Vísir - 23.03.1977, Blaðsíða 2

Miðvikudagur 23. mars 1977
c
Reykjavík
■aur^sam
y
Hvor vinnur — Hort
eða Spassky?
Sigurður Sigurðsson, inn-
l.eimtumaður: Mér sýnist
Spasský öllu liflegri og maður
verður aö halda aö hann hafi
þetta.
Kristin Kjartansdóttir, starfs-
stúlka i banka: Ég held aö ég
reyni bara aö styöja viö bakið á
Spassky vegna þess aö þaö virö-
ast flestir halda meö Hort.
Maria Baldursdóttir, af-
greiðslustúika: Spassky, þaö er
ég alveg viss um.
Ernst Hemmingsen, hagfrseð-
ingur: Hort vinnur sennilega.
Hann á framtiöina fyrir sér, er
yngri og sprækari.
Þorsteinn Gunnarsson, þjónn:
Spassky. Hann á sætari konu.
Telja sig geta f jórfaldc
brotajárnsins
— með framleiðslu
steypustyrktarjárns
„Það eina sem stendur á er aö
rikisstjórnin gefi okkur ákveðin
svör um það hvort við fáum rikis-

ábyrgð fyrir erlendu lánunum”,
sagði Sveinbjörn Jónsson i Ofna-
smiðjunni þegar Visir innti hann
eftir þvi hvaö liði stofnun fyrir-
tækis þess sem nokkrir aðilar ætl«
uðu að koma á fót til framleiðslu
steypustyrktarjárns.
Vlsir skýrði frá þvl nýlega aö I
kjallara „Húss verslunarinnar”
hafi farið 250 tonn af steypu-
styrktarjárni, en i bygginguna
aila munu fara um 3000 tonn. Enn
sem komið er er allt steypu-
styrktarjárn flutt inn, en að sögn
Sveinbjörns er nægilegt brotajárn
til i landinu tii aö framleiða nægi-
legt járn I allar byggingar á
landinu.
Viö tókum siöan máliö upp á ný
viö rikisstjórnina fyrir þremur
árum. Þá báöum viö um ábyrgö
fyrir þeim erlendu lánum sem
þyrfti til aö koma verksmiðjunni
upp. Eins óskuöum viöeftir þvi aö
rikisstjórnin geröist hluthafi fyrir
þvi fé sem viö þyrftum annars aö
borga i tolla af vélunum.
Ennþá höfum við ekki fengiö
fullkomin svör viö þessum beiön-
um.
Meirihluti járnsins
verður að engu
Hægt að framleiða
12000 tonn á ári
„Viö fengum tilboö um verk-
smiöju frá ítaliu fyrir 6 árum. Þá
hófum viö tilraunir okkar til aö fá
rikisábyrgö fyrir fyrirtækinu. A
sama tima var rannsakaö hvaö til
félli af brotajárni i landinu á ári
og var niðurstaðan sú aö þaö væri
nóg til þess aö geta framleitt þaö
sem landiö þarfnaöist, en þaö er
áætlaö aö sé um 12000 tonn á ári”,
sagöi Sveinbjörn.
Þjóöhagsstofnun er margbúin
aö reikna út arösemi fyrirtækis-
ins og kemst aö þeirri niöurstööu
aö fyrirtækiö sé mjög hagkvæmt.
Reiknaö er með að um 12000
tonn af brotajárni falli hér til
árlega.
„Ef viö heföum getaö komiö
verksmiöjunni upp þá, ættum viö
hana skuldlausa i dag.
ist vera á að fjölga eins og sakir
standa.”
Svíar vilja f jár-
magna fyrirtækið
„I verksmiöjunni yröi allt
brotajárn nýtt að fullu. Núna er
þaö besta úr brotajárninu flokkað
hér og siðan sent úr landi.
Leifarnar eru ýmist grafnar eöa
liggja og veröa að engu. Þaö er
meirihlutinn sem þannig fer, þvi
á árinu 1975 var t.d. flutt út aðeins
rétt um 4000 tonn, sem er um
þriöjungur þess sem til fellur i
allt.
Viö litum svo á 'aö rikisstjórn-
inni beri ekki siöur skylda til aö
ábyrgjast erlend lán fyrir þetta
fyrirtæki en áframhaldandi tog-
arakaup, sem engin nauðsyn virö-
„Nú eigum viö von á tilboöi frá
sænskum aöilum um aö hanna og
fjármagna fyrirtækiö, ef rikis-
ábyrgö fæst. Viö áætlum aö
þurfa 1,3 milljaröa króna til
stofnunarinnar aö öllu meötöldu
og þyrfti þá hlutafé aö veröa 300
milljónir. Þaö atriði ætti ekki að
valda neinum erfiöleikum. Aö
þessum áætlunum standa um 60
borgarar og æði mörg fyrirtæki
sem eiga brotajárn hafa boöist til
aö láta það af hendi og taka
greiðsluna I hlutabréfum. Eins
erum við bjartsýnir á aö iðnaöar-
menn og iönrekendur séu fúsir til
að leggja fé i fyrirtækiö ef rikis-
stjórnin og Alþingi vilja styöja aö
þvi.
Þaö hafa engar ástæöur verið
gefnar upp fyrir þessum drætti. A
siöasta hausti var farið yfir allar
áætlanir okkar hjá fjárhagsstofn-
un að ósk forsætisráðherra og
kom i ljós aö rekstrarlega séð ætti
afkoman að veröa fremur betri en
áöur haföi veriö áætlaö.
