Vísir - 20.03.1976, Blaðsíða 2

2
Laugardagur 20. mars 1976 VISIR
.............. V
Kaupir þú mikið i stói^
mörkuðum?
Skarphéöinn Vermundsson, hús-
vörður: — Já, ég geri mikið aí
þvi. Það er svo miklu ódýrara. Að
meðaltali fer ég i þessar stóru
verslanir svona hálfsmánaðai*
lega.
Petrún Ella Kristjánsdóttir;,
ræstingarkona: — Nei, ég kaupi
ekkerti stórmörkuðum. Viðerurrí;
bara tvö i heimili og þvi kaupi ég-
ekki inn i stórum stil Til dæmis:
þegar verkfallið hófst átti éji
ekkert heima við.
Ragnar Axelsson, ljósmyndariB
— Ég geri ekki mikið af þvi. ÞatS
er helst að ég fari i Hagkaup vifg
og við til að kaupa mér gallabuxj
ur og boli og annað slikt.

„EKKI ANNAÐ AÐ GERA
EN LOKA SVÆÐINU..."
en kerfið er of seinvirkt
— segir Ólafur K. Pálsson
fiskifrœðingur sem nýlega hefur gert
athuganir á hluta smáfisks í afla
„Þarna voru margir
togarar að veiðum og í
afla þeirra var mikið um
smáfisk, aðalleqa 3 oq 4
ára fisk," sagði ólafur
Karvel Pálsson, fiski-
fræðingur, sem er ný-
kominn úr rannsókna-
leiðangri með rannsókna-
skipinu Hafþóri.
Þeir á Hafþóri lögðu
leið sina i Reykjaf jarðar-
ál til þess að athuga um
magn smáfisks í afla ís-
lenskra togara sem þar
voru að veiðum. Eins og
áður hefur verið sagt frá
í Vísi hefur því verið
haldið fram að um veru-
legt magn smáfisks væri
að ræða þarna í afla tog-
aranna.
„Meirihluti aflans sem
fæst þarna er vel hirð-
andi," sagði ólafur
„Undirmálsfiski, það er
fiski undir 43 senti-
metrum, er hent fyrir
borð aftur. Það fer ekki
hjá þvi að nokkur hluti
aflans sem þarna fæst er
undirmálsfiskur, þegar
veitt er með 120 milli-
metra möskvastærð."
Verður að loka
Verður svæðinu lokað?
„Það er ekki hægt að
gera annað en að loka alla
vega meöan svona horfir.
Áður en það kemur tiil
þarf sjávarútvegsráðu-
neytið að samþykkja.
Hafrannsóknarstof nunin
getur mælt með lokun,
síðan leitar sjávarútvegs-
ráðuneytið álits hjá
Fiskifélagi íslands.
Þetta tekur mislangan
tíma. Það getur tekið
stuttan tima en stundum
verður að bíða ákvörðun-
ar lengi.
Of seinvirkt
Verst er að þetta er allt
of seinvirkt. Skipin hafa
verið marga daga ef ekki
vikur að veiðum áður en
Hafrannsóknastofnunin
getur farið að fylgjast
með.
Þetta er allt of seint.
Það þyrfti að loka svæð-
unum áður en rannsóknir
hef jast. Þaðer nógur tími
til veiða ef allt reynist í
lagi. Það vantar skyndi-
lokanir á svæðum."
Ólafur sagði að farið
hefði verið umborðítog-
ara og mældur afli
þeirra. Hann sagði að álit
skipstjóranna hefði verið
mjög misjafnt. Sumum
hefði þóttótækt hve mikið
væri um smáfisk í aflan-
um og vildu loka svæðinu.
öðrum hefði fundist
þetta í lagi. EKG
með sólrisunni
Kœtast
Það hýrgar alla þegar daginn
tekur að lengja og vetrarnepjan
er i þann veg að gefa sig fyrir
sólinni. Menntskælingar á tsa-
firði minnast þess og efna til
hátiðar sem ber nafn er mjög
minnir á hækkandi sól.
„Sólrisuhátið” er að veröa
fastur liður i menningarlifi is-
firöinga. Hún hefur verið haldin
þrjú undanfarin ár og notið si-
vaxandi vinsælda, bæði meðal
menntaskólanema sjálfra sem
og bæjarbúa.
Hugmyndin að hátið sem
þessari er einföld. Skólanemar
vildu fagna þvi að daginn tæki
að lengja, ekki með einhverju
skólamóti, heldur fá bæjarbúa
til móts við sig og vinna þannig
að þvi að skólinn yrði ekki ein-
angrað fyrirbæri i bæjarlifinu.
t ár er hátið menntskælinga
glæsileg að vanda. Alla daga
þessarar viku verður eitthvað
um að vera. Alltaf hefur verið
lögð áherslu á að fá góðar kvik-
myndir til sýningar. Nú verða
það Guðfaðir II og Sviðsljós
Chaplins sem fólki gefst kostur
á að sjá. Og börnunum er ekki
gleymt þvi barnamyndin „Sú
göldrótta” verður sýnd sunnu-
daginn 21. og 28.
A þriðjudagskvöld flytur
Njörður P. Njarðvik erindi um
nútimabókmenntir. Miðvikudag
klukkan niu verður Guðfaðir II
sýndur, og Sviðsljós klukkan
fimm.
Nemendur úr menntaskólan-
um sýna þrjá einþáttunga á
fimmtudag. Sáfyrsti heitir „Við
i sláturhúsinu” eftir nemendur i
MH. Annar er eftir Arrabal og
nefnist „Böðlarnir” og sá þriðji
er eftir Yonesco „Leikur fyrir
fjóra,” en verk eftir þann
siðastnefna hafa áður verið flutt
á Sólrisuhátið.
