Tíminn - 12.06.1968, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 12. júní 1968
TIMINN
Eðvald Eyjólfsson var póstur
á Austurlandi. Hann var hraust
m«nni og þoldi vel áfengi, en
hann var drykkfelldur og þótti
lítið varið í annað en óblandað
an _ spíritus á ferðalögum.
Á efri árum varð honum þó
hált á þessu, og er sögn um
Það, að eitt sinn bafi hann leg-
ið úti á heiðum uppi í kafalds-
hrfg.
Næsta dag stytti upp hríð-
inni, og fóru menn þá að leita
hans. Þeir fundu hesta pósts
og farangur, en ekki póstinn
sjáifan.
Loks sjá þeir örðu nokkra í
snjónum, og við afhugun bom
í ljós, að það var eyra pósts
og nokkuð af hárlubba hans
ttpp úr snjónum. Þeir grafa nú
í kringum hann og hyggja
hann dauðan, en allt í einu
sprettur Eðvald upp og segir:
— Það átti að vera þarna
kúthola á þeim gráa!
Bflstjóri einn fór að iðka
skíðaferðir, en svo fór fyrir hon
um eins og fleirum, sem byrja
að iðka skíðaíþrótt á fullorðins
aldri, að honum fataðist, sner
ist á hægra fæti og heltist.
Kona bí'lstjórans skýrði frá
slysinu á þessa leið:
— Maðurinn minn var í
skíðaferð og meiddi sig á benz
ínfætinum.
Karli nokkrum hafði verið
taiin trú um, að Landsbankinn
borgaði einseyringa háu verði.
Hann fer nú að safna einseyr
ingum.
Þess skal getið, að í þá daga
var mikið spilað peningaspil,
sem Gosi nefndist, en við það
spil voru mikið notaðir eins-
eyringar.
Nú fer karl með einseyringa
sína í Landsbankann, og spyr
gæzlustjórann, hvað bankinn
gefi mikið fyrir þá.
— Eina krónu fyrir hundrað
ið, svaraði gæzlustjórinn.
— Ebki meira, spyr karlinn
— Nei, svaraði gæzlustjór-
inn, við spilum ekki Gosa hér
í bankanum.
Bjarni hét maður. Hann var
Skaftfellingur.
Bjarni var óvenjulega kapp-
samur við vinnu. Ætti hann
kost á því, þá vann hann nótt
með degi.
Einu sinni bomst hann í
vlnnu við uppskipun á salti og
hafði unnið á þriðja sólarhring
samfleytt án þess að sofna, en
þá datt hann út af á sandbingn-
um og sofnaði um stund.
Bráðlega rís þó Bjarni upp
úr saltbingnum, nuddar stýr
urnar úr augunum og segir:
— Hver á allt þetta salt?
— Skyldi ekki vera hægt að
fá vinnu hérna.
FLÉTTUR
ÖG MÁT : *
í sfcák þeirra Ritter og Budh
wald í ár kom eftirfarandi
staða upp:
Hvítur á leik og Ritter lék
g5—g6!, sem svartur svaraði
með f7xg6. Hvítur lég h5xg6??
— en yfirsést falleg vinnings-
leið, sem leiðir til máts. Svart
ur svaraði Kh7—h8 og eftir
Rf3—d5 gaf svartur skákina.
m m mum
m '" m m m
i §|Pj fS|| m ^
il W 11

/ % 3 6“
6
7 so « m

wk /Z
'7F~~ /3 /y it

Krossgáta
Nr. 42
Lóðrétt: 1 Bfltegund 2 Útt.
3 Lyfið 4 1001 5 Skráðir 8
Stafrófsröð 9 Álpast 13 Röð
14 Númer
Ráðning á gátu nr. 41
Lárétt: 1 Ófrelsi 6 Óli 7
Æt. 9 KN 10 Lastmál 11
550 12 La 13 Kná 15 Rang-
lát.
