Vísir - 26.08.1977, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
t Itrykjapi'cnt' hf
h rainkva'imlastjóri: l)a\irt (iuflnuinilssnii
Itilstjórar: l>urst(‘inn l'; Issnn ábni.
ólafur l{at>njrssun,
Itilstjórnurfulllrúi: Bragi (Juftmundsson: Fróttastjóri crlciidra frctta: Guftmundur G. Félursson
l’msjón mcft llcl^arhlafti: Arni Fftrarinsson Klaftanicnn: Anders Mansen, Anna Heiftur Oddsdóttir
Edda Andrftsdottir, Kinar K Guftfinnsson. Elías Snæland Jftnsson, Finnbogi Hermannsson, Guftjóri
Arngrimsson. Hallgrimur M Helgason. Kjartan K Fálsson. Oli Tynes. Sigurveig Jrtnsdftttir. Sveinn
Guftjönsson. Sæmundur Guftvinsson Iþróttir: Bjorn Blöndal. Gylfi Kristjánsson I tlitstcikmin: Jftn
Oskar Mafsteinsson. Magnus ólafsson l.jósmyndir: Einar (iunnar Einarsson. Jens Alexandersson,
Loftur Asgeirsson.
Siiliistjóri: Fáll S'tefánsson Aiiglýsingastjóri: Forsteinn Fr Sigurftsson
Drcifingaj st jnri: Sigurftur |t. Fótursson.
Xiiglýsingar: Siftumiila s. Simar K22i><). Ktiiill. Askriftargjald kr. litóli a 111 ántifti iniiaiilaiids.
Afgrciftsla Stakklmlti 2-1 simi Kfiiill Vcrft i lausasnlu kr. 711 cintakift.
Ititstjnrn : Siftiimiila II. Simi Xólill. 7 liiiur. Frcntun : Blaftaprcnt hf.
Nýjor aðstœður í
vestrœnni somvinnu
Þjóðir Vestur Evrópu og Norður Ameríku hafa í
nærfellt þrjá áratugi haft með sér bandalag um
öryggis- og varnarmál. Á þessum tíma hafa ýmsar
aðstæður i alþjóðamálum breyst. Fyrir Atlantshafs-
bandalagið og áhugamenn um vestræna samvinnu
skiptir miklu máli# að skynsamiega verði brugðið við
nýjum aðstæðum.
Áhugamenn um þessi efni í aðildarríkjum Atlants-
hafsbandalagsins hafa með sér samtök, er hafa
mikilvægu hlutverki aðgegna í þágu lýðræðisins. Árs-
fundur þessara samtaka hefst í Reykjavík í dag. Þar
verður rætt um, hvernig mæta eigi vaxandi ógnun.
Viðfangsefnið er bæði gamalt og nýtt, en mestu máli
skiptir, að menn geri sér grein fyrir, að nú eru ríkj-
andi ýmis önnur viðhorf en fyrir þrjátíu árum.
Atlantshafsbandalagið var á sfnum tima stofnað til
viðnáms útþenslustefnu Ráðstjórnarríkjanna. Um
það verður ekki deilt, að það nái árangri í því efni, og
það hefur æ siðan verið grundvallarþáttur í viðhaldi
lýðræðisins. En sú meginbreyting hefur orðið frá
stofnun Atlantshafsbandalagsins, að nú ríkir þiða í
stað hins kalda stríðs milli þjóða í austri og vestri.
Þessar breyttu aðstæður hafa ekki dregið úr
nauðsyn Atlantshafsbandalagsins. Varnarsamstarf
þjóðanna, sem þar eiga hlut að máli, er í fullu gildi og
um margt mikilvægara en áður. Traust varnarsam-
starf lýðræðisþjóðanna er í raun og veru forsenda
þess, að unnið verði að bættri sambúð þjóða í austri og
vestri, án þess að lýðræðinu sé stefnt í hættu.
Áhugamenn um vestræna samvinnu ættu í vaxandi
mæli að beina kröftum sínum að mannréttinda-
baráttunni. Ráðstefnan um öryggi og samvinnu í
Evrópu hefur gjörbreytt aðstæðum i þessu efni. I
fyrstu stóðu menn i þeirri trú, að Ráðstjórnarríkin
hefðu með þessari ráðstefnu náð þvt takmarki að
tryggja óbreytt ástand í Evrópu. Reynslan hefur á
hinn bóginn sýnt, ekki síst eftir undirbúningsfund Bel-
gradráðstefnunnar, að mannréttindahreyfingin hefur
aldrei verið sterkari en nú.
Þessi nýja pólitíska staða kallar á jákvæðar aðgerð-
ir lýðræðisþjóðanna. I röðum áhugamanna um vest-
ræna samvinnu eru menn úr ólíkum stjórnmálaflokk-
um, er sameiginlega vilja standa vörð um lýðræðið.
