Lesbók Morgunblaðsins - 06.11.1999, Blaðsíða 5

skyldi ekki fá leyfi til að klappa. Að loknum
tónleikum héldum við upp á hótel þar sem
gestgjafinn bauð upp á kaffi; þau höfðu svo
mikinn áhuga á tónlist og voru svo ánægð
með tónleikana, en leið yfir því hve stuttir
þeir voru, svo við héldum örlitla tónleika eftir
kaffið. Pabbi lék undir á harmóníum; það var
það sama og við höfðum haft í kirkjunni. Þar
sem harmóníumið í kirkjunni var svo lélegt
fengum við að láni harmóníum hótelhaldar-
ans. Arangur tónleikanna var svo góður sem
hægt var að hugsa sér; Kirkjuna fengum við
ókeypis, maðurinn sem seldi aðganginn vildi
ekkert hafa íyrir sinn snúð og gestgjafinn
tók mjög lítið fvrir gistinguna. I fyrramálið
förum við aftur til Akureyrar.
24.6. Akureyri kl. 4'/2
Erum nýkomin frá Húsavík; höfum ferðast
í skínandi sólskini. Fórum smá útúrdúr upp á
fjóra kílómetra til að sjá fallegan foss sem
heitir Laxárfoss. Uti í freyðandi ánni liggja
margir litlir birkivaxnir hólmar með ýmsum
plöntum og blómum. Við áðum einnig stutt
við Goðafoss. Það fallegasta og óskiljanleg-
asta á þessari leið var Vaglaskógur. Hafði
aldrei getað ímyndað mér að nokkuð þessu
líkt fyndist á Islandi. Það lá vegur þvert í
gegnum skóginn; beggja vegna vegarins var
birki- og reyniviður allt að tvær til þrjár
mannhæðir. Það var svo mikil gróðursæld
alls staðar að maður hefði alveg eins getað
verið í Danmörku. Við vildum gjarnan hafa
gengið í gegnum skóginn en það hefði tekið
allt of mikinn tíma frá okkur svo við hættum
við þá hugmynd. í staðinn fundum við dá-
samlegann litinn „dal“ þar sem við lögðumst
niður og létum sólina baka okkur. Allt iðaði af
skordýrum og fuglalíf var mikið. Stundin
sem við áttum þama var svo falleg, svo full af
Ijóðlist að ég mun aldrei gleyma henni. Það
var erfitt að yfirgefa þessa „Eden“ - en nú
erum við komin hingað aftur. Þrátt fyrir að
við vorum þreytt eftir ferðina höfðum við æf-
ingu í salnum frá kl. átta til tíu.
Kl. 12. Nótt. Sá miðnætursólina. Kl. 11:10.
Hún dansaði eins og glóandi bolti yfir hafflöt-
inn. Eftir um 10 mínútur byrjaði hún að rísa í
mót norðri. Þetta var einstök sjón; það var
bjart sem á miðjum degi og yfir fjöllunum lá
geislaljómi frá sólinni.
Akureyri 25.6.
Við fengum mjög fína umfjöllun um tón-
leika okkar hér þann 22. Við mamma æfðum
fyrir hádegi og þegar við höfðum borðað og
hinir fjölskyldumeðlimirnir voru farnir að
æfa sig, lagði ég mig og svaf í tvo tíma. Frá
veitingasalnum var mér fært kaffi og ligg nú
og nýt tilverunnar með góða bók.
Akureyri 26.6.
Tónleikarnir í gær heppnuðust stórkost-
lega hvað það listræna snertir. Því miður
voru færri til að hlusta þar sem fjöldi fólks
fór út úr bænum til að njóta góða veðursins.
Mikillar hrifningar gætti meðal þeirra sem
annars komu. Eftir tónleikana var okkur
boðið út - Þvílíkur hiti í dag, 23 gráður í
skugga; svo hlýtt verður sjaldan í Reykjavík.
