Tíminn - 21.07.1968, Page 11

SUNNUDAGUR 21. júb' 1968.
Meö
morgun-
kaffinu
Guðmundur Björnsson land-
læknir veiktist í öðru auganu
nokkru fyrir and'lát sitt, og
varð að taka það úr honum.
Kunningi hans kom til hans
skömrnu eftir uppskurðinn og
fór að vorkenna bonum að
tapa auganul
— Það þarf ekkert að aumka
miig, svaraði Guðmundur, —
þvi nú er ég orðinn eins og
Óðinn.
Bóksali kemur til bónda í
Skagafirði og býður honum
Mk til kaups um kristileg efni.
— Vdð þykjumst nú nógu
kristnir hér í sveitinni, svaraði
bóndi.
— Þetta sögðu Farisearnir
láka, segir þá hinn.
Forstjórinn. — Af hverju
kemur þú of seint.
Jón. — Ég svaf yfir mig.
Forstjórinn: Sefurðu eins vel
heima hjá þér og á vinnustað?
Stefán Stephensen, prófastur
í Holti, var meiri dugnaðarmað
ur og búforkur en prestur.
Kristján, siðar bóndi á
Kirkjubóli, stundaði sjóróðra á
Kálfeyri fermingarvorið og
átti því erfitt með ,að koma til
spurninga til séra Stefáns.
Einu sinni fór hann þó 'til
spurninga til hans.
Prestur spurði um aflabrögð,
en Kristján kvað ágætan afla.
IÞá yarð presti áð orði.
— Ósköp eru að vita til þín,
drengur, að hlaupa frá þessum
uppgripum.
— Hivernig viltu fá eggin þín
núna? — Of linsoðin eða of
harðsoðin?
— Þáð er lokunartími núna,
Jón. Ég ætla að kalla í Pétur
og hann lyftir þér upp.
Prestur nokkur var að spyrja
börn. Að lokum segir hann
við þau.
— Kristur sagði: — Leyfið
börnunum að koma til mín og
bannið þeim það ekki. — Og
snáfið þið srvo út, krakkar.
SLKMMUR
OG PÖSS
Eftirfarandi spil kom fyrir á
Bvrópumeistaramóti fyrir
nokkrum árum í leik Svíþjóð
ar og Noregs. Þar sem Norð-
menn sátu A/V spiluðu þeir
tvö hjörtu, sem þeir unnu
slétt, en hinir frægu, sænsku
spilarar Wolhlin og Lilliehöök,
fengu talsvert betri árangur.
A D'872
V Á543
4 962
* 43
A 1063 ÁG4
V KGIO V 98762
4 ÁK103 4 D7
* D108 4> 652
* K95
, ¥ D
4 G864
* ÁKG97
Þeir sátu Wohlin í V og Lille-
höök A, og þar gengu sagnir
Norður Aaustur Suður Vestur
pass pass 1 * 1 4
pass 1 gr. 2 4 dobl
pass pass 2 4 dobl
Þeir eru brögðóttir, þessir
sænsku spilarar og þýðingar
laust að útskýra spaða,sögn
Wohlins eða eitt grand Lille
hööks, en Súður féll i gildruna.
Wohlin hitti á bezta útspil,
tigul 3. Áustur vann á D og
spilaði tígli áfram, og þegar
Wohlin háfði tekið á A, K, og
10 sýndi hann enn snilli sína
og spilaði hjarta kóng og spil
Suðurs hrundi. Hann fékk að-
eins fjóra slagi, en Sviarnir
1100 í sinn dálk.
Lárétt: 1 Dauðamerktur 5 Veið
arfæri 7 Félag 9 Skrafa 11 Arinn
13 Haf 14 Umgerð 16 Tónn 17
Fnyk 18 Klingi.
Krossgáta j
Nr. 74 !
!
I
Lóðrétt: 1 flát 2 Greinir
3 í Munni ,4 Framar 6
Ávöxtur 8 Óhreinka 10 Dauð
12 Nervös 15 1501 18 Út-
tekið.
