Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1988, Qupperneq 11

Fjölskylda við nám
í Bandaríkjunum
enjulega þykir í heilmikið ráðizt, þegar farið
er í framhaldsnám héðan til Bandaríkjanna;
jafnvel þegar einn á í hlut, enda geta skóla-
gjöld verið æði há. Þetta gera margir samt,
en hitt er fátíðara, að heil fjölskylda fari vest-
ur í nám. Robert Brimdal og fjölskylda hans
hafa ráðizt í þetta og farnast vel það sem
af er. Sjálfur er fjölskyldufaðirinn 46 ára
og hafði rekið fyrirtækið Skilti og plasthúð-
un um 20 ára skeið, en hafði áhuga á frekari
tilþrifum á sviði myndlistar en fást við skilta-
gerð. Hann hafði raunar verið í Myndlista-
og handíðaskólanum á sjötta áratugnum og
síðar í Myndlistarskóla Reykjavíkur.
Hann innritaðist fyrir rúmlega ári í skúlp-
túmám - og í fyrravetur einnig í grafík - í
Andrews University í Michigan og útskrif-
ast hann væntanlega þaðan eftir þriggja
Fjölskyldan saman komin við tankinn, sem Róbert skreytti.
ára nám með BA-gráðu.
Húsmóðirin á heimilinu, Eygló Guð-
mundsdóttir, hafði verið einkaritari, en er
núna í kennaranámi við sama skóla og
Róbert. Synir þeirra hjóna stunda þama nám
einnig: Birkir er á síðasta ári í rafeindaverk-
fræði, en Sævar hóf nám í arkitektúr sl.
haust. Þau tóku á leigu einbýlishús með
vinnustofu og borga fyrir það sem svarar
rúmlega 12 þúsund krónum á mánuði. Til
dæmis um kostnaðinn borgar Róbert í skóla-
gjald 6 þús. dollara á ári, eða um 216
þúsund.
Síðastliðið sumar fékk Róbert það verk-
efni að skreyta vatnshreinsunartank, sem
stendur nærri þjóðvegi og sést hann á mynd-
unum, sem hér fylgja með. Þar hefur
ugglaust komið að notum reynsla Róberts
við skiltamálningu. Enda þótt fjölskyldan
láti vel af vistinni, er ekki ætlunin að setj-
ast að þama til langframa; þegar þessu
ævintýri lýkur koma þau væntanlega heim
aftur. G.
Róbert Brimdal - úr skiltamálningv í
skúlptúr -
Hér sést allur tankurinn og skreyting Róberts.
HALLFRÍÐUR MARÍA PÁLSDÓTTIR:
Örvænting
Ég hélt líka að þetta
væri bolti,
eins og bamið
með handsprengjuna.
Og hún sprakk,
í andlit mér...
Einlægni orða þinna
var boltinn...
Hún
Með rauðlakkaðar neglur
hún læddist út í lífið
lifandi, opin og hlý
full af trúnaðartrausti
tróð hún nýjar slóðir.
Rakst á risavaxna
veggi,
reista í kringum sálir
sálir, sem fundið hafa til.
Eg,
var barnið..
Ó hvílíkt barn ...
Alein,
með sundurtætta sálina,
verð ég að halda áfram .
Hún skildi ekki leikinn
um lífsins tál og gleði
saklaus, bamaleg og blíð
brenndi sig illa
snéri við og sleikti sárin.
Með rauðlakkaðar neglur
hún labbar út í lífíð
lifandi, en kaldari en fyrr
reynslunni ríkari,
um risavaxna veggi
reista í kringum sálir.
Höfundurinn er ung Reykjavíkurstúlka
KARL GUÐBJÖRNSSON:
Spor í sandi
Spor
úti í eyðimörk
bera vitni
um löngu gleymt ferðalag
nokkurra ókunnra manna
þau liggja niður hæðina
halda áfram
og hverfa inn í sólarlagið
Ó spor
að ég hefði borið gæfu
til að sjá ykkur
ný og fersk
þegar þið spmnguð út
eins og rauðar rósir
undan skósólum skapara ykkar
trítluðuð þæg á eftir
og glottuð framan f sólina
— heita og banvæna
sólina
Þið ókunnu spor:
berið kveðju mína til byggða
mína hinstu kveðju
Höfundur er 24 ára gamall sölumaöur í Reykjavík.
RÓSA JÓNSDÓTTIR:
Skugginn
Situr í hljóði
berst meðfram veggjum
kemur og fer
eins óg sólin
að fjöllum.
Á kvöldin, í dag
kom hann og settist
baka til við mig
sagði ekki orð
steingráar myndirnar
lýstu mér sjálfri.
Hvar sem ég fer
hvar sem ég kem
hann undirstrikar
orð mín og gerðir
fylgir mér
sem verndari
og vinur
steingrái skugginn minn.
Höfundurinn er 19 ára og er við ítölskunám á italíu.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 6. FEBRÚAR 1988 15