Kl. eitt var okkur öllum boðið í kaffi hjá konu
sem mamma þekkti. Lagt var á borð á gras-
flötinni úti í garðinum. Kl. hálf þrjú kom
„virtúósinn“ og sótti okkur til að keyra út
fyrir bæinn. Um tíu kílómetrum fyrir utan
bæinn komum við að freyðandi á, sem rann
eftir djúpu gljúfri; hún áhugaverð að sjá; við
Lilli stóðumst ekki freistinguna að klifra nið-
ur og ganga með henni. Á einum stað urðum
við að fara úr skónum og sokkunum, og vaða,
til þess að komast áfram; það var ansi erfitt.
Vatnið var ískalt svo við héldum það ekki út
að vera í vatninu lengi í senn. Hún var einnig
ansi straumhörð. Til að hafa lausar hendur
reyndi ég að kasta skónum fram fyrir mig;
annar lenti einnig nákvæmlega þar sem hann
átti að lenda, en hinni lenti á steini og kastað-
ist aftur, og út í á. Svona var þá staða mín.
Það sem eftir var að leiðinni að bílnum varð
ég að haltra með stuðningi Lilliar þar sem
steinarnir skáru mig í fótinn. Mamma hló,
þegar hún sá mig koma haltrandi og snökt-
andi. En þetta voru svo notalegir skór. Það
var ekkert annað að gera en að keyra inn í
bæinn og reyna að finna nýja skó. Pabbi og
mamma fóru úr bílnum við fallegan blómag-
arð og þangað áttum við svo að sækja þau
þegar við höfðum keypt skó. Það reyndist
erfiðara en ég hafði trúað. Við urðum að
keyra milli verslana; við hverja skóbúð sáu
menn unga stúlku íklædda skó á öðrum fæti
og hvítum ökklasokk á hinum, haltra yfir
torgið. Nú, að lokum fundum við skó sem þó
komust ekki í hálfkvisti í fegurð við hina. Síð-
an keyrðum við út og náðum í pabba og
mömmu. Þau voru yfir sig hrifin af garðinum
þar sem uxu margar gerðir barrtrjáa og
mörg litrík og ilmandi blóm. Eftir kvöldmat-
inn fórum við út og rerum á firðinum. í dá-
samlegu veðri rerum við yfir á hina strönd
fjarðarins og fengum þaðan stórkostlegt út-
sýni yfir bæinn.
Drossíunni ekið yfir óbrúaða á einhvers staðar á leiðinni norður.
fólk virtist ánægt. Gestgjafar okkar á hótel-
inu voru þeir fyrstu sem mættu í kirkjuna,
hvítþvegnir og sléttgreiddir, áreiðanlega þó
með sorgarrendur undir nöglunum. Það er
meginregla á Sauðárkróki að skafa ekki und-
an nöglunum; allavega ekki á Hótel Tinda-
stóli.
Eftir konsertinn var okkur boðið upp á
kaffi hjá læknisfrúnni, sem reyndist vera
systir gestgjafa okkar á Húsavík.
Við komum snemma hingað til Blönduóss
svo það hefur gengið vel. Því miður voru tón-
leikarnir í kvöld illa sóttir; þetta er slæmur
tími til tónleikahalds því bændur eru í óða
önn að slá túnin og þvo ull o.fl. Eg get ekki
látið hjá líða að segja frá skemmtilegu atviki
frá því í gærkvöld. Einar var byrjaður að
spila í kirkjunni; Lilli og ég læddumst út til
að sinna „dálitlu erindi“, en fundum engan
hentugan stað til þess. I örvæntingu okkar
snerum við okkur að lítilli stúlku, sem lék sér
fyrir framan gamlan íslenskan sveitabæ.
Hún hljóp inn til móður sinnar, sem
miskunnaði sig yfir okkur, og leiddi okkur út
- í fjósið; hún stóð fyrir utan til að gæta þess
að enginn kæmi inn til okkar.
Hvammi 29.6.
