Tíminn - 13.09.1967, Blaðsíða 8

MIÐVÍKUDAGUR 13. september 1967
TÍMINN
Tómas Guðberg Hjaltason
lögregluþjónn
Einn af félögum okkar og skáta
bræðrum, Tómas Guðlberg Hjalta-
son, lögregluþjón, lézt af slysför-
um 6. þ.m. aðeins 29 ára að al/lri.
Með honum er fallinn fró einn
af okkar beztu og traustustu vin-
t;m.
Fréttin um lát hans var vin-
um hans og kunningjum mikið
reiðarslag og fáir hefðu getað orð
ið ókkur meiri harmdauði. En
svona er lífið því miður otft órétt-
látt. Skyndilega verðum við þess
vísari, að einn af okkar beztu
vinum er horfinn. Lífi hans er
lokið, — hann er farinn heim.
Við verðum að viðurkenna að
hann er horfinn ásjónum okkar
og að við sjáum hann ekki aftur,
fyrr en fundum okkar ber saman
hinum meginj en þá vitum við, að
tekið verður á móti okkur af
gamalkunnum hressileik og glað-
værð. En minningin um hinn
horfna vin mun aldrei Mða úr
hugum okkar. Slíkir menn, sem
Tómas heitinn var, eru ekki á
hverju strái.
Tómas gekk snemma í skáta-
hreyfinguna og gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir Skátafélag
Reykjavíkur allt fram til siíðustu
stundar. Voru stönf hans jafnan
unnin af óeigingirni, dugnaði og
elju. Tómas heitinn var með allra
vinsælustu mönnum, svo vinsæll,
að allir sóttust eftir vináttu hans
og félagsskap. Hann var, eins og
sagt er, hvers manns hugljúfi.
Tómas var fédagi í Hjálparsveit
skáta í Reykjavík og lengi einn
af forystumönnum þar. Atti hann
sæti í sveitarráði sveitarinnar um
árabil og þekktu hann allir, sem
að björgunarmálum vinna. Hann
var traustur maður, harðduglegur
og baráttuglaður. Þrekmaður var
hann mikill og einn af þeim
mönnum, sem lét sér ekki allt
fyrir brjósti brenna, ef hann vissi,
að einhver þunfti hjálpar með.
Var hann þó ávallt rósemin sjálf,
og sást honum aldrei bregða,
hversu slæmar, sem horfur og að-
stæður voru, þeir menn eiga gott,
sem búa yfir jafn mikilli hugar-
ró og Tómas heitinn bjó yfir.
Enda var svo, að jafnan var leitað
tii Tómasar er gera þurfti út leið-
angra til björgunarstarfa. Var þá
sama hvort beiðnin kom á virkum
degi eða rúmhelgum, að nóttu til
eða degi, Tómas var ávallt við-
hiiínn Það eru vafalaust fáir, sem
hafa tekið jafn virkan þátt í björg
unarstörfum og Tómas heitinn
gerði, þar var hann ávallt fram-
arlega í flokki. Á síðari árum var
Tómas einnig félagi í Björgunar-
sveit Ingólfs og gegndi þar stöðu
varaformanns.
Tómas heitinn lézt í starfi, því
starfi, sem hann mat svo mikils
lögreglu- og hjálparstarfinu.
Hann var einn af reyndustu
mönnum í umferðardeild lögregl-
unnar. Hann var réttsýnn maður,
góður maður. Skarð hans verður
seint fyllt. Svo er sagt, að þeir
sem guðirnir elska, deyi ungir. A
það ekki einmitt við um Tómas
Guðberg Hjaltason? Er ekki ein-
mitt dæmigert fyrir mann eins
og Tómas að deyja í blóma lífs
síns og fullu starfi, sem hann
unni sér sjaldan hvlldar í?
Það er ástkær vinur okkar og
félagi, sem við fylgjum tii grafar
f dag. Eftirlifandi eiginkonu hans,
foreldrum og systkinum og öðr-
um vandamönnum, færum við okk
ar innilegustu samúðarkveðjur.
f vissu um endurfundi síðar,
kveðjum við þig kæri vinur, og
þökkum þér samveruna og fá-
dærna góð kynni.
Vertu sæll, guð varðveiti þig,
kæri félagi og skátatoróðir.
