Tíminn - 13.07.1968, Blaðsíða 11

É
LApGARDAGUR 13. jóH 1968
TIMINN
n
„Það býr engin hér,“ eagði
lögregluþjónninn við drukkinn
mann, sem var að beróa utan
Ijósastaur.
„6 jú, víst er hún heima“»
anzaði maðurinn. „Það er ljús
h'jiá henni upip á loftinu.“
Kona bálreið: „Ég véit ósköp
vel að þú ert nærsýnn — en
þáð 'fer í taugarnar á mér, þeg
ar þú spyrð krakkana hvort
það sé ég eða strætisvagninn,
sem komi eftir götunni.
Guðmundur skipstjlóri var að
flýta sér og hljóp fýrir götu-
horn, en var svo óheppinn að
hlaupa beint í fangið á þung
aðri konu. Konan bnegzt ó-
kvæða við og húðskammar skip
stjórann fyrir ógætni og dóna
skap. Þegar konan loks þagn
aði segir Guðmundur með
mestu stillingu:
„Ég bið yður að afsaka, frú,'
en hvernig átti ég að reikna
með Iþessu annesi ó kortinu?“
Reykvíkingur nokkur var að
sýna kunningja sínum, roskn
um bónda að austan, borgina.
Þeir stóðu á homi Lækjargötu
og Bankastrætis, er maður
nokkur, dálítið reikull í spori,
kom að vífandi. Hann hefur
greinilega merkt höfðingssvip
inn á bónda, því hann segir:
„Áttu tíkall fyrir kaffi, 'kunn
ingi?“
„*Nei, en hafðu engar áhyggj
ur“, sagði bóndi, „ég bjarga
mér.“
gsí?
— Nei, Enuna, en hiwað er gaman að sjó þig, elskan.
/y//i
Júhú, löngu vaktinni er lokið.
Krossgáta
Nr. 67
Lóðrétt: 1 Gerir ónæði 2
Beita 3 Tónn 4 H'ár 6 Hindr
ar 8 Verkfæri 10 Halda fram
14 Sverta 15 Söngmenn 17 á
heima.
R/áðning á gátu nr. 65.
- Lárétt: 1 Ofsjón 5 Veina 7
Tál 9 Rek 11 Ar 12 La 13
LSrétt: 1 Mannsnafn 5 Eins og Rif 15 Öll 16 Álf 18 Stilli.
hanar gera 7 Elska 9 Hrós 11 Staf Lóðrétt: 1 Oftara 2 Sæl 3
ur 12 Tveir eins 13 Nafars 15 JJ 4 Óar 6 Skalli 8 Ári 10
ílát 16 Flauta 18 Stjórnar. Ell 14 Fát 15 Öfl 17 LI.

28
ur allt í lagi, sagði frú Derange.
— Ég ætla að skrifa, að ég
taki boðinu og Jeanne getur svo
beðið með að afhenda það þang-
að til þú kemur aftur.
— Eg verð enga stund, lofaði
Alloa.
Hún náði í alþjóðaökuskýrtein-
ið upp í herberginu sínu og flýtti
sér niður í lyftunni. Afgreiðslu-
maðurinn skoðaði. það gaumgæfi-
lega og sagði síðan:
— Þetta er allt í stakasta lagi,
ungfrú. En það getur enginn far-
ið með bílinn til Spánar og aft-
ur til baka nema þér. Alþjóða-
ökuskírteinið er á yðar nafni, svo
það getur enginn annar ekið
þangað.
— En ég held, að mér hafi
ekki verið boðið, hrópaði Alloa
upp yfir sig. — Ég held, að frú
Derange hafi ætlað að láta dótt-
ur sína aka bifreiðinni.
— Það er ekki hægt, sagði af-
greiðslumaðurinn. — Sjáið þér
til. Það gilda mjög strangar regl-
ur um að fara með bíla til Spán-
ar. Sá, sem kemur þangað á bíl,
verður að fara með hann sjálf-
ur út úr landinu.
— Hvers vegna? spurði Alloa.
Afgreiðslumaðurinn brosti.
— Þetta hafa verið mikil vand-
ræði þar, sagði hann. — Franco
hefur gert Spánverjum næstum
ómögulegt að eignast innflutta
bíla og samt sem áður komast
'þeir ■ einhvern vegirn, inn í land-
ið.
— Áttu við að þeim sé smygl-
að? spurði Alloa.
— Ég veit það ekki, ungfrú,
sagði afgreiðslumaðurinn og það
brá fyrir glampa í augum hans.
— En Spánverjar eiga mjög fal-
lega DÍla, stundum jafnvel Cad-
illáka.
Alloa hló.
— Jæja, þeir geta nú samt ekki
fengið okkar bíl, sagði hún.