Lárétt: 1 Flatbytnur 6 Afsvar 7 Lóðrétt: 1 Ómældur 2 Ró
9 Hasar 10 Fuglanna 11 Keyr 3 Elfting 4 LI 5 Innlagt 8
12 Nhm. 13 Málmur 15 Látinnar. Tal 9 Kál 13 KN 14 Ál.
^kýringar:

Barbara McCorquedale
yður almennilega vinnu? — bað
Alloa. — Ég vildi óska að ég gæti
hjólpað yður, en ég þekki fáa í
London. Sjóið þér til, ég hef að-
eins verið hér í 6 mánuði. Ef
við værum í Skotlandi, gæti faðir
minn hjálpað yður. Hann hefur
hjáipað mörgum ungum mönnum
til að byrja nýtt líf. Þér ættuð að
sjá sum bréfin, sem hann fær frá
þeim. Þeir eru svo þakklátir »g
hamingjusamir, vegna þess að
þeir eru ekki lengur hrœddir við
lögregluna eða að upp komist um
þá. Þeii segja, að verst af öllu
sé að vera hræddui í hverju skrefi
sem þeir stíga. og að lifa 1 stöð-
ugum ótta við, að á næsta götu
homi sé einhver, sem bíður eft-
ir að ákæra þá.
— Ég hræðist ekki framar
vegna, en e.t.v. væri það til of
mikils mælzt. Þakka yður fyrir
að hafa bent mér á það, sem ég
hef gert rangt hingað tfl.
Hann gekk til hennar um leið
og hann sagði þetta og áður en
Allou var ljóst hvað ha®n ætlaði
sér, hafði hann sekið hönd henn-
ar og borið hans að vörum sér.
Hlún leit niður á dökkt, gljáandi
hár hans og síðan horfði hún í
augu hans og fann nú, þegar.
hann var nær henni, hve hávax-■
inn hann var og með hvíiíku o-j
lýsanlegu stolt.i hann bar sig, eða
var það dremJbilæti?
— Ég vona, að láfið verði ýður
auðvelt, sagði hann hljóðlega. —
Og að yður vinnist létt að greina
á milli góðs »g ills. Svart og hvítt
getur stundum orðið óskiljanlega
Alloa vissi ekki, hvemig hún
þessa hluti, sagði ófcunmi maður-1 átti að svara þessu og hún var
inn. Or ég held, að e.t.v. getijeim feimin vegna þess, að hann
brúnunum, var málað afiburðavel
á egglaga flílabeinið, en Alloa vissi
að það var glitrandi demantsum-
gjörðin, sem vakið hafði eftirtekt
ókunna mannsins um leið og
hann kom inn í herbergið. Hún
andvarpaði. Það var synd, að
svona glæsflegur maður skyldi
lifa spillingarlífi, eins og faðir
hennar mundi segja. Og hversu
margir hlutu samt ekki að vera
í veröldinni, sem kysu heldur að
eignast peninga á auðveldan hátt
heldur en að vinna fyrir þeim
eftir heiðarlegum leiðum.
Alloa stuindi aftur og horfði á
sjálfa sig í spegilnum.
Hafði hann í rauninni nlastað
á hana? H'afði hún i raun og sann-
leifca verið til einhvers góðs og
hreytt á nokkurn hátt áformum
hans? Hún varð allt í einu kjark-
laus og einkennilega mædd.
mér 'ek'zt að afla méir vinnu án i Iisfði kysst hönd hennar.
yðar aðstoðar, þó það hafi verið — Mig langar til að vita, hvað!
mjög hugulsamt af yður að bjóð-
ast til að hjálpa mér.
— Það yrði mjög erfitt fyrir
mig, sagði Ailoa, — þar sem ég
þekki yður ekkert. En ef þér
haldið; að þér getið komiz* af. . .
— Eg kemst af, sagði ókunni
maðurinn. — En ég mun alitaf
verða yður þakklátur vegna þess
að þér létuð yður annt um mig
án þess að vita nokkur deili á
mér.
