Tíminn - 02.08.1967, Blaðsíða 12

TIMINN
Mývatn — Kálfstrandarvogar.
Framhalcl au bls. 8.
innar, svo að fuglar haldi þar lít-
12
Laagaveg 38
SporlfatnaSur '
í ferðalagið,
í glæsilegu úrvali
VOGIR
og varahiutir i vogir, ávallt
fyrsrliggjaudi.
Rít- og reiknivélar.
Sinu 82380.
HESTAMANNAMÓT
Fratnhald ai Dls 3.
hærra en það var nú.
Eins og undanfarin ár ann-
ast firmað Sigurður Hannesson
og Co þennan útflutning í ein-
hverjum tengslum við S.f.S.
Fyrir nokkrum árum var
mikið af því látið að möguleik
ar til meiri útflutnings væru
fyrir hendi einkum í Þýzka-
landi og Sviss, og góðar horf
ur á að sala þar gæti orðið ár-
viss og jafnvel í vaxandi mæli.
Það væri aðeins framkvæmda
atriði sem auðvelt ætti að vera
að leysa. — Einnig væri hugs
anlegt að víðar mætti afla
markaðar fyrir íslenzka hesta,
væri vel á málum haldið.
Þetta hefir allt farið nokk
uð á annan veg en ætlað var,
því hvorttveggja er, að útflutn
ingshrossum hefir fækkað með
ári hverju og verðið lækkað.
Hvorttveggja í öfugu hlutfalli
við það sem vonir stóðu til.
Það liggur ekki Ijóst fyrir
hverju helzt er hér um að
kenna en ætla mætti að út-
flytjendur og ráðunautamir í
hrossarækt gætu gefið full-
nægjandi upplýsingar þar
um. Vís* er að bér er um svo
mikið 'hagsmunamál að ræða
fyrir ísd. hrossahændur og
atíra acna, ao rull ástæöa er
til, að þetta verði vel gaum-
gæft og reynt verði að ná
aftur þeirri aðstöðu sem við
eitt sinn höffðum og líkur tald-
ar til að okkur gæti orðið til
ávinnings.
KAPPREIÐAR
Framhald ai bls. 3.
Faxaborg, hvað gerist í Skóg
arbólum á Sunnudaginn veit
ég ekki. Riáðamenn ættu sem
minnst að nota þessa heimild,
eh framkvæma svo sem verða
má eftirfarandi ákvæði fyrrn.
greinar a) lið:
Síðan skal velja í úrslita-
sjH-ett úr milliriðllum eftir
sömu regiu og að framan
geeinir.
í Kð b) 14. gr. segir:
f þolhlaupi gilda sömu reglur
og í spretthlaupum um tilhög
uu hlaupsins. Fylgið þessu
ráðamenn góðir, það verður
affarasælast.
Þá eru hér niokkur orð um
tiímavörziuna, hana tortryggja
margir menn. Ég ræddi þetta
atriði á Hellu við Leif Sveins
son, sem löngum er yfirtíma-
vörður og orðinn þaulvanur
því mikla trúnaðarstarfí. Þó
segja sumir að hann sé svo
spenntur fyrir hestunu'm, að
ha*m gleymi að ýta vdð klukk-
unni! Við vorum einhuga um
það að örugg timavarzla væri
sjáifsögð og að skeiðklukkan
astfi aðeins að vera í höndum
þeirra manna, sem sérstaklega
hefðu lært með hana að fara,
svo sem íþróttakennarar. Hvað í
margir tímaverðir vita t. d.
það, að ekki má setja skeið-
kluikku í gang með þumal-
fingri, til þess ber að nota visi-
fingur, æðaslátturinn veldur
þessu. Hvað margir tímaverðir
nota hvert hlé til þess að sam
stilla skeiðklukkurnar sínar.
Þess arna gæta allir tímaverðir
sem kunna sitt verk. í sam-
bandi við tímavörzluna sagði
Leifur mér smá kímnisögu, en
hún verður ekki nefnd hér.
Næst ætla ég að skrifa um
verðlaun, sprettfæri. og þol
hesta.
Bjarni Bjamason
VANÐRÆÐI í MEXICO '
Framhald at b!s 9.
þjóðin verði orðdn fast að 70
milljónum árið 1970.
