Vísir - 24.09.1976, Síða 4

Föstudagur 24. september 1976 VISIB
Raymond Barre, hinn nýi forsætisráöherra Frakklands, brosir þótt hann biásind á norðan.
Efnahagsaðgerðir
Barre mœta
verkfallshótunum
Dómur
Patty í
Dóms er að vænta f dag yfir
Patriciu Hearst, milljóneradótt-
urinni. — Hún hefur i fyrri réttar-
höldum verið fundin sek um hlut-
deild i bankaráni, sem
Symbioneskiski frelsisherinn
framdi I San Francisco 1974.
Frá þvi i mars i vor hefur Patty
sætt geðrannsókn og varðhaldi.
Hún var dæmd i 35 ára fangelsi til
bráðabirgða, en dómari hennar
ætlaði að breyta dómnum með til-
liti til niðurstöðu læknisrann-
sóknarinnar.
Skóla-
skúta i
óveðrí
Norska skólaskútan,
Christian Radich, and-
æfði i morgun og gerði
ekki annað en halda sjó,
eftir að hún hafði lent i
fellibyl, sem tætt hafði
af henni niu stærstu
seglin.
Þessi 676 smálesta seglskúta
sendi út neyðarkall, þar sem hún
var stödd á Atlantshafi, og urðu
tvö frönsk skip, herskip og veður-
skip, fyrst til að bregða við. Tiu
skip á Biscayaflóa héldu skútunni
til aðstoðar og voru til taks.
Um borð i skútunni er 103
manna áhöfn, flestir kadettar i
norska sjóhernum.
Stærstu verkalýðs-
samtök frakka hafa boð-
að til sólarhrings verk-
falls i næsta mánuði til
að mótmæla verðbólgu-
aðgerðum stjórnarinn-
ar, sem fela i sér verð-
stöðvun, launafrystingu
og hækkun kostnaðar við
rekstur bifreiða.
Tvær stærstu verkalýðsfylking-
ar Frakklands hafa algerlega
hafnað verðbólguaðgerðum, sem
hinm nýi forsætisráðherra
Frakklands, Raymond Barre,
boðaði á þriðjudaginn.
Verkfallið hefur verið boðað 7.
október.
Barre boðaði, að hámarks-
launahækkun á árinu 1977 mætti
ekki fara upp fyrir 6,5%, vöru-
verð ekki hækka fram að áramót-
um, en umtalsverðar hækkanir
eru fyrirsjáanlegar á bensini,
bilaskatti og áfengi.
Hann hefur visað á bug and-
mælum vinstrimanna viö þessum
aðgerðum, og hélt þvi fram i út-
varpsviðtali, að stefna þeirra
mundi kalla óðaverðbólgu yfir
Frakkland og einangra þaö á
alþjóðavettvangi.
BLÖKKUMENN BEITA
HNlFUM GEGN HVÍT-
UM í S-AFRÍKU
Hundruð ungra
blökkumanna fóru ham-
förum i miðborg Jó-
hannesarborgar i gær,
og fengu hvitir borgarar
þar smjörþefinn af þvi,
sem þeir gætu átt i
vændum, þegar blökku-
menn taka völdin i land-
inu.
Tíu hvitir menn særð-
ust i þessum átökum,
sem stóðu i eina klukku-
stund. Flestir þeirra
höfðu hlotið hnifsstung-
ur.
Vel vopnaðir lögreglumenn
gengu fram af fullri hörku við aö
komaá ró aftur, og beittu kylfum
sinum miskunnarlaust á hina
hörundsdökku stúdenta. Um 400
blökkumenn voru handteknir.
Það þykir vera vafalaust, að
þessi kröfuganga hafi verið
skipulögð fyrirfram og ætlunin
með henni að sýna hvitum yfir
hverju blökkumannasamtökin
búa. Eru þetta fyrstu mótmælin,
sem efnt er til f hverfi hvitra i
Jóhannesarborg.
Göngumenn brutu rúður i
verslunum, vörpuðu ikveikju-
sprengjum og lögðu hnifum til
þeirra, sem stóðu i vegi fyrir
þeim.
Meðal hinna mest særðu var 82
ára gamall maður, sem stunginn
hafði verið i bakið.
Einn blökkumanna var særður
skotsári af hvitum borgara, sem
uppástóð að pilturinn hefði brugð-
ið hnifi aö hálsi annars hvits
manns.
VERÐUR ALLT
STARFIÐ UNNIÐ
Hætta þykir orðin á þvi, að Hafréttarráðstefna
Sameinuðu þjóðanna, sem spannar yfir allt frá
frjálsum siglingum skipa um höfin til ástarlifs ál-
anna, sé að komast i strand.
Eftir fimm þingsetur, sem teygst hafa yfir
timabilið frá desember 1973, þar sem þessi
stærsta diplómatasamkoma sögunnar hefur náð
einingu um mörg veigamikil atriði, situr nú allt
fast i botni. Það næst ekki samkomulag um,
hverjir nýta skuli eða hvernig auðlindir hafs-
botnsins, sem lenda mun utan auðlindalögsögu
strandrikja.
Dregst enn á langinn
A föstudaginn i siðustu viku lauk fimmta áfanga hafréttarráð-
stefnunnar, og hafði hann staöið i sjö vikur samfleytt. En eitt af þvi
fáa, sem fékkst endanlega samþykkt þá, var einfaldlega að hittast
aftur til áframhaldandi skrafs og ráðagerða þann 23. mai næsta árs.
Þannig var enn slegið á frest til næsta árs veigamiklum atriöum,
sem ekki hefur tekist að ná samkomulagi um, þrátt fyrir fimm
langa fundi á tæpum þremur árum. Hafa þeir, sem hvöttu á sinum
tima islensk stjórnvöld til að biða ekki með útfærslu landhelginnar
til niöurstöðu hafréttarráöstefnunnar — vegna þess hve hún gæti
dregist á langinn — reynst óþarflega sannspáir. Ollu alvarlegra er
þó hitt, að hrakspár hinna svartsýnustu kunna ef til vill lika aö ræt-
ast, og að niðurstaða fáist aldrei.
Rennur ráðstefnan út i sandinn?
Náist til dæmis ekki i sjötta áfanga ráöstefnunnar samstaða um,
hvernig búa skuli svo um hnútana, að auðlindir hafsbotnsins komi
mannkyninu öllu til góða, þykir hætt viö, aö hafréttarráðstefnuhald-
iö falli um sjálft sig, og að sendinefndir þeirra 150 rikja, sem aöilar
eru að henni, fari hver sina leiö.
Kviöa menn þvi, að þá mundi hefjast eitt allsherjarkapphlaup,
þar sem hver og einn keppist við að skera sér sem stærsta bita af
kökunni, eða réttara sagt hafsbotninum.