Komum hingað um þrjúleytið. Ferðin var
ekki skemmtileg og það hefur rignt allan
daginn. Við höfðum hlakkað til að komast á
hestbak, og komumst það einnig, en í ausandi
rigningu. Við Einar riðum heim að bæ þar
sem við ætluðum að fá að hringja til Reykja-
víkur. Við riðum yfir þó nokkuð djúpa á; það
var afskaplega gaman. Lilli var alveg æst að
fá að stíga á bak (hún hafði aldrei reynt það
áður) og þrátt fyrir rigninguna voru sóttir
hestar handa allri fjölskyldunni. Einar reið
fyrst prufutúr með Lilli, sem stóð sig með
reisn; hún hafði verið klædd í pokabuxur og
drengjablússu og var ábúðarmikil að sjá. Við
vorum nú öll tilbúin að fara af stað og hinn
langþráði reiðtúr varð nú að veruleika í aus-
andi rigningu. Er við komum til baka urðum
við að fara úr nánast öllum fötunum og
hengja upp til þerris, en góða skapið beið
ekki hnekki i rigningunni. I kvöld spiluðum
og sungum hér fyrir fólkið á bænum - það
varð mjög hrifið. Það er lítið pláss hér og af
þeim ástæðum sofum við Lilli saman í rúmi
sem hvorki er sérstaklega langt né breitt. Við
fáum líklega lítinn svefn í nótt.
30.6. Hvammi
Svaf mjög illa. Vaknaði hvert sinn sem ég
þurfti að snúa mér og hvert sinn sem Lilli
sneri sér; hún svaf einnig illa; í kvöld fáum
við okkar eigin rúm. Fór á hestbak í morgun;
vildi af alvöru reyna bestu hesta í heimi! -
hann var einnig stórkostlegur; því miður
endaði ferðin á hausnum, því hesturinn kast-
aði mér af baki. Á hvínandi valhoppi reið ég
eftir veginum; allt í einu, án nokkurrar við-
vörunar, tók hann hliðarstökk út í þýfða mýr-
ina án þess að hægja á sér, og eina leið mín út
úr þessu var að láta mig síga niður á jörðina.
Það tókst sem betur fer vel, en ég meiddi mig
aðeins á hálsinum. Ég stökk strax á fætur og
hljóp á eftir hestinum sem stökk frá mér. Á
heimleiðinni hagað hann sér óaðfinnanlega.
Sömu meðferð fékk Einar einnig í fyrsta
skiptið sem hann steig á bak honum.
Lausleg þýðing: Bjarki Sveinbjörnsson.
Á norðurleiðinni 1933: Þetta átti víst að heita vegur, en stundum var betra að létta á bílnum.
Sauðórkrókur 27.6.
Kl. 9 kvöddum við Akureyri, bæinn sem
við urðum svo gagntekin af. Tveir herrar
komu í þann mund sem við vorum að fara af
stað, með blómvendi frá „tónlistaráhuga-
mönnum“. Vendirnir voru hnýttir úr blómum
úr ýmsum görðum í bænum. Við óskuðum
þess að við hefðum getað dvalið dálítið leng-
ur.
Nú erum við hér á Sauðárkróki og höfum
haldið tónleika sem gengu mjög vel. Við urð-
um vægast sagt smeyk þegar við komum á
hið svokallaða hótel; lyktin var hræðileg og
herbergin við fyrstu sýn afskaplega óaðlað-
andi. Allt virkaði að sjálfsögðu mikið verr
með hin dásamlegu herbergi á Akureyri í
huga. Þegar ég lagði mig í dag uppgötvaði ég
að rúmin voru allavega nógu góð; já og rúmið
mitt var það lengsta og besta sem ég hingað
til hafði haft.
Blönduós 28.6.
Sauðárkrókur er leiðinlegur bær enda vor-
um við glöð í morgun þegar við fórum þaðan.
Konsertinn í gærkvöld gaf lítið í aðra hönd en
Einar Sigfússon og Guðmundur bílstjóri, báðir
klæddir samkvæmt tízku tímans.
Mæðgurnar Valborg og Elsa sýna tistræn til-
þrif úti í náttúrunni.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 6. NÓVEMBER 1999 5