Viö myndum gera brotajárniö
minnst fjórum sinnum verö-
mætara efni en þaö sem nú er
flutt úr landi. Þaö er þvi erfitt aö
sjá hvaöa ástæöur rikisstjórnin
hefur fyrir þvi aö draga okkur á
endanlegu svari,” sagöi Svein-
björn Jónsson.
— SJ
Furstar í flokki rauðra
Þegar menn fara að eldast
með langt stjórnmálastarf að
baki fer hvert kjörtimabil að
verða nokkurt spurningarmerki
um það, hvort þeir ætli að hætta
núna eða næst. Lúðvik Jóseps-
son stendur frammi fyrir þessu
spurningarmerki, en jafnframt
hefur heyrst að hann ætli sér
að sitja eitt kjörtimabil enn á
þingi. Fer vel á þvi, enda er
hann fyrir löngu orðinn helsti
talsmaður Alþýðubandalagsins
og svipmestur þingmanna þess.
Ljóst virðist oröið hver verð-
ur arftaki Lúðviks i Austfjaröa-
kjördæmi. Raddir höfðu veriö
uppi um það, að arftakinn yrði
Hjörleifur Guttormsson, Nes-
kaupstað, en nú mun svo komið
að Hjörleifi er ætlað annað hlut-
verk innan Alþýöubandalags-
ins. Sá sem næstur stendur þvi
að taka við af Lúðvik er ólafur
Ragnar Grimsson, prófessor.
Hann var siðast i framboði fyrir
Samtök frjálslyndra fyrir aust-
an og fékk þá átta hundruö at-
kvæði, sem teljast vcröur um-
talsverður kosningasigur, þótt
ekki næði hann kjöri. Við svipt-
ingarnar og uppskiptin innan
samtakanna, fóru þeir Ólafur
Ragnar og Baldur óskarsson,
sem kunnugt er, yfir til Alþýðu-
bandalagsins og beint inn I
æðsta ráð flokksins. Þótti ýms-
um Alþýöubandalagsmönnum
þá, aö þeir hefðu veriö keyptir
dýru veröi, einkanlega þar sem
ekki væri vitaö til aö þeir kæmu
með eitt einasta atkvæöi með
sér úr samtökunum. Væntan-
lega hefur þá ekkert verið talið
af þeim átta hundruö atkvæð-
um, sem Ólafur Ragnar fékk við
Hjörleifur
siðustu kosningar Í hinu gamla
kjördæmi þeirra Lúðviks og
Eysteins Jónssonar. Hins vegar
hefur Lúðvik aldrei veriö sakaö-
ur um að kunna ekki að telja, og
fyrrgreindur atkvæðastyrkur
Ólafs Ragnars, þótt hann haldi
sér auðvitað ekki allur i næstu
kosningum, er nægur til þess að
gera framboö hans eystra æski-
legt fyrir Alþýöubandalagiö.
Ólafur Ragnar hefur löngum
verið talinn með bráölátari ung-
um mönnum i stjórnmáia-
vafstrinu. Hann vildi koma, sjá
og sigra i Framsóknarflokkn-
um, en þar lágu sportsalar, spá-
kaupmenn og töskubankastjór-
ar i fleti fyrir og hættu ekki fyrr
en þeir nafnarnir, ólafur Ragn-
ar og Ólafur Jóhannesson, gátu
ekki lynt saman um nokkurn
skapaöan hlut. Eftir að Bjarni
Guðnason klauf þingflokk sam-
takanna, og andbyr þeirra i sið-
Ólafur
ustu kosningum, þótti hinum
bráðlátu ungu framsóknar-
mönnum, ólafi Ragnari og
Baldri, ekki lengur llfvænlegt á
þeim slóðum. A þeirri forsendu
að þeir væru öðrum fremur
kjörnir til að hafa nokkur
mannaforráð i stjórnmálum,
sömdu þeir sig inn i æðsta ráð
Alþýöubandalagsins. Ekki er
vitað hvað verður um Baldur,
en þaö mun ráðið, að ólafur
Ragnar fari I þriðja sæti á lista
Alþýðubandalagsins I Austur-
landskjördæmi i næstu kosning-
um. Samkvæmt ætlan Lúðvlks
að hætta eftir eitt kjörtimabil er
ljóst, að ólafur Ragnar verður
kominn á þing i siðasta lagi
1982. Biðin hefur að visu orðið
lengri en hann ætlaði, en maður-
inn er enn ungur að árum og
væntanlega leysist Alþýðu-
bandalagið ekki upp i frumefni
sin á fimm árum.
Lúðvik
En að þessu ráðstöfuðu er
einn geymdur, Hjörleifur Gutt-
ormsson i Neskaupstað. Hann
hefur af mörgum verið talinn
liklegur eftirmaður Lúðviks á
þingi. En þar sem ólafur Ragn-
ar er talinn efniiegri til at-
kvæða, og nýir menn ætiö taldir
vitnisburður um vaxandi gengi
Alþýðubandalagsins, hefur
Hjörleifur misst af væntanlegu
sæti. Hann og Ragnar Arnalds
deildu á dögunum um Kröflu.
Ekki fólust nein boð i þeirri
deilu. Þó vill svo undarlega til,
að um það leyti sem hún stóð
fóru að heyrast raddir um það,
að Hjörleifur væri sjálfsagður
formaður Alþýðubandaiagsins,
þegar stjórnartima Ragnars I
flokknum lýkur. Þannig skipar
Lúðvik Jósepsson málum sinum
að hætti kónga og kapitalista —
enda hefur hann aldrei verið
annað. Svarthöfði