Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1981, Blaðsíða 11

Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1981, Blaðsíða 11
Fjórar myndir fra Dritvík á Snæfellsnesi Horft til ýmissa átta Ljósm.: Eiríkur Guöjónsson Danmörku en hér. Byrjað er um þaö bil viku af ágúst, og haldið út til um Jónsmessu, sem þeir nefna Sankt Hans, þ.e. um 24. júní. Fríið sem krakkar og kennarar fá er því 6—7 vikur. Og þetta frí finnst mörgum allt of langt. Helst var á þeim að skilja, sem ræddu þetta mál, aö sumarfrí skólanna þyrfti að falla einmitt á þann tíma, sem fólk tekur almennt sumar- frí. Það er í júlí. Erfitt væri að hafa börnin aðgeröarlaus heima hinn tímann. Skólarnir eru aö verða geymslustaðir fyrir börn þar — eins og hér að nokkru leyti. Þegar báöir foreldrarnir vinna utan heimilis, skapast vandamál meö gæslu barnanna. Ég talaöi viö einn kennara um þetta mál. Hann sagöi: Við kennarar erum að veröa barna- píur. Við gætum barnanna meðan foreldr- arnir vinna úti. í Danmörku þekkist vart, að skólanem- endur vinni í sumarfríinu. Nógu erfitt er fyrir þá, sem vaxnir eru, að fá eitthvaö að starfa. Margt ungt fólk, sem orðiö er 25 ára og hefur stundaö skólanám fram að þeim tíma, hefur aldrei verið á vinnumarkaöi. Þegar náminu er lokiö er ekki annaö oft aö gera en að sækja um atvinnuleysisstyrk, en hann er hár, allt að 90% af fullum laíinum. Þessu una margir býsna vel. En ætli ýmsum þyki ekki lífið leitt — aö mæla göturnar daginn út og daginn inn og sjá ekkert framundan? Samfélagið hefur ekki not fyrir alla sína þegna, — og stundum langt frá því. Tvnr klippimyndir eftir H.C. Andersen, en hann geröi töluvert af því aö klippa út myndir af mikilli snilld eins og kunnugt er. Alls staðar þar sem ég hef komiö í Danmörku, finn ég velvild í garð okkar íslendinga. Þaö er vafalaust aöeins af hugsunarleysi, aö íslenski fáninn sést á fáum stööum t.d. ekki í stórmörkuöum. Ég átti tal við blaðamann viö Ekstra bladet um þetta mál. Hann skrifaöi stutta grein í blað sitt, er kom út daginn eftir. Þetta var yfirskriftin: Alle flag minus eet. Þar lét ég það álit í Ijós, aö leitt væri aö sjá hvergi íslenska fánann þar sem allir hinna Norður- landanna væru hlið við hlið; meira að segja fáni Færeyja, sem enn er þó aðeins með sjálfstjórn í innanlandsmálefnum. Er ég aö vona, að þetta lagist fljótlega og þykkju- laust. Fyrs. ég er farinn að skrifa um Dan- mörku almennt, get ég ekki stillt mig um að geta farar forseta Islands sl. vetur til Danmerkur. Hrifning Dana á forseta okkar, frú Vigdísi Finnbogadóttur, er einlæg og mikil. Hún kom, sá og sigraöi, eins og Júlíus Cæsar forðum. Mörg viðtöl viö forsetann hafa birst í dönskum blöðum og tímaritum. Berlinske tidende sagöi 25. febrúar: „Hun kom med venskap.“ Vigdís sagði m.a.: „Það sem ég flyt meö mér fyrir hönd þjóöar minnar er vinátta, sem er í sjálfu sér sjaldgæft í heimi, sem á erfitt með að koma sér saman." Danadrottning lét í Ijós ánægju yfir því, að forsetinn skyldi láta Danmörku verða númer eitt hvaö opinbera heimsókn til útlanda áhræröi. Hvernig gat raunar annað gerst? Danmörk, sem verið hefur okkar nánasti granni um aldaraöir, þó að vináttan, af okkar hálfu að minnsta kosti, væri stundum ekki á marga fiska. Móttökur þær sem Vigdís forseti hlaut í Danmörku sýna og sanna, að vinátta milli þessara tveggja ríkja er traust. Þarna var ekki lögregluliö til staöar meö alvæpni til varnar gegn væntanlegum hryðjuverka- mönnum. Engar skyttur á þökum. Hinar opinberu móttökur voru eftir venjulegu ritúali viö svipuö tækifæri. Gjafir voru gefnar á báða bóga, eins og lesendur þessa rits vafalaust minnast. Danir og íslendingar mega vera ánægðir meö þjóðhöfðingja sína. Þeir eru boðberar friðar í heimi, sem riöar á barmi styrjaldar. Þeir eru sannir fulltrúar þess besta í norrænum anda, þar sem mannhelgi ríkir og þar sem lýðræöiö stendur föstum fótum. Öll Norðurlönd eru ein menningar- heild. Þaö er þetta sem tengir Norðurlandaþjóöirnar svo traustum bönd- um innbyrðis. Og mér er til efs, að samvinna, eins og öllum er kunnugt aö ríkir milli þessara þjóöa, fyrirfinnist annars staðar í heimi hér. Ef þjóöir almennt tækju sér Noröurlöndin sér til fyrirmyndar um sambúö, er ég ekki í nokkrum vafa um þaö, að friður mundi traustari og lífshamingja fólks almennari en hún er nú. Lesendur góðir, þökk fyrir lesturinn. Lifið heilir. 11

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.