En samtök sem þessi þurfa ekki aðeins að snúast gegn
vaxandi ógnun, þau þurfa líka að sækja fram í því
skyni að treysta lýðræði og mannréttindi.
Að þessu verkef ni þarf að vinna án þess að stefna í
hættu gagnkvæmum vilja til bættrar sambúðar. Alveg
er Ijóst, að nú er fyrir hendi jarðvegur til þess að sá í.
Ahugamenn um vestræna samvinnu þurfa að snúa sér
að þessu verkefni í ríkari mæli en þeir sýnast hafa
gert fram til þessa.
Lýðræðisþ jóðirnar hafa átt í vök að verjast á síðustu
árum. Sósialistar hafa fundið snögga bletti í pólitík
lýðræðisþjóðanna. En einnig að þessu leyti hafa að-
stæður breyst. Lýðræði hefur verið endurreist í
Grikklandi og Portúgal, en einræðis- og herforingja-
stjórnir þessara ríkja veiktu áður siðferðilegar stoðir
Atlantshafsbandalagsins.
Lýðræðið er einnig að verða að veruleika á Spáni og
Bandaríkin eru laus undan smán Vietnamstríðsins og
siðferðilegri upplausn Watergatemálsins. Þannig
hafa lýðræðisþjóðirnar verið að styrkjast á nýjan leik.
Þær þurfa að standa vel á verði gagnvart vaxandi
hernaðarþrýstingi Ráðstjórnarríkjanna jafnframt
þvi sem þær sækja fram í þágu lýðræðis og mannrétt-
inda. Fuiltrúarnir á ársfundi áhugamanna um vest-
ræna samvinnu mættu gjarnan huga að þessum nýju
aðstæðum.
26. ágúst 1977
Björn snyrtir háriö á ungum viöskiptavini.
Visismynd; LA
„Rakarar að jafna sig
eftir bítkikreppuna"
— segir Björn Gíslason rakari á Selfossi í viðtali við Vísi
,,Já, já, þaö er óhætt að segja
aö Selfyssingar fylgist oröiö meö
hártiskunni. Rakarar eru ekki
lengur sú grýla sem þeir voru”,
sagöi Björn Gislason rakari á Sel-
fossi, þegar Visir leit viö hjá
honum. Björn hóf störf sem
rakari á Selfossi fyrir tiu árum
þegar hann tók við stofu fööur
sins Gisla Sigurössonar.
„Pabbi hafði mjög stóran hóp
af fastakúnnum og fyrst eftir að
ég tók við af honum byggðist
vinnan á þeim. Það breyttist svo
þegar ég flutti hingað niður i
„aðalæðina” i bænum, og nú
kemur til min fólk hvaðanæva
að”.
„Staða okkar rakaranna er
stórbætt, sé miðað við bitlakrepp-
una miklu. Nú vilja menn láta
snyrta hár sitt reglulega, hafa
það frekar stutt og laggott. Ég
held að meistarafélagið hafi
brugðist alveg rétt við á sinum
tima. Þeirhafa verið að fá hingað
færa menn erlendis frá til að sýna
og kenna rökurum hér og til að
halda sýningar. Þetta hefur vakið
athygli og áhuga bæði hjá okkur
og almenningi, og afleiðingin
verður meíri atvinna og
skemmtilegra starf”.
„Nei, ég hef ekki te.úð upp
simapantanakerfið ennþá. Ég hef
þó fullan hug á að prófa það.
Hættan er hins vegar sú að það
fæli frá góða viðskiptavini sem
eru vanir að setjást bara inn og
biða. Mikill hluti viðskiptavin-
anna er úr sveitunum hér i kring
og það fólk má yfirleitt varla vera
að þvi að biða á rakarastofu, svo
það væri mikil hagræðing i þvi
fyrir það fólk að geta pantað
tima”..
v ! ^
Indriði G. Þorsteinsson
skrifar um framboð
sjóifstœðismanna og
segir, að þeim sé
eflaust bölvanlega við
að hrista af sér hinn
litlausa virðuleika eða
lóta hann af hendi i
hóvaðasamrí
kosningabaróttu
Ungur maöur af Engeyjarætt,
Haraldur Blöndal, skrifaöi ný-
verið að stærstur hluti stuðn-
ingsmanna Sjálfstæöisflokksins
vildi vera i friði fyrir pólitik.
Hinn ungi og glöggi Sjálfstæðis-
maður hitti óvænt naglann á
höfðuðið með þessari setningu.
Langmestur hluti almennra
kjósenda i landinu vill eflaust
hafa sem minnst ónæði af
stjórnmálavafstri, og er margt
gott um það aö segja, einkum
séu timar þannig að litil þörf sé
mikilla átaka. Islenzk stjórnmal
leiða yfirleitt ekki af sér mikinn
pólitiskan þroska. Fyrir utan
einstöku hneyksli hefur póiitisk
umræða siðasta áratuginn
mestmegnis snúist um efna-
- hagsmál, þar sem sérfræðingar
virðasthafa sérstaka yfirburði i
umræðum, þótt fæstir skilji út-
listanir þeirra.
