Vísir - 14.08.1978, Page 12

Mánudagur 14. ágdst 1978 vism
,/ Eitthvað sem
rekur mig áfram'
.
' . 4- . ■
„ ....
■
A SuAurlandsbrautinni i Reykjavlk.
„Þaö hefur oft komiö yfir mig
einhver tilfinning sem segir mér
aö nú sé nóg komið og timi sé til
að hætta þessum þvælingi. Þá er
ég oftast einhversstaðar einn og
hef engan til að tala við og er ein-
mana. Nú á siðustu fimm árum
hef ég oft hugsað um að fara heim
og setjast að, en það er eitthvað
sem rekur mig áfram. Um leiö og
ég sé einhvern blett á landakort-
inu, sem ég hef ekki komið til þá
ræð ég ekki við mig og ég verð að
fara þangað. Hingað til hef ég
alltaf látið undan, en nú eru þess-
ir blettir orðnir fáir og það liður
ekki á löngu áður en enginn er
eftir. Það getur veriö að ég hætti
ekki fyrr en þeir eru ekki til leng-
ur, ég veit það ekki. En eftir að
hafa heimsótt öll þessi lönd, þá
get ég ekki hugsað mér að setjast
að einhvers staðar annars staðar
en i Þýskalandi. Þar á ég heima,
þrátt fyrir að mér hafi liðið mjög
vel annars staöar og eigi marga
góða vini viðsvegar um heiminn.
Mér leið t.d. mjög vel i Japan og i
Bandarikjunum, ég gæti haldið
áfram að telja upp lönd þar sem
mér hefur liðið vel, en það væri
löng upptalning. Mér fannst t.d.
mjög einkennileg tilfinning aö
vera i Suður-Ameriku,á Amason-
Það sprakk ekki einu sinni
á leiðinni yfir
— segir hjólreiðagarpurinn Heinz Stiicke sem hefur ferðast
um heiminn ó reiðhjóli sinu s.l. 20 ór
,,Þaö gekk allt saman vel hjá mér yfir hálendið, það
sprakk ekki einu sinni á hjólinu mínu. Að vísu lenti ég í
dálitlu brasi með að komast yf ir árnar á leiðinni í Kerl-
ingarf jöll, en það hafa allir gott af því að vökna", sagði
Heinz StUcke,hjólreiðakappinn þýski, sem ferðast hefur
um heiminn s.l. 20 ár hjólandi. Stúcke hef ur nú verið hér
á landi um f jórar vikur, en Vísir spjallaði við hann dag-
inn eftir að hann kom. Hann kom með allt sitt haf urtask
með Smyrli til Seyðisf jarðar og hefur hjólað um Austur-
og Norðurland og yfir Kjöl. Þegar hann kom hingað til
Reykjavíkur heimsótti hann ritstjórn Vísis.
og þá sérstaklega Kerlingarfjöll-
um sem hann sagði vera eins og
vin i eyðimörk. En hann tók sér
góðan krók áður en hann kom til
Reykjavikur. Fór upp i Hvalfjörð
og skoðaði Hvalstöðina. Áður en
hann stoppaði i Reykjavik þá hélt
hann til Keflavikur og fór alla leið
út á Reykjanesið. ,
„Þið losnið ekki
við mig nærri strax'
„íslendingar
eru feimnir".
,,Ég held að þið hér á íslandi
séuð dálitið feimin. Það kom
varla fyrir að maður kæmi til min
að fyrrabragði og spyrðist fyrir
um feröir minar. Fólk horfði
svona útundan sér á hjóliö og
mig, en það spurði einskis. Ég get
ekki sagt þetta um alla þvi að
nokkrir komu til min og buðu mér
meira að segja upp á kaffi. Þegar
ég fór að spjalla, þá var eins og
fólkið opnaðist og innst inni held
ég að þið séuð forvitin”, sagði
Stúcke.
Hjólreiðakappinn kom hingaö
til lands eins og fyrr segir meö
Smyrli. Svo lá leiðin á hjólinu til
Egilsstaða og um Austurland.
Hann kom við á Húsavik og Akur-
eyri og skoðaði sig um á Mývatni,
sem hann var mjög hrifinn af.
„Það er svo hressandi að ferðast
um á minn máta hér á landi.
Loftslagið er svo þægilegt. Þegar
maður hefur verið mikið i löndum
þar sem sólin er brennandi, þá
kann maður að meta veðrið hér”.