Ráðning á gátu nr. 73.
Lárétt: 1 Angrar 5 Áin 7 !
BB 9 Firn 11 Ein 13 Sía
14 Slef 16 MN 17 Meina 18
Dallas.
Lóðrétt: 1 Asbest 2 Gá
3 Rif 4 Anis 6 Ananas 8 Bil
10 Rimna 12 Nema 15 Fel
18 II.
TÍMINN
11
Barbara McCorquedale
35
ferðum hans meðfram ströndinni
mundi detta í hug að athuga hann
nokkuð nánar. Það var þá að All-
ou kom skyndilega til hugar, að
Dix hefði farið með bátnum og
hún fyltist kveljandi ótta. Hún
gat séð höfuð mannanna í bátn-
um bera við himininn og í rökkr
inu gat hún ekki komið auga á
hann í fjörunni.
Þá sá hún, að Dix og annar
maður voru eftir. Þeir komu gang
andi eftir sandinum og námu
staðar steinsnar frá henni. Dálitla
stund átti hún erfitt með að skilja
hvað þeir voru að segja, því þeir
töluðu saman á frönsku og báru
mjög ótt á. Samt sem áður varð
henni Ijóst, að hinn maðurinn var
að gefa fyrirskipanir og Dix hlust
aði á.
Það fór ekki á milli mála hvor
réði. Hún heyrði orð eins og „ör-
yggi“ og „örugga lendingu" öðru
hvoru og að síðustu skildi hún,
hvað þeir voru að tala um. Mann-
inum virtist vera það mikið í
mun, að hún yrði ekki látin laus
fyrr en farmurinn. sem var í bátn
um, var kominn á áfangastað og
honum hefði verið komið fyrir í
öruggum höndum á spönsku yfir-
ráðasvæði.
Dix mótmælti þessu ekki.
Hann sagði, að hann skildi sjá
um hana og ábyrgjast, að hún
gæti ekki haft samband við lög-
regluna. Þeir hækkuðu róminn
dálítið. Hinn maðurinn sagði
þunglega, og það fór ekki á milli
mála, að hann hélt því fram í
fullri alvöru, að þegar menn
ynnu störf af þessu tagi þá væri
það hreinasta brjálæði að blanda
kvenfólki í þau. Konur segðu
alltaf frá og samkvæmt skoðun
hans voru þær brjálæðingar, sem
bezt var að hafa sem minnst sam-
an við að sælda.
Dix sagði auðmjúkri röddu, sem
þó mátti greina, að var ekki al-
veg laus við glettni, að hann
reyndi alltaf að koma sér undan
vandræðum af því tagi, en það
vildi bara svo einkennilega til,
að þau virtust elta hann, hvert
sem hann færi. Hinn maðurinn
hafði augsýnilega ekkert gaman
af þessu. Hann ítrekaði það. að
Alloa yrði höfð i haldi í a.m.k.
tvo tíma í viðbót og að séð yrði
um, að hún gæti ekki haft sam-
band við neinn.
— Ertu viss um, að henni sé
treystandi? — sagði hann að síð-
ustu.
V- Ég er þess fullviss, — sagði
Dix hljóðlega.
— Ef það er ekki rétt, þá
verður það verst fyrir þig ekki
síður en fyrir hana, sagði maður-
inn og grimmdartónninn í rödd-
inni ieyndi sér ekki.
— Eg skil, — sagði Dix.
Maðurinn sneri sér við og gekk
í burtu nljóðlausum skrefum. Dix
stóð og horfði á eftir honum út
í myrkrið, þó hún væri viss um, að
hann gæti ekki lengur séð neinn
eða neitt. því svo var orðið dimmt.
Hún ætlaði að fara að kalla á
haan og segja honum að henr.l
liði óþolandi illa í úlnliðunum,
þegar hún heyrði hljóð, eins og
bíll væri settur í gang. Hún heyrði
að hann var í gangi dálitla stund,
áður en hann lagði af stað nið-
ur veginn. Þetta var merkið, sem
Dix hafði beðið eftir því hann
snerist á hæl og kom til hennar.
