Vísir - 20.07.1978, Blaðsíða 2

•ito i
Trimmar þú?
Einar Þóröarson, leigubilstjóri:
Nei, og það hef ég aldrei gert. Ég
kalla það ekki að trimma þó
maður fái sér göngutUr.
Ingólfur Sigurðsson, verkstjóri:
Nei, ég trimma ekki. Ég hef bara
ekki tima til þess.
Stefán Þórarinsson læknir: Nei, |
ég trimma ekki daglega, ég geri 8
það alltaf annað slagið. Þá fer ég ■
ýmist i göngutúraeða stunda ein-1
hverja aðra iþrótt. ■
„Hér hefur verið al-
veg mokveiði i sumar,
og eru nú komnir úr
ánni 780 laxar”, sagði
Jóhannes Sigurðsson,
matsveinn i veiðihús-
inu i Grimsá i Borgar-
firði, i samtali við Visi i
gær. Sagði Jóhannes að
veiðin væri mun betri
en i fyrra, og sagði
hann að á sama tima
hefðu aðeins verið
komnir um eða innan
við 200 laxar á land.
Jóhannes sagði að laxinn
hefði verið frekar smár framan
af sumri, en virtist nú eitthvað
vera að stækka. Stærsti laxinn
sem veiðst hefur i sumar vóg
tæp 18 pund, og hefur Visir
fregnað að hann hafi veitt hinn
landskunni skammtikraftur og
hljómplötuútgefandi, Svavar
Gests.
Þessa dagana eru aðeins Ut-
lendingar að veiðum i Grimsá,
en Islendingar byrja aftur um
verslunarmannahelgina. Tiu
stengur eru leyfðar i ánni i einu.
Útlendingarnir veiða aðeins á
Þaö þykir mikil iþrótt að veiöa lax og annan ferskvatnsfisk á stöng, en minna þykir hins vegar I það
varið að veiöa lax i net eða háfa hann. En þó berst jafnan mikið af iaxi á Iand á hverju sumri sem
veiddur er I net, til dæmis úr Hvitá og ölfusá. Þessa mynd tók Gunnar er verið var að leggja fyrir lax i
ölfusá i gær.
Mokveiði í Grímság en löx-
unum sleppt jafnharðan!
flugu, tslendingarnir nota hins
vegar bæði maðk og flugu sem
agn.
Það sem helst háir veiöinni I
ánni þessa siðustu daga, er það
hve vatnið i ánni hefur minnkað.
Hefur þvi aðeins dregið Ur veiði
allra siöustu daga, ,,og við þurf-
um nú rigningu i tvo, þrjá
daga”, sagði Jóhannes. Veðrið
hefur annars verið mjög gott við
Grimsá i sumar, ef til vill of gott
til að það geti kallast gott veiði-
veður.
Þess má geta, að i siðustu
viku voru Bandarikjamenn og
einn Frakki að veiðum i
Grimsá, og veiddust 37 laxar þá
viku. öllum fiskunum, eða svo
til, var sleppt aftur. Þessir
menn höfðu engan áhuga á aö
rogast með aflann heim til sin,
enda langt að komnir! Leið-
sögumennirnir sáu um að koma
löxunum á stað aftur, en þeir
eru yfirleitt litið særðir eftir
fluguna. Þarna er þvi á ferðinni
hrein sportmennska. Öliklegt er
að landinn færi að sleppa fiski
sem hann einu sinni hefði komið
á land!
—AH

BAKTERÍAN í LAXELDISMÁLUM OKKAR
Ekki gengur ailtof vel að efia
sportfiskiriið i landinu, ef
marka má fréttir frá Miðfirði
nýverið. Löngum hefur verið
vitað, að sjóveiði á laxi hefur
veriö stunduð fyrir ströndum,
og hafa jafnvel mætustu veiði-
verðir sprungið á vörslunni áður
en til þess hefur komið að vindi
hafi verið hleypt úr dekkjum
bila þeirra, mest vegna þess að
yfirvöld hafa staöiö óklár að
þessum málum, og ekki viljaö
beita ýtrasta lagabókstaf um
bann við sjóveiöinni. Þetta
hefur einkum átt við, þar sem
þjóðir hafa verið litt vanar lax-
veiði og þekkja ekkert til þeirra
gífurlegu fjármuna, sem það
kostar að koma henni af stað og
halda henni við. Um Mið-
fjaröarmálið ætti að gilda
annað, enda hafa nú Húnvetn-
ingar sllkar tekjur af laxveiði og
hafa haft um langan tima, að
þar i héraði er öllum ljóst, að
laxveiði I sjó er þjófnaður.