Arlega, eða á tveggja ára
fresti, hefst svo launadeila sem
leysterþannig.að öllfyrri efna-
hagsumræða verður dauð og ó-
merk við undirritun nýrra verð-
bólgusamninga. Þessi ömurlega
og ófrjóa staða islenskra stjórn-
mála hefur sett svipmót sitt á
flokkana að kjördæmaskipan
viðbættri, þar sem flokkslistar
eru þannig skipaðir að hægt
væri að setja bestu töltara eða
skeiðafáka i efstu sætin án þess
að kjósandinn fengi nokkuð við
gert.
Erfiðir dagar fyrir þá,
sem vilja vera i friði
I þessu andrúmslofti á hinn
stóri flokkur, þeirra sem vilja fá
að vera sem mest i friði fyrir
pólitik, næsta erfiða daga. Nú
um stundlr reynir flokkurinn að
stjórna farsællega og hávaða-
laust innan gefinna aðstæðna,
sem eru arfur frá liðinni tið.
Þótt forsætisráðherra flokks-
ins sé ekki nema rúmlega
fimmtugur og fjármálaráðherr-
a hans enn þá yngri, fullnægir
hvorugur þeim skilyrðum að
teljast til ungra manna. Aldrei
heyrist ógætilegtorð frá neinum
af ráðherrum flokksins eða öðr-
um forystumönnum hans, nema
þá helst Albert Guðmundssyni
og Davið Oddssyni.
í slikum kyrrðum kemstmað-
ur ósjálfrátt að þeirri niður-
stöðu, að flokkurinn sé fyrst og
fremst skipaður baráttuliði,
sem er farsælt en litlaust, og
hætti aldrei á að brjóta á móti
lögmálum þjóðkirkjunnar I orð-
um né athöfnum.
Einn bóndi á móti
þremur Hellu-mönnum
Litið er farið að bera á kosn-
ingaundirbiiningi hjá Sjálfstæð-
isflokknum og er það I samræmi
viö annað rólyndi á þeim bæ. A
sama tlma og hálfdauður flokk-
ur, eins og Alþýðuflokkurinn,
berst um á hæl og hnakka i
framboðsmálum, þótt'vafi leiki
á þvi að hann komi einum
manniá þing, hefur Sjálfstæöis-
flokkurinn efnt til eins svæðis-
prófkjörs innan Suðurlands-
kjördæmis og fengið út úr þvi
bónda, sem fyrst og fremst var
kosinn af þvi hann var eini
bóndinn i kjöri á stóru landbún-
aðarsvæði á móti þremur Hellu-
mönnum.
Hvað slik úrslit hafa að gera
með þingsetu verður ekki séð að
sinni. Framboðsmál Framsókn-
arflokksins hafa lika verið á
döfinni, þóttmaddaman sé hæg-
fara að vanda, og komin úrslit
skoðanakönnunar á Vestfjörð-
um. Þá er vitað að Einar Ag-
ústsson er hættur við að fara
austur fyrir fjall i framboð. Að
likindum mun þá Reykjavikur-
klfka flokksins hætta að nudda i
Olafi Jóhannessyni um framboð
i Reykjavik fyrst pólitiskur for-
ustumaður hennar er snúinn
heim.
Framboðsmál i
Reykjavík enn óráðin
Hins vegar heyrist ekkert frá
Sjálfstæðisflokknum um fram-
boð, sem gæti orðið skemmtileg
tilbreyting frá frystihúsanudd-
inu og öðru fjármálaþrasi. Það
heyrist aö visu að Björn Þór-
hallsson formaður stjórnar
Dagblaðsins, ætli sér i prófkjör
hjá Sjálfstæðisflokknum i
Reykjavik og stefni að þingsetu.
Þá væri a.m.k. kominn maður á
þing sem hefur meiningu um
skatta.
Væntanlega mun Björn
Bjarnason skrifstofustjóri for-
sætisráðuneytisins gefa kost á
sér i Reykjavik. Það yrði um-
talsverö andlitslyfting, enda er
Björn einn af allra snjöllustu
ungu mönnum, sem nú hafa af-
skipti af stjórnmálum i Sjálf-
stæðisflokknum. Eitt af þvi
besta sem forsætisráðherra
gerði við myndun núverandi
stjórnar var að fá Björn i ráöu-
neytiö, ungan og skjótráðan og
ákveðinn mann, sem hefur létt
mjög störf ráðherrans og liðkað
fyrir afgreiðslu mála.
Laust sæti á Vestur-
landi
Við lát Jóns Árnasonar, for-
manns f járveitinganefndar,