Tíminn - 13.07.1968, Side 9

LAUGARDAGUR 13. júlí 1968
TÍMINN
9
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framikvæmdastióri: Kristján Benediktsson Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Lndriði
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Aug-
lýsingastjóri: Steingrímur Gíslason Ritstj.skrifstofur i Eddu-
húsinu, símar 18300—18305 Skrifstofur: Bankastræti 7 Af-
greiðslusimi: 12323. Auglýsingasimi: 19523 Aðrar skrifstofur,
simi 18300. Askriftargjald kr. 120.00 á mán tnnanlands — í
lausasölu kr. 7.00 eint. — Prentsmiðjna EDDA h. f.
Á fjarlægum miðum
Síldarflotinn okkar er nú kominn á síldarmiðin lengst
norður í hafi, margra sólarhringa siglingu frá heima-
höfnum. Þjóðin á mikið undir árangri af þessari löngu
sókn, og góðar óskir fylgja síldveiðisjómönnunum um
góða veiði og fararheill öll. Jafnframt hlýtur að leita
á þá, sem í landi eru, sú spurning, hvort þeir hafi gert
skyldu sína í því efni að sjá þessum víkingum okkar
fyrir því öryggi, sem unnt er að veita við þessar aðstæð-
ur og þeir eiga fyllilega heimtingu á. Að vísu eru skip
þeirra flest stór og allgóð, en þó sækja margar hættur að.
í fyrra var þessi öryggis- og hjálparþjónusta við
síldarflotann svo að segja engin, og að vonum urðu
raddir háværar um úrbætur. Stjórnarvöld munu hafa
hugað eitthvað að málinu í vetur, en allur er sá við-
búnaður enn laus í reipum. Ekkert raunverulegt móð-
urskip er enn með flotanum, en talað um fylgd varð-
skips. Flutningar síldarinnar af miðunum eru hins
vegar betur skipulagðir en áður.
í fyrra var enginn læknir með flotanum, og því
borið viðj^að hann fengist ekki, enda varla von, þar
sem hann fékk enga aðstöðu til starfa. Nú hefur verið
auglýst eftir lækni en ekki fyrr en hann ætti að leggja
af stað, og er slífct seinlæti furðulegt. Hvernig er
radíóþjónustu og hlustvörzlu fyrir komið?
Svör við þessum spurningum og mörgum fleiri á
þjóðin heimtingu á að fá, ekki sízt fjölskyldur þeirra
sjómanna, sem veiðarnar stunda. Þær eiga ekki sikilið
að þurfa að búa við ótta um vanrækslu í þessum efnum.
Því er ástæða til þess að ítreka það, að sjávarútvegs
málaráðuneytið gefi um það glögga skýrslu, hvernig
þessari þjónustu verði varið, hvort læknir er fenginn,
hver starfsaðstaða hans er og hvernig hlustvörzlunni er
dreift.
Kjarval og Ásgrímur
Kjarvalssýningin í Listamannaskálanum hefur enn
verið framlengd nokkra daga, þótt tugþúsundir manna
hafa þegar skoðað hana. Þangað streymir þjóðin þessa
daga, eða flestir þeir, sem mega og eru nærstaddir, og
margir koma aftur og aftur. Allir íslendingar eru boðn-
ir, er kjörorð sýningarinnar, en andyirði sýningarskrár
rennur til byggingar listasafns — Kjarvalshúss. Þegar
hefur veruleg fjárhæð safnazt.
Kjarval — landið og þjóðin, það er samstæð þrenning.
