Vísir - 20.10.1977, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 20. október 1977 VISIR
Matthias gerir að gamni sinu á milli samtala um hin alvarlegri mál.
I
Á að leyfa box á íslandi?

1
Gylfi Karlsson, rafvirki: Nei, ég
er á móti þvi. Ég tel að við höfum
ekkert með box að gera hér á Is-
landi.
Guðfinna Magnúsdóttir, sjúkra-
liði: Já, mérfinnst að það ætti aö
leyfa það. Það mundi veita til-
breytingu i iþróttir hér. Já, það
gæti vel verið að ég færi að horfa
á box.
Fulltrúar úr samninganefnd BSRB ræðast viö á göngunum I
Háskólanum óg blða eftir þvi að eitthvað gerist.
Visismyndir: JA
w
l# w
I H%&p I V H I V H ImII
;!Tr y S L ' 11 Hi
■ BTMIUHl wim H^irr IB HBl
i fyrrinótt var fyrsti nætur-
fundurinn hjá samninga-
nefndum rikisins og BSRB eftir
að verkfallið hófst, en sátta-
fundur stóö þá samfleytt frá kl.
15 á þriðjudag til kl. 13.20 i gær.
Nýr fundur hófst svo kl. 19 i
gærkvöldi, og var búist við að
hann stæði i alla nótt.
Þegar blaðamenn Visis heim-
sðttu samningamenn í aðal-
byggingu Háskóla tslands i gær
voru sumir orðnir þreyttir á
fundarsetunni, og þótti litill
árangur af umræðum nætur-
innar. Samningamenn héldu sér
i formi með þvi að labba um
gangana, eða jafnvel að
skreppa út i góða veðrið og
ganga spölkorn á Háskólalóð-
inni.
Samninganefndirnar hafa
ágæta fundaaðstöðu i Háskólan-
um. Samninganefnd BSRB
hefur haldið fundi i hátiða-
salnum, og fulltrúar rikisvalds-
ins hafa einriig sérherbergi, Auk
þess er aðstaða til smærri
funda.
Hins vegar er ljóst, að samn-
ingamenn eru misjafnlega
bjartsýnir á ganga mála. Að
visu virðist allt benda til þess,
að lokalotan sé hafin, eins og
fjármálaráðherra orðaði það i
viðtali við Visi i gær, en hitt er
svo spurningin, hversu langan
tima sú lota mun taka.
—ESJ
Jón Gunnar Aðils, 11 ára nemi:,
Já, já, ég mundi horfaá það. Nei,
mér þykir þaö ekki ógeðslegt. Já,
ég vildi verða boxari.
Karl Skirnisson, liffræðingur:
Nei, vegna þess aö box er ekki
nógu mannúðleg iþrótt.
Erlendur Jónsson, liffræöingur:
Ég er á móti boxi. Box er
ómannúðlegt að minum dómi og
þaðæsir upp ofbeldishneigö fólks.
Það höfðar til hennar.
1 Árbæ stendur einhver guðs-
fruktugur safnvörður yfir end-
urreistum gömlum húsum, þar
sem seldar eru rjómapönnukök-
ur á góöum og gestmörgum
sumardögum. Gerð er úttekt á
Grjótaþorpinu, að likindum með
þaö fyrir augum að bjarga þvi,
þótt einhverntima hafi verið
gefið út heildarskipulag, þar
sem gert var ráð fyrir steyptri
braut þvert yfir þorpiö. Og i
Þingholtunum bfða gömul hús
eftir þvi að þeim verði gert eitt-
hvað til góða hvað endurreisn
snertir. Allt er þetta svo sem
ágætt, ef einstök verk sýndu
ekki merki þess að endurreisnin
byggist öll á bárujárni, þeim
efnivið scm talinn er bcstur i
skúrbyggingar, en fór eins og
eldur i sinu um landið sem al-
vörubyggingarefni á niðurþrúg-
andi timum.
Eittaf veglegri húsum I borg-
inni, sjálfur ráðherrabústaður-
inn, er kiæddur bárujárni, og
mundi Ellefsen varla þekkja
slika byggingu eöa vilja við
hana kannast sem sina gömlu
h valfangarastöð, mætti hann
augum lita húsið. Einu sinni eða
oftar hefur vcrið skipt um báru-
járn á þvisiðan það komst ieigu
Islenska rikisins. Upphaflega
var þetta hús timburklætt að ut-
an, og var það þó ekki i eigu rik-
is i þann tiö, heldur hvalfang-
ara. 1 aliri bárujárnsgleðinni
virðist cngum hafa dottið i hug
að klæða húsið timbri i sinni
upphaflegu mynd þegar skipt
hefur veriö um járn á þvi.
Þarna gista konungar og drottn-
ingar, og er svo sem ekkert um
það aö segja annaö en, að þessu
fólki fylgja fréttamenn sem
bika þau, svo þau verði eins og
þau voru. Auk þess mun á einu
þessara húsa hafa veriö bind-
ingsklæðning, eins og sjá má I
Arbæ, en sá veggur var einnig
endurnýjaður með bárujárns-
klæðingu. Jafnvel hefur heyrst
aö borið hafi verið við hættu á
leka i bindingsveggnum. En
lekur þá ekki veggurinn i Arbæ?
Hér er orðið fullt af listfræð-
ingum, húsasérfræðingum og
safnvörðum, sem viröast ekki
hafa vit á þvi hvernig beri að
endurbyggja gömul hús, svo til
sóma verði. Vist er að borgar-
stjórn og borgarráð heföi meira
vit á þessum hlutum en allir
sérfræðingarnir, gæfu þessir
aðilar sér tima til að hugsa mál-
in. Enda liggur i augum uppi að
ekki þarf mikla sérþekkingu til
að ákveða að heil hverfi skuli
endurbyggð með bárujárni.
Auövitaö er þvi ekki aö neita,
að mikiö af húsum hefur veriö
byggt með bárujárnsklæðningu
Iupphafi. Þaö hefur þótt ódýr og
góð lausn. T.d. er stór hluti
Laugavegar oröinn eins og
Dodge City með glæsilegar
verslunarforhliðar byggðar við
bárujárnshús, sem að ytra útliti
eru I litlu frábrugðin heyhlöðum
I sveitum frá þriðja tug aldar-
innar. Ekki verða þessi báru-
járnshús endurrcist öðruvisi en
með bárujárni. Hitt ætti ekki aö
vera ofætlan borgaryfirvöldum
að sjá til þess, séu gömul hús
endurbyggö, að þá verði þau
byggö I sinni upprunarlegustu
mynd.Hitter skripaleikur þeim
einum ætlandi, sem gefa sig út
fyrir sérfræöinga i þessum efn-
um.
Svarthöfði
bera hróður byggingarlistar
okkar til annarra landa. Þegar
Margrét Danadrotting kom
hingað siðast stóð á forsfðu Poli-
tiken: Drottningin gistir i
„BölgeblikksviIIa”.
Þá er réttbúið að þekja stein-
leka, og ráðið sem fannst var að
hylja þessa geröarlegu bygg-
ingu meö skúraefninu góða.
Einhver fleiri hús i Þinghoitun-
um munu hafa verið „restorer-
uð” með nýrri bárujárnsklæö-
ingu, þótt til séu myndir af þeim
frá aldamótunum, þar sem þau
steypt hús Guðspekifélagsins
við Ingólfsstræti meö bárujárni.
Húsið mun hafa veriö farið að
eru sýnd timburklædd og bikuö.
Eigi að lagfæra þessi hús á auð-
vitað að timburklæöa þau og
Drottningin í „Bölgeblikksvilla"