Félagar úr Hjálparsveit skáta í
Reykjavík.
f
í dag fer fram útför Tómasar
G. Hjaltasonar lögregluþjóns, sem
lézt af slysförum hinn 6. septem-
toer síðastliðinn.
Tómas Guðberg Hjaltason var
fæddur í Reykjavík hinn 12. marz
1938, sonur hjónanna Valnýjar
Tómasdóttur og Hjalta Gunnlaugs
sonar verkstjóra.
Tómas Guðtoerg hóf störf í lög-
regluliði Reykjiavíkur, hinn 1.
fetorúar 1964, og starfaði lengst af
við umferðarde-ild lögreglunnar,
aðallega á bifhjóli. Áður en Tóm-
as hóf störf í lögreglunni, hafði
hann verið starfsmaður Landsíma
Íslands og bifreiðaverkstæðis Eg-
ils Vilhjálmssonar, en Tórnas var
bifvélavirki og lauk prófi í þeirri
grein árið 1960.
Tómas varð -ungur skáti og
starfaði mikið í þeirra röð-um og
var félagi í Hjiálparsveit skáta.
Ennfremur var hann í Björgunar-
sveitinni Ingólfur og alltaf boð-
inn og búinn til að veita aðstoð
og hjálp, hvar og hvenær sem til
hans var leitað. Hann var félags-
lynd-ur maður og áhugasamur um
velgengni þeirra mála, sem hann
helgaði a-llar sínar tómstundir,
slysavarnir og hjálparstarfsemi.
Hann var einn þeirra manna, sem
nútíma þjóðfélag á mikið að þakka
fyrir óeigingjörn störf í þágu al-
mennings. Lögreglumannsstarf
sitt innti hann af hendi mjög far
sællega og var vihsæll jafnt if
starfsbræðrum sem borgurum.
Tómas lauk prófi frá Lögreglu-
skóla ríkisins, hinn 10. maí s. 1.
Auk þess hafði hann lokið prófi
frá skóla dönsku almannavarn-
anna.
Hinn 15. ógúst 1964, kvæntist
bann Guðnýju Maríu Finnsdóttur,
og áttu þau iheimili hjá foreldr
um Tómasar.
Við félagar Tómasar í lögregl
unni í Reykjavík þökkum honum
samstarfið og samveruna, og eigin
konu hans, foreldrum, systkini,m
og öðr-um ættingjum og vinum,
sendd ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Bjarki Elíasson.
t
S.l. fimmtudag barst mér sú
hörmulega fregn til Sto-kkhólms,
að vinur minn og félagi, Tómas
Hjaltason, lögregluþjónn,, hefði
látizt í umferðarslysi kvöldinu
áður. Andlátsfregnin kiom yfir
mig sem reiðarslag. Það er erfitt
að sœtta sig við, að svo ungur
m-aður í blóm-a lífsins skuli vera
kallaður brott, þegar framtíðin,
björt og fögur virðist blasa við.
Tom-mi — eins og við félagar
hans kölluðum hann, var í hópi
okkar 12 félaga, sem mynduðum
með okk-ur samtök á s. 1. vetri um
að rei-sa o-kkur hús. Marg-ir okkar
voru hikandi við að leggja í svo
stóra framkvæmd, en við vorum
svo heppnir, að einn félagi okkar
hikaði aldrei og lét sér ekki erfið-
leikana fyrir brjósti brenna, en
það v-ar Tomrni. Með dugnaði sín-
-um og óskertu viljaþreki smitaði
hann o-kk-ur hina, enda voru fram
kvæmdir ekki langt komnar, er
við völd-um hann til forystu. Eftir
það þurfti enginn okkar að efast
lengur. Flestir okkar höfðu kynnzt
ihonum í skátastarfinu og vissu,
að Tornmi hafði óvenjulegt starfs-
þrek og óbilandi kjark. Hann vann
traust og vináttu allra, sem kynnt-
us-t h-onum.
Fyrir hönd okkar félaganna
færi ég honum með þessum fátæk
legu orðum þakkir fyrir samvinnu,
tryggð og vináttu. Eiginkonu, for-
eldrum og systkinum votta ég
mína innilegustu samúð. Minning-
in um góðan dreng lifir í hugum
okkar allra.
Pétur Sveinbjarnarson.
f
Ó, þá náð að eiga Jesúm
einkavin í hverri þra-ut . . .
