Lesbók Morgunblaðsins - 13.02.1982, Qupperneq 15

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
1ÉJ 0 -> L\TA ÍM i KA55I Kö&uR ELD- 4 TAÞI Sfíin- HLJ. Klamo rtKi m ll R Kvew í>ýfM0
Fj L L r T> 'A F L o T /
«i> F T A R A K Vpnim Túúnu 'o s K 1 M
&e- AR 5 'A K A K 4MMUK ÍPIUÐ A L A N N
4 óuos íléÍMitl BlT- LINt,- AR Dý'RIN ÍKAf A r F 1 M M U N i> ? ÚK- A
M"' £ M 0 A L 0 K N'liK ávíta N A U M A N
FUC.L- |HN R T ú P A N AMHlR vo- BTÓPS 'A N N 5lát»a SKJoT 5 K e R CiflTA k'-JÍx
4* A S A tis*' 8IKKTA M 'o '! AuDUC. FTALC. H o S &UB LEYfO V A N
Kona H R u N u t/AKT- ÍR B E R l R ATktnn tPUi MEIRA M u N '0
Sfeft EFTiR I Ð R A f? KVtN- E L j M c w*i ftíT DRHKX 5 A R M A
FRUHt- EFNl M A s* a 'o M 1 [ióLIA K M b T 1 SAufi SVfU- A T
5kst M K G/o£> SELTfl A G. ft T Yrki L hAyaoi Cíiin- IR L fí T 1 Kkaft Ufi U
ífxfuf ‘K 'o L E a A 5 T 1 VEIVC- —Ltí FWWHA T \ s> A N
F K O L L 1 Sroxic Ak 9. £ M N u R BuRT A F m
U' A K A F R 1 Þtark A«- A M 4 A R SVIR L 3
T;:J S/EKUe UfJC.uK ífjÍKTl svcflicr- fitfitp- riu-vt t'i K- fl M $ - ■ Hturi ^ S T*\M , V A 5 T- 'o H \A u'lf- PÆR- IM U FflNCIf Mfl R K •Tó'ti<. Stbp L'iriö Tílp - 'f tfl T
| > . 1 > r
-Tr V
FvtODifí PElLf? ÍVflRT FUUL
t ‘ HEC. R- iunI FULlT TUNLL lÁe- KoMfl
- V Srúw
ÞP- UKfilC 99. rL-yrnz RupL- l £> fíLLS- L'fíÐ bT
FLÓVC- AR ■ Dfl T- URRfl SKRÚFp 5KA?- / L L
CLflPIÍ \í'iNl Mrt r?K Fiskae
T(l - Y4A.U&
vea- u« - 1 VElOAR LlLL.Tfí ARLfl ELÍKR Prýlir Dfl Ð
VFjFL- OfA L- Jfl.N«M AiKfÍN AL £> Gurt ÉNP- )NL
/*LM\Ð
Tl i— n m \9- SrekK
M ÝA LM- w. n. HWL®
SÓK- LTflF- Ufi. 1 V b H R- ZiMKÁVL pCoDP- LKO. ARLflR KJ£N- NfíflJ » 5L
ti? ■ OflH þFC.T- R MDfl- 5 L/'tft) KVflRTit 4TCR- FLTkÍT L/C5- IML
HYHO •> ■o^
Kú£N- PVRIÐ ýeit' L fl
■VéitiP ItiCn OUL- L E L- ft (L
Nordanlist
Frh. af bls. 8.
„Hefur þú á tilfinningunni, aö málari
að noröan sé litinn hornauga hér syöra,
þegar hann kemur og ræöst í sýningu?"
„Hann á miklu erfiðara uppdráttar,
þaö er klárt. Kannski kemur fólk á sýn-
inguna og skoöar af forvitni, — en gagn-
rýnin veröur aö öllum líkindum óvægnari
og viöbrögðin skrýtin frá hendi þeirra,
sem eiga aö heita andlit Félags íslenzkra
myndlistarmanna. Innan þess félags
finnst mér ríkja bæði fordómar og illvild
í ótrúlegum mæli. Þaö á þó miklu síöur
viö um málarana, sem taka manni vel,
sumir hverjir. En í FÍM er margt af yngra
fólki, sem tengt er greinum eins og graf-
ík, textíl eöa keramik, og þaö er miklu
dómharöara og óbilgjarnara. Páfann á
bak viö það allt saman skulum viö ekki
nefna.“
“Er þessi vantrú arfur frá sýningu ykk-
ar norðanmanna í Norræna húsinu hér
um áriö, sem þótti víst ekki mjög góö?“
„Viðhorfið fæddist þar og hefur frekar
styrkst meö árunum og alveg nákvæm-
lega sama, þótt viö noröanmenn höfum
tekiö framförum."
