Tíminn - 24.07.1968, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 24 j«M 1968.
TÍMINN
11
Mattihías Jodhumsson orti út
fararljóð, sem sungin voru við
jarðarför Jóns Sigurðssonar og
konu hans.
f þeim skáldiskap voru tvær
líjiÓðHnur, sem miönnum gekk
illa að skiija, en Gríimur TThom-
sen kom með þessa skýringu.
— Mikíli frelsisnoðinn rauði,
— það er auðvitað Jón Sigurðs
son.
— Reykur, bóla, vindaský, —
það er Mattlhías.
Eiríkur Kristófersson skip-
herra á varðskipinu Þór var
að flytja nokkra alþingismenn
að norðan og vestan til þings.
Einn morgun sat hann að
kaffiborði með þingmönnum á-
samt Birni lækni Sigurðssyni
á Keldum, sem einnig var far
þegi.
Björn spurði þá skipherrann,
hvort honum þætti elkki
skemmtilegt að sigla svona
með allþingismenn til þings.
Eiríkur svaraði:
— Mér þykir nú alltaf
skemmtilegra að flytja þá af
þingi.
Jón Sigíússon frá Skriðu
kxrti var skrítinn í orðatiltækj
um og ýkinn.
Hann var einu sinni að segja
frtá þvá, að hann hefði selt
brúargerðarmönnum vænan
bola til slátrunar.
— Var hann feitur, spurði
maður einn, sem þar var við-
staddur.
— Feitur, svaraði Jón. —
Það voru sokkin á honum eyr
UB.
Guðrún Gísladóttir á Hæli
var einu sinni spurð að því,
hvernig henni litist á manns-
efni stúlku einnar, sem þótti
mjög myndarleg, en pilturinn
var álitinn lítt að tnanni:
Guðrún svaraði:
— Ef h'ann væri vettlingur
og ég hefði prjónað hann, þá
mundi ég rekja hann upp.
fsak Ingimundarson póstur
var oft kerskinn í orðurn.
Einu sinni keypti hann hest
af Stefáni í Starkaðarhúsum í
Flóa. Seinna hitti Stefán ísak
og spurði hann hvernig honum
Mkaði hesturinn.
Þá svaraði fsak.
— Hann lætur fyrr shta af
sér hausinn en hreyfa sig.
FLÉITUR
OG MÁT
Á aiþjóðlegu skákmóti í
Maribor í Júgóslavíu í fyrra
kom upp eftinfarandi staða í
sfeák þeirra K. Maleshieh, Júgó
slavíu, og Karls Robatsch frá
Austuri'íki.
Leiknir höfðu verið 21 leik
ur er Júgóslafinn, sem hafði
hvítt, lék í 22. leik Rb4. Ro-
batsdh svaraði með Dxp og
sfeákin tefldist þannig áfram.
23. Rxp Bb7
24 Rib4 c5
gefið.
— Hafðu engar áhyggjur, vinur. Við losum þig fljótlega —
eða er það efeki, Gunnlaugur ... Gunnlaugur.
Krossgáta
Nr. 76
Lóðrétt: 1 Gröfturinn 2 Féll
3 Vatnagróður 4 Útrýma 6
Land 8 Keyrðu 10 Miklu
12 Kona 15 Svar 18 Keyri.
Ráðning á gátu nr. 76
Lárétt: 1 Perlon 5 Sór 7
As 9 Umla 11 Töf 13 Sel
14 Jllu 16 ID 17 Ómuðu
19 Filmur.
Lóðrétt: 1 Platir 2 RS 3
Lóu 4 Orms 6 Kaldur 8
Söl 10 Leiðu 12 Flói 16
Uml. 18 Um.
Lárétt: 1 Dansar 5 Veru 7 Kusk.
9 Margvislega 11 Gerast 13 Svifs
14 Kjána 16 Öslaði 17 Ventu 19
Röskur.
ÁSTART>
Barbara McCorquedale
37
og Alloa færði sig lítið eitt frá
honum. Hún sá rétt sem snöggv-
ast andlit föður síns fyrir sér,
þar sem hann stóð í stólnum og
hvatti söfnuð sinn til að standa á
móti freistingunum og að halda
boðorðin. Hún vissi vel, hvað
hann hefði sagt '!* hana undir
þessum kringumstæðum. Hún
vissi, hvað var rétt að gera. og
hvað henni bar að gera.
En um leið og hún færði sig
frá Dix, sneri hún sér að honum
aftur. _
— Ég get það ekki, ég get það
ekki.
Tárin komu fram í augu henn-
ar og runnu niður kinnarnar.
Hann hélt henni í faðmi
sér dálitla stund blíðlega og án
nokkurrar ástríðu. Þá lyfti hann
höfði hennar á móti sér og horfði
niður á vanga hennar, sem voru
baðaðir tárum og kyssti þau blíð
lega í burtu.
— Ég gleymi þessum tárum
aldrei, — sagði hann. Þau eru
það dýrmætasta, sem mér hefur
verið gefið.
Hann sagði þetta mjög alvar-
legur og bætti svo við með mjúkri
röddu.