Tómas Hjaltason lögregluþjónn
lézt hér í Reykjavík s. 1. miðviku-
dag. Við félagar hans í umferðar-
deildinni eigum erfitt með að trúa
þvi að hann Tómas komi aldrei
til starfa með okkur oftar. Við
eigum erfitt með að trúa því, að
hann, með sitt ljúfa geð, með sína
hlýleg-u og glaðlegu framkomu,
hann, sem allt vildi fyrir alla gera,
við eigum erfitt með að trúa því
að hann sé horfinn úr okkar hópi.
Það skarð veðrur aldrei fyllt.
Þessi fáu og fótæklegu orð eiga
ekki að vera nein ævisaga, til þess
bre-stur okkur þekkingu. Þetta
eiga aðeins að vera fáein kveðiu-
orð til h-orfins vinar og félaga.
Tómas fæddist hér í Reykjavik
12. marz árið 1938, sonur hjon-
anna Hjalta Gunnlaugssonar og
Valnýjar Tómasdóttur. Hann hóf
nám í bifvélavirkjun á verkstæði
Egils Vilhjálmssonar og lauk því
námi. Að því loknu hóf hann störí
hjá Land-síma íslands og vann þar
við uppsetningu loftneta og eftir-
lit með þeim. í febrúarmánuði ár-
ið 1964 hóf svo Tóm-as störf hjá
embætti lögreglustjórans í Reykia
vík. Lengst af síðan hefur hrnn
svó unnið hjá -umferðardeildinm,
á bifhjóli og við þau skyldustörf
sín lézt hann.
Þann 15. ágúst 1964 kvæntist
Tómas eftirHfandi eiginkonu sinni,
Suðnýju Maríu Finnsdóttur og er
að henni og öllum han-s ættmenn-
um og vinum kveðinn sár harm-ur
við fráfall hans.
Tómas var ákaflega vinmargur
maður, enda einstakt ljúfmenni í
allri framkomu. Sem lögreglumað-
ur átti hann mjög gott með að
umgangast fólk, þ-að gerði hans
létta geð og glaðlega framkoma
og hjólpfýsi, sem Tómasi var svo
ríkt’í tolóð borin.
f skátahreyfing-unni var Tómas
rnjög virkur þátttakandi, enda
fram-arlega í þeirri starfsemi allri.
Einnig var hann félagi í Björgun-
arsveitinni In-gólfi og varaformað-
ur þar og sýnir það giöggt, hversu
mikið traust félagar hans þar
báru til hans. Það m-á með sanni
segja, að Tómias hafi tileinkað sér
orðin „ávallt viðbúinn“. Hann var
ætíð boðinn og búinn til hvers
sem var og hvenær sem var. Hann
taldi ekki eftir sér að vinn-a hin
erfiðustu störf hjá lögreglunni,
sem oft verður að vinna sín störf
við slæmar aðstæður. Öll þau
störf voru unnin með sömu glað-
legu og prúðmannlegu framkom-
unni, sem honum var svo eigin-
leg, alltaf. Tommi minn, við fé-
lagar þínir í umferðardeildinni
söknum þín sárt. Við eigutn á bak
að sjá traustum vini og félaga,
sem hverfur okkur í blóma Mfs-
ins og á svo margt ógert. Eitt eig-
um við þó, sem aldrei verður frá
okkur tekið, en það er minningin
um þig og á hana mun aldre-i nokk
ur skuggi falla.
Kjonunni þinni, foreldrum og
systkinum þínum, Nínu' og Dossa,
vottum við Okkar dýpstu samúð
og biðjum Guð almáttugan , að
veita þeim styrk í þeirra djúpu
sorg.
Far þú í friði
friður guðs þig biessi.
Félagar í umferðardeild.
t
Kveðja frá S.V.F.Í.
„Láttu hug þinn aldrei eldast
eða hjartað
Vinur aftanisólar sértu.
