Lesbók Morgunblaðsins - 28.10.2000, Blaðsíða 20

„Ég hef alitaf hrifist af verkum
Kristínar Gunnlaugs."
ÞAU eru litrík verkin sem prýða
veggi Gerðubergs nú um stund-
ir; litrík, fjörleg, sterk og valin
af smekkvísi, enda mynda þau
saman heild í sýningarröðinni
„Þetta vil ég sjá“ og það er söng-
konan Sigrún Hjálmtýsdóttir
sem hefur valið. Sýningin verð-
ur opnuð í dag, laugardaginn 28. október,
klukkan 16 og Diddú hefur valið verk eftir
þrettán listamenn sem eru í miklu uppáhaldi
hjá henni. En hvers vegna þrettán? „Þrettán
er heilög tala í mínum kokkabókum," segir
Diddú. „Ég er til dæmis alltaf með þrettán lög
á diskunum mínum. Annars verð ég að viður-
kenna að listamennirnir urðu óvart þrettán.
Þegar Ellen í Gerðubergi hringdi í mig og
■** bauð mér að vera með í þessari sýningaröð,
var ég mjög fljót að hripa niður þá listamenn
sem ég vildi sjá.
Reyndar hefði ég viljað hafa fleiri en ég hef
bara ákveðið rými til að hengja á. Það reyndist
að vísu stærra en ég gerði mér grein fyrir,
þannig að það fer afskaplega vel um þau lista-
verk sem ég valdi.“
Vildi lóta verkin syngjast á
Hvað réð valinu?
„Ég vildi láta þá harmónera hver við annan
- syngjast á, ef svo má segja - bæði í formi og
^ litum. Þetta er eins og langt, gott lag.“ Þegar
gengið er inn í Gerðuberg er gríðarlega fallegt
glerverk sem fangar mann vinstra megin við
dyrnar, mjög óvenjulegt verk. Hvaðan kemur
það? „Þetta verk er eftir Dalbúa (Mosfellsdal),
nágranna minn. Hann er tiltölulega óþekktur
hér á Islandi sem glerlistamaður vegna þess
að hann býr lungann úr árinu í Frakklandi og
kemur bara heim á sumrin til að rækta tré.
Hann heitir Jón Jóhannsson og það sem ein-
kennir hann er viss frumkraftur. Ég er með
tvö verk frá honum á sýningunni, annað er frá
því snemma á ferli hans, eða 1988; hitt er ný-
legt verk.“
Hvers vegna valdirðu verk eftir hann?
„Mér fannst hann standa mér nærri - auk
þess sem ég valdi listamenn sem ég þekki
persónulega. Mér finnst líka gaman að sýna
listamenn sem eru á bullandi siglingu - ekki
^■"endilega í sínu heimalandi - og fáir vita af. Mér
fannst líka gaman að geta hrist saman reynd-
ari listamenn og þá sem eru að byrja að hasla
sér völl. Það er gríðarleg gróska í myndlistinni
og fólki hættir til að týnast í allri flórunni.
Það sem höfðar til mín hjá þessum lista-
mönnum er frumleikinn, sterk litanotkun og fí-
gúratívi þátturinn hjá þeim - auk hugmynda-
flugsins og húmorsins.“
Afstrakt, góður smekkur
og óþekktur listamaður
Þú ert með þijú verk eftir Hafstein Aust-
mann. Hvers vegna velurðu hann umfram aðra
eldri listamenn?
„Hafsteinn er sá sem leiddi mig inn í heim
myndlistarinnar þegar ég var unglingur.
Dóra, dóttir hans, er besta vinkona mín og mér
'-*finnst liggja beinast við að hafa hann með -
sem pabbann. Hann er í miklu uppáhaldi hjá
mér í afstraktmálverkinu. Hann er mikill snill-
ingur í litum og formi.“
I anddyrinu hanga þrjú stór verk eftir Guð-
rúnu Kristjánsdóttur og þegar Diddú er spurð
hvers vegna hún hafi valið hana, svarar hún:
„Guðrún hefur svo einstaklega góðan smekk.
Allar hennar myndir verða svo smekklegar,
skýrar og sterkar. Hún er ófeimin að prófa
hlutina. Það er líka svo frábært hvað þessi
netta, ljúfa kona málar stórar myndir. Hingað
til hafa það aðeins verið karlar sem þora út í þá
sálma. En það er sem betur fer að breytast.“
Hver er Anna Jóelsdóttir?