— Hættu að gráta ástin mín
og sagðu mér, hvenær þú ætlar
að giftast mér.
Alloa opnaði augun og starði
á hann. — Gi . . Giftast þér?
— stamaði hún. — Auðvitað, —
sagði hann. — Er það ekki hinn
óumflýjanlegi endir á því, þegar
fólk er ástfangið? — Ég skal
sverja við biblíuna. að þó ég hafi
drýgt svívirðilega glæpi, þá hef
ég aldrei verið kvæntur. Ég get
bætt því við, að ég hef heldur
aldrei beðið neina að giftast
mér.
— Þú ætlar að giftast mér elsku
litla Alloa, er það ekki?
Alloa leit undan, því hún var
hrædd við að horfast í augu við
hann.
— Það er of . . . snemmt, —
svaraði hún. — Ég hef . .ekki
hugsað um það. Ég get ekki gef-
ið þér svar. Ég verð að hugsa mig
um.
Hún fann að hann hrökk við og
síðan sagði hann með gerbreyttri
röddu.
— Auðvitað, ég var búin að
gleyma því, að þú verður
að ákveða, hvort þú getur horfst
í augu við þá smán að vera gift
þjóf.
— Nei, nei, það er ekki það, —
hrópaði Alloa. Það eru foreldrar
mínir. Ég verð að útskýra þetta
fyrir þeim. Ég verð að segja þeim
þetta, því ég gæti ekki sagt þeim
ósatt. Þau verða að fá að vita
sannleikann.
— Ég skil.
Hann talaði hægt eins og hann
væri að velta einhverju vandamáli
fyrir sér og sagði síðan. — Setj-
um svo, að þau neiti að gefa sam-
þykki sitt? — Hvað gerirðu þá?
— Þau gætu ekki neitað. Þau
gerðu það aldrei, — sagði Alloa.
— Þau verða særð og eiga erfitt
með að skilja þetta. en þau
neita mér aldrei um leyfi til að
giftast þeim, sem ég vil giftast.
— En setjum svo, að þau geri
það? sagði hann ákveðinn.
— Gerum ráð fyrir, að þau
legðu nú blátt bann við því?
Alloa spennti greipar. Hún sá
fyrir sér andlit föður síns fölt
og afmyndað ekk: af reiði held-
ur af þjáningu og vonbrigðin í
svip móður sinnar. Þau höfðu
bundið miklar vonir við hana.
Þau hafði langað til að gefa henni
svo margt, sem þau höfðu ekki
ráð á og þau höfðu fært miklar
fórnir, til þess að veita henni þá
hluti, sem hún þarfnaðist. Hún var
einkadóttir þeirra. Við hana voru
bundnar allar beirra óskir vonir
og áform.
— Jæja, að hvaða niðurstöðu
hefurðu komizt?
Dix beið eftir svari. Hann vissi,
að hún varð að svara honum.
Hún reyndi að finna ekki um of
til návistar hans, reyndi að
gleyma, að hann sat við hlið henn
ar og að varir hennar voru enn
héitar eftir kossa hans.
En samt virtist ekkert líf, eng
ir menn eða neitt annað en þau
tvö. Þau voru ein, ein í ríki sínu
og allt annað var horfið út í
dökkvann fyrir utan. Henni
fannst eins og fortíðin hefði þurrk
ast út. Jafnvel fræðsla föður henn
ar sem hafði verið henni mikils
virði, og sem henni hafði fundizt
að hlyti að vera það mikilvægasta.
Þá kom upp í huga hennar til-
vitnun, sem var lausnin á þessu
öllu og svarið, sem hún var að
leita að. Hægt og hægt kom hún
fram á varir hennar um leið og
hún mundi hana og hún heyrði
sjálfa sig segja:
— Amor vincit umnia. — Allt
sigrar elskan
Þetta var svar hennar. Þetta
var svarið, sem Dix beið eftir.
Ástin var meiri og voldugri en
hleypidómar, reglur, takmarkanir
og trúarskoðanir eða jafnvel lífs-
mælikvarðinn._ Það var ástin, sem
máli skipti. Ást, sem gæti fyrir-
gefið allt og jafnvel skilið allt.
Hún sneri sér snöggt við í örm-
um hans Hún leit á hann og
augu hennar glömpuðu í ljósinu
frá mælaborðinu. Varir hennar
titruðu örlítið um leið og hún
talaði, en rödd hennar var styrk.
— Ég ætla að giftast þér, —
sagði hún. — Því — því ég elska
þig svo heitt.
Klukkustundum seinna, má
vera að það hafi ekki verið svo
löngu seinna. því tíminn virtist
hættur að vera til kyssti Dix hana
á augun og sagði.
— Ég ætla að fara með þig
á einhvern stað, þar sem við get-
um fengið okkur eitthvað að
borða og drekka. Ég mundi allt
í einu eftir því, að ég hef ekkert
borðað síðan á hádegi og svo ætla
ég að sjá um, að það slái ekki að
þér.
— Mér er ekki kalt, — svaraði
Alloa.