Hún fór upp og, sagði frú De-
range, hvað afgreiðslumaðurinn
hafði sagt.
— En kjánalegt, sagði frú De-
range. — Auðvitað ætlaði ég að
láta Lou aka bílnum eða ég hefði
getað ekið honum sjálf, ef því
væri að skipta. Auðvitað hafa
Cartwright-hjónin ekki boðið þér.
Þau vita eldd einu sinni, að þú
ert hér.
— Lofaðu mér að fara með
ykkur þangað, stakk Alloa upp á.
— Ég get svo farið og fengið
mér að borða einhvers staðar í,
San Sebastian. Mér er alveg
sama bó ég bíði eftir ykkur.
—í Við gætum orðið seint á
ferðinni, sagði frú Derange.
, — Mér er alvega sama. Ég get
setið í bílnum og beðið eftir ykk-
ur. Við skulum ekki hafa neinar
áhyggjur af þessu meira.
— Jæja, þetta er mjög vin-
gjarnlegt af þér. játaði frú De-
range. — Viltu fara með bréfið
niður, Jeanne.
Jeanne flýtti sér niður og
Alloa tók aftur upp bókina, En
frú Derange var augsýnilega með
hugann við annað en bréfaskrift-
ir. Eftir stutta stund lagði hún
frá sér bréfið, sem hún hélt á
og sagði:
— Hefur Lou nokkuð minnzt
6 við þig, hvers vegna við erum
hér?
— Áttu við það, að hitta Her-
togann af Rangé Pougy? spurði
Alloa.
— Nú, svo hún hefur sagt þér
frá því, sagði frú Derange. — Ég
vona, að bú gerir þitt bezta til
að láta henni skiljast hve skyn-
samleet slíkt hiónaband eæti orð-
Barbara McCorquedale
ið, Alloa. Það gæfi henni stöðul Ég vil ekki gera þér ómak, en
í þjóðfélaginu, og gerði hana að ef sá tími kæmi, að þú héldir,
mikilvægri persónu.
— Hvað um það, ef hún yrði
nú ekki ánægð? spurði Alloa.
Frú Derange hikaði andartak,
en sagði síðan:
En ef hún á hinn bóginn
giftist einhverjum venjulegum
Bandaríkjamanni og yrði svo
ekki ánægð með það? Hvað á
hún þá eftir nema óánægjuna?
— Elski þau hvort annað, þá
hefðu þau a.m.k. tækifæri til
að geta orðið hamingjusöm, sagði
Alloa lágri röddu.
— En ef hann giftist henni nú
vegna peninganna? spurðu frú
Derange. — Alloa, peningar gera
lífið erfitt fyrir stúlkur, sérstak-
lega ef þær eiga eins mikla pen
að Lou vildi fá að sjá mig, viltu
þá láta mig vita? Þú veizt, að
ég elska hana og ég held, að
innst inm elski hún mig líka.
Sem sagt, ef þú skrifar eða send-
ir skeyti, þá fæ ég mér flugfar
strax og kem eins fljótt og ég
get.
Hjartans þakkir. enn einu sinni.
Steve Weston.
Alloa leit á heimilisfangið, sem
var skrifað efst á blaðið og braut
síðan bréfið saman og lagði það
í bréfakassann sinn. Hún kenndi
í brjósti um Steve Weston og
var þess fullviss að hann elsk-
aði Lou sjálfrar hennar vegna,
en ekki vegna peninganna, hvað
inga og Lou hefur fengið að erfð- í sem ** Derange sagði
um. Það er ekki til neins að veltaí .®g ,vei1};’ að eg mu,núl hefú'
vöngum yfir, hvað Lou mundi ur giftast honum. ef eg mætti
gera ef hún væri ekki auðug. ve^a áA1,miUl Úans og hertogans;
Hún er auðug og þess vegna verð sag 1 , oa vlð sjalfa sig. og þa
ég sem móðir hennar að ákveða, fort h“að “æja:.,því Aþað ,voru
hvað er henni fyrir beztu, þegar vlst ehkl miklfr llkur a þvl-,að
tímar líða.
Alloa var áhyggjufull á svip-
inn.
— Setjum svo, sagði hún. —
Setjum svo, að henni falli ekki
við hertogann?
— Henni fellur við hann, sagði
frú Derange örugg. - Hugsaðu
hún ætti um slíka menn að velja.