” „Hún er óþekkt stærð hér á landi og hún er
mágkona mín. Anna söðlaði algerlega um þeg-
ar hún var komin af allra léttasta skeiði og
dreif sig í myndlistina. Ég vissi alltaf að þetta
Morgunblaðið/KrisHnn
stendur Ráðhildur Ingadóttir og virðist vera
að búa til verk á staðnum.
Hvaða verk er þetta?
„Ráðhildur er með innsetningu. Það sem
mér finnst svo heillandi við hana, er að hún er
alltaf að fjalla um það sem við ekki sjáum. Hún
annaðhvort stækkar eða smækkar þessar
frumeindir sem eru í kringum okkur. Geimur-
inn hefur alltaf heillað mig. Ég hef alltaf verið
forvitin um það sem er að gerast þar úti. Ráð-
hildur færir þennan geim nær okkur og ætlar
á sýningunni að bjóða okkur inn í kuðung.“
Þú hefur ákveðið að splæsa rými undir hin
gríðarstóru verk Sigurðar Örlygssonar.
„Já. Sigurður er mjög drátthagur maður,
bæði á form og liti. Það sem mér finnst mjög
örvandi við hans verk, er þessi dramatík sem
er í þeim. Hann er mikill músíkaðdáandi, sér-
staklega óperuaðdáandi, og verkin hans eru
eins og dramatískustu óperur - nema þær eru
blandaðar raunveruleikanum.“
Tólfti listamaðurinn á sýningunni er Soffía
Sæmundsdóttir - og það verður að segjast
eins og er að verkin hennar draga mann til sín.
„Soffía er sú yngsta í hópnum. Ég hef fylgst
mjög mikið með henni vegna þess að hún er
systir Signýjar Sæmundsdóttur,, söngkonu.
Soffía hefur fundið mjög persónulegan stíl og
fjallar alltaf um ferðalanga sem hún setur inn í
mjög sérstakt umhverfi - einhvers konar álf-
heima sem ég held að alla langi til að prófa ein-
hvern tímann. Ef fígúrunum hennar líkar ekki
í álfheimunum, þá fljúga þær bara í burtu. Þær
hafa vængi.“
Húmor í leir
Þrettándi listamaðurinn er keramiker - og
hér má segja að húmorinn sé í lagi.
„Þetta er hún Þóra Sigurþórsdóttir. Hún er
úr dalnum mínum líka. Þóra er leirlistakona og
hefur gert marga mjög skemmtilega hluti.
Hún er skapandi forsprakki í mörgum hlutum.
Hún ætlar á þessari sýningu að sýna okkur
krúsir og skálar með sínum „ekta“ húmor.“
Þú ert bara með ný verk eftir hana, ekki
sýnishorn af upphafi ferilsins.
„Nei, það er búið að herma svo mikið eftir
byrjunarverkunum hennar að mér fannst
skemmtilegra að vera bara með splunkuný
verk - sem hafa ekki sést áður.“
Áttu mikið af listaverkum sjálf?
„Ég bý í þannig húsi að ég valdi að hafa
glugga, frekar en veggi, vegna þess að um-
hverfi mitt er eitt allsherjar listaverk. En ég á
nokkur listaverk sem mér þykir mjög vænt
um.“
En það eru ekki bara kynni Diddúar af Haf-
steini Austmann sem tengja hana myndlist-
inni. í sýningarskrá er viðtal við hana sem Að-
alsteinn Ingólfsson skrifar og þar segir hún:
„Ég sæki mér innblástur til söngs með því að
fara á söfn eða sýpingar, fremur en að hlusta á
tónlist annarra. Ég tók upp á þessu þegar ég
var í Lundúnum að læra söng og hélt þeim sið
þegar til Ítalíu kom. Og það sem meira er, ég
skynja tónlist mjög mikið í litum - sé bókstaf-
lega litaflæði þegar ég er að hlusta á tónlist
eða syngja hana sjálf. Það hljómar kannski
undarlega, en þegar ég er að syngja vókalísur,
tónlist án orða, til að mynda vókalísu Rakman-
ínoffs, þá finnst mér eins og ég sé að mála með
röddinni.“ Sýningin á verkunum sem Diddú
hefur valið stendur til 19. nóvember.
listar en hjá Diddú eru þau bein og hindrunarlaus. í dag
verður opnuð sýning á verkum sem hún hefur valið í sýn-
ingaröðinni „Þetta vil ég sjá" og hér segir hún SÚ-
SÖNNU SVAVARSDÓTTUR frá myndlistarmönnunum
þrettán sem hún hefur valið og hvers vegna hún valdi þá.
blundaði í henni vegna þess að hún býr yfir
mikilli næmni. Hún flutti til Chicago með sín-
um manni og er þar í myndlistamámi. Mér
finnst mjög gaman að skoða muninn á verkun-
um tveimur sem ég valdi eftir hana. Þau eru
máluð með árs millibili og það er svo greinilegt
að hún er í hraðri þróun. Hún var hér heima
um tíma, með vinnuaðstöðu í Hafnarborg, og
þá gerbreyttist eitthvað í hennar stíl sem mér
finnst spennandi að sjá.“
Erótískar sprengjur
sem eru svo fínlegar
Svo er það Helgi Þorgils...