Gert er ráð fyrir, að vinnu-
markaðurinn þurfi að geta tek
ið við 500 þúisund nýjum starfs
mönnum á ári til að halda í
við fólksfjölgunina. En engar
horfur virðast á, að efnahags-
lífi landsins geti fullnægt þess
ari þörf.
Milljónir bænda hafa flutzt
til borganna. Af því hafa hivers
konar erfiðleikar magnazt utm
allan helming, atvinnu skortir,
skólar eru ófullnægjandi, hús-
næði brestur og hollustuhættir
eru ónógir.
Verra er ástandið þó í land-
búnaðarhéruðunum. Árið 1915
var hafizt handa um útbýtingu
ræktarlands, en þráitt fyrir þá
framkvæmd eru landlausir
bændur fleiri en hinir, sem
landskika eiga. Og senn Hður
að því, að ríkisstjómdn hafá
ekki meira land til að láta í té.
AUK alls þess, sem ábóta-
vant er bæði í dreifbýli og
þéttbýli, þykir sem einna mest
ur háski stafi af vaxandi
óánægju og beiskju meðal
æskufólksins í landinu.
Skráðir' nemendur við ríkis-
báskólann í Mexíkó eru um 85
þúsund að tölu. Hásikólakenn-
ararnir segj-a, að mikils kvíða
gæti meðal stúdentanna, sem
óttist, að þeir geti ekki að
loknu þrófi fengið störf, sem
þeir eru að læra að leysa af
hendi. Þetta kann að virðast
nokkuð mótsagnakennt, þar
sem mikill skortur er á verk-
fræðingum, tæknimönnum og
hvers konar lœrðum verkmönn-
um.
inu en uppihaflega var fyrirhugað.
Lögð var fram og samþykkt til
laga svöhljóðandi, eánróma:
„Að gefnu tilefni vill Nláttúru-
verndarr'áð benda á, að það
telur það alvarleg nátt-
úruspjöll, ef fyrirnugaður Kísil-
gúriðjuivegur yrði lagður niður í
gegnum Reykjahlíðarhverfið og
síðan tál vesturs skammt frá
vatnsbakka. Nv.r. heldur því fast
við fyrri tillögu sína um að hinn
fyrirhugaði vegur verðá lagð
ur sem næst núverandi vegi ofan
Reykj a'hlíðarbyggðarinnar. Eif
ekki verður fallizt á þá lausn máls
ins, gerir Náttúruvemdarráð það
að varatillögu sinni, að vegurinn
verði lagður þvert yfir hálsana
norðan hins væntanlega Kísiliðju
þorps og norðan núverandi vegar
stæðis og Reykjahlíðarbyggðarinn
ar.“
Með bréfi dags. 14. febr. sl. ósk
aði Náttúruverndarráð umsagnar
náttúruverndarnefndar S-Þing
eyjarsýslu um mál þetta. Svar
tveggja ne-fndarmanna barst með
bréfi dags. 23. febr., svo'hljóðandi:
„Ég vísa til bréfs Náttúruvemd
arráðs frá 14. þ.m. og sendi hér
með endurrit af fundargerð nátt
ÚTUvemdarnefndar SfÞingeyjar-
sýslu frá í gær.
Ég vísa til bréfs • Náttúru
verndarráðs frá 14. þ.m. og sendi
hér með endurrit af fvndargerð
náttúruverndarnefndar S-'Þing-
eyjarsýslu frá í gær.
Nefndarmaðurinn Bjarfcmar
Guðmundsson er í Reykjavík, á
Alþingi, og gat ekki tekið þátt í
fundi nefndarinnar, en ætlaði að
kynna sér málið í Reykjaivík.
Sikjölin, sem fylgd-u bréfi Nátt-
úruverndarráðs, endursendast hér
með.“
Jónann Skaptason.
Endurrit.
„Ár 1967, miðvikudaginn 22.
febrúar kl. 11.30 kom náttúru
vemdarnefnd Suður-Þingeyjar
sýslv saman á fund í skrifstofu
sýslunnar í Húsavík. Mættir voru
Jóhann Skaptason, sýslumað-
ur, formaður nefndarinnar, og Jó
hannes Sigfinnsson, Grímsstöð-
um við Mývatn. Aðrir gátu
ekki mætt.
Fyrir var tekið:
Erindi náttúruverndarráðs'
varðandi veg meðfram Mývatni
um ReykjahMðarbyggð.
