 7 '0 L 1 N N ■ M
JA 3 1 u W Fuc L V£R*- K R h L UM- A M E m
SÓA>0I O- /MN ELb- 1 N CL FaLmiqæsmDri 1 INO. Cft- glNiR. IIZ 'fí LlT- 1 a0 M t/ fgumft
/hJCf9R uw oR- ST
/j í~J •OoRO -T ÝfíYuf’ ► UMPIR. Zt/^S
NfiChl
•5 HVNwl %ftlL(\ ftr- HSUL1
í psk... 1 ENÞ- IN(X P/?£>NR 5c>£> I ,9 /
ífa lifíT
T Tc'M MÚLM- 3>lo
d/tTLK- nafn jýOMPU \TML
Yj£N- Htd'bUR > PjPV fífí/NS
n r*. BlSMFS STHF Kfhð
M\0íllX TTNaj i 'Rfín* <3hT\
VA RÐ' AHDI Sleit DV- fli-D- 1 St’ KeiPi
RLIT Um
1 fjuSI MEdK- FÆfí. I RfluÐ- L4 CZ. T'o'hr HflM- INC- Tfí
ST- fíHF- \ í> iTRgAT< uft h'eí> FuCjLS MENtJ
+ (C? P s y rcKSYue iðk-- E> tN - YTEAJtJlS- STflFlK Te>rJhi
£ rN 1 ÍVERVC- Mf/íAI + §ÍTfíFUf. | \ / 1 FfíÐU Te’,NN FcóKU- »ETr)<>
L» FoE- F£i>F-
h L\fft H£ft- VEftUl
Allt í grœnum sjö
Framhald af bls. 5.
komin? Þaö veröur þá fyrst skiljanlegt,
þegar þess er gætt, að greinarhöf. hefir
aldrei séö né heyrt leik vorn, heldur
skáldaö nýjan leik og eignaö oss. Má
vera, aö aörir hafi, í heiftarhug, fariö rangt
meö leikatriöi í eyru honum, en hann svo
fært í stílinn og hafið ósannindin og
reiöina í æðra veldi.
En hvaö sem því líður, þá er þaö
skáldiö Einar Hjörleifsson, sem talar —
níðskáldiö.“
„Hr. E.H. leyfir sér aö segja, að leiknum
hafi veriö »svo hátt beitt uþþ í klámvind-
inn í orðum og athöfnum, sem mennirnir
þorðu fyrir lögreglunni«.
Þessari illgirnislegu ósvífni vísum vér
algerlega frá oss, og lýsum ummælin
samvizkuiaus ósannindi. Aftur á móti
viröist oss áframhaldiö af þessum kafla
skáldskapar hr. E.H. vera svo viöbjóös-
lega klámfengiö, aö vér viljum ekki koma
viö þaö frekar. — Aö eins skal það tekiö
fram, aö vilji hann halda því fram, aö vér
höfum sýnt, eöa ætlast til aö sýndur veröi
»coitus« á leiksviðinu, þá verður hr. Einar
Hjörleifsson opinber, ósvífinn lygari að
því, og mun oss gagnast aö þessu vitni
allra þeirra, sem að leiknum unnu, og auk
þess fjölda annara manna, sem til hans
þektu. Hitt er eigi á vorri ábyrgö, hvaö
þeir menn kunna aö þykjast sjá eöa
heyra, sem eru svo gerðir, að: »fýsir eyrun
ilt að heyra og augun sjá«. — Sem
endilega þurfa að sjá og heyra klám, þar
sem þaö er ekki til."
„Þeir gera mig aö
ódreng og óÞokka“
Einar Hjörleifsson svarar enn í ísafold
og hefur augsýnilega ekki skipt um
skoöun, hvað flimleikinn áhrærir. En nú
er loksins aö færast dálítil værö í
deilurnar og Einar biöur Þá félaga aö
vera „góða drengi“.
Greinin heitir:
Enn um afreksverk
stúdentafélagsins
og eru hér úr henni nokkrar glefsur:
„Grein mín í 39. tbl. ísafoldar þ.á.,
Afreksverk Stúdentafélagsins, hefir auð-
sjáanlega komiö viö kaunin; enda var
henni þaö ætlað. Svargreinarnar eru
orönar þrjár. Og hver veit, hve margar
þær kunna aö verða?
Formaöur Stúdentafélagsins, hr. Hall-
dór Jónasson, ríöur á vaðiö. Það var
eölilegt — ef hann heföi nokkuð aö segja,
sem bætti hans málstað. Hann ber
aöalábyrgðina á hneykslinu."
„Þá skal ég minnast á grein góökunn-
ingja míns, hr. stud. jur. Andrésar
Björnssonar — sem er margfaldur í
roðinu, ritar »í umboöi aöstandenda
leiksins«. Því miöur fyrir hann. Ég efast
ekki um, aö grein hans heföi veriö betur
rituð, ef hann heföi veriö einn um hituna,
aö minnsta kosti minna þá í henni af
persónulegum brigslum og klunnalegum
stóryrðum — sem eg ætla annars ekkert
að skifta mér af.