Hann kraup niðui við hlið henn-
ar lýsti með ljóskerinu á úlnlið-
ina á henni og skar í sundur
böndin með beittum hníf.
Hún byrjaði að nudda á sér
hendurnar til að reyna að fá blóð-
ið á hreyfingu. Dix skar böndin af
fótum hennar og án þess að segja
eitt einasta orð slökkti hann á
ljóskerinu og lagði handlegginn
utan um hana.
— Mér þykir þetta leiðinlegt,
ástin mín, — sagði hann með
rödd, sem hún hafði aldrei heyrt
fyrr. Hún fann varir hans snerta1
sínar og hann kyssti hana.
Þesi koss var ólíkur þeim fyrri.
Hann kom henni algjörlega að ó-
vörum, en þegar hún hafði náð að
átta £ig barðist hún við að losna
frá honum, reyndi að ýta honum
frá sér og losa varir sínar undan
kossum hans, en allt kom fyrir
ekki.
En um leið og hún barðist á
móti honum, fann hún sælu og
gleðitilfinningu hríslast um sig
alla og hún fann til unaðar, sem
hún hafði aldrei þekkt fyrr.
Allt í einu varð hún ró-
leg, hreyfingarlaus af undrun og
fögnuði, sem kossar hans vöktu
innra með henni. Hún fann eld
loga í sér eins .og nýtendrað bál
og líkami hennar varð rólegur og
varir hennar mjúkar við snert-
ingu hans.
— Mér þykir fyrir þessu! — Ó,
ástin mín. Mér þykir þetta leið-
inlegt.
Hún heyrði varla rödd hans.
Hún vissi bara að allur líkami
hennar og sál var lifandi og titr-
aði af sælu og unaði, sem var
meiri en hún hafði nokkurn tím-
an látið sér til hugar koma að
væri til.
Þá vissi hún, að þetta var ást.
Þetta var það, sem hún hafði
leitað að og ekki skilið. Það var
ástin, sem gerði kossinn að ein-
hverju dásamlegu, einhverju heil-
ögu, sem um leið var svo stór-
kostlega töfrandi, að hún gat
varla dregið andann. Að síðustu
sleppti hann henni. Hún vissi, að
hann horfði á hana og augu hans
leituðu að andliti hennar í myrkr-
inu.
Það var ekki fyrr en hún var
laus úr faðmi hans, að hún
mundi eftir rauða litnum, sem
hún hafði séð bregða fyrir á bátn
um og hún mundi eftir, hvað
hafði gerzt og hverjir höfðu ver-
ið viðriðmr það.
Þgð var eins og hann fyndi,
hvað hún var að hugsa, því hann
sagði:
— Af hverju komstu hingað?
Þú hefur ekki hugmynd um,
hvað þetta hefði getað verið hættu
legt fyrir þig.
— Hvernig hefði ég getað vitað
það? — spurði hún. — Ég treysti
þér.
— Ég veit það. — Rödd hans
varð hörkuleg.
Hún reyndi að komast á fætur
og hann hjálpaði henni.
— Hvernig gaztu . .! — spurði
hún og varð skyndilega full angist
ar. — Hvernig gaztu gert þetta?
í stað bess að svara lagði hann
hendutrnar utan um hana atftur.
— En þú elskar mig, — sagði
hann fagnandi. — Hver sem ég
er og hversu slæmur sem ég kann
að vera, þá elskarðu mig.
Um stund barðist hún við hann
og sigurvissuna 1 rödd hans og
síðan, vegna þess að henni var
ómögulegt að standa á móti því,
sem hún óskaði heitast lét hún
undan og varir beirra mættust
og þau þrýstu sér að hvort öðru
enn einu sinni.
— Þú elskar mig, — sagði
hann stundarkorm seinna.