Svo brá við á þessu vori, að
verð á laxaseiöum fór upp úr
öllu valdi. Engum getum skal
leitt að hinni skyndilegu hækk-
un, en seiðaeldisstöðvar telja
sér eöUlega frjálst að fara eftir
verðlagi rikisins á seiðum.
KoUafjarðarstöð rikisins réði
sem sagt hinni miklu verð-
hækkun, og kemur hún i kjölfar
þess að ÖII seiöi voru drepin I
eldisstöð Skúla Pálssonar að
Laxalóni. Verð á sumarseiöum
er nú 46 krónur stk., en á göngu-
seiöum um 200 kr. stk. Auk þess
Ólöf Benediktsdóttir, kennari: Ég
veit ekki hvað á að kalla trimm en
ég stunda garðyrkju og stend i
husbygginu.
Sigurður Júllusson, húsgagna-
smiður: Nei, það geri ég nú ekki
núna. Ég var einu sinni t biaki og
ég hef áhuga á þvi að fara aftur
að trimma.
selur Kollafjarðarstöð rikisins
plastpokana utan um seiðin á
sex hundruð krónur stk.
Ekki verður hægt að sanna að
Skúli Pálsson hafi haldið verði á
seiðum niðri, meðan eldis-
stöðvar hans naut við, en það
verður að teljast undarlegt I
meira lagi, að þau skuli snögg-
hækka um leið og Skúli er
dæmdur úr leik með dómi um
nýrnaveiki. Enn liggur ekkert
fyrir um, hvernig sú nýrnaveiki
á að hafa borist að Laxalóni.
Hrogn til þeirrar stöðvar hafa
ætlð verið fengin úr sömu vatns-
föllum og önnur hrogn til upp-
eldis, og hlýtur þviallur islenski
laxastofninn að liggja undir
grun um nýrnaveiki þangað til
frekari skýring er fengin á þvl
hvernig veikin hefur borist til
einnar stöðvar af fjölmörgum I
landinu, en ekki til þeirra allra.
Annars er vottorðasagan I
kringum Laxalón að verða með
einkennilegustu opinberum
málum, sem landsmenn hafa
orðið vitni að upp á siðkastiö.
Lengi vel gengu opinberir aðilar
að þvi með oddi og egg að kveða
niður ræktun regnbogasilungs,
sem er stór þáttur I útflutningi
grannþjóða. Var þar enn á ferð
kenningin um einhverja dulda
sýki, og gengið hart fram I þvl
að regnbogaeldi dreifðist ekki
um landið. Margsinnis varð
Skúli Pálsson að henda fiski, en
hrogn úr regnboga sinum gat
hann selt i mikið meiri mæli en
nokkur tök voruá að afla, vegna
þessaðþau voru einu heilbrigöu
hrognin fáanleg að mati
kaupenda. Samt stóð löngum I
þrefi um tilskilin heilbrigðis-
vottorð vegna útflutningsins.
Nú hafa þessi mál þróast
þannig I höndum opinberra
aðila, að rikið er orðið ábyrgt
fyrir stórfelldum skaöabótum
til handa Skúla Pálssyni.
Slöasta yfirlýsingin I þvl efni
kom frá yfirdýralækni 9, mal
siðastliðinn. Þar segir um regn-
bogann: Hrogn þau sem vottorö
þetta nær yfir eru að þvl ég best
veit laus við smitandi
sjúkdóma. Lokaorð vottorðsins
eru: „Nýrnasjúkdómur af
völdum sýkla hefur ekki fundist
I regnbogasilungsstofninum I
þessari eldisstöð.”
Þetta er athyglisverð niður-
staða eftír þrjátiu ára strið
opinberra aðila við Skúla Páls-
son á Laxalóni. Regnboginn er
þá heilbrigður efttr allt saman.
Um laxaseiðin verður ekkert
sagt, enda hafa þau veriö drep-
in. Eftir stendur stórhækkað
verð rikisins á laxaseiðum, og
væntanlega batnandi rekstur
Kollaf jarðarstöövarinnar, sem
lokuð er fyrir þeim erlendu vis-
indamönnum, sem hingaö koma
til að rannsaka sjúkdóma I
seiðastofninum.
Svarthöfði