Formaður leggur fram bréf
náttúruverndarráðs dags. 14. febr
úar 1967, ásamt þar greindum
fylgiskjölum, þar á meðal upp-
drátt af Reykj ahl íðarbyggðinni og
tillögum um vegarstæði.
Jóhannes Sigfinnsson, sem frá
blautu bafnsbeini hefur kynnzt
iuglalífinu við Mývatn skýrir frá
því, að hann álíti, að fuglaMfinu
við vatnið stafi engin sérstök
hætta af því, að vegur verði lagð
ur þarna nærri vatninu.
Bæði sé mikil mannaumferð
þarna við vatnið, vegna byggðar
ið tii, og svo venjist fuigiarnir
fljótt bílaumferð og láti lítið truifl
ast af henni, ef ekfci sé stanzað
og menn komi út úr bílu’num.
Þá kveðst hann kunnugur snjóa
lögum og Landiinu, sem vegur-
inn eigi að liggja um. Telur hann,
að ef byiggður yrði nokkuð hér
vegur á veglínu IV, ætti umferð
um hann eigi að tefjast vegna
snjóalaga. Hraunið þar norð-
ur undan sé tiltölulega sléttara
en þar sem veg'Mnur 1 og 11
séu áætlaðar. I
Það er hans álit, að vegur nr
IV muni fara bezt í umhverfinu,
ef vel yrði frá honum genigið.
Hann telur, að velja beri milli
veglína II og IV.
Verði veglína II valin, leggur
hann til, að hún yrði lögð að-
eins fjær húsi Jóns Péturs Þor-
steinssonar, sem stendnr á hra«u-
jaðrinum.
Formaður nefndarinnar er sam
þykbur tillögum Jóhannesar, en
mælir þó fremur með vafi leiðar
nr. II.
Upplesið. Samþykkt. Fundi sEt
ið.
Jóhann Skaiptasion
Jóhannes Sigfinnsson.
Rétt endurrit vottar:
Skrifstofu Þingeyjarsýslu 22.
fetor. 1967.
Jóhann Skaptason.”
Svar þriðja nefndarma»ns-
ins, Bjartmars Guðmundssonar,
aiþm., barst með bréfi dags. 29.
marz, 1967, svohljóðandi:
„Náttúruverndarráð hefur með
bréfi, dags. 17. marz, óskað um-
sagnar minnar um fyrirhugaðan
klsiliðjuveg um Reykjatolíð að
Grímsstöðum.
M)ín skoðun er sú, að æskilegast
sé, að leið rv verðd valin.
Ef sú leið verður farin, yrði
að mestu sneytt hjá, að vegagerð
in spillti sérkennilegu landslagi
og sérkennilegum náttúrufyrir
bærum.
í öðru lagi virðiist mér, að veg
ur þar uppfrá mundi fara um-
hverfinu befcur en leiðir I, II og
III. Vegurinn hentar byggðinni
betur á þeim stað þegar fram í
sækir, en ef hann verður lagður
við húsdyr þeirra gistihúsa, sem
þarna eru nú.
Um snjóþunga á 'hinum ein-
stöku leiðum, sem um er að ræða
dæmi ég ekki, en tel að umsögn
Jðhannesar Sigfinnssonar í bréfi
náttúruverndarnefndar S-Þing-
eyjarsýslu dags. 22. febr. 1967,
sé mjög athyglisverð. Jóhannes er
þarna þaulikunnugur og þekkir all
ar aðstæður.
Hér með endursendi ég heiðr
uðu nóttúru'verndarráði öll þau
skjöl, er það sendi mér um þetta
mál, svo og alla uppdrætti."
Með bréfi’ til skipulaigs-
stjórnar ríkisins dags. 19. júní sl.
ítrekaði Náttúruverndarráð enn
afstöðu sína á þessa leið:
MIÐVIKUÐAGUR 2. ágást 1969.