Sonur morgunroðans vertu.“
Þessar látlausu og fallegu Ijóð-
línur verða mér efst í huga, þeg-
ar ég á skilnaðarstund rifja upp
fcynni okkar, sameiginleg áhuga-
mól og samstarf. Hún m-un seint
mást úr h-uga mínum myndin af
hinum yfirlitsbjarta æskumanoi,
dagfarsprúðum og drenglunduð-
um, sem ávallt var reiðubúinn að
leggja málefnum Slysavarnafé-
lagsins lið, hv-enær sem til hans
var leitað, hvort heldur var við
samæfingu björgunarsveita á ör-
æf-um uppi, á annesjum úti, eða
við tilsögn og fræðslu á námskeið
um félagsins. Alltaf var tí-mi af-
lögu og aldrei talin eftir mörg
spor og mikil fyrirhöfn. Þegar
Tómas hafði lofað að takast á
hendur einhvern starfa fyrir fé
lagið, þá vdssu allir að vel yrði
á málum haldið. Hann frestaði
því aldrei til morguns, sem hægt
væri að ljúka í dag. Það var skap-
höfn hans, skyldurækni og virð-
ing fyrir stundvísi orða og at-
hafna, sem vörðuðu veginn.
Þegar Slysavarnafélaginu var
boðið að senda fulltrúa á nám-
skeið f Almannavörnum, sem hald
ið var i Danmörku vorið 1966,
valdist Tómas til þeirrar ferðar.
Á því námskeiði kynntist hann
ákveðnu og fastmótuð-u kerfi í
skyndihjálp, sem síðan átti hug
hans allan. Honum var það mikið
kappsmál, að þetta kennslukerfi
yrði tekið u-pp hér á landi. os
þá um leið nauðsyn þess að sam
ræma sjónarmið hinna ýmsu fé-
lagasamtaka, sem hefðu þessa
fræðslu innan sinna vébanda.
Það var Tómasi því mikið fagn
aðarefni, þegar úrlausn þessa máls
sveigðist til þess vegar, sem hann
helzt kaus. Þess verður heldur
ekki langt að bíða, að þetta á-
hugamál hans verði að veruleika.
O-g það var samhljóða álit allra,
sem til þekktu, að giftusamlega
hefði til tekizt með val Tómasar
til þessarar náms og kýnningar-
ferðar. Hann sýndi það svo sann-
arlega, að hann var þessa trausts
verður og kunni að meta það
tra-ust, sem honum hafði verið
sýnt.
Þess gætár oft í hópi ungra
manna, að dómar eru felldir oft
á tíðum yfirvegunarMtið, og að
greint sé á um leiðir til úrlausn-
ar hinna ýmsu mála. Það er ekki
nema eðlilegt, að sitt sýnist hverj
um meðal kappsfullra og fram-
sækinna ungmenna.
En þá er líka nauðsynlegt fyr-
ir þann, sem til f-orustunnar hef-
ur valizt, að geta samræmt hin
ýmsu sjónarmið og s-ætt til sam-
eiginlegra átaka og farsæls ár-
angurs. Þennan kost átti Tómas í
ríkum mæli, og er því of-ur-skilj-
anlegt, að hann skylidi ávallt hafa
verið í fremstu röðum vaskra
pilta í Hjálparsveit skáta og
Björgunarsveit Ingólfs. Megi báð-
ar þessar sveitir eiga sem flesta
liðsmenn lika Tómasi. Þá er
mannval í Mði beggja.
Pélagar Tómasar í Ingólfi hafa
stofnað styrktarsjóð hjá Slysa-
vamafélagi fslands, sem ber nafn
hans. Markmið þessa sjóðs verður
að styrkja áhu'gasama meðlimi
björgunarsveitarinnar til náms og
kynningarferða í því, er sérstak-
lega varðar hjálpar- og björgun-
arstörf og þá. helzt á því sviði,
er honum var hugstæðast.
Á þennan hátt vilja þeir minn-
ast félagans góða og ljúfa, og
votta honum virðingu og þakkir
fyrir þá miklu vinnu, alúð og
vinsemd, sem einkenndu öll haus
störf í þeirra hópi.
Slysavarnafélag íslands kveð-
ur þennan trausta og góða liðs-
mann og þakkar honum marg-
h-áttuð störf. Syrgjandi ástvinum
sendir félagið dýpstu samúðar-
kveðjur og biður Guð að styrlga
þau' við hin þungbæru þáttasiúl.
,Par þú í friði,
friður Guðs þig blessi."
. —góði, glaðlyndi og tryggi
vinvr.
Hannes Þ. Hafsteín.
| Aðstoðarmælinga
menn
óskast til starfa í Straums-
vík. Gott tækifæri fyrir þá
sem áhuga hafa á að öðlast
þjálfun í mælingum i sam-
nandi við byggingafram-
kvæmdir
Þjalfun í að lesa teikningar
æskileg.
Upplýsingar í síma 52485