Vísir - 28.07.1977, Side 2

i
í Reykjavik
Hver yrðu fyrstu við-
brögð þin, ef hingað til
lands flyttust skyndiiega
10 þúsund svertingjar? 1
■
Herdfs Þorgeirsdóttir, blaða- |
maður: —Fáránleg spurning. Ég |
myndisenda þá á lekum bát aftur E
út á haf.
■
I
Friðþjófur Helgason, ljósmynd- fl
ari: — Ég skil nú ekki að ég fengi S
neinu um það ráöið. Ég gæti
sennilega ekkert gert, svo aö ég j
myndi bara bjóða þá velkomna.
Guðjónsdóttir, af-
greiðslustúlka:— Ég myndi forða
mér. Nei, ég gæti ekkert annað
gert, — ég myndi bara forða mér.
Garðar Víborg, fulltriii:—Ja, við
getum svo lltið hver einstakling-
ur. Enégværi mjög mótfallinn
komu þeirra hingað.
B
,1
'I
■
■
B
I
■
I
E
fl
&
I
a
Lind Einarsdóttir, afgreiðslu-
stúlka: — Viðbrögð min yröu ekk-
, ert ööruvlsi en til hvitra. Ég sæi
ekkert athugavert við það, þó aö
hingað kæmu 10 þúsund
; svertingjar. En annars hef ég
engin kynni haft af svertingjum.
I
í
fm
og
Reykjadalsá
Um 1100 laxar hafa veiðst I
Laxá i Aðaldal I sumar, og er
það mun meira en var I fyrra-
sumar. Lltið hefur þó veiðst nú
siðustu daga, og að sögn Helgu
ráðskonu I veiðihúsinu kenna
veiðimennirnir mikilli þoku um.
Þoka hefur legið yfir ánni nú I
nokkra daga, og virðist laxinn
taka illa I sliku veðurfari.
Helga segir, að laxinn i sumar
sé af bestu stærð, mikið af 14 til
16 punda löxum. Nokkrir hafa
veiðst um 22 til 23 pund, en eng-
inn verulega stór lax hefur kom-
ið á land i sumar.
Nú eru það bæði Húsvikingar
og Reykvikingar sem veiða i
ánni, og er hver dagur þéttset-
inn, en tólf stengur eru i ánni.
Þá hafði Helga þær fréttir úr
Reykjadalsá, að þar væri góð
veiði, og áin nánast full af laxi.
Stórmenni elta stór-
laxa í Grímsá
„Hér er allt gott að frétta,
milt og gott veður, og allir
ánægðir”, sagöi Sigurður Hall,
matsveinn i veiðihúsinu i
Grimsá i samtali við Visi i gær.
Sagði hann að nú væru komnir
tæplega sex hundruð laxar á
land, og væri það nokkuð svipað
þvisem var i fyrra. Þyngsti lax-
inn vó 18 pund, og var það
Bandarikjamaður sem krækti i
hann. Nú eru eingöngu Banda-
rikjamenn við veiðar i ánni, og
beita þeir aðeins flugu. „Annað
er ekki sport i þeirra augum”
sagði Sigurður.
Margt stórmenna hefur verið
i ánni að undanförnu, og flestir
vel loðnir um lófana. Sem dæmi
um það, nefndi Sigurður, að fyr-
ir stuttu hefði sonur aðaleig-
anda Union Pacific járnbrauta-
félagsins verið þar við veiðar.
Félagið er með flutninga milli
austurstrandar Bandarfkjanna
og vestur til Kyrrahafs. Sem
dæmi um auðlegð eigenda
félagsins, má nefna, að faðir
þessa manns sem var við
veiðarnar i Grimsá, á sjöundu
hverja ekru á umræddri járn-
brautaleið!
Tiu stengur eru nú leyfðar i
Grimsá. Starfsfólk i veiðihúsinu
er auk Sigurðar, tvær stúlkur,
og svo vinna við ána fimm leið-
sögumenn eða gædar. Oftast eru
um eða yfir tuttugu manns i
mat, og þvi nóg að gera fyrir
starfsfólkið.
Veiði Bandarikjamannanna
lýkur þann 7. ágú'st. Þá hafa
bændur i Borgarfirði ána i eina
viku, og að þvi loknu taka Is-
lendingar hvaðanæva að við
veiðunum, „og veiöa með maðki
eftir að útlendingarnir hafa bar-
ið ána með flugu i sumar” að
sögn Sigurðar.
Frekar dræmt
í Noröurá
Veiðin I Norðurá i Borgarfirði
hefur verið heldur dræm i sum-
ar, og eru nú komnir um 470 lax-
ar frá 1. júli. Þá byrjuðu út-
lendingar veiðar i ánni, en fram
að þvi var Stangaveiðifélag
Reykjavikur með ána.
Það er ferðaskrifstofa Zoega
og fleiri sem hafa ána, og eru
þar við veiöar menn af ýmsu
þjóðerni, svo sem Frakkar,
Spánverjar, Norðmenn og Dan-
ir.
Mikill fiskur virðist vera i
ánni, en af einhverjum ástæðum
gengur illa að fá hann til að
taka.
