Lesbók Morgunblaðsins - 19.06.1999, Blaðsíða 11

irnæst virðir hin aldna Alice B. Toklas sorgmædd fyrir sér hið fræga málverk Picassos af Gertrude
lar stendur Janet Flanner, sem skrifaði aftan á Ijósmyndina: „Ég sagði við Aiice, að hún væri ekkju-
iginleikum í lífi og list. Hin glæsilega Djuna Barnes, með fallega kastaníubrúna hárið, ávarpaði ekki
James Joyce sem Jim, sem enginn - ekki einu sinni sjálfur Hemingway - vogaði sér. Fyrir miðju til
fyrir framan sig á borðinu. Þamæst Natalie Barney og Romaine Brooks; Við áttum saman, bættum
inapersóna í Frakklandi er hún dó í París 1972. Til hægri sér í aðra ástkonu Barneys, hina vestis-
4eðst til vinstri: Colette gerði þennan sérstaka vinkvennahóp í París ódauðlegan í bók sinni Le Pur
í öllu atferli sínu og hugsun tvíkynja. Fyrir neðan breiðir hin unga og þokkafulla Natalie Barney úr
aman bókabúð sína, La Maison des Amis des Livres á 7, Rue de l’Odeon. Það var til siðs hjá Rad-
iö einglyrni. Það fannst málaranum Romaine Brooks hlægilegt og málaði karikatúrmynd af Trou-
a söngkona Noel Murphy sem töfraði Janet Flanner upp úr skónum. Eini karlmaðurinn á myndinni,
andann úr bókabúðinni, er skáldið Esra Pound ...
áratugnum í þjáningarfullu ástarsambandi við
Djunu Bames.
Miðpunkturinn var að sjálfsögðu Latínu-
hverfið og veitingastaðirnir í nágrenni Odéon-
torgs og áfram um Boulevard Germain des
Prés, að Cafe du Plora og Les Deux Magots, og
hinum mörgu heillandi hliðargötum.
Meira segir af lífi þessara kvenna í annarri grein.
TÓNLISTARHÚSIÐ í St Pölten í dagsbirtu en þá speglast umhverfið í glerinu.
„GLERKONSERT"
í ST PÖLTEN
BÆRINN St Pölten í Austurríki stendur
nærri þjóðleiðinni frá Vínarborg til Salz-
burg, þar sem árin Traisen rennur í Dóná.
Þar var ekki neitt sem athygli gat vakið og
fátt var þar um ferðamenn. Líkt og í Bilbao á
Spáni, þar sem andlitslyfting var gerð með frum-
legu listasafni eftir heimfrægan arkitekt, kom
ráðamönnum í St Pölten í hug að lyfta bænum „á
svolítið hærra plan“ með Listamiðstöð. í Austur-
ríki er tónlist snar þáttur í sögu og þjóðlífi og því
varð það að ráði að byggja nýtt konserthús og nú
var ekkert til sparað. Enda þótt þetta sé kallað
konserthús í blöðum líkt og það fræga Musikver-
ein í Vínarborg, er þetta þó fremur alhliða tón-
listarhöll og af stærð sviðsins og tumi má sjá að
húsið er hvorttveggja í senn ætlað til óperuflutn-
ings og tónleikahalds.
Það kom í hlut austurríska arkiteksins Klaus
Kada að teikna húsið og nú þegar það er risið,
þykir vel hafa til tekizt og St Pölten er komin á
kortið sem áhugaverður staður. I tímariti um
arkitektúr er húsið kallað „glerkonsert” og má
til sanns vegar færa, því Klaus Kada hefur bæði
að innanverðu og utan unnið með ýmisskonar
gler sem klæðningaefni. Sjálfur áheyrendasalur-
inn er eftir gamalli og gildri formúlu sem byggir
á lagi skókassans, þó breytilegur mjög eftir því
hvað þarf að flytja á sviðinu. Form salarins ræð-
ur þó ekki útliti hússins því Kada hefur sniðið
því einskonar kápu og hún er úr gleri. I dags-
birtu speglast næsta nágrenni í því, en þegar
dimmir og kveikt er í húsinu, ljómar sú birta í
gegnum glerklæðninguna. Þá bregður þetta hús
ævintýralegum bjarma á hinn áður ókunna bæ,
St Pölten.
GS.
ÁHEYRENDASALURINN er með skókassalaginu og klæðningarnar eru ýmisskonar glerskífur.
h
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 19. JÚNÍ1999 1 1