„Aleð tilvísun tíi áður gerðra
einróma samþyfckta náttúruvernd-
arráðs þess efnis, að fys&fcngað-
ur vegur milli Reykjahiíðar og
Grílmsstaða vérði lagður sem næst
núverandi vegi ofan Reyfcjahlíðar-
byggðar, (Mna nr. IV), eða
sem þó væri æsMegra, að veg-
urinn verði lagður þvert vestur
yfir hálsana norðan hins væntan-
lega kísiliðjuiþorps og norðan nú
verandi vegarstæðis og Reykja
hlíðarbyggðarinnar, og ennfrem-
ur með víisun fcil rökstuðnings fuM
trúa náttúruvemdarréðs á fundi
í Reykjalhlíð um þetta efni hjnn
6. júná sl. skal yður hr. skipnlags
stjóri hér með tfáð, að afsfcaða
ráðSins er skýrt miörkuð og
óbreytt frá því sem henni er lýst
í bréfi til yðar dags. 1. fetorúar
sL
Til enti frekari röfcstuðnÍQgs
sfcal tekið fram, að síðan sú sam
þyfekt var gerð, hefur néttúru-
vemdarnefnd SfÞmgeyjarsýsln,
ffailað um móTið, og er áMt náfct-
úruverndarréðs eindregið straft af
meirihluta nefndflrinnar og að
veralegra leyti einnig af ft»r-
manni nefndarínnar, svo sem fram
kemrar í fundargerð Reykjatoöð
arfundar þess, er áður getur.
Sendist hjélágt Ijósrit af
fundargerð náttúiwemdar-
nefndar svo og bréf Bjartmars
'Guðmundsson-ar alþm.
Á það má benda, að ein helzta
móttoára af héifu skipuiagssfcjðm-
ar gegn leið rrr. IV var sú, að
vegiargerð á þeim stað væri nœr
útilokuð vegna snjóþyngsla. Að
álitd Jótoannesar Sigfinnssanar á
Gráimsstöðum, sem er gagnfeunn
ugur á þessum slóðum, ættu snjóa
lög eigi að verða vegiarlagningu
á leið IV til trafala, ef vegur-
inn væri upphækkaðnr nokkuð.
Þau ein önnur rök hafa fcam
komið, fyrir vegarlagningu eáfcir
leiðum I eða H, að þá yrði byggð
ejnumgis öðrum megin vegarins
Og eigi þurfti þá ytfír toann að
sækja í verzlanir eða skóla. Vand ■
séð er, tovaða aðiM getar álbyrgzt
að eigi rísi byggjngar vaÞnárteg-
in við veg eftir leið nr. II.
Híð síðara er þé að því er virð
ist, eijiu röfein fýrir því, að fram-
in verðí þau jarð®rœðQ©gu og
líffnæðiiegu néttúraspföM, sem veg
arlagning eftir leið II hefiasr í för
með sér að dómi náttúm'w-rad-
arráðs.
Néttúrujverndarréð beinir þeæm
eindregnra tibnæhim tfl skipu-
lagsstjómar, að hún faffist á Itíl-
mæli ráðsins um vegarlagningu,
efttr leið^nr. IV. Verði náðurstað
an torns vegar sú, að veginrinn
verði ákveðinn nær vatnéim, áskil
ur nétbáraverndarrláð sér rótt
tíl þess að beifca sér gega þwí á
grandivelTi laga um náttóruvemd.“
Skrfflegt svar við bréffi þessra
befur ekki borizt. Af því, sem nú
var rakið, má glöggt sjá, að nátt-
úruvemdarrá'ð tetar fyrirtoúg-
aða vegarlagningu hin mestu
náttúruspjöll, framin að óþröfu
þar eð snjóalög undir brekkun-
um næst ReykjahMð þurfa ekki, að
áliti gagnkunnugra manna, að
vera vegarlagningu þar til trafala.
Mjög eru einnig skiptar skoðanir
um það, hvar vegurinn fari bezt
í landslaginu, og nægir að benda
á u'msögn þeirra Jóhannesar Sig-
finnssonar og Bjartmars Guð-
mundssonar þar að lútandi. Heima
£ héraði virðast skoðanir um veg-
arstæðið bæði innan hreppsnefnd
ar og utan mjög skiptar. Sá eini
aðiTi, sem samhuga er um að
leggja fyrirhugaðan veg um húsa
sund nálægt vatoB'bakka Mývatns,
yfir tún ReykjahMðartoænda og
þvert yfir hið sérkennilega 02
fagra Eldhraun er skipuifcg!»
stjórn ríkisins, sem knúið hefui
fram þá lausn.
Með þökk fyrir birtinguna.-
Náttúruverndarráð.