Vísir - 06.08.1976, Blaðsíða 9

Á HJATEYRI
9
VISIR
Föstudagur 6. ágúst 1976.
VISIR A FERÐ UM LANDIÐ
Séðneöan af eyrinni upp til brekkunnar ofan við. Gömul löndunarbryggja á miðri mynd, en hálf hrunin verksmiðjuhús til hægri.
Norður i Eyjafirði, skammt
norðan Akureyrar er litið þorp,
trúlega flestum gleymt, enda má
það svo sannarlega muna sinn
fifil fegri. Þctta smáþorp, sem
eitt sinn iðaði af lifi og fjöri, er nú
nánast orðið „draugaþorp”. Fiest
húsin hafa verið yfirgefin, og
verksmiðjur og lýsisgeymar eru
að grotna niður hægt og hægt.
Þorpið sem svona dapurleg örlög
hefur hlotið, heitir Hjalteyri.
Vegur þess var mestur á upp-
gangstimunum i sfldarútgerð, og
þá voru þar reist feikistór verk-
smiðjuhús, og þangað streymdi
fólk til vinnu á sildarplönunum.
Verbúðir, skrifstofuhús, ibúðar-
hús og allt það sem öl stórat-
hafnalifs þarf spratt þarna upp,
og oft hefur mikið verið um að
vera. Enn má sjá skiltá sem
minna á hvar skrifstofur útgerð-
arfélagsins Kveldúlfs voru til
húsa, en þar eru ekki lengur færð-
ar tölur inn i bækur fyrirtækisins
né starfsfólki greidd laun.
Sfldin hvarf frá norðurlandi, og
siðan raunar frá landinu öllu, og
þá voru örlög Hjalteyrar ráðin.
Sömu örlög biðu margra annarra
smáþorpa á landinu, einkum
þeirra sem höfðu þaö einhæft at-
vinnulif að ekki var uppá neitt
annað að hlaupa ef sildin brást.
Það er ekki laust við að, aö
þeim er leggja leiö sina til
„draugaþorpa”afþessu tagi setji
nokkurn hroll, eöa e.t.v. fremur
einhvern einkennilegan söknuð og
dapurleika.
Húsin standa auð, og sálarlaus-
ir gluggar þeirra gapa á móti
manni eins og tómar augntóttir,
sildarplönin eru auö, og þar
hljóma ekki lengur glaðvær köll
eöa hlátrar ungs fólks við vinnu
slna. Enn siður er þar slegið upp
böllum á kvöldin, og ekkert
spennandi hvisl heyrist úr rökkr-
inu inni i verbúðunum.
Aðeins örfáar manneskjur búa
nú á Hjalteyri, það er að segja
uppl brekkunni ofan eyrarinnar,
en niðri á sjálfri eyrinni býr eng-
inn lengur. Landsbankinn hefur
slegið eign sinni á flest það sem
þar er að finna, jafnt fémætt sem
ekki.
Séðinn á milli verksmiðjuhúsanna og lýsisgeymanna á Hjalteyri. Eins og sjá má hefur þakið fallið niö-
ur á verksmiöjunni, en enn má finna lýsislykt af tönkunum.
Óliklegt er að þetta þorp eigi
eftir að risa upp til nýrrar frægð-
ar, heldur mun þaö smám saman
jafnast við jörðu, þar til aöeins
fornir annálar og heimildir muna
eftir uppgangstkna staðarins.-AH
j,
Hr i

Það verður ekki séð á þessu húsi fremst á myndinni, að þar hafi eitt
sinn verið skrifstofur eins af öflugustu útgerðarfélögum landsins.
Það er fátt eitt sem minnir á forna uppgangstfma Hjalteyrar.
Nokkrir trillukarlar eru þeir einu sem nú gera út frá þessari vör.
Það er af sem áður var að drekkhlaðnir sfldarbátar sigldu þarna
inn.
Sálarlausir gluggarnir gapa viö þeim er ganga á vit gamalla húsa á Hjalteyri.
TEXTI: ANDERS HANSEN
MYNDIR: KARL JEPPESEN