Alþýðublaðið - 30.06.1969, Side 11

Alþýðublaðið 30. júní 1969 11
PERR greipistinn í þvottinn.
Gráa slikjan hverfur
meá' iífrænni orku.sem fervel meá þvottinn.
PERR sviftir burt gráu slikjunni
af þvotti yáar.
Hvítt vercíur afíur hvítt og 1 j
vV. V.
litir skýrast.
Vélcireáa handþvottui4
arangurinn alltaf
undraverður
far ra ííj ^ ■
lífrænni orku
Off with the
grey veii
Framhald af bls. 1.
hefði, elf Ferðs.félagrfólk' ð
h'sfði e'kki verið stiatt í Haga
vaitnsslkálíanium, mdOli 30 og
40 ifem. vesgialengd er til
byggða cilan ú:v BreÍkíknaifjöU
rm og var nlarli ðsmen ni rni r
vmriu held'Uir illla slkæddir og
kkxddir 11 Haugrar óbyggða-
J "ngu, að elklfei sé miinnzit á
il-orura.a og kralklkaTiia í bíln-
i n, En sem betur fór rætt-
ist veOl úr öllu samiain, þótt
il’a horifði um skaið. Og of-
1 cet vierður þátttaikendum
Ui ðin minnisstæð. —
A SKÁFTINU
Frii. úr opnu.
— Bless v.inur. , sé þig seinna.
.jáeiulu mér tí.ðið, ef þú binir eitt-
hv'að eftir már.
BYSSUBÓFiNN
(úr Hindbærbrus og Kragetæer).
Það var einu sinni lítil skamm
hyssa, sem var oft notuS til að
piaffa einhvern niður með. Maður
inn var sterkur, enda drakk hann
eina flösku af viský í hvert skipti,
sem hann skipti um nærbuxur. Þær
voru gamiar og kámugar og einn
dag hafði hann fundið skammbyssu
í þeirn. Svo skaut hann á ijósastaur
Gg hann drapst, svo skaut hann á
moidarhnaus, svo að rauk úr hlaup
inu á honum. Aifreð hló svo mikið,
s'J hann fékk svima og sló Óia í
magann, og svo héldu þeir áfram til
kaupmannsins og skutu hann að
lokum.
(Ellefu ára drengur)
LÍT LÍFIÐ
Framhald af bls. 15.
svo þeir á'kv'áð'a iað talkia barn
fð með ikeisairasikurðíi. Oado
kom um nótt na og stuttu
síf'a-r var ég flceyrð hm á fæð
i ngarsl.Qfu'n'a. Uindir aðgerð-
inni féklk ég mairtröð, mér
fann'st ég hey.ia hjúlkirunar-
feonpna segjla í sífellu ,,bamið
er dá'ð“ —.
Svo alOlt í eimu heyrði ég
y ' rlælkniiir'inn segjia „það er
dreng'ur1' og ég heyrði maaan-
inn imiinn gráta. Vögigiunni
m'eð junior var rúllað til mín,
eftir það man éig óljóst hvað
var sagt, nem'a ég via<r áteaf-
lega haminigj'uisöm og ringluð.
Nú er éig eins og önaaur
mr.'nneslkja — mér finnst ég
vera eiina konan á jörðiinni
seim hefur eignazt bartni. Ég
er aítltaf hj,'á Carlo jr. Gef
,'honumi að borða, baða hann,
Cc.'k V'ð hann. Hlultr sem ég
hélt 'pð vænu geysilega milkils
v rði slkiptia mig nú enigu í
sc'manbu'rði viið biairaiið. Ég
fhiatf ílengið annað lífsviðihorf.
Síminn hriin'glr, það ep
C-arlo Ponti — hann segir
Qvoniu sinni niafn á barmi sem
hann l'angar tiil að doteitor
Biarnard1 líti á. Sophta Loren
endurtek'ur nalfndð, aldlur
bamsins og iheimiflisifa'ng, og
lofar að tala við læfcninn
eftir mia(t;nn. Ifún er eins og
nýg'jft meðan hún talan v,ð
im(ann sin'n.
ViðMið heldiur áfraim. Ég
trúi einlægfllega á • Guð, s'egir
Sophilai, án þ eirirar trúar hei.fði
ég aldrei kom-'zt í geigniuim
þessa erfiðu máiniuði.
Ég haita eng'an cig hef aldred
gsrt það. Ég hef lært a* hat-
ur er ónaúðsyniiagt. Það breyt
ir engu en ge.iir aðsins illí
verra.
Ég á vin í Vatilkaminu, það
er presitvjr frá Texas. Við
slkriiítuimst á, ég hef aldrei hitt
hahml, en vunátta hans hefur
gisitlið mér margt tlil umlhiugs-
ur.iar cg gert miiig að bsitri
manneskju. Ég vona að ég
eigi eítir að hitta hanu, það
er stiulít síðan ég ifókfc bréf
en ég hef e'kki sva.iað því
lenn. Kannski getur 'hanu
heimsótt m5g bráðum.
Síðasta spurningto frú
Carlo Pontii — langar þig að
e'gnast annað barn? j
Þó ég þyrfti að gangá með
barn í 20 mánuði myndi ég
ékfcj hi'ka við það. —
(Þytt).