Lesbók Morgunblaðsins - 04.07.1987, Blaðsíða 10

Framtíðarlistamenn. Þeir Guðjón og Sveinn kunna vel við sig í New York og ætlunin er að vera þar áfram.
geysileg aukning á öllu listaframboði með
neo-expressjónismanum, sem er að vísu nú
orðið í mjög breyttri mynd, en ekki alveg
genginn yfír. En hvað um það; maður ber
ekki kvíðboga fyrir framtíðinni, þótt skúlpt-
úr sé ekki það álitlegasta til að afla peninga.
Kannski verðum við að grípa í aðra vinnu
okkur til framfæris, enda gera það flestir."
Við ræddum um hugmyndafræðilegu hlið-
ina á höggmyndalistinni og að áherzlan
hefur stundum verið sú, að miðla einhveiju
frásagnarlegu og andlegu, en stundum
hefur það formræna orðið alveg ofaná og
nægir að minna á stóran hluta af verkum
Siguijóns Ólafssonar, Ásmundar Sveinsson-
ar og fjölmargra annarra myndhöggvara
um miðja öldina. En nú, þegar allt er svona
blessunarlega leyfílegt; hvora megináherzl-
una kjósa ungir myndhöggvarar, ef við lítum
á þetta sem tvo valkosti?
Guðjón: „Mín afstaða er alveg hrein og
klán Ef skúlptúr er einungis formrænt fyrir-
bæri, þá lft ég á það sem misheppnað verk.“
Sveinn: „Eg útiloka ekki neitt og íhuga
það formræna ásamt með öðrum gildum,
sem ég tel að þurfí að vera með. Ég vil
halda öllum leiðum opnum."
Guðjón: „Ekkert eitt er ofaná núna; það
er allt að gerast samtímis, og óstöðugleikinn
er það eina stöðuga. Þessvegna er allt sem
bundið er við form í mótsögn við veruleika
hins óstöðuga. Við Sveinn erum einmitt að
tjá okkur um þennan óstöðúgleika í verkum
okkar; það tengir okkar skúlptúr sarnan."
Sveinn: „Ég held að maður hafí meiri
tilfínningu fyrir þessum óstöðugleika hér
en heima á íslandi til dæmis."
Guðjón: „Hér er allt á fartinni, já, það
er ótrúleg hreyfíng og ótrúlegt magn upplýs-
inga, sem sífellt er gefið."
Sveinn: „Og ég held að það sé gott að
lifa og hrærast í umhverfí, sem lætur mann
ekki í friði."
Guðjón: „Hann er líka heillandi þessi
óstöðugleiki; það er eins og að labba tæp-
ast á klettabrún."
Sveinn: „Og í svona umhverfí er ekkert
rétt og heldur ekkert rangt.“
Guðjón: „Maður hefur hugmynd um það
sjálfur, hvað sé rétt og rangt í mannlegum
samskiptum, en það sem við sjáum í kring-
um okkur héma, er ekki alltaf í samræmi
við það.“
Sveinn: „Hefðbundin mörk em orðin óljós-
ari; listgreinar blandast saman. Til dæmis
nota ég bjölluhljóm innan í vasa, sem manns-
höfuð stendur uppúr (sjá mynd). Það er
ekki beinlínis hugmyndafræðilegt atriði,
heldur er ég að leita að stemmningu, sem
erfítt er að útskýra."
Guðjón: „Ég reyni að endurspegla samtfð-
ina; reyni að vera efst á öldunni, sem ber
okkur áfram að ókunnri strönd."
Sveinn: „Ef listin er góð, þá hlýtur hún
alltaf að endurspegla samtíma sinn.“
Guðjón: „Listin er mitt á milli þess að
vera meðvituð og ómeðvituð. En ég er á
Þar sem fjörið er: Á diskótekinu Xenon á 43. stræti, dansa myndastyttur, eða
svo gæti virzt, því dansmeyjunum hefur verið difið í brons.
móti tilfínningasemi og rómantík."
Sveinn: „Tilfinningasemi já. Það er sjálf-
sagt betra að vera laus við hana. En ég
held, að dálitil rómantík skaði ekki.“
Eftir þessar djúphugsuðu umþenkingar
röltum við út og litum inn í nokkur fræg
gallerí í Soho, sem vafízt getur fyrír ókunn-
ugum að fínna, en þeir Sveinn og Guðjón
höfðu þessa staði á hreinu. Allt í einu rann
það upp fyrir mér, að tíminn var orðinn
ískyggilega naumur þar til ég átti að taka
bíl út á flugvöll við Loew’s Summit-hótelið
við Lexington-breiðgötuna. Ég vissi, að það
var einfalt að komast þangað með neðan-
jarðarlestinni og þeir Sveinn og Guéjón
þóttust alveg klárir á því, hvar brautarstöð-
in væri, en samt ekki klárari en svo, að
þeir fóru villir vegar í öfugan enda götunn-
ar og þá var ákveðið að taka leigubíl; það
væri alit morandi í leigubílum á þessum tíma
dags. Og það var rétt; allsstaðar voru leigu-
bílar. En þeir voru allir með farþega og nú
fóru horfíir að versna. Mig gninaði, að
hægt væri að standa þama til eilífðarnóns
og veifa leigubílum til einskis og hætti því.
Þama skammt frá var önnur brautarstöð
neðanjarðarlestanna. Þar kvaddi ég þessa
ungu og hressu landnema í ríki listarinnar
og komst með lestinni upp á Avenue of the
Americas, sem er góðan spotta frá Lexing-
ton og marði að ná í bílinn með því að
hlaupa eins og úthaldið leyfði, hálfan kíló-
metra eða svo, í mannhafínu á 52. götu.
GÍSLI SIGURÐSSON
A götunni
Frá ssskulýdssamtökum
Samverkamanna MóAur
Teresu.
TORFI ÓLAFSSON ÞÝDDI
Á götunni leit ég
litla stúlku
nötrandi af kulda
í næfurþunnum kjól
vonlitla
um viðunandi máltíð.
Ég reiddist
og sagði við Guð:
„Af hveiju leyfírðu þetta?
Af hveiju gerirðu ekkert í málinu?“
En Guð sagði ekkert
í bili.
Svo um kvöldið
svaraði hann allt í einu:
„ Vist gerði ég eitthvað í málinu.
ÉG SKAPADIÞIG. “
RAGNHILDUR
ÓFEIGSDÓTTIR
Þú elskaðir
mig einu sinni
Þú elskaðir mig einu sinni
við lágum nakin í skini mánans
á laki hreinu eins og snjór
vindurinn hreyfði auð gluggatjöldin
eins og blöð rósar
fullur máninn stóð á miðju gólfí
blá nóttin vafði sig að honum
þau elskuðust
ég elskaði þig einu sinni
llmur þinn
Mánaskinið
var ilmur þinn
hvit mjöll
ókleifra jökla
hvít blöð
svífandi blóma
sem aldrei greru
í svartri mold
Liljurnar á
Saronsvöllum
Uljurnar á Saronsvöllum
ástin mín
bærast í blænum
hvítar
hreinar
eins og mjöllin
eins og dauðinn
minningin um þig
er ilmur þeirra
reykelsi bogahvelfínga næturhiminsins
alsettum blikandi stjömum
Höfundurinn er félagsfrseðingur og húsmóðir
í Reykjavík.