En við eigum annan málara, sem engu síður hefur
leitt þjóðina á vit lands síns í nýrri fegurð. Það er Ás-
grímur Jónsson. Hús hans er lítið en jafnan opið, og
þangað er jafn straumur fólks, ekki sízt erlendra list-
unnenda, sem hingað koma. Það er lítið musteri, sem
sálubót er að koma í. En sú spurning hlýtur að skjóta
upp kolli, hvort efcki sé tímabært að efna til stórrar
Ásgrímssýningar, þar sem valin væru svo sem fimm
tugir beztu verka hans, þeirra er tiltæk eru bæði í einka
eign og bjóðareign. Líklega eru efcki til húsakynni til
slíkrar sýningar, þvi að Listamannaskálinn má heita
óhæfur hjallur og verður senn rifinn. En þetta sýnir,
að þörfin á stórum og sæmilegum sýningarsal er orðin
harla brýn og vafasamt að við megum við því að bíða
eftir því, að fullkomið listasafn rísi, en það mál er nú
í hörmulegri ládeyðu.
.......
Forustugrein úr „The Times", í London: |
Meirihluti brezku þjóðarinnar
vill skipta um ríkisstjórn
Ganga ætti til nýrra kosninga, en úr því verður sennilega ekki, en
Verkamannaflokkurinn gæti valið sér formann að nýju. Bæri Wilson
hærri hlut við þær kosningar hefði hann styrkt aðstöðu sína mikið.
Ilarold Wilson
RÍÍK1I9STJ ÓRN Wilsons
stendur mjög höllum fæti.
Með brottför þeirra Browns
og Gunters hefir hún verið
svipt þeim tveimur ráðherrum
sem nutu að heita má óskiptr-
ar samúðar eða hylli verkalýðs
hreyfingarinnar.
Þegar sterkir menn hverfa
á brott úr ríkisstjórninni eru
settir í þeirra stað liðléttingar,
sem eru trúir Wilson forsætis-
ráðherra. Menn eins og Shore,
Thomas og Mason eiga að
heita má engin ítök í þjóðinni.
Efnahagsástandið er ákaflega
erfitt og þær vonir, sem voru
í fyrstu tengdar við gengisfell-
inguna hafa að mestu brugðizt
Getur nokkur trúað, að jafn
veik ríkisstjórn ráði við þann
vanda, sem við er að glíma,
þegar allt er í pottinn búið
eins og raun ber vitni?
ÞEGAR svipazt er um eftir
hugsanlegum úrræðum virðist
hvað ósennilegast að gripið
vepði til þeirra, sem sýnast hvað
æskilegust. Ganga ætti til al-
mennra kosninga. Þær veittu
þeim flokki vald, sem sigur
bæri af hólmi, eins og raunin
varð í Prakklandi.
Eitt af því, sem gerir ríkis-
.stjórnina hvað vanmáttugasta,
ér að hún telur sig koma fram
fyrir hönd þjóðarinnar, enda
þótt að tveir þriðju hlutar
hennar vilji umfram allt
skipta um stjórn. Ákvörðun
um nýjar kosningar hvílir í
höndum Wilsons, en frá hans
sjónarhóli séð. hlytu þær að
leiða til ófarnaðar. Kosningar
leiddu eflaust til ósigurs fyrir
flokk Wilsons og bindu endi á
stjórnmálaferil hans sjálfs.
Samsteyipustjórn er þáð úr
ræði, sem næst kemur í hug-
ann. En þvi nánar, sem þáð
úrræði er athugað, þess erfið-
ara er að koma auga á, hvern-
ig koma eigi því í kring og
hvaða stefnu væri unnt að
sameinast um. Wilson eða
Heath gætu hvorugir orðið
leiðtogar í samsteypustjórn,
en Heath hlyti að gegna ráð-
herraembætti. Hugsanleg
væri samsteypustjórn undir
forystu Stewarts, Grimonds
eða Sir Alec Douglas-Home,
en til þess að unnt væri að
koma henni á, yrði forsætisráð
herrann að segja af sér, en ó-
líklegt er að hann geri það.
ÞRIÐJI möguleikinn er, að
verkamannaflokkurinn hafni
Wilson og velji sér nýjan leið-
toga. Ekki er unnt að koma
auga á auðvelda leið til að
koma því í kring, og auk þess
er þannig ástatt, að nýr leið-
togi gæti sem bezt komizt að
raun um, eftii að búið væri
að mynda nýja ríkisstjórn, að
hún væri alveg eins veik og
sundurleit og ríkisstjórn Wil-
sons.
