Lesbók Morgunblaðsins - 25.03.2000, Blaðsíða 6

Ljósmyndir/Gísli Sigurðsson
Forn hlööuveggur stendur enn, fallega hlaöinn og furðu heillegur þar sem Óttarsstaðabærinn
eystri var áður en timburhúsið var byggt.
Útieldhús frá Óttarsstöðum eystri. Veggirnir eru hlaðnir úr tilhöggnu grjóti og Hraunamenn
nefndu þetta Gíslatóft.
Rétt í landi Þorbjarnarstaða, hlaðin úr hraungrjóti og stendur enn að verulegu leyti.
vör til að draga fisk úr sjó og eiga eitthvað í
soðið. Og enginn horiir lengur út á flóann og
hefur áhyggjur af því að Garðhverfingar séu
rónir á undan Hraunamönnum eins og segir í
húsganginum.
Fátt stendur eftir annað en náttúran í allri
sinni dýrð og fegurðin. Þeir sem fara með
skipulagsmál í Hafnarfirði virðast ekki gefa
mikið fyrir þesskonar landkosti. Að minnsta
kosti var búið að gera ráð fyrir því á aðal-
skipulagi frá 1997 að allt svæðið frá Straums-
vík og vestur fyrir Óttarsstaði yrði gert að iðn-
aðar- og athafnasvæði í tengslum við nýja
höfn. Síðar hefur því lítillega verið breytt;
meðal annars vegna vemdaðra fornminja á
Óttarstöðum. Eftir stendur að megnið af svæð-
inu á að eyðileggja; nútíminn mun um síðir
senda sínar jarðýtur á hraunið nema einhver
hulinn vemdarkraftur komi í veg fyrir það.
HELZTU HEIMILDIR: Óprentuð örnefnaskrá
Gísla Sigurðssonar lögregluþjóns í Hafnarfirði.
Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns.
Hraunin við Straumsvík, Kynningurbæklingur
um útivistarsvæði í Hraununum. Útg. af Um-
hverfís- og útivistarfélagi Hafnarfjarðar.
Jónatan Garðarsson: Útivistarperlan í Hraunum,
Náttúrufræðingurinn, 67. árg. 3.-4. hefti. 1998.
Haukur Jóhannesson og Sigmundur Einarsson:
Hraun í nágrenni Straumsvíkur, Náttúrufræð-
ingurinn, 67. árg. 3.-4. hefti, 1998.
Jóhannes Sturlaugsson, Ingi Rúnar Jónsson,
Stefán Eiríkur Stefánsson og Sigurður Guðjóns-
son: Dvergbleikja á mótum ferskvatns og sjávar.
Náttúrufræðingurinn, 67. árg. 3.-4. hefti, 1998.
Arnar Ingólfsson: Lífríki í tjörnum við Straum-
svík. Náttúrufræðingurinn, 67. árg. 3.-4. hefti,
1998.
Munnlegar heimildir: Ragnheiður Guðmunds-
dóttir frá Óttarsstöðum.
RÓSAB. BLÖNDALS
MJÖL FRÓÐA
GRÓTTASÖNGUR VIÐ HENGIFOSS
Foss minn í Fenju stað Gættu þín gamla sveit,
far þú að mala gull. gleðinnar frjálsu börn,
Menja í mannsins stað Fossinn og Fögur-kinn
mala þú líka gull. fái þau enga vörn.
Mala þú, mala þú. Söngvar og sólskins lönd, seld fyrir þrælakvörn.
Gef þú þitt gullna hár gefðu þinn hörpuslátt, Hverfur þú Hengifoss
allt til að auka fár. hvítur við gljúfrið rautt?
Urgar þú Grótti hátt. Harpa’þín horfín oss,
Snú þújá snúðu nú, hljóðnuð oggilið snautt.
snú þú við fallsins mátt. Yndið um aldir - dautt, afímikli hái foss.
Mala þú, mala þú Menja þinn vítiseld. Hátt uppi’í hamrasal
Mala að morgni dags, hæðin þín gleður oss.
meir sést ei fagurt kveld. Fegursta fossa va 1,
Feigur við fossins afl. fallið þitt hleður oss.
Fróða er hönd þín seld. Utlöndum aldrei skal afíið þitt selja foss.
Höfundurinn er skáld á Selfossi.
HELGIINGÓLFSSON
EINRÆÐUR
MENELÁSAR
Ég veitnú hvernig bjó við brjóst mér naðra...
I bardögum égþótti mestur kappi,
úr biðla röðum hrósaði ég happi
er Helena mig valdi umfram aðra.
Svo fagurt reyndist fijóð að guðir skópu
hinn fyrsta bikar eftir hennar barmi.
En sjá, hve fegurð holdsins veldur harmi!
Éghefði átt að giftast Penelópu.
í fyrstu fylgdi hjúskap okkaryndi
og unaðssæla, rómuð víða um byggðir.
Svo fæddist okkur dóttir, vænni vonum.
Ég vissi ekki þá að flagðið myndi
svo rækilega rjúfa heit og dyggðir.
Hún reyndist engu skárri öðrum konum.
Er snoppufríður kóngsson dyra knúði
éjgkonunglega tókhonum á móti.
I einfeldni ég treysti þessum þrjóti
ogþvaðri hans sem nýju neti trúði.
í snara för ég stuttu síðar sigldi,
en sóðinn tæmdi hirslurnar á meðan.
Og öllu verra: Er hann flýði héðan
mín eiginkona mannfýlunni fyigdi.
Svo lengi sem ég lifi mun ég minnast
að meyjar gefast létt að framhjáhaldi.
Hví falla konur fyrir slíkum bósum?
Af fagurgala glepjast þær ogginnast.
Égfyrtinn spyrhvað fári slíku valdi
að fljóðin dyggðug verða öll að drósum.
Fegurð Helenu Spörtuprinsessu var svo rómuð að Grikkir sögðu hið fyrsta leirker hafa
verið mótað af brjósti hennar til að útskýra glæsileika grískrar leirkeralistar. Helcna átti
sér biðla í röðum, en valdi kappann Menelás, sem tók við Spörturíki. Var hjónaband þeirra
gæfuríkt ílOár ogeignuðustþau dóttur. Þá kom París Trójuprins íheimsókn, meðleyni-
legt loforð frá ástargyðjunni Afródítu um aðhljóta fegurstu konu heims. Hinn grunlausi
Menelás tók á móti svo tignum gesti með kostum og kynjum, en þegar konungur brá sér
afbæ, lét París greipar sópa um fjárhirslur gestgjafans ognam á brott húsfreyjuna, sem
Afródíta hafði hneppt í ástarfjötra. Leiddi það til Trójustríðs. Penelópa var hin dyggðum
prýdda eiginkona Odysseifs Iþökukóngs, sem beið bónda síns Í20 ár, þótt hún væri umset-
in vonbiðlum.
Höfundurinn er rithöfundur í Reykjavík.
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 25. MARS 2000