Það voru orð að sönnu. Líkami
hennar var heitur og sælustraum
ar ástarinnar fóru um hana alla.
Hún var rjóð í kinnum og varir
hennar virtust brenna undan
ástríðufullu kossaregninu.
— Ef þú horfir svona á mig,
get ég ekki sett bílinn í gang,
— sagði hann.
Hún hló og færði sig dálítið
frá honum, en þá dró hann hana
(að sér aftur. — Ég get ekki
I sleppt af þér hendinni. — sagði
| hann. — Ekki nokkra stund. Ég
held, að þú hafir sett mig í álög.
Ég hef aldrei á ævinni borið lík-
ar tilfinningar til nokkurar konu.
Aldrei datt mér í hug, að ég ætti
eftir að liggja andvaka nótt eftir
nótt vegna konu.
— Hefur þú gert það? — spurði
hún.
— Næstum hverja einustu nótt
síðan ég aá þig fyrst. 1
— En samt skrifaðirðu mér
ekki og reyndir -kki að hitta mig
aftur í London, — sagði Alloa.
— Mig langaði til þess, — sagði
hann. — En af sérstökum ástæð-
um gat ég ekki komið aftur á
Claridge hótelið.
Augnaráð Allou varð flöktandi
I og hún þorði ekki að líta á hann.
Hún gat getið sér þess til, hvaða
ástæður það hefðu verið, en hún
sagði ekkert, heldur hugsaði til
þess með angist, að þetta væri
aðeins ein af mörgum stundum í
lífi hennar, þegar hún yrði að
sætta sig við hið óumflýjanlega
og spyrja einskis.
— Kysstu mig, — hvíslaði Dix
í eyra hennar. — Þú ert svo
yndisleg svo óskaplega falleg, að
því verður ekki með orðum lýst.
Einhvern tíman ætla ég að kaupa
' þér falleg föt, svo fólk geri sér
grein fyrir. hvað þú ert falleg.
Og hver skyldi nú borga þau?
jAllou langaði til að spyrja þess-
ÚTVARPIÐ
Miðvikudagur 24. júlí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp
13.00 Við
vinn-una:
Tónleikar. 14.40 Við, sem helma
sitjum. Inga Blandon les. 15,00
Mið.degisútvarp 16.15 Veður
fregnir. íslenzk tónlist. 17.00
Fréttir Tónlist eftir Alexander
Scriabin 17.45 Lestrarstund fyr
ir litlu börnin 1800 Danshljóm
sveitir leika Tilkynningar. 18.
45 Veðurfregnir Dagskrá kvölds
ins 19.00 Fréttir Tilk 19.30 Dag-
legt mál Tryggvi Gíslason mag
ister flytur þáttinn. 19.35 Tækni
og vísindi. Rafeindastríð stór-
veldanna: Páll Theódórsson eðiis
fræðingur flytur síðara erindi
sitt. 19.55 Einsöngur i útvarpssal:
Guðmundur Guðjónsson syngur
lög eftir Sigfús Halldórsson, sem
ieikur undir á píanó 20,15 Ólaf
ur Briem, timburmaður á Grund
Séra Benamín Kristjánsson flytur
erindi íID 20 45 Fiðlusónata í
G-dúr eftir Ravel. 21.05 Þáttur
Horneygla 21.40 Sinfóníuhljóm.
sveit Lundúna teikur 22.00 Frétt
ir og veðurfregnir 22.16 Kvöld
sagan: „Viðsjár á vesturslóðum*
eftir Erskine Caldweli í þýðingu
Bjarna V Guðjónssonar Kristinn
Reyr les (2). 22.35 Djassþáttur.
Ólafur Stephensen kynnir 23.05
Fréttir í stuttu mál. Dagskrár
lok.
Fimmtudagur 25. júli
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hiá-
degisútvarp.
13.00 Á
frívaktinni.
Ása Beck stjórnar óskalaga-
þætti sjómanna. 14.40 Við, sem
heima sitjum Inffa Blandon les.
15.00 MiðdegisútvvP. 16.15 Veö
urfregnir Ballettónlist. 17.00
Fréttir. Tónlist eftir Robert
Scbumann. 17.45 Lestrarstund
fyrir litlu börnin. 18.00 Lög
á nikkuna. 18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. 19.30 „Nærgætn
ir draugar“ smásaga eftir
Thorp McClauski Guðjón Guð
júnsson þýðir oa les. 20.00 Selló
sónata i D-dúr op 58 eftir
Mendelssohn 20.25 Dagur á
Egilsstöðum. Stefán Jónsson
á ferð með hljóðnemann. 21.30
Útvarpssagan: „Vornótt“ eftir
T. Vesaas. Þýðandi Páll H.
Jónsson. Heimir Pálsson stud.
mag. les. sögulok. 22.00 Frétt
ir os veðurfrevnir 22.15 Kvöld
sagan' ,V!ðs’ár á vesturslóð-
um“ eftir Erskine Caldwell.
Kristinn Reyr les (3). 22.35 Frá
tónlistarhátsíð i Schwetzingen í
mai s. 1. 23.10 Fréttir í stuttu
máli. Dagskrárlck.