„Já, sem er staddur á Ítalíu núna, þar sem
fólk er algerlega heillað af myndunum hans.
Ég hef alltaf haft mjög gaman af myndum
Helga. Hann er mjög frakkur og ég man þegar
ég sá myndirnar hans fyrst, þessar erótísku
sprengjur sem þó eru svo fínlegar - og alla
þessa vængi og fjaðramagn - að mér fannst
svo óvenjulegt að sjá karlmann mála svona.
Síðan eru þessar figúrur og þetta litaval svo
persónulegt. Sumt er einhvers konar miðalda-
skírskotun en útfært á nútímalegan hátt.“
Þú hefur valið nokkuð mörg verk eftir Krist-
ínu Gunnlaugs.
„Ég hef alltaf hrifist af verkum hennar. Hún
er á mjög miklu sérsviði með íkonana sína. Það
er þessi natni, yfirseta og ögun sem einkennir
hverja mynd. Kristín málar samkvæmt svo
mikilli og sterkri hefð en á sinn persónulega
hátt. Hún fer svo fallega út fyrir hefðina og
málar líka á kúlur, alveg frábær verk sem hún
leggur blaðgull yfir og málar síðan ákveðnar
fígúrur á þau. íkonamyndir Kristínar eru líka
dálítið óvenjulegar.
Hún er með dýrlingamyndir sem eru ekki í
gulllitum, heldur notar hún mikla liti og sterka
- og mér finnst verkin hennar mjög flott.“
Vantslitamyndirnar á sýningunni eru frá
Kristínu Þorkelsdóttur.
„Já og allar frá Lakagígum. Kristín er
drottning vatnslitanna hér á landi.
Hún hefur fengist við hönnun og auglýs-
ingagerð stóran hluta ævinnar og það er alveg
frábært að hún skuli hafa tekið upp penslana
aftur. Hún fangar augnablikið svo fallega."
Fínustu drættir og
grjótið úr nóttúrunni
Á ganginum á efri hæðinni, þar sem myndir
Kristínar og Kristínar hanga, eru líka nokkur
gullfalleg verk eftir Línu Rut sem Diddú segir
að sé enn einn listamaðurinn sem hefur farið
óhefðbundnar leiðir að málverkinu. „Hún er
mjög fær í fínustu dráttum, enda vön að mála
andlit. Myndir hennar hafa yfir sér einhvern
helgan blæ - en eru þó ævintýramyndir. Lína
Rut hefur látið bólstra strigann sem hún málar
á. Það er óhefðbundin aðferð og viss skírskot-
un - að ég held - til móðurhlutverksins sem
hún hefur mjög sérstæða reynslu af. Verk
hennar eru mjög persónuleg og það kann ég
mjög vel að meta í myndlistinni."
Svo er hér grjót frá Páli Guðmundssyni.
„Já, þetta er hann Palli tröllastrákur frá
Húsafelli,“ segir Diddú og ljómar. „Hann er
náttúrubarn og alveg sér á báti. Hann les svo
fallega úr náttúrunni og heimfærir það yfir í
sín verk. Hann er mjög einstakur í sinni list-
sköpun og svo sterkur. Janfvel hans smæstu
verk eru stórbrotin.“ í einu horninu á pallinum
þegar komið er upp á 2. hæð í Gerðuberginu
„Ég hef alltaf haft
mjög gaman að
myndum Helga Þor-
gils. Hann er mjög
frakkur og ég man
þegar ég sá myndlrn-
ar hans fyrst, þessar
erótísku sprengjur
sem þó eru svo fín-
legar - og alla þessa
vængi ogfjaðra-
magn - að mér
fannst svo óvenju-
legt að sjá karlmann
mála svona.“
Það eru ekki alltaf augljós tengsl á milli myndlistar og tón-
EINS OG
LANGT
GOTTLAG
20 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 28. OKTÓBER 2000