Spilverk þjóðanna treöur upp
á föstudagskvöld ásamt isfirsk-
um hljómlistamönnum. Magnús
Jónsson, kvikmyndagerðar-
maður, heldur fyrirlestur um is-
lenska kvikmyndagerð á
laugardag klukkan fjögur, sýnir
mynd sina „Ern eftir aldri” og
svarar loks fyrirspurnum.
Sólrisuhátiðinni lýkur á
sunnudagskvöld með heilmiklu
tónlistarkvöldi. Hamrahliðar-
kórinn, undir stjórn Þorgerðar
Ingólfsdóttur, syngur og
Kammersveit Vestfjarða
leikur. — EKG
Sigrún Jóhannesdóttir, húsmóðý
ir: — Vissulega geri ég það. É#|
fer að meðaltali einu sinni S
hálfum mánuði, enda er svo hagi
kvæmt að versla þar. I
Valgerður Björnsdóttir, kennaril
— Já, ég geri töluvert af þvi. Mér|
likar prýðilega að versla þar§
Venjulega fer ég þangað einm
sinni i viku og geri þá mest öllg
min innkaup þar.
I
Gunnar Gottormsson, fulltrúi: —I
Ég fer alls ekki iverslanir. Það er|
allt svo dýrt að ef ég færi, keypti|
ég ekki neitt og fjölskyldan myndigj
hreint og klárt svelta i hel.
BANDAMENN
ÁFENGISVARNA
LANDSINS
islendingar eru að hrföfalla i
neyslu sterkra drykkja ef
marka má opinberar skýrslur.
Margar orsakir geta legið til
þessa, en félagsmálavafstrið I
þjóðfélaginu nær ekki til rann-
sóknar á drykkjuvenjum lands-
manna. Margt bendir til þess,
að ungt fólk leggi ekki sama
metnað sinn i langvarandi
drykkjuskap og það, sem var að
komast til manns um 1950 og cr
nú að færást á raupsaldurinn.
Nú verður ungt fólk að guðs-
börnum, skátum, náttúru-
skoöendum, hassneytendum og
róttæklingum.og telja óþarfa að
sanna manndóm sinn með því
að ljúka úr einni brennivins-
flösku á klukkutima og standa
keikt eftir. Það selur rauða
stéttarbaráttu, gengur á fjalla-
tinda og fer i hassparti, og sinn-
ir næsta ólikum áhugamálum en
áður voru i tisku. Það þarf jafn-
vel ekki brennivin lengur til að
manna sig upp i aö elskast. Svo
er fyrir að þakka betra uppeldi,
auknu frjálslyndi og vltamín-
rikari fæðu.
Allt hefur þetta sin áhrif á
opinberar skýrslur um neyslu
sterkra drykkja. Hin mikla
brennivinstið var um margt
uppherðing fábrotins þjóðfélags
gagnvart ofboðslegum breyt-
ingum og hamskiptum einstak-
linga þeim samfara. En það
sem hefur kannski enn meiri
áhrif á skýrslurnar er hið stór-
fellda smygl á áfengi, sem lengi
hefur viðgengist og þykir varla
lengur varða dómsáfelli nema
aðþvier snertir skattsvik. Allar
rannsóknir á smygli hafa orðið
til litils á undanförnum árum og
mætti ætla, að svona um einn
tiundi þjóðarinnar gæti átt á
hættu að lenda i fangelsi, ætti að
ganga fram af fullri hörku í
smyglmálum. Þetta minnir dá-
litið á bruggárin. Þá voru þeir
orðnir næsta fáir, sem ekki
höfðu bruggað landa eða neytt
hans, og þannig gerst brotlegir
við landslög. Varla er hægt að
búast við altækum refsingum
fyrir slik fjöldaafbrot og menn
hættu einfaldlega að brjóta lög-
in þegar „Hikið” var opnað að
nýju.
Hið sérkennilega við opinber-
ar skýrslur um neyslu sterkra
drykkja er sú staðreynd, að þær
sanna ekkert um fylliri lands-
manna á meðan ekki er vitað
um smyglið. Þegar smyglið er
mikið, eins og að undanförnu,
þá sýna skýrslur mjög hagstæða
þróun fyrir einn hóp i landinu,
sem er það fólk er stöðugt boðar
bindindi af hugsjón og innlifun,
og náði þvi að bjóða eitt sinn
fram i Reykjavik og fá átta
hundruð atkvæði. Nú, þegar
skýrsludrykkjan lækkar, berja
þessir aðilar sér á brjóst og
kenna fyrirbærið við ötult
áróðúrsstarf fyrir bindindi.
Þetta er saklaust gaman og
dægrastytting fyrir hópinn, sem
hefur barist i sjö áratugi eða svo
við háa skýrsludrykkju lands-
manna. Það eru hins vegar
háðuleg örlög hins ágæta og
vammlausa hóps bindindis-
erindreka, að helstu banda-
menn þeirra I hugsjóninni skuli
vera smyglararnir, sem nú I
fyrsta sinn hafa þroskað með
sér þá skipulagsgáfu,
samheldni og þagnareiða, að
þeiin hefur með stórfelldum
innflutningi tekist að færa
áfengisvarnarforstjórum lands-
ins fyrsta persónulega sigurinn
yfir skýrsludrykkjunni allt frá
þvi menn fóru að iðka það sport
að fá islendinga til að minnka
við sig sprúttið.
Svarth öfði