Hún vélritaði það sem eftir var
morgunsins, fór og fékk sér að
borða og vélritaði síðan til klukk-
an fjögur. Lou hafði farið að
leika tennis og frú Derange var
ekki komio úr hádegisverðarboði
AJloa sá, að nú hafði hún tíma
þér, hvað hann getur boðið £/rir ,slalfa Slg.°e hun stundi af
henni. Hertoginn er höfuð einn- ánægju. Him ieit í spegil og hijóp
ar fínustu aðalsættar í Frakk-1 s„ðan mður a strondma. Hun var
ekki í neinu nema einfalda lér-
eftskjólnum. sem hún hafði keypt
í London, en samt virtist hún
of mikið klædd í samanburði við
konurnar. sem lágu á ströndinni
í örsmáum bikini baðfötum, ör-
stuttum buxum og sundbolum,
sem virtust vera búnir til úr ein-
um smáborða.
Alloa gekk frá hópnum, sem
safnazt hafði saman rétt fyrir
neðan hótelið og gekk til hægri,
þar sem ekkert var að sjá nema
naktar klappir og nokkur einbýl-
ishús á víð og dreif Bráðlega
fann hún sand. þar sem enginn
^__________ var og settist niður og spennti
__ Nei, auðvitað ekki, sagði! SrGipar utan um annað hnéð og
Alloa. — Það er þess vegna, sem horfði út á hafið.
ég vorkenni Lou. Hún hugsaði um Dix og henni
— Lou er mjög heppin stúlka,. fannst, að hann sæti við hlið
sagði frú Derange ákveðin. I hennar. Dökk augu hans horfðu
Alloa reyndi að sannfæra sig'a hana glettnislega og brosið á
um, að það væri satt. En þeg-’
ar hún kom inn í herbergið sitt,
fann hún nokkur bréí á snyrti-:
borðinu sínu. Jeanne sagði henni, í
landi. Hann á miklar landareign-
ir og hús í París. Alloa, þú verð-
ur að hjálpa mér. Ég veit, hvað
dóttur minni er fyrir beztu, en
þú getur hjálpað henni að koma
auga á það.
Alloa fann, að það þýddi ekk-
ert að tala um þetta.
— Ég skal gera eins og ég
get, sagði hún. — En ég er feg-
in, að ég kemst ekki í svona að-
stöðu sjálf.
— Þú ert allt önnur mannteg-
und, sagði frú Derange niður-
bældri röddu.
‘ — Enginn mundi giftast þér,
nema fyrir þína eigin verðleika.
ÚTVARPIÐ
hvers vegna þau væru þar,
— Mér þykir þetta svo leiðin-
legt ungfrú. Ég gleymdi að láta
þig hafa þau í gærkvöldi. Þau
komu á Claridge hótelið rétt áð-
ur en við lögðum af stað hing
að. Dyravörðurinn bað mig að
sjá um, að þú fengir þau. Ég
mundi ekki eftir þeim fyrr en
í morgun.
— Það er allt í lagi, sagði
Alloa og sá, að það, sem efst
lá, var frá föður hennar. Hún
leit á hin. Eitt var frá skólasyst-
ur hénnar Þar fyrir neðan var
bréf með skrift sem hún kann-
aðist ekkert við. Hún opnaði það
fyrst vegna þess að hún varð for-
vitin, leit á undirskriftina og
henni til undrunar sá hún, að
það var frá Steve Weston. Hún
var undrandi á að fá bréf frá
honum. Hún flýtti sér að lesa
það.
Kæra ungfrú Derange!
Eftir að ég fór, mundi ég eft-
ir, að ég hafði ekki þakkað þér
nógu vel fyrir hjálpina. Ég fann,
að þú gerðir allt, sem I þínu
vaidi stóð og ég «r þér mjög
bakklátur fyrk þaS. ______1
Laugardagur 13. fúlí
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg
lsútvarp.
13.00 Öskalög mS ■) IJ
sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir kynnir.
15.00 Fréttir. 15.15 Á grænu
Ijósi Árni Ó. Lárusson stjórnar
umferðarþætti. 15.25 Laugardags
syrpa í umsjá Hallgríms Snorra
sonar. 17.15 Á nótum æskunnar.
Dóra Ingvadóttir og Pétur Stein
grimsson kynna nýjustu dægur
lögin 17.45 Lestrarstund fyrir
litlu bömin 18.00 Söngvar ) létt
um tón: 18.20 Tilk 18.45 Veður-
fregnir. 19.00 Fréttir 19 30 Dag-
legt lif. Árni Gunnarsson frétta
maður sér um þáttinn 20.00 Vin
sældalistinn Þorsteinn Helgason
kynnir vtnsælustu lögin I Nor-
egt 20.30 Lelikrlt: .JlaustmánaS
arkvöld" eftir Friedrich Diirren
matt. Þýðandi: Ragnar Jóhannes
aoo. Letkstjðri: Baldvin Halldórs
(on. (Aður flutt 1959) 21.20 Lög
eftir Gersbwln 22.00 Fréttir og
veðurfneguir 22.18 Danslög 23
SS Fréttír i atotta máh. Dagskrár
k*.