Vísir - 01.10.1976, Blaðsíða 27

rinn í rusli!
len svo áö ungir skátar nota
aa i skólann, á knattspyrnu-
|r og annaö. Taka þeir af
gina merki sem á aö vera á
ini, og þar meö er
|;urinn oröinn eins og hver
venjuleg flik.
Inig var gamli búningurinn
laöur bar mikla viröingu
á búninginn og keppst viö aö ljúka
þeim prófum og verkefnum sem
gáfu slik merki. Nú er slikt ekki
fyrir hendi, og tel ég þaö mikla
afturför.
Annaö sem mig langar aö
minnastá er hin svonefnda skáta-
prófsbók. Er sú bók hörmulega
illa gerö. 1 henni er aö finna litiö
annaö enjista yfir þaö sem skátar
Um þaö á viökomandi skát
ingi aö sjá — og hefur til þes^
staka foringjahandbók. Er
gott og blessaö þar til kemu
þvl aö nýr piltur bætist 1 hóf
Þá þarf foringinn aö taka ha
sértima og kenna honum alltj
sem hann var búinn aö kenna 1
um. Þetta finnst mér vera
kerpiileg vinnubrögö, eins.
Athugasemd
fró Sigmari í
Siglúni
Sigmar Pétursson veitinga-
maöur i Sigtúni hringdi:
Mig langar til aö gera athuga-
semd viö grein Ragnheiöar Er-
lendsdóttur, sem kom i VIsi s.l.
miövikudag undir fyrirsögninni
„Dónaleg framkoma dyravaröa I
Sigtúni”.
Slöan aö Tónabæ var lokaö hafa
veriö mikil vandræöi af fólki
undir lögaldri viö innganginn i
Sigtúni, og hafa þeir eldri ekki
komist aö dyrunum vegna þess.
Venjulega hafa passarnir veriö
skoöaöir viö útidyrnar. En eftir
aöunglingarnir fóru aö hanga þar
fyrir utan breyttum viö um og
höfðum passaskoöunina inni i
gangi, þar sem mjög góö aöstaöa
er til þess. Var þessi tilhögun tek-
- in upp um siöustu helgi.
Þaö er auglýst 20 ára aldurs-
takmark hjá okkur, og það veit
fólk sem sækir veitingastaðina.
Samtvoru þaö margir, sem ekki
höfðu náö þeim aldri sem geröu
tilraun til að komast inn.
Þetta fólk reyndi aö komast inn
á fölskum forsendum og þvi var
þvi visaö frá og fékk ekki miðana
endurgreidda. Sama regla náöi
einnig yfir þá, sem ekki gátu sýnt
persónuskilriki þegar þess var
krafist viö innganginn.
ramkoma
yravarða
Sigtúni
^Ragnheiöur Erlendsdtíttir
'lingdi:
jjÉg viö gjarnan koma á fram-
vanþóknun minni á fram-
iu dyravaröanna i veitinga-
jinu Sigtúni viö mig og nokkra
)& gesti sem ætluöum þangaö
s.l. laugardagskvöld.
Sg kom þar aö ásamt fleirum
baö um aögöngumiöa. Gekk
greiölega fyrir sig eins og
Rjulega þegar peningar eru
íilegir, og ég ekkert spurö um
lilriki né annaö.
fMeö aögöngumiöann i höndun-
gekk ég til dyravaröarins,
Im haföi þaö starf aö taka viö
Iþim, og gerði hann þaö. Þegar
var lokiö spuröi hann mig um
psa, og sýndi ég honum hann.
honum stóö að ég væri fædd
1956, sem rétt er. Hann rauk
fupp og sagöi aö ég væri og ung
* rkið va
Spuröi ég þá hvort ég fengi t
miðann endurgreiddan þar
ég hafi ekki verið spurö um pas
né aldur er ég keypti hann. Fé
ég ekkert svar viö þvi, en aftufl
móti vatt annar dyravöröur
að mér og kastaði mér út eir
einhverri afbrotamanneskju.