Veður var milt og gott viö
Norðurá i gær, en sólarlaust.
Þrettán stengur eru nú leyfð-
ar i ánni.
Fimmtudagur 28. júli 1977. VISIR
ii1""" ■i” .
Umsjón: Anders Hansen.
ERU SÝSLUMENN ALVEG SOFNAÐIR?

Undanfarið hafa borist fréttir
af laxveiði I sjó fyrir Norður-
landi. Eitlhvað af netum hefur
verið tekið upp, en það er aðeins
gömul saga. Siðan hefst neta-
veiðin að nýju, enda mun sann-
ast mála að einstaka menn hafa
hafl af þvi miklar tekjur að
leggja ýsunct nærri laxgöngu-
svæðum. Hefur skort mikið á að
réttum viðurlögum hafi verið
beitt við þá, sem eiga þessi net,
og virðast þeir sem brjóta lax og
silungsveiðilögin undanþegnir
almennum ákvæðum um fjár-
sektir, a.m.k. hefur aldrei
heyrst að menn hafi verið
dæmdir fyrir laxveiði i sjó, eða
hverjir hafi átt þau net sem tek-
in hafa verið.
Þegarlax og silungsvciðilögin
voru endurskoðuð síöast, seint á
sjötta áratugnum, bar svo við á
Alþingi, þegar endurskoðun var
lokiö og lagauppkastið hafði
verið lagt fyrir, að merkur og
gegn þingmaöur stóð upp og
lýsti sig fylgjandi lögun-
um. Þó sagðist hann ekki
vera fylgjandi þeirri breyt-
ingu að banna alveg laxveiði
i sjó enda vissi hann þá ekki
hvernig einstakir aðilar I
kjördæmi hans ætluöu að afla
tekna þegar sjóveiðinni sleppti.
Hljótt fór um þessa orðræðu I
blööum af hllfð við þingmann-
inn, sem ekki hafði áttað sig á
þvi að laxveiði I sjó hefur verið
bönnuð allt frá árinu 1936. Þvi
var ekki um nýtt ákvæði að
ræða i endurskoðuninni eins og
þingmaðurinn hélt, heldur
framhald fyrri reglu.
Mönnum geta orðið á mistök,
og þingmönnum sem öðrum. En
fyrrgreind orðræða þingmanns-
ins sýndi að honum var full-
kunnugt um laxveiði I sjó. Hann
hafði bara talið að hún væri lög-
leg. Þannig er áreiðanlega
mörgum öðrum fariö enn I dag.
Hins vegar má öllum vera ljóst,
að bann við laxveiði I sjó er ekki
sett til gamans, heldur er það
nauðsynlegt ákvæði til að
vernda laxastofninn, einmitt
þegar hann er um það bil að
ganga I árnar. Arlega er
hundruðum milljóna króna eytt
til vaxtar og viðgangs laxa-
stofninum i islensku ánum og
fer ýmislega um arð af þeirri
fjárfestingu. Bann við laxveiði I
sjó er einmitt sett til að vernda
hagsmuni þeirra sem leggja fé
til fiskræktar, en þarer bæði um
riki og einstaklinga að ræða. Hið
undarlega sinnuleysi við að
koma fram lögum við netaveiði-
menn hefur leitt til þess að þeir
telja sér nokkurn veginn óhætt
að stunda iðju sína, þótt eftir-
litsmenn séu að taka nokkrar
netadræsur á tveggja og þriggja
ára fresti.
Svo er látið heita að mjög
skorti allar sannanir fyrir
eignaraðild að netunum. Vel má
vera að svo sé. Hins vegar fer
ekki á milli mála hverjir það
eru, sem leggja netalax inn til
geymslu i frystihús. Yfirleitt
eru hæg heimatökin, enda kaup-
félag i hverri vlk með tilheyr-
andi frystihúsi. Ekkert er auð-
veldara en rannsaka hvaðan
laxinn kemur I frystihúsin, og er
ekki vitað til að á frystihúsum
hvili nein þagnarskylda, nema
stjórnendur þeirra vilji gerast
samsekir þeim, sem brjóta lax
og silungsveiðilögin. Þvi verður
ekki trúað að óreyndu.
Eftirlitsmenn og sýslumenn
eiga að fjalla um þessi mál og
taka þau til meðferðar. Eins og
að framan greinir hefur ekkert
verið aðhafst i þessum efnum á
undanförnum árum, og engir
dómar fallið þrátt fyrir stöðuga
sjóveiði. Hefur verið haldið
óvenju böngulega á þessum mál
um alla tfð, og er engu likara en
sýslumenn veigri sér við að taka
menn og sekta fyrir augljósustu
brot. Hins vegar hlýtur að koma
að þvl að eigendur laxveiðirétt-
ar geri þær kröfur til dóms-
málaráðuneytisins að það hlut-
ist til um það við sýslumenn að
laxveiði I sjó verði stöðvuð nú
þegar. Dómsmálaráðuneytið er
eina stofnunin, sem getur tekið
af skarið I þessum efnum, og þá
með setudómurum, séu sýslu-
menn orðnir svo blauðir að þeir
þori ekki lengur að dæma menn
fyrir augljósustu lögbrot.
Svarthöfði