Alþýðublaðið - 05.09.1987, Blaðsíða 9

Laugardagur 5. september 1987
9
göngu að hlusta, þá geturðu notað
hugmyndarflugið miklu meira
heldur en ef þú ert mataður með
myndinni líka. Það er þetta hug-
myndarflug sem þarf að styrkja hjá
börnum.
í fyrravetur og einnig í hitteð-
fyrra var ég aðeins viðloðandi út-
varpsefni fyrir börn. Ég tók að mér
barnatíma í mánuð sem samanstóð
aðallega af sögulestri og skrifaði þá
reyndar sjálfur litla framhaldssögu
eða kennslusögu sem ég svo las upp.
Þessi saga var mikið byggð upp á
„effectum“ eða hljóðum. Þetta var
ævintýri um dreng sem gekk um í
tilverunni og kynntist hljóðfærun-
um í gegnum þá persónu sem er að
vinna með hljóðfærin og spila á
þau. Þetta var tilraun til þess að
gefa börnum innsýn í heim hljóð-
færanna í gegnum sögu, þó þannig
að sagan yrði dálítið spennandi.
Þetta fannst mér mjög gaman að
vinna og þannig hefur þetta smátt
og smátt þróast.
Á þessar kassettur veljum við
ekki endilega öll fallegustu ævin-
týrin. Öll lásum við líka ljótu ævin-
týrin um Hans og Grétu og fleira.
Ókkur fannst þau kannski voðaleg
og hræðileg en ef til vill eru þau
ævintýri ekki síður uppbyggileg og
örugglega meira uppbyggileg en all-
ar hasarmyndirnar og fjöldamorð-
in í sjónvarpinu. Lífið er nú einu
sinni þannig að það er ekki alltaf
dans á rósum. Börnin þurfa því
smám saman að kynnast því líka
sem kannski endar ekki alltaf vel. Á
kassettunni verður efnið þannig séð
blandað. Á hinn bóginn verðum við
að passa okkur á að gera þetta ekki
of svart.
Vissulega vantar samfellda út-
gáfu á kassettum fyrir börn, en
kannski er sú skýring til að hlutirnir
hafa fram að þessu ekki gengið upp
peningalega. “
— En hvenœr byrjaðir þú leik-
listarnámið?
„Ég var við nám í Leiklistarskóla
íslands 1974—1978. Fyrsta hlut-
verkið var í leikriti Jökuls Jakobs-
sonar Sonur skóarans og dóttir
bakarans í Þjóðleikhúsinu og á
sama tíma byrjaði ég að leika með
Alþýðuleikhúsinu í Vatnsberanum,
en það er barnaleikrit eftir Herdísi
Egilsdóttur. Og næsta leikár tók of-
vitinn við.“
Ofvitinn og þroskinn
— Hvað gekk Ofvitinn lengi?
„Hann var sýndur í þrjú leikár í
röð og sýningar urðu alls 196 held
ég. Sumir halda að ég hafi verið
orðinn ofviti í daglegu lífi á þessu
öllu, en það er alls ekki rétt. En
þetta var þreytandi á tímabili, fólk
vildi helst ekki tala um annað en ég
vildi allra helst tala um allt annað!
Það bar mest á þessu þegar ég fór á
danshús, þar er fólk opnara og
spurði mig mikið um Ofvitann og
ég var stundum þreyttur á því. En
fyrst og fremst var þetta mjög
skemmtilegt og heilmikil reynsla að
leika svona margar sýningar.
Reyndar gekk Vatnsberinn líka
mjög vel og sýningar á honum urðu
alls 113 talsins og sýningar á Syni
skóarans urðu tæplega 50, þannig
að þetta voru allt sýningar sem
gengu mjög vel. Þannig fékk ég
fljótt þessa rútínureynslu: Sem sagt
að missa ekki niður sýningu, reyna
að halda sýningunni og jafnvel
alltaf að byggja ofaná og reyna að
hafa sýninguna alltaf ferska. Þeir
sem sáu fyrstu sýninguna hafa þá
vonandi séð einhverja þróun á síð-
ustu sýningu.
Talsverðar mannabreytingar
urðu í Ofvitanum á þeim þremur
leikárum sem hann var sýndur og
það gaf manni oft dálítið púst. Þá
kom eitthvað nýtt og ferskt inn í
sýninguna. Aðalsteinn Bergdal tók
við af Kjartani Ragnarssyni og Sig-
rún Edda Björnsdóttir tók við
Elsku-hlutverkinu af Lilju Þóris-
dóttur þannig að það var alltaf eitt-
hvað að gerast sem hressti upp á
sýninguna."
— Hvað tók svo við að loknum
Ofvitanum?
„Þá lék ég í „Að sjá til þín mað-
ur“ eftir Kreutz. Sú sýning fór fyrir
brjóstið á mörgum, fólk var
kannski ekki alveg tilbúið til þess að
sitja undir þessari sýningu, en hún
gekk vel líka samt sem áður. Ég held
við höfum sýnt þetta leikrit um
þrjátíu sinnum og það er mjög gott
með þessa tegund af leikritum.
Ég starfaði í Iðnó í fjögur ár og
þá voru sýnd leikrit eins og Hassið
hennar mömmu eftir Daríó Fó, en
það var sýnt í Austurbæjarbíói og
Irlandskortið sem Eyvindur Er-
lendsson leikstýrði. “
77/ Þýskalands
— Hvenær tekur þú þér svo frí
frá leikhúsinu?
