Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1999, Blaðsíða 10

MINNISPUNKTAR FRA TAILANDI 2
SUÐUR VIÐ FLÓA OG
VESTUR VIÐ KWAI-FUÓT
EFTIR GÍSLA SIGURÐSSON
6
VIÐ erum suður við Taflands-
flóa, í suðausturhomi lands-
ins. Þaðan eru varla meira en
250 km austur til Kambódíu
og um 1.000 km til Víetnam.
Uppgangur síðustu 30 ára á
ströndinni við flóann hófst
raunar í hinu illræmda Ví-
etnamstríði. Kandarískir hermenn, úrvinda úr
hinum vonlausa frumskógahemaði, fóra í leyf-
um sínum á kyrrláta strönd í Taflandi þar sem
heitir Pattaya. Þar var þá aðeins friðsælt físki-
mannaþorp en umhverfðist í einhvers konar
Klondyke með nýfengnum stríðsgróða. Bærinn
ber þess öll merki að menn hafi ekki mikið
sökkt sér niður í skipulagsvinnu.
Pattaya er óttalegur bastarður hvað snertir
útlit og stíl. Húsin era byggð að vestrænum eða
alþjóðlegum hætti, nema þau sem era allsherj-
ar hrærigrautur og eftir þrjá áratugi hefur
ekki verið hægt að leggja gangstéttir til fulls á
einni aðalgötunni sem nefnd er á ensku Second
Street. Nú rekur maður sig á það hvernig er að
vera ólæs, því skilti era eðlilega á taflenzku og
með taílenzku letri, sem er út af fyrir sig fal-
legt, en flestum Vesturlandabúum jafn óskilj-
anlegt og það kínverska.
Framhliðin - eða forsetahliðin eins og hún
var einu sinni nefnd - er Strandgatan meðfram
baðströndinni. Þar er á heitum siðkvöldum
hægt að efna til göngutúra undir pálmatrjám
og sjá ljósin frá urmul báta og skipa speglast í
haffietinum og tunglið liggja á bakinu. Allt er
það mjög rómantískt. Engin heilsteypt húsaröð
er meðfram þessari aðalgötu, en hótelin skera
sig úr fyrir stærðina; ekki hefur þó verið reynt
að gæða þau neins konar austrænum einkenn-
um, þau era nákvæmlega jafn séreinkennalaus
og óteljandi önnur hótel, til að mynda á Spáni.
Hótel Montien þar sem íslendingar frá fleiri
en einni ferðaskrifstofu búa, er stórt á alla
vegu; það 5 stjömu úrvalshótel með frábæm
þjónustu og einhverju öfgafyllsta framboði í
morgunverðinum sem skrifarinn hefur fundið á
ferðum sínum. Tvennt annað fannst mér at-
hyglisvert þar. Annars vegrr stúlkumar í þjón-
ustunni og stjórnun á reiðhjólum; þær era
höfðinu hærri en konur era almennt í Taílandi
og virðast vera sérstaklega valdar eftir útliti.
Um þokka þeirra og kurteisi þarf ekki að
spyrja. Ef gesturinn sem biður um þjónustu
situr í lágu sæti, krjúpa þær á kné um leið og
þær koma að borðinu.
Annað sem mér þótti eftirtektarvert og sýnir
að hér er ekki búizt við því að hann hvessi á
vestan, var að útvegg vantar með öllu á hluta
jarðhæðar hótelsins. Þar er hvorki gler né ann-
að, en matsalurinn nær bara sísona út úr hótel-
inu eftir þörfum. Stór og krónumikil tré í garð-
inum mynda þægilega forsælu, en glæsilega að-
stöðu til að öðlast sólbrúnku við sundlaugarnar
notaði skrifarinn ekki. Engin fótspor skildi ég
heldur eftir á baðströndinni, og spyr þá ugg-
laust einhver: Hvað í veröldinni var þessi mað-
ur að gera þama?
Von er að spurt sé. í auglýsingum ferðaskrif-
stofanna er aðeins gert ráð fyrir einu hugsan-
legu áhugamáli: Að maður vilji bara liggja í sól-
baði eða skvampa í vatni. Gott ef einhver nýtur
þess, en ég nenni því ekki og kem jafn hvítur
heim og við því er ekkert að gera.
Hótelið atarna og stórt svæði í kring er
verndað umhverfi þar sem verðir standa í
hliðum og hleypa gestunum inn. I næstu göt-
um hefur umhverfíð og mannlífið allt annan
brag.
7
Ólíkt Ensku ströndinni á Kanaríeyjum þar
sem svo að segja allir eru aðkomumenn í fríi,
er Pattaya venjuleg taílenzk borg þar sem fólk
býr og bardúsar við sitt. Þar era á ferðinni
ótrúlega mörg smáeldhús og farandeldhús;
skápar á hjólum og kannski sólhlíf yfír eða
vatnskassi úr gleri og í honum krabbar og
annað ætilegt sem sett er beint á pönnuna.

LÍF OG FJÖR og margt í boði og prúttað í ákafa á fljótamarkaði suðvestur af Bangkok. Sjálfur markaðurinn er undir þakinu til vinstri
en matvöruframboðið er mest á „aðalgötunni", skurði þar sem vatni úr Miklafljóti er veitt.
Um allar trissur er verið að selja eitthvað
matarkyns. Vestrænir ferðamenn era þó
varaðir við því að kaupa þesskonar mat, sem
gæti kostað magaveiki það sem eftir lifði ferð-
arinnar. Það er líka varað við því að borða
ávexti sem ekki er hægt að skræla og aldrei
hef ég séð Önnur eins ókjör af einhverjum ger-
samlega ókunnum ávöxtum til viðbótar við
melónur, ananas og banana og annað gamal-
kunnugt. í þessari ofgnótt ávaxta sá ég samt
hvorki epli né venjulegar appelsínur. Breiðar
gangstéttar á Central Street eru þaktar
ávöxtum og tjaldað yfír. Kjötmarkaðurinn þar
er líka æði fjölbreyttur, en lyktin þannig að
ekki er þægilegt að dvelja þar lengi.
Aftur á móti þykir konum fýsilegt að fara
höndum um óendanlega silkistranga í vefnaðar-
vörabúðum og oft er klæðskeri á staðnum sem
býður þjónustu sína. Verðið freistar margra, en
allur gangur er á því hvort fólki líkar fatnaður-
inn þegar til iengdar lætur.
Indverjar virðast hafa lagt þennan bransa
undir sig og þeir eru fljótir að sauma föt. Einn
þeirra, Rabin að nafni, hefur átt veruleg við-
skipti við landann og talar hrafl í íslenzku. Það
gerir aðstoðarmaður hans einnig og hann er
ekkert að heilsa upp á taílenzku með hneig-
ingu og hendur á brjósti, heldur skálmar hann
út þegar hann kennir fslendinga utan við
gluggann og heilsar með handabandi. Mér
fannst eftirtektarvert þegar ég var þar með
hópi íslenzkra viðskiptavina, að þar var annar
hópur og nákvæmlega jafn hvítur yfirlitum.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 27. FEBRÚAR 1999