Siðan lá leiðin yfir Kjöl. Kapp-
inn var mjög hrifinn af þeirri leið
En Heinz Stucke hefur ekki i
hyggju að yfirgefa tsland nærri
strax. Frá Reykjavik heldur hann
til Þorlákshafnar og þaðan ætlar
hann að taka Herjólf til Vest-
mannaeyja. „Ég hef heyrt svo
mikið um þá eyju, að ég get ekki
horft á þennan blett á landakort-
inu án þess aö heimsækja hann”.
Frá Vestmannaeyjum ætlar
hann svo um Suðurland til Hafnar
i Hornafirði „Ég veit ekki hvað
þetta tekur langan tima, en ég er
ekkert aö flýta mér, þvi ekki fer
að snjóa strax hjá ykkur.”
„Hvernig er það, er ekkert
verðlagseftirlit hér á landi? Það
er svo mismunandi verð hér i
búðunum að ég er alveg gáttaður.
Til dæmis hef ég keypt gashylki
fyrir primusinn minn og hann
kostaði á einum stað 3.300 krón-
ur en á öðrum 6.050 krónur. Þetta
voru nákvæmlega eins hylki. Á
ferð minni um heiminn hef ég lært
að lifa mjög spart og ég hugsa
mikið um verð á hinum ýmsu vör-
um. Þess vegna tek ég svo vel
eftir þvi ef einhver verðmunur er
á sömu vörunni”.
heimsótt mig, t.d. þegar ég var i
Hollandi. Til hans sendi ég hina
ýmsu hluti sem ég vil varðveita
úr ferðinni. Þetta er t.d. orðnir
háir staflar af dagbókum og dag-
blöðum, sem hafa skýrt frá ferð
minni. Ég á dagblöð frá öllum
þeim löndum sem ég hef komið til
og fleiri en eitt frá mörgum
þeirra. Löndin eru nú orðin 108,
svo staflinn er orðinn stór. Einnig
geri ég ráð fyrir þvi að ég hafi
tekið um 50 þúsund myndir á
þessum tuttugu árum og ég sendi
allar filmur heim til min og þar
eru þær flokkaðar og geymdar
vandlega.”
Eins og kom fram i samtali við
Heinz Stúcke i Visi fyrir um fjór-
um vikum þá er hann frá smá-
bænum Hovelhof sem er nálægt
Bielefeld i Westfalen. Þar býr
systir hans, sem er gift og á tvö
börn. „Þau eru alveg hissa á
þessum skritna frænda sem er
alltaf að flækjast i útlöndum. Ég
er vist svarti sauðurinn i minni
fjölskyldu, ég held að allar hafi
þær að minnsta kosti einn, svo
min fjölskylda er heppin”.
svæðinu. Það fannst mér ég vera
eins og kóngur i rikinu, og jafnvel
ráöa öllum heiminum. Þar séröu
ekki mannabústaði i milu fjar-
lægð og þegar maður er einsam-
all þarna i frumskóginum og
hlustar á hljóö dýranna, þá er
eins og maður sé einn i heimin-
um, enginn ráði yfir manni, Ég
hef aldrei fundið til eins mikils
frelsis og þar”.
„og bíllinn valt með hjólið
mitt á þakinu"
„Ég hef aðeins einu sinni lent i
óhappi sem varð til þess að ég
hélt að ég yrði að hætta við allt
saman. Það var i Alaska árið
1965, ef ég man rétt. Þetta var i
október og það var mikil ising á
veginum. Maður sem ók fram á
mig bauð mér far og ég lét tilleið-
ast og við settum hjólin á topp-
grindina á bilnum. Við höföum
ekki ekið lengi þegar billinn
rennur til og maðurinn missir
stjórn á honum. Hann valt og fór
heilan hring. Auðvitað klesstist
Heinz Stúckc heimsótti okkur á Visi, þegar hann kom eftir þriggja
vikna hjólatúr um landið.
„Pabbi var alltaf á móti
þessari ferð"
„Þegar ég lagði upp i ferðina
þá varð pabbi æfur yfir þessu
uppátæki minu. Móðir min sagöi
fátt, en hún bannaði mér ekki að
fara. En með árunum hefur pabbi
minn jafnað sig á þessu og siöan
mamma dó hefur hann komið og
„Ég skil ekki orð af þvi sem þú skrifaöir um mig”, sagöi Stúcke þegar
við sýndum honum fréttina i Visi um komu hans hingað til lands fyrir
fjórum vikum.