„Nú var einn ykkar manna, Örn Ingi,
meö framúrstefnusýningu á Kjarvals-
stööum í vetur, sem mörgum þótti
einkar athyglisverö og verkin miklu bet-
ur unnin en gengur og gerist meö myndir
af því tagi. Heldurðu aö sú sýning hafi
ekki orðið til álitsauka fyrir noröanlist?"
„Þetta hef ég heyrt menn segja og
kannski eru þeir ófáir, sem hafa tekiö
eftir þessu. En leiöandi menn í nýlist hór
syöra, settu þumalinn niður á þessa
ágætu sýningu Arnar Inga, vegna þess
aö vinnubrögðin voru ekki nægilega
hráslagaleg. Sýningin var of vönduö. Af
þessu dæmi má draga þá ályktun, aö
myndlist noröan frá Akureyri sé metin á
mjög sérstakan hatt í höfuöstaðnum, og
læöist þá aö manni sá grunur, að hér sé
á feröinni einhverskonar verndunarsjón-
armiö." G.S.
Tove
Frh. af bls. 13.
En svo sótti umheimurinn á. Victori var
boöin viröuleg staöa í utanríkisráöuneyt-
inu, og viö fluttum í geysistóra íbúö í Kaup-
mannahöfn í þeim heimskulega tilgangi að
nú yröum viö aö lifa að hætti fyrirmanna.
Þar meö voru góöu árin liðin því aö ég átti
annað erindi viö lífið en aö elta ráðu-
neytisveislur. Ég lét hann fara einan, en
hann hélt ekki sjálfur heldur út svo leiöin-
legan lífsmáta. Metoröagirnd hans og eirð-
arleysi rak hann úr einni stööunni í aðra, og
ég huggaöi mig viö börnin og ritvólina.
Meöal ritverka minna eru margar smásög-
ur um úttaugaöar heimavinnandi húsmæö-
ur sem eru alveg komnar upp á náö og
miskunn eiginmannsins. Þær má vel lesa
sem viðvörun gegn fyrirvinnuhjónabandinu
og áskorun til allra kynsystra aö afla sér
menntunar svo aö þær losni undan þeirri
tegund ófrelsis sem svo auöveldlega breyt-
ir ást í hatur. En ég skrifaði þær til að
foröast þaö aö persónuleiki minn leystist
upp í svo dapurlegum lífsmáta. En ófrelsi
mitt var, þegar tímar liðu, aðallega tilfinn-
ingalegs eðlis því að ég megnaöi ekki aö
slíta mig frá lífsmynstri mömmu. Eins og
hún geröi ég aðeins uppreisn í smámunum
og tók nú hjónabandið sem sjálfsagðan
hlut.
Stööug upptalning á útgáfum mínum er
mér til leiöinda og þar meö einnig lesend-
um svo aö ég ætla aftur aö sneiöa hjá slíku
tilbreytingarleysi og hlaupa yfir til smásögu
í safninu „III örlög" 1963.
Framhald í næsta blaði.
Leiðrétting
í Lesbók Morgunblaðsins, 4. tbl. þessa
árs urðu leið mistök í birtingu myndatexta á
bls. 2, en hann hljóðar svona réttur: Ekki er
öll landeyöing sauðkindinni aö kenna. Sjáið
til daemis rofiö á myndinni. Upphafiö má
rekja til þess að vatn komst i vikurskafl frá
Öskjugosinu 1875 og gróf undan þunnri
grastorfunni, svo hún féll niöur.
Blaðamaður biður hlutaöeigandi velvirö-
ingar á þessum mistökum, sem skrifast aö
öllu leytl á hans reikning. _jgj
—■/L.
Yngvi Jóhannesson:
Þú ert sú ró

Friedrich Rllckert:
„Du bist die Ruh’“
(Lag eftir Schubert)
Þú ert sú ró
sem flytur friö,
sem þrá og fró
er hliö viö hliö.
Mín augu átt þú,
mitt yndi og kvöi,
mitt hjartabú,
þar haföu dvöl
og lokaöu hægt
þar hurö, aö frá
sé angri bægt
sem aörir sá.
Og hugur minn,
sem allan átt,
viö feril sinn
í fullri sátt.
Þín birta ein
mér alla leiö
svo hjartahrein,
svo himinheiö.
r m
Staka
Piet Hein:
„Pá stengrund”
Já, nægjusamt ertu,
staka stráið
í steinholu.
Og hafa ekki dáiö!
En svona erum viö!
Ef þaö veröur aö vera,
getum viö lifaö
á grjótinu bera.
Knútur Þorsteinsson:
Harmur
Freyju
Ut flaug Óöur til landa,
æskunnar seiddu þrár;
fegurst meö Ásum Freyja
felldi sín harmatár.
Borgir og draumaheimar
brenna,
brigöult er vonanna skin.
Aldrei kom Óöur úr förum;
enn grætur Freyja sinn vin.
15