Eins og málin horfa við blas
ir ekki við nein greið leið til
þess að gera hvort tveggja í
senn, að breyta í samræmi við
veruleikann í stjórnmálunum
og sjá hagsmunum þjóðarinn-
ar borgið. Afsögn er andstæð
Wilson, hversu réttlát, sem
hún kann að vera. Hvorki verð
ur séð, að kostir hans né gall-
ar séu líklegir til að beina
honum inn á þá braut. Hann
,er of hugrakkur til þess að
segja af sér af ótta og of sér-
góður til þess að segja af sér
af ósérplægni.
Þýðir þetta þá, að ekkert sé
hægt að hafast að? Er ekki
einu sinni unnt að benda á
neina líklega leið? Ef svo er,
þá er ástandið ærið skugga-
legt. Þá getum við ekki gert
okkur vonir um annað en að
Wilson haldi áfram sína leið,
ráðvilltur og hikandi, unz skoll
in er á kreppa, sem betri mað-
ur og sterkari stjórn ætti er-
fitt með að ráða við.
ÞEGAR svo væri komið
hlyti kjörorðið að verða.
„Spennið öryggisbeltin, við er
um í þann veginn að nauð-
lenda“ En til er þó eitt ráð,
sem unnt væri að grípa til.
Það felur að vísu í sér áhættu
fyrir i'orsætisráðherrann, en ef
til vill minni áhættu en hitt,
að halda áfram eins og nú
horfir
Það er einn annmarkinn við
ríkjandi ástand að búið er að
grafa undan lýðræðislegu valdi
ríkisstiórnarinnar. Hún er
enn óumdeilanlega lögleg
stjórn samkvæmt stjórnarskrá
og Wilson réttkjörinn leiðtogi
flokksins samkvæmt stjórnlög-
um. En fullvíst má telja. að
ríkisstjórnin gæti ekki fengið
meirihluta í almennum kosn-
ingum og ærið vafasamt er. að
Wilson hlyti stuðning meiri-
hluta þingmanna Verkamanna
flokksins.
Wilson tekur aldrei þá á-
hættu að leita til þjóðarinnar.
En honum kynni að verða mik
ið ágengt í þá átt að treysta
aðstöðu sína ef hann væri
reiðubúinn að gefa Verka-
mannaflokknum tækifæri til
að velja sér formann að nýju
og keppa þar við aðra leið-
toga, sem gefa kynnu kost á
sér.
ÞETTA gerðist af sjálfu sér
ef Verkamannaflokkurinn
væri í stjórnarandstöðu. Verka
mannaflokkurinn kýs sér for-
mann árlega þegar hann er í
stjórnarandstöðu, og einu
sinni gaf Wilson kost á sér
gegn Gaitskell. sem þá var for
maður
Ef Wilson segir af sér sem
foi-maður Verkamannaflokks-
íns meðao hann enn gegnir
störfum sem t'orsætisráðherra,
oig gefur jafnframt kost á sér
til endurkjörs, hlýtur að sjást
svart á hvítu hvort þingflokk-
ur Verkamannaflokksins styð-
ur hann eða ekki Þeir ráðherr
ar, sem gagnrýna gerðir Wil-
sons, yrðu bá að gera upp við
sig, hvort þeii eigi að bjóða
sig fram gegn honum eða við-
urkenna forustu hans sem stað
festan vilja bingflokksins.
Það liggur i augum uppi, að
þetta hefði ' för með sér á
hættu De Gaulle hershöfðingi
hefur borið sigur ör býtum við
svipaðar aðstæður og það
gerði Nasser Egyptalandsfor
seti einnig, bó með öðruro
hætti væri.
Framhald á 12. síðu.
- B
iShoa