— Já, ég elska big, — sagði
hún. j
Hún skalf um ieið og hún, sagði
þetta, en það var ekki aðeins af,
kulda næturinnar heldur af kulda
sem virtist koma innan frá dýpstu
rótum hjartans og umlukti hana
eins og dökkt ský. Hann fann,
að hún skalf og lagði handlegginn
utan um hana.
— Þér er kalt, — sagði hann.
— Ég ætti ekki að halda þér
hérna lengur. Þér getur orðið of
kalt. Við skulum koma inn í bíl-
inn. Hann er ekki langt frá.
— Ég verð að fara aftur á hótel
ið, — sagði Alloa dálítið æst.
— Ekki strax, — sagði hann og
hún fylltist skelfingu við það,
sem hún skildi ekki og þó ekki
síður við sjálfa sig. Hann tók
undir handlegg hennar og þau
lögðu begjandi af stað. Fætur
þeirra sukku í mjúkan sandinn
og leiðin var ógreiðfær og sein-
farin, þar til jarðvegurinn varð
fastari í sér. Þau gengu að furu-
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 21. júlí
8.30 Létt morgunlög: 8.55
Fréttir. 9.10 Morgúntónleikar.
11.00 Messa í Hallgrímskirkju
Prestur: Séra Jakob Jónsson dr.
theol. Organleikari: Páll Hall
dórsson
12.15 Hádegis-
útvarp 13.00
Miðdegistónleikar: Móses og
Aron. Þorkell Sigurbjörnsson
kynnir. 14.30 Landsleikur í
knattspymu milli fslendniga og
Færeyinga. 15.20 Endurtekið
efni: D’agur í Stykkishólmi. (Áð
ur útvarpað 11. júlí s. 1.) 16.
"'25 Sunnudagsl'ögin 16.55 Veður
fregnir. 17.00 Barnatími: Einar
Logi Einarsson stjórnar 18.00
IStundarkorn með Samuel Bar
ber. 18.20 Tilikynningar 18.45
Veðurfregnir 19.00 Fréttir Til
kynningar 19.30 Ljóð eftir Hug
rúnu 19.45 Kórsöngur í útvarps
sal: Karlakórinn Geysir á Akur
eyri. 20.15 Frá Aþenu Vilhjálm
ur Þ Gíslason fyrrv. útvarps-
stjóri flytur ferðaþátt. 20.50 Ein
leikur á fiðlu. 21.10 „Gengið á
HeMu sumarið 1911“ Ágústa
Björnsdóttir les kafla úr ferða
% bók Alberts Engströms. 21.25
Hljómsveitarmúsík frá Noregi
Englandi og Frakklandi. 22.00
Fréttir og veðui'fregnir. 22.15
Danslög 23.25 Fréttir í stuttu
máli. Dagskrárlok.
Mánudagur 22. júlí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Við vinnuna:
Tónleikar. 14.40 Við, sem heima
sitjum. 15.00
Miðdegis-
útvarp
16.15 Veður-
fregnir fslenzk tónlist 17.00
Fréttir. Klassísk tónlist 17.45
Lestrarstund fyrir litlu börnin
18.00 Óperutónlist 19.00 Frétt
ir 19.30 Um da*N?inn og veg
inn Auðunn Br S»einsson skóla
stjóri talar. 19.50 „Þi-östurinn
sat hljóður" Göm.u lögin sung
in og leikin. 20.20 Spunahljóð
Umsjónarmenn: Davið Oddsson
og Hrafn Gunlaugssno. 20.50
Tónleikar. 21.20 Búnaðarþáttur:
Grasleysi og heyöflun. Gísli
Kristjánsson ritstjóri flytur
þáttinn 21.40 Djass á heimssýn
ingunni í Montreal 22.00 Frétt
ir og veðurfregnir 22.15 íþrótta
báttur Jón ^sveirsson flytur
þáttinn. 22.30 Hljómplötusafn
ið í umsjá Gunnras Guðmunds
sonar. 23.25 Fréttir í stuttu
máli. Dagskrárlok.