Sömu meöferö fengu aörir stí
komnir voru meö miöa I hendul
ar hjá þessum dyravöröum,
enginn fékk endurgreidda 'm?
ana.
Framkoma sem þessi fin _
mér vera fyrir neöan allar hellM
Þaö er lágmarkskrafa aö fólkj
spurt um aldur um leiö og
kaupir miöana, og aö ekki
komið fram viö þaö eins
glæpalýö, þótt aö þaö krefj
réttar sins. Þaö er nógu dýrt
heimsækja skemmtistaðina ■
Reykjavik, þótt húsin hreini
ti jaeniij
Skótabúningurinn
það eina sem er
Ungur skáti hnngdi:
Ég vil taka undir það sem
„gamall skáti” skrifar um nýja
skátabúninginn i Visi s.l. mánu-
dag. Þessi nýji búningur, ef menn
vilja þá kalla hann búning, er
langt frá þvi aö vera eins fallegur
og gamli skátabúningurinn, sem
eldri skátar eru svo heppnir að
eiga enn.
Hinir verða að láta sér nægja
þessa peysu, sem menn næla I
viðeigandi merki, þegar þeir
þurfa aö koma fram sem skátar,
en nota annars i vinnu eða i skóla.
Þaö er þvl vægt tekið til orða hjá
honum þegar hann segir aö
skátabúningurinn sé i rusli.
Ég veit til þess aö eitt
skátafélag hefur sent Bandalagi
islenskra skáta, bréf þar sem
spurst var fyrir um hvort gamli
skátabúningurinn fengist ekki
aftur samþykktur. Svariö
sem fékkst var stutt og hljóðaði
eitthvaö á þessa leið: „Ekki má
búast viö aö gamli skátabúning-
urinn veröi tekinn upp aftur.”
Einnig var þaö þarft verk að
minnast á skátaprófsbókina. Ef
skáti gleymir einhverjum hnút
sem hann á aö kunna, veröur
hann annað hvort aö kaupa sér
erlenda skátabók eða þá að veröa
sér út um Foringjahandbók skáta
ekki
í rusli
en hún á samkvæmt lögum, ekki
aö vera til I eigu annarra en for-
ingjanna.
Þegar á annaö borö er fariö aö
ræða um bækur skáta, þá langar
mig til aö spyrja einhvern úr for-
ingjaliðinu — Hvað varö um
skátablaöið? Er það dautt eöa er
hugmyndin aö þaö sjái dagsins
ljós aftur?
Að lokum vil ég hvetja skáta til
að segja sina meiningu á þessu
máli og senda hugmyndir og til-
lögur um málefni skátahreyfing-
arinnar til bandalagsstjórnarinn-
ar, áöúr en fleira en skátabúning-
urinn fer i rusl.

Drepum mínkana
%
með ollum ráðum
M. ó. skrifar
Það var Ijóti ófögnuöurinn
þegar minkurinn fór aö breiöast
um landiö. Þetta grimma kvik-
indi leggst á fé og aörar skepnur
og drepur þaö af kvalalosta sem
á sér fáar hliöstæður. Þess
vegna er þaö hiö mesta þarfa-
verk þegar menn leggja sig nið-
ur viö aö drepa þessi dýr.
Þegar ég sá þaö um daginn i
VIsi aö nokkrar konur heföu
meö snarræöi drepið mink
fannst mér þaö vel af sér vikiö
enda voru þær ekki vel útbúnar
til þess. Ég varö þvi hneykslaö-
ur þegar ég las þaö skömmu
seinna i blaöinu að einhver kona
var aö lýsa óánægju sinni meö
þetta.
Þaö kann aö visu aö sýnast
grimmilegt aö berja mink I hel.
En sé þaö haft I huga aö mink-
urinn er óþurftarskepna sem
engu eirir er þaö ekki nema
sjálfsagt aö sálga honum. Ef
þaö er ekkihægt meö byssu þarf
bara að gera þaö meö öörum
tólum.