„1983 langaði mig til þess að fá
frí og labbaði mig inn á þýska bóka-
safnið og athugaði hvort ég ætti
kannski möguleika á að komast í
skóla. Þá kom í ljós að til var styrk-
ur þar til þess að læra þýsku sem að
ég fékk og ég fór síðan út til Berlín-
ar og þar var ég í sjö eða átta mán-
uði. Til að byrja með var ég í þýsku-
námi en svo fór ég að vinna al-
menna vinnu, fyrst í Berlín en svo
færði ég mig niður til Saltzburg þar
sem ég vann við garðyrkju. Ég not-
aði líka tækifærið og skoðaði mig
um. En þetta var allt svört vinna
sem ég vann og var aldrei gefin upp
til skatts.
Saltzburg er mikil súkkulaðiborg
og tónlistarborg eða Mótzartborg.
Þar var ég að hjálpa gömlu fólki við
garðana sína. Ég var að reyta arf-
ann og hjálpa til við að klippa tré og
þess háttar. Þetta var ekki vel borg-
að, en nóg til þess að ég gat stund-
um tekið mér frí og farið i viku eða
hálfan mánuð og skoðað nágrenn-
ið, en til þess var líka leikurinn gerð-
ur. “,
— Og hvernig gekk að lœra
þýskuna?
„Ég lærði mest eftir að ég kom út
úr skolanum, því að það voru mest
útlendingar í þessum skólum og
flestir voru að stauta sig í gegnum
sagnirnar og byrja í þessu, þannig
að ég komst ekki langt þar. Þess
vegna varð maður að grípa til ensku
til að halda uppi samræðum! En
það var sem sagt ekki fyrr en ég var
kominn út úr skólanum og farinn
að vinna sem ég fór að læra eitthvað
í þýsku.“
Leikstjórn hjá
áhugamönnum
— Og svo kemurðu heim.
„Já, fyrsta árið eftir að ég kom
heim aftur var ég að leikstýra úti á
landi. í Vestmannaeyjum og á
Varmalandi í Borgarfirði og síðan
hef ég sett upp sýningar hjá áhuga-
leikhúsum alltaf af og til. Ég hef
mjög gaman að því. Það er vinna
sem gefur manni mjög mikið, sér-
staklega í upphafi á meðan þetta er
ferskt, en svo er eins og maður þurfi
frí á milli. Ég held að ég gæti ekki
eingöngu snúið mér að því, þ.e. far-
ið beint úr einni uppsetningu yfir í
aðra. Þetta er skemmtilegast og
ferskast á meðan að það er gefandi
fyrir mig líka. Þá eru allir að kasta
einhverjum hugmyndum og boltum
á milli, en þegar þetta fer að verða
rútína þá verður það ekki eins gef-
andi. Maður er mikið að segja og
kenna alltaf sama grunninn, því að
hjá áhugaleikhúsunum er leikstjór-
inn mikið með fólk sem aldrei hefur
stigið á svið áður þannig að það get-
ur verið dálítið þreytandi til lengd-
ar. Það þarf að taka sér frí inn á
milli.
Svo var ég að leika í Kjallaraleik-
húsinu 1986 í „Reykjavíkursögum
Ástu.“ Það var sýning sem gekk
mjög vel og var sérstaklega góð.
Einnig náði ég að kynnast því að
fara upp í Húsnæðismálastjórn og
sækja um lán, taka við því og láta
það í hendurnar á öðrum, sem sagt
kaupa mér íbúð.“
Leikhús og kjölbátur
— En leiklistin. Þú ert byrjaður
að leika aftur, er það ekki?
„Ég var í Þjóðleikhúsinu í fyrra í
Aurasálinni eftir Moliére og Upp-
reisninni á ísafirði eftir Ragnar
Arnalds. Og svo núna í haust þá
liggur fyrir þetta verkefni að lesa
inn á snældur fyrir börnin. Og
draumurinn í framtíðinni er að
halda áfram á þessari braut og svo
auðvitað að komast á kjölbát, en
það finnst mér sérstaklega spenn-
andi!“

Við hefjum starfsemina með rómantískum argentínskum tangó.
Stutt, hnitmiðað námskeið (7,—12. sept.), kennari: Charles Leuthold frá Sviss.
Morgun- og hádegistimar í leikfimi, teygjuleikfimi og dansleikfimi
fyrir konur og karla hefjast einnig 7. sept. Aðrir timar hefjast 14. sept.
Aðal kennari vetrarins er Bandaríkjamaðurinn Cle’ H. Douglas.
KRAMHÚSIÐ býður fjölbreytt úrval vandaðra námskeiða.
lett — afrocarabianjass
dé H. Douglas'.
nútímadans
Kennari.
Leikræn tjáning fyt
KennaijrS/grj^
Rokk’n’ Roll.
Kennari: Didda Rokk.
Leikfimi
fSardsdótt'r
Flichardsdóttir,
Kennari:
Gestakennari Kramhússins:
Cle’ H. Douglas
Menntun:
Ballett: Boston Ballet Theater. - Royal Ballet, Montreal.
Modern: Boston Ballet Theater. - Horton Technique, Alvin Ailey Dance Center New York.
Graham Technique, Gramham School of Modern Dance, New York.
Jass: Fred Benjamin - New York. Harlem School of Dance, New York.
La Choreographique Jazz de Paris.
Afro: Jamaica National Dance Theater, Jamaica. - Trinidad New Dance Studio, New York.
Yarburough Dance Theater, Haiti.
Innritun hafin!
Pantiö strax!
Símar 15103 og 17860
Dans og leiksmiðja v/Bergstaðastræti