Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1999, Blaðsíða 11

PATTAYA - fjörug götumynd en æði mörgu virðist tjaldað til einnar nætur og rafmagnskaplarnir
bara sisona fyrir ofan húsin. Neðri myndin: Pallbflar með bekkjum, eða „battbílar" eins og þeir
eru stundun nefndir, eru vinsælasta samgöngutækið á Pattaya.

jy&'M ÍP W ■ f iK m ‘ Mí

FLJÓTANDI gististaður á Kwai-fljótinu, kvöld- og morgunmatur snæddur undir stráþakinu.
Það voru Rússar og vinur okkar, aðstoðar-
maðurinn, fræddi okkur á því að þeir ættu
gras af seðlum.
Rússarnir eru komnir; það sést m.a. á því að
við eina aðalgötuna er risastórt skilti með rúss-
neskri áletrun; þar er komið rússneskt veit-
ingahús.
8
Jú, það er margt húsið, veitingahús, vertshús
og barir. Barir einir sér. Bara barir. Byggðir
utanum dálítið gólf og þak yfir. Þegar rökkvar
sjást þeir langar leiðir vegna bleikra ljósa og
segir það nokkuð um starfsemina. Þetta eru
Réttirnar, sem Islendingar nefna svo í gamni
en gamanið í þessum réttum gæti hugsanlega
dregið dilk á eftir sér.
Þarna er vændið fyrir opnum tjöldum enda
þótt svo eigi að heita að það sé bannað með
lögum. Þeim lögum er ekki framfylgt. Innan
við barborðin, inni í réttinni er jafnan hópur
vændiskvenna. Líklega eru þær aðeins gjald-
gengar á meðan þær eru ungar; að minnsta
kosti sjást engar miðaldra og þær eru ekki
heldur í hefðbundnum „veiðigalla“ vestrænna
starfssystra sinna, engin stríðsmálning held-
ur, og hvorki virtust þær útlifaðar né ógeðs-
legar.
Vændi í Taílandi er fyrirbæri út af fyrir sig
og það er ekki litið sömu augum og á Vestur-
löndum; þykir víst ekki eins mikil niðurlæging
og hneisa.
Samkvæmt upplýsingum úr nýútkominni
bók um Taíland er tala vændiskvenna ein-
hvers staðar frá 300 þúsund upp í 2 milljónir.
Hluti þeirra er raunar „á vertíð" í Japan. Svo
rótgróin er þessi þjónusta að sá smábær er
ekki til í landinu að þar sé ekki eitt eða fleiri
vændishús. Áður var fátækt kennt um, en með
batnandi efnahag hefur hið gagnstæða komið í
ljós, vændið hefur farið vaxandi. Það hefur
orðið tálbeita fyrir sérstaka tegund ferða-
manna, einkum frá Þýzkalandi og Japan, sem
fara gagngert í kynlífsferðir til Taílands og
þar geta öfuguggar og perrar fundið hvað sem
þá lystir.
Flestar vændiskonurnar eru frá hinum van-
þróuðu norðurhéruðum landsins og þeir sem
reka staðina fara beinlínis á mannaveiðar
þangað á vorin. í apríl hafa unglingar lokið 6
ára áfanga í námi; þá eru tímamót og dólgarn-
ir fara þá og bjóða bandaríska dollara fyrir
stelpurnar, eða hygla foreldrunum með raf-
magnsgræjum. Oft heitir það svo að verið sé
að útvega stúlkunum vinnu í verksmiðju, en
reyndin verður önnur. Sumum er beinlínis
rænt og þær lenda í kynlífsþrældómi bak við
luktar dyr.
Tvennum sögum fer af því hvort verulegur
hluti þessara kvenna sé HlV-smitaður, en í áð-
ÚTSKURÐUR á húsgögnum byggist á fornri hefð og nú er þetta útflutningsgrein.
TAÍLENZK húsmóðir bregður exi á kókospálma og býður gestunum að gæða sér á kókosmjólk.
urnefndri bók er talið að 1 milljón kvenna,
karla og barna í Taflandi sé smituð af eyðni.
9
Taílenzk íbúðarhús eru frá fornu fari úr
timbri sem nóg er af. Dæmigert hús, a.m.k. í
nánd við ár og á flóðasvæðum, stendur á staur-
um. Ég átti þess kost að líta inn hjá fjölskyldu
sem gerir sér mat úr því að sýna ferðamönnum
híbýli sín.
Húsið stendur við einn skurðinn einhvers
staðar suðvestur af Bangkok. Um útsýni er
ekki að ræða; allt er á kafi í skógi. Hin hefð-
bundna samgönguæð er kvísl eða skurður úr
Miklafljóti, sem liggur við húsvegginn, en að
þessu húsi var þó einnig fært á bíl? Þarna var
sykurgerð sem heimilisiðnaður og það er sér-
kennilegasti og bragðbezti sykur sem ég hef
smakkað. Önnur afurð, þar sem sykurinn nýt-
ist, mallaði í kerum: Heimabrugg. Ekki var
sopinn landinn þó í ausuna væri kominn, en
húsfreyjan hjó með exi af kókospálma og við-
staddir fengu að smakka hvítan vökvann,
kókosmjólkina.
Sjálfu íbúðarhúsinu hefur verið lyft, það
stendur á staurum eins og algengt er; Þar var
stór skáli eða íveruherbergi, en án glugga og
alveg rokkið þar inni. Fyrir utan sjónvarpstæki
var nánast ekkert innanstokks, enda þarf engin
sófasett hér. Fólkið sest í sínar lótusstellingar á
gólfið, hvort sem það hvflir sig eða horfir á
sjónvarpið. Á háttatíma eru dýnur dregnar
fram og settar á gólfið; svefnstaðurinn er þar,
nema hvað hjónin hafa herbergi sem þiljað er
af með einföldum rauðviðarborðum. Breið gólf-
borðin voru úr tekki og séð er fyrir loftun með
því að dágóðar rifur eru hafðar milli gólfborð-
anna. Inn af skálanum var og eldhús en allt inn-
anstokks í því var harla framandlegt.
10
Hér eru vatnavegir. Skurðir í ýmsar áttir,
vatnið í þeim gi’uggugt og maður sér ekki
hversu djúpir þeir eru. Samgöngutækið er
langur og mjór bátur með skýli yfir, en kraft-
mikill utanborðsmótor knýr hann áfram. Víðast
hvar eru lágreist floúðarhús úr timbri á bökkun-
um, stundum snyrtileg með pottablómum á
verönd, en flest er eins og tjaldað sé til einnar
nætur og forgengileikanum merkt.
Smám saman breikkar þessi vatnaleið og það
er bátur við bát unz numið er staðar við Fljóta-
markaðinn. Þar er líf í tuskunum, basar-
stemmning, sumt á floti annað á þun-u landi.
Sölumennskan er að vonum fyrirferðamikil,
sumpart úr smábátum þaðan sem boðinn er
varningur og ávextir. I öðrum smábátum eru
konur að elda mat. Sjálfur mai’kaðurinn er á
upphækkuðu svæði undir skuggsælu þaki,
handíðir og þjóðlegur varningur í bland við þá
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 27. FEBRÚAR 1999 1 1