— Ég er viss um, að þér eruð
góður innst iinni, jafnvel þó þér
séuð. . . .
Aftur hætti Alloa í miðri setn-
ingu og varð vandræðaieg.
—i , . Þjófur, bætti ókunni
maðurinn við. — Því það er það,
sem þér haldið mig vera.
— Miér þykir það leiðinlegt, en
ég mun ekki hugsa illt um yður
framar, sagði Alloa hreinskflnis-
lega. — Ekki núna, þegar þér
hafið lofað að bæta ráð yðar og
reyna a3 finna yður almennilega
vinnu — reglulegt starf. Þér er-
uð búinn að lofa því, er það ekki?
Ókunni maðurinn kinkaði kolli.
—. Jú, ég lofa þvi.
— Og þér ætlið að muna, hvað
þa'ð er hættulegt að vera forvit-
inn? sagði Alloa. — Ef einhver
annar en ég hefði komið hér inm,
gætuð þér á þessari stundu ver-
ið í varðhaldL
Hlún leit um öxL — Það hefði
alveg eins getað verdð herbergis-
þerna ungfrú Derange, eða jafn-
vel einhver hóteilþjónanna.
Ókunni máðurinn kinkaði kolli.
— Þáð var áhætta, sem ég hefði
aldrei átt að taka.
— Nei, sannarlega, sagði AUoa.
— En munið, að það var ekki
vegna þess, að það var svo hættu-
legt, heldur vegna þess, að það
var rangt!
— Já, já, ég skil það, sagði
hann blíðlega.
Enn einu sinni fannst henni,
að það væri vottur af hlátrj í
rödd hans, en augnaráð hans. sem
fylgdi benni, var alvarlegt.
— En nú' verðið þér að fara,
sagði AUoa. — Það er ekki hægt
að láta einhvem finna yður hér
og ég gæti ekki útskýrt návist
yðar.
— Munduð þér ekki skrökva?
— Nei, auðvitað ekki, sagði
Alloa hratt og bætti svo við: —
Ekki nema það væri algjör nauð-
svn — saklaus ósannindi til þess
að bjarga yður frá því að verða
haindtekinn.
— Saklaus ósannindi, hann end
urtók orðin blíðlega. — Ég vildi
á«!ka. að ée eæti saat ósatt yðar
þér heitið, sagði hann. — Eruð
þér vinkona ungfrú Derange?
— Nei, ég er ekki vinkoma
hennar, sagði Alloa. — Ég ei
einkaritari frú Derange og nokk-
urs konar félagi dóttur hennar.
Um leið og hún sagði þetta,
vsrð henni litið á undirfatastafl-
ann, sem hún hafði verið a'o
strauja og hugsaði með sér, að
starf hennar væri svo margbrotið,
að erfitt yrði að flokka það und-
ir niobkuð sérstakt.
— Og þér heitið?
Alloa brosti.
— Það hljómar einkennilegE.
sagði hún, — en nafn mitt a-v
Derange-Alloa Derange. Ég fædd-
ist í smáþorpi, sem heitir Alloa
og ég er Derange, vegna þess að'
faðir minn tilheyrir brezkri grein
af sömu fxönsku ættinni, sem fað- j
ir ungfrú Derange er kominn af.
Við höfðum aldrei sézt fyrr. Það
var algjör tilviljun, að ég frétti
af þessu starfi.
— Alloa Derange. Það er töfr-
andi nafn. Ég mun aldrei gleyma
þvi.
— Ef það er ekki rangt af mér
að spyrja, hváð heitið þér? spurði
Alloa.
— Hveris vegna vilji'ð þér vita
það?
Henni fannst rödd hans skyndi-
lega harðna.
— Ó, sagði Alloa hratt, — þér
megið ekki halda, að ég hafi spurt
til þess að ég gæti spurzt fynr
um yður eða látið handtaka vð-
ur um Leið og þér færuð út úr
þessu herbergi. Eg léti mér aldrei
til hu.gar koma að gera slíkt.