Eg hefi ekki, mér vitanlega, nokkuru
sinni stigið á það strá, sem nokkrum
þeirra mætti til meins vera. Eg hefi verið
góðkunningi sumra þeirra og boriö hlýjan
hug til þeirra.
Hvað hafa þeir gert mér?
Þeir setjast við að búa til leik um mig og
sýna hann á leiksviöi. Þeir afskræma þar
gerðir mínar. Þeir eigna mér hinar
lúalegustu og svíviröilegustu hvatir. Þeir
gera mig aö ódreng og óþokka. Þeir taka
líkamsgerfi mitt, herma eftir mér og láta
einskis ófreistað til þess aö gera mig sem
hlægilegastan. Þeír taka Ijóð mín og
afskræma þau mér til smánar. Og þeir
hyllast til þess aö svívirða þaö, og svívirða
mig með því, sem öllum mönnum er
vitanlegt, að mér er heilagt.
Eg bið þá að reyna aö vera góöa
drengi, þótt ekki sé nema ofurlitla stund,
og hugsa um þetta með stillingu. Eg bið
þá að t'huga, hvort eg eigi þetta í raun og
veru skilið. Eg biö þá að íhuga, hvort þeir
væru ánægöir meö, aö þetta væri gert viö
nokkurn mann, sem þeim þætti vænt um.
Eg bið þá að hugsa um, hvort eg sé alveg
réttlaus, þó að eg sé ekki annaö en Einar
Hjörleifsson.
Haraldur Nielsson
tekur til máls
Laugardaginn 17. maí, 1913 birti
ísafold auglýsingu um fyrirlestur í
Báruhúsinu næstkomandi sunnudag.
Fyrírlesarinn er Haraldur Níelsson
prófessor, efnið er rannsókn dularfullra
fyrirbrigða, en tilefnið: ÁRÁS FLIM-
LEIKSINS Á ÞAÐ MÁL.
Má ætla að marga hafi fýst að hlusta á
prófessorinn, fyrst flimleikurinn var á
dagskrá, en Haraldur haföi ekki látið í
sér heyra í blöðum; hann var geysilega
virtur maður og öllum var kunnugt um
áhuga hans á dulrænum efnum.
Hér eru aðeins örstuttar glefsur úr
fyrirlestrinum, sem Haraldur nefndi:
„Hví slær þú mig?“
„Háttvirta samkoma!
Eg ætla aö byrja á því aö gera grein
fyrir, hvers vegna eg flyt þetta erindi.
Nýlega hafa stúdentar sýnt hér flimleik,
þar sem bersýnilega var, auk stjórnmál-
anna hér heima, gert skop aö einu
stórmáli veraldarinnar — máli, sem nú er
aö ryöja sér braut um allan hnöttinn, en
víöa á erfitt uppdráttar. Eg á viö þaö, sem
hér hefir oftast verið nefnt rannsókn
dularfullra fyrirbrigöa, en Englendingar
nefna Psychical Research (sálarrann-
sóknir).“
„Mig langar til aö spyrja eigi aö eins
höfunda leiksins og leikendurna, heldur
og fólkið, sem klappaði fagnandi, hvort
þeim t.d. í raun og veru þyki sæmilegt og
maklegt, aö sýndur sé á leiksviöinu sem
»draugur« einn sá maður, sem vitanlega
hefir gert langmest allra manna fyrir þaö
mál, meðan hann liföi, og er enn — aö því
er sumir fullyrða, þar á meðal dóttir hans
nýlega í opinberum fyrirlestri í Lundúnum
— frá æöra heimi að starfa af alefli fyrir
þaö og okkur, sem enn lifum hérna megin
— að hann sé, segi eg, sýndur sem
draugur, innan um mjög svo illkynjaðan
gáska, svo að eg viö hafi ekki sterkari
orð. Og einhver ætti að geta skilið, aö mig
tekur þetta sárt, því aö eg hefi verið
gestur á heimili hans og hann sýnt mér
frábæra elskusemi."
Sumt heldra fólkiö svonefnda í þessum
bæ er furöanlega umburðarlynt við það,
sem mér hættir við að nefna alvöruleysi..
Bráöum ka svo að tara í kaupstööum
þessa lands, að alvaran þyki skopleg, ef
eftirhermur og óvandaðar gamanvísur
verða aðal-skemtanalind fólksins; því að
fljótt má spilla smekk þeirra, sem lítið
hafa fræöst og lítið séö. Og nú finst ykkur
sumum ef til vill alvara mín brosleg. Þaö
verður aö hafa það. En þá þakka eg því
hjartanlegar fyrir, aö þiö hafið þetta sinn
sýnt alvörunni svona mikið umburöar-
lyndi, aö hlusta á mig svona lengi meö
ágætri athygli.“
Jt
Gísli Sigurðsson tók saman.
....... ............— «
Fyrirlestur um
rannsókn dularf. fyrirbrigðr
flytur prófessor Haraldur Níelsson
I Biruhúsinu sunnudag”i8. mal, kl. J e. h. AÖgöngumifiar á 25 aur;
íist i bókverzlun ísafoldar laugardag kl. 4—8 og vifi inngangion.
Tilefnið er árás flimieiksins á það mál.
Auglýsingin úr Ísaíold um fyrirlestur Uaraldar Níelssonar.