— Nei, ég er viss um, að þér
gerðuð sMkt aldrei, ég treysti vð-
ur. Ég var bara forvitinn.
— Það er vegna þess. . ., sagði
hún og roðnaði dálítið. — Mér
datt í hug að biðja fyrir yðar.
Það er erfitt að bíðja fyrir manni,
sem maður veit ekki hvað heitir.
— Vinir mínir kalla mig Dix
sagði hann. — Og biðjið fyrir
mór. Ég vil gjarnan eiga aæni,-
yðar að.
Andartak horfði hann i augu
hennar og AIlou fannst hann
horfa djúpt inn í sál sina Og
þá, næstum hljóðlaust og svo
hratt, að hún varla sá hann fara,
hvarf nann, og hún var ein í
herberginu.
Hún dró andann djúpt og gekk
síðan yfir herbergisgólfið að
snyrtiborðinu til þess að taka upp
d'emantskreyttu myndina þaðan
sem hann hafði lagt hana frá sér.
og lét hana á sinn stað
Hið fagra andlit Lou Derange
méð dökkum bogadregnum auga-
I DAG
ÚTVARPIÐ
Miðvikudagur 12. júní
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Við vinnuna.
14.40 Við, sem heima sitjum
15.00 Mið-
degisút-
varp. 16.15
Veðurfregnir. íslenzk tónlist.
17.00 Fréttir. Klassísk tónlist
17-45 Lestrartími fyrir Utlu
börnin. 18.00 Danshljómsveitir
leika. 18.45 Veðurfregnir. 19.
00 Fréttir 19.30 Daglegt mál
Tryggvi Gíslason magister flyt
ut þáttinn 19.35 Tækni og vfs
indi Dr. Jón Þ6r Þórhallsson
talar við vestur-íslenzkan efna
fræðing. dr. Marinó Kristjáns
son (Jíljóðritað í Kanada). —
19.55 Píanóverk eftir Robert
Schumann. 20.30 „Er nokkuð í
fréttum?“ smásaga eftir Axel
Thorsteinsson Höf flytur. 21.
05 Sex söngvar eftir Módest
Mússorski 21.30 Um trúboðann
og verkfræðinginn Alexander
MaeKay Hugrún skáldkona flyt
ur annað erindi sitt 22.00 Frétt
ir og veðurfregnir 22.15 Kvöld
sagan- „Ævíntýri í hafisnum"
eftir B.iörn Rogen Stefán Jóns
son fyrrum námsstjóri les (10)
22.35 Djassþáttur Ólafur Step
hensen kynnir. 23.05 Fréttir f
stuttu máli Dagskrárlok.
Fimmtudagur 13. |únf
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hó-
degisútvarp 13.00 Á frívaktinni
14.40 Við, sem heima sitjum.
15.00 Miðdegisútvarp 16.15 Veð
urfregnlr 17.
00 Fréttir.
Klassísk
tónlist 17.45 Lestrarstund fyrir
litlu börnin. 18.00 Lög á nikk
una 18.45 Veðurfregnir. 19.00
Fréttir. Tilkynningar. 19.30 Iðn
aður og efnahagsmál 19.55 Tvö
hljómsveitarverk eftir tónskáld
mánaðarins, Skúla Halldórsson
20.15 Dagur í Garðinum Stefán
Jónsson á ferð með hljóðnem
ann. 21.05 „Syngjandi nunna“:
Debbie Reynolds syngur með
hljómsveit lög úr þessari kvik
mynd. 21.30 Útvarpssagan:
„Sonur minn. Sinfjötli" eftir
Guðm Danfelsson Höfundur
endar flutning sögu sinnar (19)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.15 Uppruni og þróun lækna
stéttarinnar. Páll Kolka flytur
erindi — þriðja og sfðasta
hluta. 22.40 Kvöldihljómleikar:
nönsk tónlist "3 25 Fréttir f
stuttu máli. Dagskrárlok.
rnorgun